டில்லி முதல் கஜுராஹோ வரை பகுதி 6

டில்லி முதல் கஜுராஹோ வரை நண்பருடன் சாகசப்பயணம் பகுதி 5

இரவு மணி 8.00 நைனிடாலில் ரூம் போட்டு க்ளைமேட்டையும் இயற்கையையும் ரசுக்கலாம்தான்.  ஆனால் ரூ 2000/- க்குள் (2003ல்)மொத்த இடங்களையும் காட்டி பத்து நாளில் சென்னை வருவதாக நண்பரிடம் சொல்லி இருந்தேன்.சீசன் டைமில் ரூம் வாடகையே அதில் பாதி ஆகி விடும்.. மேலும் நான் 4000 மாணவிகள் படிக்கும் பள்ளியில் உதவித்தலைமை ஆசிரியர்  மே மாதம் என்றாலும் ரிசல்ட் வரும் நேரம் பள்ளிக்கு திரும்ப வேண்டும்.  மேலும் மதுரா தூரம் சுமார் 500 கிமீஐ மே மாத பகலில் கடந்தால் உடம்பு பேஜாராகிவிடும். எனவே கையிலுள்ள இந்தியா மேப் 50 கிமீ தாண்டி இமய மலை அடிவாரத்திலுள்ள ஹல்த்வானி என்ற ஊரில் இரயில்வே ஸ்டேஷனில் ட்ரெய்ன் பிடித்து மதுரா போகலாம் என்றது. (அந்தக்கால கூகுள் )அதை நம்பி ஒரு கார் காரன் ஹல்த்வானி என்று கூப்பிட்டவுடன் ஓடிப்போய் பார்க்க ஏற்கனவே 18 பேருடன்  நாங்களும் காரில் திணிக்கப்பட்டு நசுங்கி 2 மணி நேரத்தில் போய்ச்சேர்ந்தோம்..

ஸ்டேஷனில் உள்ள கூட்டத்தைப்பார்த்து மீண்டும் பஸ்  ஸ்டாண்ட் வந்தோம்..மதுராவுக்கு நேர் பஸ் இல்லை என்றவுடன் மீண்டும் இந்தியா மேப் மொராதா பாத் 110 கிமீ தூரத்தில் மதுரா செல்லும் வழியில் இருப்பதாக அறிவிக்க டில்லி பஸ் அது வழியாக போகும் என தெரிந்து தட்டுத்தடுமாறி முண்டியடித்து இடம் பிடித்தோம். இவ்வாறாக நடு இரவில் மொராதாபாத் போய் மீண்டும் மதுரா பஸ் பிடித்து அமர்ந்து அசதியில் கண் அயர்ந்தோம். 

 விடிந்தால் மதுரா ...யமுனையில் அசதி தீர நீராடி கண்ணனை தரிசிக்கும் கனவு கலைந்து வெளியே எதோ சத்தம் ...விழித்து பார்த்தோம். பேருந்து நின்று கொண்டிருக்க விசாரித்ததில் பிரேக் டவுன் எனவும் சரியாக மூன்று மணி நேரமாகும் என தெரிந்தது. அருகே வயல்வெளி. கால்வாய்...இதுவும் நல்ல வாய்ப்புதான். இங்கேயே காலைக்கடன்களை முடித்துக்கொண்டால் மதுராவிலும் வேஸ்டாக ரூம் போடாமல் யமுனையில் குளித்து கண்ணனை தரிசித்து பின் அங்கிருந்து ஆக்ரா சென்று தாஜ்மகலையும் தரிசித்து விட திட்டமிட்டோம்

ரிப்பேராகி பேருந்து கிளம்பி ட்ராபிக் ஜாமில் நீந்தி ஒரு வழியாக மதுராவை அடைந்தது.  ஹரித்வார் கங்கையின் தூய்மை கனவுடன் ரிக்‌ஷாவில்போய் இறங்கியவுடன் யமுனைக்கு பதில் கூவம் வரவேற்றது..மேலும் பண்டாக்கள் (வட இந்திய புரோகிதர்)வேறு எதோ மந்திரம் சொல்லி காசு பிடுங்க நண்பர் குளிக்க மறுத்து விட்டார். 

இந்து மதத்தில் கங்கையைப் போலவே யமுனை நதியும் போற்றி வணங்கப்படுகிறது. இந்து புராணக் கதைகளின்படி யமுனை நதி சூரிய  கடவுளின் மகளாகவும், மரணத்தை அளிக்கும் கடவுள் யமனின் தங்கையாகவும் கருதப்படுகிறது. புராணக் கதைகளின்படி யமுனை யாமினாட் எனவும் கருதப்படுகிறது. யமுனை நதியில் நீராடினால் ஒருவர் மரணத்தின் பிடியிலிருந்து விடுபடலாம் என்று நம்பப்படுகிறது.

ஆனால் இமாச்சலத்திலிருந்து டெல்லியில் உள்ள விசிராபாத் என்ற இடம் வரை யமுனையின் நீரானது சுத்தமாகவுள்ளது. விசிராபாத் அணைக்கட்டிற்கும் ஓக்லா அணைக்கட்டிற்கும் இடைப்பட்ட பகுதியில் 15 இடங்களில் வடிகால் வாயிலாக கழிவு நீர் ஆற்றில் கலந்து ஆற்றை அசுத்தமாக்குகின்றன. வீட்டுக் கழிவுகள், நகராட்சி கழிவுகள் மற்றும் தொழிற்சாலைக் கழிவுகள் ஆகிய மூன்று முக்கியக் கழிவுகளால் யமுனை நதி அசுத்தப்படுத்தப்படுகிறது.மேலும் மதுரா ரிஃபைனரி வெளியேற்றும் ரசாயன கழிவு நுரைகள் ஆற்றில் மிதந்து அழகைக்கெடுத்து நோய் மூலமாக செயல் படுகிறது. 

எனினும் ஆண்டாள் 

மாயனை மன்னு வட மதுரை மைந்தனை 

தூய பெருநீர் யமுனைத்துறைவனை 

என்று சொன்ன யமுனையின் கருப்பு நிறத்தில் கண்ணனைக்கண்டு நீராடி வைத்தேன். 

மதுராவில் நிறைய மாடுகள் இன்றும் பலரும் வளர்ப்பதை காண முடிகிறது. பால் கோவா இங்கு மிக அருமையாய் இருக்குமாம். 

மதுராவில் லஸ்ஸி மிக பாப்புலர்.எதையோ கொறித்து லஸ்ஸியை குடித்து கோயிலுக்குச்சென்றோம்

மதுரா, ஆரம்பத்திலிருந்து இன்று வரை “தெய்வீக அன்பு பொங்கும் இடம்” என்ற அர்த்தம் தொனிக்கும் வகையில் 'ப்ரஜ் பூமி' என்ற பெயரில் கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது. கிருஷ்ண பகவான், இங்கு தன் குழந்தைப்பருவத்தைக் கழித்து, பல வருடங்கள் வளர்ந்து வந்ததனாலேயே, மதுராவிற்கு இப்பெயர் வழங்கப்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது.

இந்துக்களின் மனதில் நன்கு பதிந்துள்ள, கிருஷ்ண பகவான் கோபியருடன் புரிந்த ராசலீலாக்கள், இங்கு உள்ள கோயில்கள், பஜனைகள் மற்றும் ஓவியங்கள் ஆகியவற்றில் சாகாவரம் பெற்று விளங்குகின்றன. உண்மையில், பெரும்பாலான இந்து கலை வடிவங்கள் இவ்விடத்தில் தான் தம் அடிவேரைக் கொண்டுள்ளன.

மதுராவின் உள் மற்றும் புறப்பகுதிகள், 16 ஆம் நூற்றாண்டில் திரும்ப கண்டுபிடிக்கப்படும் வரை இந்த இடம் ஒரு கற்பனையான ஸ்தலம் என்றே நம்பப்பட்டு வந்துள்ளது.  

தற்கால நிலவரம்

இன்று, இந்துக்களின் முக்கிய வழிபாட்டுத் தலங்களுள் ஒன்றாக விளங்கும் மதுரா, கிருஷ்ண பகவான் மற்றும் அவரது பிரியசகியான ராதாவுக்கு அர்ப்பணிக்கப்பட்டுள்ள எண்ணிலடங்கா கோயில்களைக் கொண்டுள்ளது.

எனினும், இவ்வூர் 8 ஆம் நூற்றாண்டில் இந்து மதத்தைத் தழுவுவதற்கு முன் புத்த மத மையமாக, சுமார் 3000 புத்த பிக்ஷுக்களுக்கு அடைக்கலம் அளித்த பல்வேறு புத்த விகாரங்களைக் கொண்டிருந்திருக்கிறது.

ஆனால், இவற்றுள் பெரும்பாலான மையங்கள், ஆப்கானின் போர் முதல்வனான முகமது கஜினியினால் அழிக்கப்பட்டன. அதற்கு பல காலத்துக்குப் பின், 16 ஆம் நூற்றாண்டில் ஔரங்கசீப் தான், கேசவ தியோ கோயில் உள்ளிட்ட பல கோயில்களை அழித்து அந்த இடத்தில் மசூதிகளைக் கட்டியுள்ளார்.

மதுரா வருடம் முழுவதிலும் நூற்றுக்கணக்கான பக்தர்களை அலையென ஈர்த்து வருகிறது. முக்கியமாக, ஹோலிப் பண்டிகை மற்றும் ஆகஸ்ட் அல்லது செப்டம்பர் மாதத்தில் வரும் கிருஷ்ணனின் பிறந்த நாளான ஜன்மாஷ்டமி போன்ற விசேஷங்களின் போது இங்கு வருகை தரும் பக்தர்களின் எண்ணிக்கை இன்னும் கூடுதலாக இருக்கும்.

கோயிலுக்கு போய் தரிசிப்பது அவ்வளவு எளிதல்ல. பக்கத்திலேயே ஒரு மசூதி என்பதால் அயோத்தி நிகழ்வை கொண்டு பயங்கர செக்யூரிட்டி செக்கிங்கிற்கு பிறகே நுழைய இயலும்

                  தொடரும்