டில்லி முதல் கஜுரஹோ வரை பகுதி 2

டில்லி முதல் கஜுரஹோ வரை ஒரு சாகசப்பயணம்

பகுதி 2

ஹரித்வாருக்கு விடியற்காலையில் பஸ்ஸில் இறங்கியதும் பயணக்களைப்பு நீங்கவும் அன்றே ரிஷிகேஷ் போக வேண்டி இருப்பதாலும் ரயில்வே ஸ்டேஷன் சென்று நண்பருடன் தலைக்கு சகல ஆஸ்திகளும் கொண்ட ஹேண்ட் bag ஐ வைத்து படுத்து உறங்கினோம்..செருப்பை அருகில் கழட்டி வைத்து..காலையில் பார்த்தால் செருப்பு மிஸ்ஸிங்..(அடுத்த தடவை மனைவியுடன் அதே ஊரில் கங்கைக்கரையில் மிஸ்ஸிங்)..தலை விதியை நொந்து சுழித்து ஓடும் கங்கையில் அடித்துச் செல்ல இருந்தவன் நண்பரால் இழுத்து வரப்பட்டு மானச தேவி கோயில் தரிசித்து வெயில் ஏற அவசரத்துக்கு ஒரு ரப்பர் செருப்பை வாங்கி மாட்டிக்கொண்டேன்..வரும் வழியில் கொளுத்தும் வெயிலில் புதிதாக போட்டுக்கொண்டிருந்த தார் ரோடில் செருப்பின் அடிப்பகுதி புதைய செருப்பிற்கும் எனக்கும் ஹரித்வாருக்கும் உள்ள தொடர்பை நொந்தபடி மீண்டும் ஒன்றை வாங்கி இனி  பணத்தை விட செருப்பை பாதுகாப்பாக வீடு வரை கொண்டு செல்ல வேண்டுமென நினைத்து பயணத்தை தொடர்ந்தேன்

அன்றே ரிஷிகேஷ் சென்று எதையோ தின்று கங்கைக்கரையில் நின்று காலத்தை கழித்து விட்டு இரவு தங்க தூங்க (மூன்று நாளைக்குப்பின்)ஒரு சத்திரம் பிடித்தோம். 

மறுநாள் விடிகாலம் 5.00 மணிக்கு பத்ரி நாத்துக்கு நேர் பஸ் 180/- டிக்கட் என கேள்விப்பட்டு இதற்கா பத்ரிநாத் யாத்திரை 5000-10,000 என கொள்ளை அடிக்கிறார்கள் என என் சாமர்த்தியத்தை வியந்தபடி தூங்கச்சென்றோம். 

மறுநாள் அந்த பஸ்ஸை பிடித்து அடம் போட்டோம்.  

இமயத்தில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக ஏறும் அழகையும் கூடவே கங்கை ஓடி வரும் நேர்த்தியையும் வியந்தாலும் முடிவில்லாத பயணமாக நீண்டு சென்று அங்கங்கே ரோட்டில் பாறை உருண்டு பயணம் தடைப்பட்டு இடையில் சப்பாத்தி ஒரு ரூபாய் சப்ஜி பத்து ரூபாய் கடையில் கொறித்து இரவு ஜோஷிமட் வந்து பஸ் நின்றது. பத்ரி நாத் எப்போ என கேட்டதற்கு ஸுபஹ் (விடி காலை கிளம்பும்)என பதில் கிடைத்தது. வெள்ளிப்பனி மலையின் காட்சியை முதன் முதலில் வாழ்க்கையில் கண்டு மெய் சிலிர்த்து பட்ட கஷ்டங்கள் பஞ்சாய் பறந்தன..நடுக்கும் குளிரில் ஒரு வீட்டில் கம்பளியுடன் 100/-க்கு இடம் கிடைத்தது. 

மறுநாள் அதே பஸ்ஸில் ஏறி பத்ரிநாத் சென்றோம். வெந்நீர் ஊற்றில் (தப்த குண்ட்) குளித்து (அப்போது கூட்டமில்லை)தரிசனம் கிடைத்து ஒரு தென்னிந்திய ஹோட்டல் கிடைத்து சாப்பிட்டோம். 

வாழ்க்கையில் பெரிய சாதனை செய்துவிட்ட நிறைவுடன் இனி சென்னை நோக்கிய ரிட்டர்ன் பயணத்திற்கு தயாரானோம். எனது இந்தியா மேப்பில் இரண்டு செமீ தூரத்தில்தான் நைனிடால்.அதே இரண்டு செமீ தூரம்தான் சென்னை காஞ்சிபுரம். இவ்வளவு கிட்ட நைனிடாலை பார்த்து மதியம் ரூம் போட்டு விடலாம் என்ற கனவுடன் மகீந்தரா,டாடா சுமோ,என பயணிக்க (கீழே இறங்க) துவங்கினோம். நான்கு நாடகளுக்குப்பிறகு தென்னிந்திய உணவை ஒரு பிடி பிடித்த நண்பர் ஜீப்பில் வாந்தி எடுக்க ஆரம்பித்தார்.  அடுத்த ஊர் என்பது அடுத்த மலை என்பதும் ஒரு மிமீ கடக்க ஒரு மணி நேரம் ஆகும் என்பதும் மலையில் ஏறியும் இறங்கியும் இரவு வந்து வெறுத்துப்போய் ஷிமோலி என்ற இடத்தில் தங்க வேண்டியதாயிற்று. 

மறு நாள் ஒரு லாரி ,இரண்டு ஜீப் ஒரு வேன் என மேப் காட்டிய ஊர்களுக்கெல்லாம் சென்று இரவு நைனிடால் சென்று சேர்ந்தோம். 

                    தொடரும்