ஈஸி சேர் - 61

 #Easychair_61

வாசலில் தன் வீட்டுக்கு கோலம் போட வந்த மலர் ஐயர் வீட்டு கதவு திறந்திருந்ததை பார்த்தாள். அதிகாலை, அதுவும் குழந்தைகள் வேறு இல்லை. நடமாட்டமும் தென்படவில்லை.

விசித்திரம் விபரீதம் இரண்டையும் எதேச்சையான சந்தேகத்தில் உணர்ந்தாள். கணவனை படபடப்போடு அழைத்தாள்.

இருவரும் விரைந்தனர்.

ஈஸி ச்சேரில் ஐயர். அய்யா, அய்யா....முதலில் லேசாக பிறகு சத்தம் போட்டு. விபரீதம் உறுதியானது. தொட்டுப் பார்க்க மலரின் கணவன் முயன்றபோது தடுத்தாள் மலர். வேற்று மனுஷாள் என்ற சங்கோஜம்.

தெரிந்த டாக்டரை வரவழைத்து உறுதி செய்தாள்.

சுப்பிணிக்கு தகவல். அதிர்ந்தான். கமிட்டி மெம்பர்களுக்கு விவரம் சொன்னான் தொலைபேசியில்.

சிவதாணுப் பிள்ளையும், மனக் சந்த் சேட்டும், நடேச கனபாடிகளும் கிளம்பிவிடுவதாக கூறினர். 

அம்மா, மனைவி, குழந்தை அவனுடன் காரில் ஏறினார்கள்.

எல்லோரும் ஆஜர் பெருங்களத்தூரில்.

துக்கம் விசாரிக்க எந்த சொந்தமும் இல்லை. வந்தவர்களின் ஆத்தாமை ஒன்றே பிரதானம்.

சுப்பிணி மட்டும் ஏதோ தான் ஒரு சூனியத்தில் தள்ளப் பட்டதாக உணர்ந்தான். மலரும் அவள் கணவரும் சுப்பிணிக்கு ஆறுதல் கூறினர்.

இனி நடக்க வேண்டியதைப் பார்க்க வேண்டும். சுப்பிணி ஏதாவது சொந்தங்களின் விலாசங்கள் கிடைக்கிறதா என்று தேடினான். வெங்கநகர் அத்தை, கோபாலன், பட்டாமணியார் தொலை பேசி எண்கள் மாத்திரம் கிடைத்தன. தொடர்பு கொண்டு பிரயோஜனம் இல்லை. அவரவர் வாழ்க்கைகளில் மாற்றங்கள் இந்த ஏழெட்டு வருடங்களில் குறிப்பாக.

சுற்றமில்லா இறுதிப் பயணம், வேறு வழியில்லை.

'சுப்பிணி, என்ன பண்ணலாம்?' இது கனபாடிகளின் குரல்.

அம்மாவிடம் கேட்டான். திரும்பி வந்தான் கனபாடிகளிடம்.

ஒரு சொம்பு ஜலம் தன் தலையில் ஊற்றிக் கொண்டான். பூனூல் இடம் வலம் மாற்றங்கள்.

'கோத்திரம் தெரியுமா, சுப்பிணி?'

இது வேற இருக்கா. இத்தனை நாள் பழகியது கோத்திரத்தை கேட்டா என்ன? அம்மாவிடம் கேட்டான். மீனாட்சிக்கும் தெரியவில்லை.

'நீங்களே ஒரு வழி சொல்லுங்களேன். வேண்டுமானால் எங்காத்து கோத்திரம்?'

'அப்படி முடியாது சுப்புணி. இப்படி கோத்திரம் தெரியாதவாளுக்கெல்லாம் காஸ்யப கோத்திரம் தான். ஸ்ரீகிருஷ்ண கோத்திரத்தை விட பழமையான காஸ்யப கோத்திரத்தை எடுத்துப்போம், என்ன?'

'எனக்கு என்ன மாமா இதெல்லாம் தெரியும்? நீங்க என்ன சொல்றேளோ அதையே ஃபாலோ பண்ணுவோம்.'

பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது காஞ்சீபுரம் சென்ற குழந்தைகள் வந்தன. என்ன நடக்கிறது என்று புரியாமல் சற்று திகைத்து கொண்டிருந்தன.

சிவதாணுப் பிள்ளை குழந்தைகளுக்கு புரிய வைத்துக் கொண்டிருந்தார்.

'சுப்பிணி, இந்த குழந்தைகள்ல யாராவது....?' கனபாடிகள்.

'இல்ல மாமா, நானே கரையேத்தறேன். இவரோடு எங்கள் குடும்பத்திற்கு ஆத்ம பூர்வமான பந்தம் இருக்கு. அத்தை மடியிலும் இவர் மடியிலும் நான் சுகத்தை அனுபவிச்சிருக்கிறேன். அதனால நான் கையைப் பிடிச்சு அவரோட வயசான காலத்தில அழைச்சுண்டு அத்தையோடு சேர்க்கறதுதான் எனக்கு முறையா படறது.'

சொல்லிவிட்டு குலுங்கிக் குலுங்கி அழுதுவிட்டான். தைரியமானவன்தான், ஆனாலும் அன்பின் நினைவலைகளுக்கு முன் தைரியமாவது, வீரமாவது? ஈரத்திற்கும் வீரத்திற்கும் நடக்கும் போட்டியில் வீரம் என்றும் ஜெயிப்பதில்லை.

சிவதாணுப் பிள்ளை மயான ஏற்பாடுகளை கவனித்துக் கொண்டார். கர்மாவுக்கு சுப்புணி. மந்திரம் ஓத கனபாடிகள். நெய்ப் பந்தங்களுக்கு வேத பாடசாலை பேரப் பிள்ளைகள்.

இதோ கிளம்பி விட்டார் பச்சை ஒலைப் பல்லக்கிலே சிரித்த முகத்துடன்.

ஏதோ பாரு அங்கே காத்திருப்பதாக ஒரு உணர்வுடன், சந்தோஷத்துடன், புன்சிரிப்புடன்.

இனி அவருக்கு துன்பங்களிலிருந்து விடுதலை. 

'தாத்தா, தாத்தா..' வேதபாடசாலை குழந்தைகளின் அழு குரல். அவர்களுக்கும் தன் மனச்சுமையை மீறி அன்பை காட்டியிருக்கிறாரே.

அன்பே கடவுள் என்கிறோம். எனக்கென்னவோ கடவுளை அன்புக்கு இணையாக கூறுவதை ஏற்க மனம் வரவில்லை. கடவுள் அன்புக்கு ஒரு படி கீழ்நிலை தான்.

கடவுள் கர்மா என்று வரும்போது அன்பை அலட்சியப் படுத்திவிடுகிறான். பிறகு எப்படி இரண்டையும் ஒரே தராசில்?

அன்புதான் இன்ப ஊற்று
அன்புதான் உலக ஜோதி
அன்புதான் உலக மஹா சக்தி.
புரிதலோடு அன்பை வளர்ப்போம்.

நன்றி. வணக்கம்.