என் மனம் இப்பொது படும் பாடு

 என் மனம் இப்பொது படும் பாடு"

     என்  நண்பர்களே  உங்கள் எல்லோருக்கும் வணக்கம். என் வீட்டில், கடந்த இரண்டு வாரங்களாக, white washing, painting ( inside/outside ) நடந்து முடிந்தது. I feel relaxed, அப்போது ஒரு முப்பது வருடம் முன் நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சி என் மனதில் வந்து அலை மோதியது, அதை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள ஆசை பட்டு இதை எழுதுகிறேன்.

         இதே போல் அப்போதும் (ground floor only ), ஒரு 30 வருடம் முன் white washin/painting என் வீட்டில் நடந்தது. அப்போது என் அம்மா கூட இருந்தார்கள். எல்லா வேலையும் வெற்றிகரமாக முடித்து விட்டதில் ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தேன். எங்க அம்மா தூங்கி கொண்டு இருந்தார், நான், என் மனைவி, என் பெண், வெளியில் உட்கார்ந்து கொண்டு பேசிக்கொண்டு இருந்தோம். வெளியில் உட்கார்ந்து கொண்டு, வீட்டின் வெளியில் அடித்த கலர் பற்றி எல்லாம் பேசிக்கொண்டு இருந்தோம். ரொம்ப சந்தோஷமாக இருந்தது. உள்ளே தூங்கி கொண்டு இருந்த அம்மா, விழித்திக்கொண்டு எங்களை தேடி வெளியில் வந்தார். மறுபடியும் சிறிது நேரம் பேசிக்கொண்டுருந்து விட்டு உள்ளே வந்தோம்.

       உள்ளே பார்த்தால், முதல் அறையில், கை, கையாக கருப்பாக, புதிதாக, கலர் அடித்த சுவரில் இருந்தது. உடனே எனக்கு கோபம் வந்து, ரொம்ப சத்தம் போட்டேன். என் அம்மா என் அருகில் வந்து, "சீனு, நான் தான், சுவரில் கை வைத்து நடந்து வந்து விட்டேன். என்னால் கை வைக்காமல் நடக்க முடியவில்லை (எங்கம்மா வயது அப்போது 75க்கு மேல் ), அதனால் தான் இப்படி ஆச்சு, என்னை மன்னித்து விடு"என்று சொன்னாள்.

என்னுடைய ஆணவபேச்சு இப்போது ஞாபதிற்கு வருகிறது.

        என் வயது இப்போது 70, எங்கம்மா இருந்த நிலையில் தான் நான் இருக்கிறேன். கை வைத்து புதிதாக கலர் போட்ட சுவரில், நடக்கிறேன். எங்கம்மாவை நினைத்துக்கொள்கிறேன்.

        இப்போது ஆயிரம் முறை SORRY சொன்னாலும், எங்கம்மா வருவாரா? நான் பேசிய ஆணவ பேச்சு இப்போது என் மனதை பாடு படுத்துகிறது.

      என்னை விட வயதில் இளையவர்கள் நிறைய பேர் இருப்பீர்கள், தயவு செய்து அப்பா, அம்மாவை எடுத்து எறிந்து பேசாதீர்கள், அது பிற்காலத்தில் உங்கள் மனதை வாட்டும். நான் இன்று படும் மன வேதனையை நீங்களும் பட வேண்டாம் என்ற நோக்கத்தில் தான் இதை எழுதுகிறேன்.