பை நிறைய பணம்

 பை நிறைய பணம் - சுஜாதா சிறுகதை

அந்த வங்கியில் குருவும் தம்புவும் திருட,  பெருமாள் ஆட்டோவில் காத்திருப்பான் என்பதுதான் தற்போதைய திட்டம்,  இது வெள்ளிக் கிழமை மாறினாலும் மாறும்.. இப்போது உபகரணங்களைச் சேகரித்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கூர்மையான கத்தி, அமெரிக்கா ஏதோ பஞ்சத்தின்போது நமக்கு அனுப்பிய உணவு தானியங்கள் தீர்ந்து அந்தப் பைகள் பெரிசு பெரிசாக சைனா பஜார் பிளாட்பாரத்தில் ஒரு கடையில் விலைக்கு வந்திருந்தன. “A Gift from the U S Govt" என்று எழுதிய வலுவான காதுகள் வைத்து நிறைய பளு தாங்கக் கூடிய முரட்டுக் கித்தான் பைகளைச் சரச விலைக்கு வாங்கிக் கொண்டனர்.

“எதுக்குங்க நாலு பை...?" என்று வியாபாரி பீடியைக் கடித்துக் கொண்டே கேட்டபோது பெருமாள், "பை நிறைய பணம் ரொப்பறதுக்கு. பாய்! எதுக்காக இருந்தா உனக்கு இன்னா போச்சு" என்று அதட்ட

"காமா இரு பெரு,  பதட்டப்பட்டா மக்கள் கவனிப்பாங்க..." என்றான் தம்பு.

"பீச்சாங்கரைக்கு வந்துரு குரு. சாயங்காலம் -காந்தி செலையாண்டை..." என்று தீர்மானித்துவிட்டு ப்ளாட்பாரத்தில் நடந்தனர்.

"பாங்கி பேர் என்ன...?*

"என்னவோ மெர்க்காராவோ மெர்க்குரியோ போர்டு போட்டிருக்கு குட்டி பிராஞ்சுதான்  ஆனா, பணம் நெறைய டெபாசிட் ஆவுது அள்ள அள்ளக் குறையாது."

"இந்த வீராப்புதானே வேணாங்கறது.. " தம்புவுக்கு அதைப் பற்றி  பேசுவதே பயமாக இருந்தது. பெருமாள் துப்பாக்கி சமாசாரங்கள்  எல்லாம் பயன்படுத்த மாட்டான். எல்லாம் மிரட்டல்தான்.

"பயத்திலேயே செலுத்தணும்பா... அதான் என் குருநாதர் சொல்லிக் -கொடுத்திருக்காரு மென்னில வெரலை வெச்சே செய்துரணும். கத்தியும் லேசாத்தான் பயன்படுத்தணும்..."

"வெள்ளோட்டம் பார்த்தியே.. என்ன ஆச்சு சொல்லு "

"சாயங்காலம் சொல்றேன். இப்ப என் ஆளைப் பார்க்க வர்றதா சொல்லிருக்கேன். இப்பவே லேட்டு..."

சாயங்காலம் கடற்கரையில் சந்தித்தார்கள். கியாஸ்க் கடையில் பாப்கார்ன் பொட்டெடோ வறுவல் வாங்கிக்கொண்டு கொக்கோகோலா சமாசாரங்கள் சேர்த்துக் கொண்டு சொட்டைப் புல் -மணலில் உட்கார்ந்தார்கள்.

பாம்பு பலூன் விற்பவன் 'விர்ரக் விஈரக் என்று தடவிச் சத்தம் செய்துகொண்டு அவர்களைக் கடக்கும்போது பெருமாள், "யோவ், ஒரு நாளைக்கு எத்தனை சம்பாதிப்பே?"என்று வினவினான்.

"பெருமாள்.சும்மார்றா ப்ளீஸ் “

"நாம் ஒரு நாளில் எத்தனை சம்பாதிக்கப் போறோம்னு இவன்கிட்ட சொல்ல வேணாமா தம்பு?"

தம்பு அவனைக் கவலையுடன் பார்த்து, "நா வரலைடா. இந்த ஓட்டை வாய் ஊர் பூரா பாங்க்குல திருடப் போறோம்னு சொல்லிக்கிட்டே வரான்...”

சுண்டல் சிறுவர்கள் சூழ்ந்துகொள்ள, "போங்கடா போங்கடா.. சூழ்ச்சி பண்ணிக்கிட்டு இருக்கறப்ப தொந்தரவு செய்யாதீங்க"

"பாரு பெருமாள் நல்லா மாட்டிப்ப..."..

"டென்ஷன் பண்ணிக்காதே இந்தப் பரந்த நகரத்தில இருக்கிற வசதிகள்ல இது ஒண்ணு தம்பு. அலட்சியம். பக்கத்து வூட்ல பதினாலு வயசுப் பெண்ணைக் கூட்டியாந்து நாலு பேர் அடுத்தடுத்து டாவடிக்கிறாங்க... அந்தப் புள்ளை பாவம் அலர்றது. டி.வி. டிராமாவில் தான் சத்தம்னு மவனுக ஒருத்தரும் உதவி செய்யலை.. இவங்கல்லாம் நெய்பரர்....."

*நீ என்ன செஞ்சே...?"

"அந்தப் பொண்ணைக் கட்டிக்கிறதா சத்தியம் பண்ணிட்டு வந்திருக்கேன்."

"இவன் எப்படா நிஜம் சொல்வான்?"

பெருமாள் எப்போதும் அப்படித்தான் வாழ்க்கையில் எதுவுமே...........பாங்க்கில் திருடுவது உட்பட...........விளையாட்டுதான். .

"அதைவிடு... வெள்ளோட்டம் என்ன ஆச்சு...?"

"இதைவிட தோதான பாங்கி இருக்க முடியாது. ரங்கநாதன் தெரு பக்கத்து தெரு இருக்குது பாரு. ஒன்வே பண்ணிருக்காங்க.....அதில் ஓரத்தில் ஒளிஞ்சுக்கிட்டிருக்கு..... தலைவா. கொஞ்சம் பேனா கொடு தம்பு ஒரு காயிதம் எடு".

தம்பு தன் பையிலிருந்து அவன் நண்பன் ரவியிடமிருந்து வந்திருந்த இன்லண்டு கடிதத்தை எடுத்து அதன் கசங்கலைச் சீர்படுத்திக் கொடுக்க, பெருமாள் அதில் விலாசமிருக்கும் இடம் அருகே வரைந்து காட்டினான்.

"ஏகப்பட்ட நகைக்கடை, தவணைமூறைக் கடைங்களும் இருக்கு.  சில கடைங்கள்ல தினப்படி வசூலான ரொக்கத்தை அந்த அந்தக் கடைங்கள்லயே போய்ச் சேகரிச்சு வந்துருவாங்க. சில பேரு டெய்லி கலெக்ஷனை மறுதினம் காலை கொண்டு வந்து கட்டுறாங்க.."

“ஒரு நாளைக்கு எத்தனை புரளும்?"

"தினத்தைப் பொறுத்தது, பத்து லட்சத்தில இருந்து ஒரு கோடி வரைக்கும்... சனிக்கிழமை பாங்கில அரை நாள் நமக்கு அதான் தோது. வெள்ளிக்கிழமை தான் தங்க நகை வியாபாரம் அதிகம். திங்கள், பு தன் ரெண்டு நாளும் மந்தமங்கறாங்க.."

"வால்ட் இங்கே இருக்கு..." என்று படத்தில் காட்டினான்..."

“அலாரம் சிஸ்டம்.. "

"ரொம்ப சிம்பிளா மேஜையில் டம்ளர் ஸ்விட்ச் வெச்சிருக்காங்க பஸ் ஸ்டாண்டு பக்கத்தில போலீஸ் ஸ்டேஷன் இருக்குது பாரு, அதுக்கு கனெக்ஷன் கொடுத்திருக்காங்க. மதியம் ரெண்டு மணிக்கு கேஷ் ட்ரான்சாக்ஷன் முடிச்சுக்கிட்டுக் கணக்கைச் சரிபார்த்து மீண்டும் காஷியர் கிட்ட ஒப்படைக்கிறாங்க. சாவி வாங்கி காஷ் கௌண்டரிலிருந்து ஸ்ட்ராங் ரூமுக்குப் பணம் மாறுது இடையில் பொறுப்பேற்கிற சமயத்தில பணம் தகரப்பெட்டிங்கள்ல இளைப்பாறுது. செக்யூரிட்டி பக்கத்தில் நிக்கறான். இவங்க பொறுப்பு ஒப்படைக்கிறாங்க ஒரூ ரெட்டைக்குழல் துப்பாக்கி வச்சிருக்கான் சுட்டாலும் சுடுவான். கிழவன் கை  நடுங்கி எங்காயவது சுவர் கடிகாரத்தில் பட்டாலும் படும் நோ ப்ராப்ளம்" என்று சிரித்தான்.

அந்தக் காகிதத்தில் பெருமாள் கையெழுத்துக்கள் போட்டு "சிக்னேச்சர் பாத்தியா தம்பு? நான் மட்டும் ஒழுங்கா படிச்சிருந்தா என்னவா ஆயிருப்பேன் சொல்லு..."

"அலாரம்தான் கொஞ்சம் பயங்காட்டுது பெருமாள்..."

"பயப்படாத.. நாம் திட்டமிட்டிருக்கிற அந்த வாரத்துல தினமும் ஏரியாவில பவர் ஷட்டவுன், பேப்பர்ல போட்டிருக்காங்க..."

"கில்லாடிரா நீ..!"

"அப்படி கரண்ட் வந்தாலும் பயத்தில மணியடிக்க மாட்டாங்க. அப்படி மணி அடிச்சாலும் போலீஸ்காரங்க தொப்பி மாட்டிக்கிட்டு வர்றதுக்குள்ள பல்லாவரம் போயிருவோம் கவனி. ஆட்டோவை இந்தச் சந்திலதான் நிறுத்தறேன். பின்பக்கமா கேன்டீனுக்கு வழி இருக்குது, தம்பு நோட்டுங்களை அள்றே............. எதாச்சும் ஒரு பொம்பளையைத் தேர்ந்தெடுத்து ஒரு தட்டுத் தட்டு..."

"ரத்தம் வரும்படியாவா..?"

"வேண்டாம். பாவ்லா காட்ட பொடி வெச்சிருக்கேன். ஒரு தடவை கசக்கிட்டே.......ரத்தம் மாதிரி கொட்டும். எல்லாரும் பார்க்கணும். பார்த்தவங்க கம்முனு ஆயிருவாங்க. என்ன? நாலு பை ரொம்ப நோட்டு சேத்துக்க. நீ ரெண்டு பை, குரு ரெண்டு பை...... ஐந்நூறு ரூவா கட்டைப் பார்த்தர். முதல்ல எடுத்துரு... நாலும் ரொம்பினா போதும், ஒரு ஆட்டோ அவ்வளவுதான் தாங்கும். எழுபத்தஞ்சு லட்சம் போதும். மூணால வகுபடும்.."

"பாலத்தடியில் இன்னொரு ஆட்டோ வெச்சிருக்கோம் அங்க ஆட்டோ மாத்திர்றோம் நேரா வில்லிவாக்கம் போயிர்றோம் தம்பு, நீயும் ஒரு முறை எடத்தைப் போய்ப் பார்த்துரு நான் பார்த்தாச்சு" என்றான் குரு.

பெருமாள் தம்பு தோளில் தட்டி. 'பணத்தை என்னடா செய்வே...?"

"இன்னும் யோசிக்கலை.. ." என்றான்.

'நான் மொத்தத்தையும் வண்டலூருக்குப் பக்கத்துல ஆசிரமம் இருக்குது பாரு. அதுக்குக் கொடுக்கலாம்றுதாள் யோசிச்சேன், அப்புறம் கொஞ்சம் சவுகரியங்களும் பண்ணிக்கணும்... மணிமங்கலத் தில ஒரு ஃபார்ம் வாங்கிப் போட்டு ஷ்ரிம்ப்பு தெரியுமா. மீன் பண்ணை வெக்கப்போறேன்..." என்றான்.

தீவிரமாக "ஒரு வருஷத்துவே ஒரு கோடி பண்ணலாம்."

"தம்பு, இவன் சொல்றதை எதையும் நம்பாதே. குடிச்சே எல்லாப் பணத்தையும் ஒழிச்சுருவான் இல்லை, ஊட்டிக்குப் போயிருவான் குதிரை வாலைத் துரத்திக்கிட்டு இல்லை அந்தப் பொம்பளை, அது என்ன ........பேரு 'கீதா.............."'

"அய்யோ அதுக்குத் திருமணம் ஆயிருச்சுப்பா...."

"பின்ன அன்னிக்கு ஆட்டோவில் ஓட்டிக்கிட்டுப் போயிட்டிருந்தே எல்டாம்ஸ் ரோடாண்டை"

"அது வேற கீதா..."

*மாட்டிக்கிட்டா என்ன ஆகும்..?" என்றான் சந்தேகத் தம்பு.

"ஜெயில்ல போடுவாங்க ஜெயிலுக்குள்ள ஏஜெண்டுங்க இருக்காங்க. வெளியே பேமெண்ட் பண்ணி அண்டர் ட்ரையலா இருக்கறப்ப கோர்ட்டுக்குப் போற சமயத்தல தப்பிச்சுக்கவும் ஒரு திட்டம் வெச்சிருக்கேன்..." என்றான் பெருமாள்.

‘நீ சொல்றதில் எது நிஜம், எது பொய்னு முன்னுரையா சொல்லிரு பெருமாள்...”

"நாம் திருடப்போறது மட்டும் நிஜம்...” என்று அந்தக் காகித்தில் வரைந்து காட்டினான். "வாட்சமன் இங்க இருப்பான். இங்கருந்து பதினோரு மணிக்கு சாப்பிட போறாங்க. பெரும்பாலும் காலியாயிடும் காஷ் கௌண்டருக்கு முப்பதடி இருக்கும். இதோ பாரு. இந்த அரைக்கதவு திறந்து இருக்கு பின்பக்கமா அசிஸ்டெண்ட் மானேஜரைப் பார்க்கப் போறாப்பல உள்ளே நுழைஞ்சு அந்தப் பக்கமா வந்தா......முதல் டெல்லர் கௌண்டர்ல  அதிகம் காஷ் இருக்காது. போறப்ப நேரமிருந்தா பொறுக்கிட்டுப் போகலாம். மத்த ரெண்டு கௌண்டர்லதான் அதிகம் பணம் இருக்கும். தகரப் பெட்டிங்க, மிதிச்சா திறந்துக்கும்.."

"திறந்த பைக்குள்ள பதட்டப்படாத அடைச்சுக்க. குரு என்ன பண்றான், அந்தப் பொம்பளையைக்கூட வெச்சுக்கிட்டே உங்ககூட - எல்ப் பண்றான் என்ன புரியுதா? அங்கேருந்து இங்க வந்தா பக்கமா வழி இங்கதான் ஆட்டோ காத்திருக்கும் செய்வியா? பேய் முழி முழிக்கிறியே..."

"இது கேள்வியா.. பெருமாள் எப்படி இத்தனை விவரம் சேர்த்தே? “

"எல்லாம் கண்ணைத் தொறந்து வெச்சுக்கிட்டுத்தான் பளிச்சுன்னு உடை போட்டுக்கிட்டு மானேஜரைப் பார்த்து ஒரு லட்சம் ரூபாய் ஃஎப் டி கட்டணும்னு ஃபாரம் வாங்க நுழைஞ்சேன்..."

பெருமாள் அந்தக் காகிதத்தைக் கிழித்து பந்தாக்கி குப்பைத் தொட்டியில் போட்டான் “கடிகாரம் ஓடுதில்லை?பேட்ரி வேணா மாத்திக்க... சரியா சனிக்கிழமை பதினொண்ணரைக்கு வந்துரு கௌண்டர் க்ளோஸ் பண்றதுக்கு முந்தி வந்து ஏதோ பாரம் ரொப்பறா மாதிரி ஜகா வாங்கிட்டு இரு.."

நிரப்புவது போலத்தான் தாமதம் செய்து கொண்டிருந்தான் உள்ளங்கையை வியர்வை நனைத்தது. குரு மெள்ள பெருமாள் குறிப்பிட்ட அந்த பாதிக் கதவை அணுகினான். கடைசி வாடிக்கையாளர்கள் சென்றுவிட்டார்கள். மின்சார விசிறிகள் நின்றிருந்தன. எல்லோரும் கசகசவென்று இருந்தார்கள். பூணூல் போல் தோட்டா அணிந்திருந்த காவலாளி, கிராதிக் கதவை முக்கால் பாகம் சங்கிலியால் இணைத்து ஒற்றை ஆசாமி மட்டும் வெளியேரும்படி ஒருக்களித்தான் காஷ் கௌண்டரில் இருந்த பெண்ணை அணுகினான். லேசாகத் தளர்த்திக் கட்டியிருந்தாள். மலையாளப் பெண் போலிருந்தாள். கண்ணாடி போட்டுக்கொண்டு "எஸ் வாட் டூ யு வாண்ட்...? க்ளோஸிங் டயம் ஆயிருச்சே.."

துரிதமாகச் செயல்பட்டு பின்புறத்திலிருந்து அணுகி அந்தக் கதவை உதைத்துத் திறந்தான்.

"யாராவது நகந்தீங்க... சத்தம் போட்டீங்க. இந்தம்மா உயிருக்கு ஆபத் து..." என்றான். தம்புவின் குரல் கம்மிப் போயிருந்ததால் கொலை விழும்..." என்று சொன்னது சரியாகக் கேட்கவில்லை. "பார்டன்? என்ன சொல்றீங்க..?"

அப்போதுதான் பின்னால் குரு வந்திருந்ததையும் தம்பு கத்தியை இடுப்பிலிருந்து உருவுவதையும் கவனித்தாள். சூடுபோட்ட பூனை போல் அலறிளாள். குரு அவள் கழுத்தில் கத்தி வைத்து மிச்சக் கையால் சாயனப் பொருளைத் தேய்க்க ரத்தம் சாரியில் வழிந்தது. பெண்கள் அலறினர். இடையில் குரு பைகளுக்குள் நோட்டுக்களை கச்சா முச்சாவென்று அடைத்தான். சில கட்டுகள் அங்குமிங்கும்  சிதறின.

"அசங்காதீங்க... இவ உயிருக்கு ஆபத்து' என்று குரு வெறி அடித்தாற்போல சத்தமிட்டு நோட்டுக் கற்றைகளை அவசரமாக அடுக்கினான், சிப்பந்திகள் இருவர் மானேஜூரின் காபினுக்கு ஓடுவதைக் கவனித்து "ஏதாவது எசகேடா செஞ்ச..... ? உம்பேரு என்னம்மா “

"சசச... சாமளா அய்யா... அய்யா.. என்னை வுட்டுகுய்யா பத்து வயசில பொண்ணு இருக்குதய்யா?"

"எனக்கும்தான் இருக்குது. மானேஜரை பொத்திக்கனு சும்மா இருக்கச் சொல்லு. இல்லை கீறிருவேன்*

அந்தப் பெண்மணி "எதும் செய்துராதீங்க நந்தகோபால் சார், பாலு சார், எதும் எதும் செய்துராதீங்க. பெண் குழந்தையை தகப்பன்: இல்லாத வளர்க்கறேன். எதும் செய்துராதீங்க."

மானேஜர் கோபால்சாமி வெளியே வந்து "யாரும் எதும் செய்யாதீங்க............சியாமளா உயிருக்கு ஆபத்து..............." என்றார்.

“இது புத்திசாலித்தனம். மூவ் பண்ணாதீங்க. உத்தமம் மானேஜரு. இதான் உத்தமம்" என்று குரு வேண்டுமட்டும் பணத்தை அள்ளி எடுத்துக் கொண்டான்.

“குரு. போதும்" என்றான் தம்பு.

ரப்பர் பாண்டில் சேகரித்து வைத்திருந்த நோட்டுக்கள் விடுதலையாகித் தரையெங்கும் சிதறியதை அவர்களுக்குக் கவனிக்க அவகாசமில்லை. சிறிய சிறை போன்ற காபின் எங்கும் கரன்சி நோட்டுக்கள் உதிர்ந்தன. பெருமாள் பதட்டப்பட்டுப் பின்பக்கத்திலிருந்து "சீக்கிரம்.. சீக்கிரம்" என்றான். உள்ளேயே வந்துவிட்டான். "முட்டாள்களா, எத்தனை நேரம்..." என்று அதட்டினான்.

தரையில் தேய்த்துத் தேய்த்து அந்தப் பைகளை எடுத்துக் கொண்டு ஆட்டோவில் சேர்த்தபோது இரண்டு அரை டிராயர் சிறுவர்கள் வேடிக்கை பார்க்க, பெருமாள், இந்த வெச்சுக்க" என்று ஆளுக்கொலு நூறு ரூபாய் நோட்டைப் பிரித்து அவர்கள் பால் எறிந்தான். ஆட்டோவைக் கிளப்பினான். தம்பு தொத்தி ஏறிக்கொண்டான்.

"குரு? குரு எங்க?"

"இதோ நோட்டு மூட்டைக்குப் பின்னால" என்று எட்டிப் பார்த்தான். 'தினகரன்' இதழ்களால் பைகளின் மேல் மூடினார்கள்.

குதூகலத்தில் "கை குடு குரு" என்று அவன் கையைப் பற்ற... ஆட்டோ பேய் ஓட்டமாக வற்றல் மாடுகளின் ஊடே ஓடி, ரயிலடிப் பாலத்தில் நிறுத்தி வைத்திருந்த மற்றொரு ஆட்டோவில் பைகளை மாற்றிக் கொண்டபோது வழிப்போக்கர் ஒருவரை விளித்து "அண்ணே. கொஞ்சம் உதவி பண்ணுங்க" என்று ஒத்தாசை கேட்டான்.

"என்னப்பா மூட்டை "

'முள்ளங்கி பத்தைங்க"

====================================

இந்தச் சம்பவம் நடந்து சரியாக ஒரு வாரம் கழித்து இன்ஸ்பெக்டர் ஜெயபாரதி பாங்க்கின் மானேஜர் கோபால் சாமியை எட்டாம்.முறையாக அவர் அறையில் சந்திக்க வந்தார்.

"வாங்க பாரதி இன்னிக்காவது சீல் வெச்ச எடங்களை ரிலீஸ் பண்ணீங்கன்னா நல்லது ஏகப்பட்டட நோட்டுங்க சிதறிக்கிடக்க கைரேகைகள் எடுத்து முடிச்சுட்டீங்கன்னா நல்லது எத்தனை - மிஸ்ஸிங்னு டிவிஷனல் ஆபீஸ்ல ஃபாக்ஸ் மேல ஃபாக்ஸ் அனுப்பிக்கிட்டு இருக்காங்க சஸ்பென்ஸ் அக்கௌண்ட்ல வெச்சிருக்கோம். இன்ஷுரன்ஸ் காரங்க வேற நெருக்கறாங்க அள்ளிக்கின்னு பார்த்தது இந்த அலாரம் வேலை செய்யலை, செக்யூரிட்டி துப்பாக்கி தோட்டா எல்லாம் எம்ட்டி ஒருவேளை உள்வேலையா இருக்குமோ?"

"இல்லைங்க... எல்லாரையும் விசாரிச்சுட்டேன். இவங்க வெளி ஆளுங்க பவர்கட்டு பாத்துத்தான் வந்திருக்காங்க."

"ஏதாவது கண்டுபிடிக்க முடிஞ்சுதா?"

ஜெயபாரதி தன் தொப்பியைக் கழற்றி மேஜைமேல் வைத்து முகத்தை துடைத்துக்கொண்டார். நரையோடிய மீசையில் கம்பீரம் தியிருந்தது. "இந்த ஏரியாவுக்கு நீங்க வந்ததிலிருந்து க்ரைம் குறைஞ்சிருக்கு என்க்ரோச்மெண்ட் குறைஞ்சிருக்குன்னு பிரபலமா இருந்தது......இப்ப அதுக்கு அச்சானியம் வந்துருச்சு பாருங்க."

"எத்ததனை போயிருக்கும்?"

சரியா சொல்ல முடியலைங்களே.. காபின்ல கரன்சி எறைஞ்சு இருக்கு...... நீங்க விரல் ரேகை எடுக்கறதுக்கு சீல் போட்டு வெச்சிருக்கிங்க. -இருக்கறதை எண்ணணும்."

"குத்துமதிப்பா சொல்லுங்க..."

"அன்னைய ட்ரான்சாக்ஷனைக் கூட்டிக் கழிச்சுப் பார்த்தா. எழுபதிலிருந்து தொண்ணூறு லட்சம்...... இன்ஷூரன்ஸுக்கு இன்னும் ஸ்டேட்மெண்ட் கொடுக்கலை. ஹெட் ஆபீஸுக்கு கொடுக்கலை. உங்க ரிப்போர்ட்டுக்குத் தான் காத்திருக்கோம்."

"கேஸை நாங்க கண்டுபிடிக்க முடியலைன்னா என்ன செய்வீங்க?"

"இன்ஷூரன்ஸ் க்ளெயம் பண்ணிடுவோம். அவங்களும் ப்ரைவேட் டிடெக்கடிவ் வெச்சு விசாரிச்சுக்கிட்டிருக்காங்க."

"ஏதாவது கண்டுபிடிச்சாங்களா...?"

"இல்லை... முடியலை ஒரு கத்திய வெச்சு பயங்காட்டி கொண்டு போயிட்டானுங்க. களவாணிப் பயங்க. ரத்தம் கூடப் பொய் சார் சியாமளாவுக்கு காயமே இல்லை. பயம்தான்."

"அப்ப என் ரிப்போர்ட்டுக்குத்தான் காத்திருக்கிங்க."

"ம்... கொடுத்துட்டா ரைட் ஆஃப் சாங்ஷன் பண்ணிருவாங்க -ஸி ஜி எம் ஆபீஸ்லதான் பவர் இருக்கு. எனக்கு பரமோஷன் ஃபாரின் போஸ்டிங் வரவேளையில் இப்படி ஆயிருச்சு தலையெழுத்து."

"அந்தம்மா சியாமளாவை பாக்கணுமே?"

"அவங்க ஷாக்ல இருக்காங்க.........லீவு போட்டிருக்காங்க.........அட்ரஸ் தர்றேன். எதுவுமே கண்டுபிடிக்க முடியலீங்களா?

"சொல்றேன் கொஞ்ச நேரம் டிஸ்டபர்ன்ஸ் இல்லாம.........போன் கால் இல்லாம எடம் இருந்தா  கொஞ்சம் பேசலாம்..........."

"மாடில ஏ ஜி எம்.ரூம் இருக்குது அங்க போயிரலாங்க......"

அவர்கள் மானேஜரின் காபினை விட்டு வரும்போது திருபர்கள் காத்திருந்தனர். 'மிஸ்டஜெயபாரதி,  போலீஸ் ரொம்ப மெத்தனமா இருக்கிறதா சட்டசபைல கேள்வி கேக்கறாங்க...சிபிஐ-ல ஒப்படைக்கும் படி எதிர்க்கட்சித் தலைவர் கேட்டிருக்கார்" -

"பதினோரு மணிக்கு வாங்க ஸ்டேட்மென்ட் கொடுக்கறேன்........."

"ஸ்டேட்மென்ட் கிடக்கறது குற்றவாளி கண்டுபிடிக்கப்படுவானா இல்லையா.......அதான் எங்களுக்கு வேணும்."

"பதினோரு மணிக்கு வாங்க"

"இப்ப என்ன ராகுகாலமா?” என்றார் ஒரு நிருபர்.  அவரை ஒரு கணம் முறைத்துப் பார்த்து "உங்களுக்கு வாழ்வுய்யா” என்று சொல்லிவிட்டு இருவகும் மாடிக்குச் சென்றார்கள்.

மேலதிகாரியின் அறையை அடுத்த லவுஞ்சு போன்ற தனி இடத்தில் உட்கார்ந்திருந்தனர். அரிதாகப் புன்னகைக்கும் பாரதப் பிரதமர் அருகில ப்ளாஸ்டிக் எழுத்துக்களால் வங்கியின் சாதனைகள அறிவிக்கும் கறுப்புப் பலகையைப் படித்தார் ஜெயபாரதி "போன வருஷம் எத்தனை ரைட்  ஆஃப் பண்ணிருப்பீங்க?"

"அது இருக்கும் முந்நூறு கோடி.. எல்லாம் அர்ஷத் மேத்தாவால....மத்த வங்கிக்களோட ஒப்பிட்டால் ரொம்ப கம்மிங்க . டீ சாப்பிடுறீங்களா?"

“வேண்டாங்க.. நான் வெளியே எதும் சாப்பிடத்தில்லை  உங்க பாங்கில் திருடினவங்களை நான் கண்டுபிடிச்சாச்சு, மிஸ்டர் கோபால்சுவாமி.*

‘என்னது?”

"அவங்க மூணு பேரு, குருநாத், தம்பு, பெருமான்று ரெண்டு பேர் வில்லிவாக்கத்தில இருக்காங்க. ஒருத்தன் பல்லாவரத்தில.................."

'ஆச்சரியமா இருக்குதே... எப்படிக் கண்டுபிடிசீங்க?"

"போலீஸ் ஒண்ணும் அவ்வளவு முட்டாள்கள் இதை இதெல்லாம எங்களுக்குச் சின்ன சமாச்சாரம். அன்னிக்கு உங்க ரீஜனல் மானேஜர் என்னவோ காட்டுக் கத்துக் கத்திட்டுப் போனாரே ப்ரைவேட் டிடெக்டிவை வைக்கப்போறோம்னு எல்லாம்..... என்ன புடுங்கினாங்க? நான் ஒத்தை ஆளு ஒரு அற்பமான இல்லபெக்டர்.......... கண்டுடிச்சுட்டேன்.!" என்றார் மீசையைப் புறங்கையால் தள்ளிவிட்டுக்கொண்டு,

"கை குடுங்க.. எப்டிப் புடிச்சிங்க?"

"கொஞ்சம் முறை, கொஞ்சம் அதிர்ஷ்டம் அவங்க திருடினபோது பயன்படுத்தின பெரிய பைகள்ல 'எ. கிஃபட் ஃபரம் தி.யு எஸ் கவர்மெண்ட்'னு எழுதியிருந்ததை உங்க சிப்பந்திங்க, அந்தம்மா, காஷியர் எல்லாரும் கவனிச்சிருக்காங்க.. அதை ஆர்பரிலிருந்து வாங்கி வந்து சைனாபஜார் ப்ளாட்பாரத்தில் ஒரு பாய் விக்கிறாரு.. அவரைக் கேட்டப்ப மூணு பேரு வந்து வாங்கிக்கிட்டுப் போனதை நியாபகம் வெச்சுக்கிட்டுச் சொன்னாரு. எதுக்குன்னு கேட்டாராம். பணம் ரொப்பறதுக்குன்னு சொன்னாங்களாம். அந்தாளு அதையும் நியாபகம் வெச்சுக்கிட்டு இருந்தாரு. மேலும் காந்தி சிலையாண்டை சாயங்காலம் போய்ப் பேசலாம்னு புறப்பட்டப்ப பேசிக்கிட்டதையும் நியாபகம் வெச்சிருந்தாரு..."

"அடுத்தது அங்க போய் எல்லா பீச்சாங்கரை கடைங்கள்லயும் விசாரிச்சப்ப இந்த மாதிரி பையை வெச்சிக்கிட்டு மூணுபேர் வந்ததையும் புல்வெளில உக்காந்துக்கிட்டு என்னவோ எழுதி ப்ளான் போட்டதையும் கவனிச்சிருக்கான். டீ, கூல்ட்ரிங், கியாஸ்க் கடைக்காரன் ஒருத்தன். அவங்க ஏதோ எழுதினதையும் காயிதத்தைக் கிழிச்சுக் குப்பைல போட்டதையும் சொன்னான். சுண்டல் விக்கிற பசங்களும் சொன்னாங்க.........."

"இங்கதான் அதிர்ஷ்டம். கார்ப்பரேஷன் மகானுபாவாங்க நாலு நாளா குப்பையை கிளியர் பண்ணலை. அந்தக் குப்பைத் தொட்டியைத் தலைகீழா புரட்டி துண்டுங்களை - இத, பாருங்க - ஓட்ட வெச்சுப் பார்த்தோம். ஒருத்தனுக்கு வந்த இன்லண்டு லெட்டருக்குப் பின்னால்    கிறுக்கிருக்கானுங்ன. அதில விலாசம் வில்லிவாக்கம், பதிமூணு சண்முகம் தெருவில தம்புன்னு ஒருத்தன். அங்க போய் விசாரிச்சா.........."

"அய்யோ... என்ன சார் ஸ்காட்லண்டு யார்டு தோத்துரும்..."

"எல்லாம் ருட்டின் விசாரணைதான்."

"அரெஸ்ட் பண்ணிட்டிங்களா?"

"இல்லை... அவங்களைக் கண்ககாணிச்சுக்கிட்டு இருக்கோம். எவிடன்ஸ் சேத்துக்கிட்டு இருக்கோம், கீதான்னு ஒரு பொண்ணுக்கு நகை வாங்கிக் கொடுத்திருக்கான். அதை விசாரிச்சோம். அதுக்கு முன்னாடி உங்ககூட பேசணும்."

"என்ன பேசணும்?" என்றார் சந்தேகத்துடன்.

"பாருங்க கோபால்சாமி நீங்க... ஒரு கடமை உணர்ச்சியுள்ள பாங்க் அதிகாரி, உங்க திறமையைப் பாராட்டி ப்ரமோஷன் குடுத்து நியூயார்க் கிளைல போஸ்டிங் பண்ணப்போறாங்கன்னு கேள்விப்பட்டேன். நானும் ஏதோ ஒரு விதத்தில் கடமை தவறாத போலீஸ் அதிகாரி, இல்வைன்னா கேஸை எப்பவோ க்ளோஸ் பண்ணிருப்பேன். எத்தனையோ குற்றங்கள் கண்டுபிடிக்காம இருக்கு.  அதோட இதையும் சேத்துருப்பேன். எனக்கு எதும் வேலை போயிற போறதில்லை. உங்களுக்கும் வேலை போகாது. நம்ம அளவில கடமை தவறாம இருக்கறப்ப நம்ம மேலதிகாரியகளைக் கொஞ்சம் பாருங்க. உங்க சேர்மன் கன்னா பிள்னான்னு அர்ஷத் மேத்தா மாதிரி சந்தேக் கேஸ்ங்களுக்கெல்லாம் ஓவர் ட்ராஃப்ட் லோன் கொடுத்துட்டு முந்நூறு கோடியை கேஷுவலா ரைட் ஆஃப் பண்றாரு எங்க டிஐ.ஜி. ஒரு சீருடை ஊழல்ல மட்டும் மட்டமான காக்கித் துணியை அங்கீகரிச்சுட்டுப் பத்துக் கோடி ரூபா பண்ணிருக்காரு ...எத்தனையோ ஊழல்ல ஒண்ணு அது...  '.

"நீரும் நானும் கடமையைச் செஞ்சுக்கிட்டு சின்னத் திருடங்களைப் பிடிச்சுக்கிட்டு இருக்கோம். பத்து லட்சமோ, முப்பது லட்சமோ ஏன் ஒரு கோடிகூட இந்தப் பெரிய திருடங்க ஊழல்லகளோட ஒப்பிட்டா பிச்சைக்காசு,"

*நீஙக என்ன சொல்ல வர்றீங்க?"

"எவ்வளவு சுலபம் பாருங்க கோபால்? நம்ம பைகளையும் பணத்தால் ரொப்பறது! உங்களைப் பொறுத்தவரையில் திருட்டுப் போயி ரைட்-ஆஃப் சாங்கஷனுக்கு உங்க ஸ்டேட்மெண்ட்டில் ஒரு அம்பது லட்சம் கூடவே கொடுத்துரலாம் இல்லையா.. கீழ இறைஞ்சிருக்கறதே இருபது லட்சம் இருக்கும்."

"ஆமாம்! நீங்க...”

“என்னைப் பொறுத்தவரை கேஸைக் கண்டுபிடிக்க முடியலைனு நான் சொந்தமா கண்டுபிடிச்ச அத்தனை விவரத்தையும் மறைச்சுரலாம். நாம் ரெண்டு பேர் மட்டும் ஐம்பது லட்சம் பண்ணலாம்".

நிறுத்தி நிதானமாகக் கோபால் சாமியைப் பார்த்தார் ஜெயபாரதி. “நீங்க இருவதத்தஞ்சு.. நான் இருவத்தஞ்சு. என்ன சொல்றீங்க?"

"என்ன சொல்றது" என்று கையைப் பிசைந்தார் கோபால்சாமி.

"நான் சொல்றது சாத்தியமா இல்லையா?"

"சாத்தியம்தான்.. ஆனா."

"அதேதான் எனக்கும் இந்த 'ஆனா'உண்டு. நான் இதையெல்லாம் உங்ககிட்ட சொல்றது நாமளும் திருடணும் என்கிற நோக்கத்தில் இல்லை. குறுக்குவழி எவ்வளவு சுலபமானது. நல்ல வழியும் நேர்மையா இருக்கறதும் இந்த நாட்டில் படிப்படியா சிக்கலாயிட்டு வகுது பாருங்க."

இன்ஸ்பெக்டர் ஜெயபாரதி தன் தொப்பியை எடுத்து மாட்டிக்கொண்டு முகத்தைத் துடைத்துக்கொண்டார்.

"வேண்டாம்ங்க நம்ம மாதிரி ஒண்ணு ரெண்டு அதிகாரிங்க மிச்சமிருந்தாதான். இந்தச் சபிக்கப்பட்ட நாட்டுக்குக் கொஞ்ச நஞ்சமாவது நம்பிக்கை இருக்கும்"

ஜெயபாரதி அைைறயைவிட்டு வெளியே வந்ததும் நிருபர்களைச் சந்தித்தார்.

"இந்த பாங்க்ல திருடினவங்களைக் கண்டுபிடிச்சாச்சுங்க. அவங்களை அரெஸ்ட் பண்ணத்தான் இப்ப புறப்படறேன்."