பலம்

 47. பலம் (சிசீ 9) #ganeshamarkalam

ரயில்வே ஸ்டேஷணுக்கு மின்னாடி நேந்திரங்காய் சிப்ஸ் பண்ணி விக்கர கடைகள். 10க்கு மேல ஒரே ரோவா. 

என்னமோ கோட்டயத்துக்கு ரயிலில் வந்து இறங்கினதும் சிப்ஸ் வாங்கி வாயில போட்டுக்காம யாரும் அவாவாத்துக்கு போமாட்டா மாதிரி. வெளியூருக்குப் போரவா எல்லாரும் ஆளுக்கு 2 கிலோ வருவல் வாங்கி வழீல சாப்டூட்டு சொச்சத்த போர ஊரில் இறங்கினதும் விநியோகம் செஞ்சுட்டுத்தான் மறுவேலை. கால 6 மணிக்கு தொறந்தா மும்முரமா காயத் தோல் சீவரதும் தேங்காய் எண்ணையக் காய்ச்சிண்டு அதுக்கு மேலே 4 காயச் சேர்த்து பிடிச்சிண்டு சரக் சரக்குன்னு. சிப்ஸ் மட்டுமா? இல்லை. என்னென்னமோ. இப்போ கேரளா போளி சேர்ந்திட்டது. எதுக்கு இத்தனை கடை? லாபம் கொழிக்கரத்துனாலதானே! இல்லைன்னா மூடிண்டு போயிடமாட்டாளா என்ன?

கேரளான்னுட்டா நேந்திரங்காய்தானா? மலையாள பாஷை இல்லையா? மம்மூட்டி மொகன்லால் கிடையாதா? நயந்தாரா? நான் இங்கே வந்ததும் அவள் அங்கே தமிழ்நாட்டுக்குப் போய்ட்டா. அதனால என்ன? மஞ்சு வாரியர் இல்லையா என்ன? கோட்டயத்துல யாரும் காணக் கிடைக்க மாட்டா. இங்கே சபரிமலைக்கு போரவாதான்.

பக்தி மிகுந்த பயணமா இருந்தது இப்போ களியாப் போயிடுத்து. எல்லாத் தரப்பட்டவாளும் மலைக்குப் போரா. கோட்டயம் வந்துட்டு போறவாதான் நிறைய. இங்கேந்து பஸ் வேன் வச்சிண்டு போய் ஏறி தரிசனம் முடிஞ்சதும் வந்து ரயில் பிடிச்சு. போரப்போ சாதுவா ரயில்லேந்து இறங்கரவா கோட்டயம் பிராமண சமூகத்துல சிரம பரிஹாரம் செஞ்சுண்டு அங்கே ஃப்ரீயா கிடைப்பதை அள்ளி வாயுல போட்டுண்டு அதேபோல பதவிசா திரும்பப் போராளான்னா இல்லா. என்னமோ 40 நா ஜெயிலில் அடச்சு வச்சுட்டாப்போல இருமுடி கொடுத்தப்பரம் எப்படா இறங்குவம்னு. அதுலேயும் பல சின்னப்பசங்க பம்பையாத்தங்கரைக்கு இறங்கி காலப் பதிச்சதும் மத்யம் பாட்டில தொறந்து தொண்டைல ஊத்திண்டு பரோட்டா கடிச்சிண்டு. இல்லை கோட்டயம் வந்ததும் அரசாங்க பாரில் நல்ல சரக்கா சிப்ஸ் சைட் டிஷ்!

நீ யாரு? நீ எப்படி இதெல்லா அறியாம்னு நினைக்கலாம். ஞான் பரையாம் என்ன அவசரம்?

நான் பலராமன். சொந்த ஊர் கன்யாகுமரி. 3 வயசுல இந்தூருக்கு வந்தாச்சு. இங்கேதான் ஸ்டேஷன்லேந்து பஸ் போர ரோடுல வந்தா சீமாட்டி சர்கிள் வரும். அங்கே ஒன்வே பண்ணிட்டா. நேரப்போயி ரைட்ல திரும்பினா திருநாக்கர மஹாதேவர் கோவில், இந்தூரில் பிரசித்தம். அங்கே கோவில் யானையா இருக்கேன். இந்தண்ட பக்கம் பள்ளத்துல போனால் பிராண சமூகம். சபரிமலை யாத்ரீஸ் வந்துண்டும் போயிண்டும். வரவா சிவன் கோவிலுக்கும் வருவதால் எல்லாம் அறியாம், நாமளும் அப்பப்போ ஊர்வலமாப் போரம், குட்டசேட்டன் காலார அழைச்சிண்டு போவான், வரவா சன்சாரிக்குன்னது கேட்டு, நாமளே கண்டுப்பதையும் கலந்துபோட்டு தீர்மானம் செஞ்சுப்பதுதான்.

கோவிலில் என்ன வேலை? சும்மா நிக்கணம். அரைவயித்துக்கு ஆகாரம். நிப்பதே சிரமம். கோவிலுக்கு வரவாளுக்கு காட்சி கொடுக்கணம். கார்த்தால, சாயரக்ஷை ஊர்வலமா கோவிலுக்குள்ளவே. பெரீசா கொட்டாய் வசதியா கொடுத்திருக்கா. வருஷத்துக்கு ஒருதடவை மலைப்பிரதேசத்துல கேம்ப். பராமரிப்புக்கு அரசாங்கம் தரும் பேட்டாவுல பாதி குட்டன் பொண்ணு மேகலா படிப்பு சிலவுக்காகும். பெரீசா எடுத்துக்கலை. வெளீல போரப்போ என்னைக் காட்டி வருமானம் பாத்துப்பன் படவா.

கடைத்தெருவுக்குத்தான் போவம். தெரிஞ்ச பெரீய ஜவுளீ, நகைக்கடைங்கள்ல கூப்பிட்டு எனக்கு பூஜை செய்து இவன் கையில் 500 ரூபா கொடுப்பா. இப்படி போயிட்டு வரம்னு போலீஸுக்குத் தகவல் கொடுத்துடனம். செய்வான். ஆங்காங்கே போலிஸ் ஜீப் நிக்கும். யானைக்கு மதம் பிடிச்சா மயக்கமருந்து போட்ட புல்லட் சுடலாமே! ஃபாலோ செய்வா. பொதுமக்களுக்கு ஏதும் ஆகிடப் பிடாதுன்னுட்டு. என்னமோ அவன் அடிக்கும் புல்லெட் என்னைத் தூங்கப் பண்ணிடுமோ? பாப்பம்.

45 வயசாச்சு. முரண்டு செஞ்சு ஆர்ப்பாட்டம் காமிச்சிண்டதில்லை. கோபப் படும்படியா எதுவும் சம்பவிக்கலை. அப்பப்போ இந்த குட்டசேட்டன் நடந்துப்பத பாக்கரப்போ தும்பிக்கையால அவன் பின்னம்மண்டையில் ஓங்கி ஒண்ணு வைக்கலாம்மான்னு வரும். போய்ச் சேர்ந்துடுவான். பொண் இன்னும் படிப்பு முடிக்கலை. எதுக்கு வேண்டாமே! சாதுவா வேடிக்கை பாத்துண்டு போயிடரது. என்னைக் கடுப்பேத்தராப்போல் என்ன செய்வான்னு தெரிஞ்சுக்க ஆசையோ!

எப்பேர்ப்பட்ட பலம் பொருந்தியவர்கள் நாங்கள்! யானை பலம்னு மஹாபாரதத்தில் பீமசேனனுக்கு பெருமை. பலத்தில் எங்களை தரதம்யம் செஞ்சுப்பது உங்க வழக்கம். யானைப் படை இருந்தா ஜெயிப்பது கஷ்டம்னு எல்லா ராஜாக்களும் யானை வளர்த்து சண்டை பயிற்சி கொடுத்து வச்சுப்பா. மிகப்பெரீய பாரத்தை அநாயாசமா துக்கிண்டு போக, தொலைதூரத்துக்கு எறிய எங்களுக்கு சுலபம். தும்பிக்கையில் 150000 மசில்ஸ் இருக்கு. முழுசா வளர்ந்து நெடிதுயர்ந்து நிக்கும் மரத்தை நிமிஷமா வேறோட பிடிங்கி எரிஞ்சுடுவம். ஒரே டயத்தில் 7 டன் பளுவ தூக்கிண்டு நடப்பம், மேட்டுல ஏறுவம். 18ஆயிரம் பவுண்ட் இழுத்துண்டோ தள்ளிண்டோ நடப்பம். எங்களுக்கு இருக்கும் மோப்ப சக்தி நாயைவிட 100மடங்கு கூர்மையானது. அதேபோல் ஞாபக சக்தியும். இத்தனைக்கும் ப்யூர் வெஜெடெரியன்ஸ். மன்ஸிலாயீ? இலை தழைகள், உருட்டிக்கொடுத்த சாதக்கட்டி, வெல்லம், பழங்கள்னு கொடுத்துண்டேயிருந்தா களிச்சுண்டு யாருக்கும் குழப்பம் கொடுக்காம. காட்டில் யானைக் கூட்டத்தில் 20 யானை இருக்கும், எங்களுக்குன்னு ஒரு 100 சதுர மைல் காடும் பக்கத்துல நீர் வத்தாத நதியும் இருந்துட்டா மதி. ஆனா இப்படி பிடிச்சுண்டு வந்து கட்டுப்படுத்தி வேலை தரது என்னமோ போங்கோ.

இந்த குட்டன் எப்பேற்பட்ட யானையையும் கட்டுப்பாட்டில் வச்சுப்பானாம்! பீத்தல். மின்னாடி இருந்த யானையை இவன் பாத்துக்கலை இவன் அப்பன் பெரீய சேட்டனாம். அது கிடக்கட்டும். இவன் ஏது செய்யூ? என் காதுல அங்குசத்தை மாட்டி தொங்க விட்டூட்டு பீடி குடிப்பான். நாத்தம் சகிக்காது. காதாலயே அங்குசத்தை கடாசிடலாம். என்னமோ வச்சிருக்கான் பத்திரமா இருக்கட்டும்னு வச்சுப்பேன். வெளில அழைச்சிண்டு போனா அதை நான் நிக்கரப்போ காலுல சாய்ச்சு வச்சுடுவான். கால அசைச்சா கீழே விழுந்துடும். எடுத்து ரெண்டா உடெச்சு அவன் கையுல கொடுக்கலாம்னு தோணும். பாவம் ஒண்ணுதான் இருக்கு அவனண்டை. கோவில் கொட்டாயுல விட்டப்பரம் பெரீசா சங்கிலியால என் பின்னங்காலை கட்டி தரேல அடிச்சிருக்கும் கொக்கில மாட்டிட்டு வீட்டுக்குப் போவான். என்னமோ அதை அறுத்துப் போட்டூட்டு எனக்கு டாடா போக முடியாதுங்கிராப்போல். செய்யரதில்லை. செஞ்சா செய்யமுடியும்னு தெரிஞ்சிடும்.

எல்லாரும் யானைக்கு தன் பலம் தெரியாதுன்னும் செறிய அங்குசத்துக்கு கட்டுப்பட்டு தேமேன்னு இருக்கேனும். சமயம் கிட்டித்துன்னா என் பலம் என்னன்னு இந்த லூசுப் பசங்களுக்கு கொஞ்சமாவது காட்டணம். ட்ரெயிலர்தான். முழுப்படம் எப்ப வேணும்னாலும். அதுக்கு அவகாசம் கிடெச்சதுன்னு வச்சுக்கலாம்.

அன்னைக்கு கோவிலில் ப்ரதோஷம். சாயரக்ஷை நிறையபேர் வருவா. என்னையும் குளிப்பாட்டி விபூதி அழகா இட்டுவிட்டு முதுகில் அம்பாரி ஏத்திடப் போராப்போல தயாரா அங்கவஸ்த்ரம் மாதிரி ஒண்ணை சாத்திட்டான். அதுக்கே அவனுக்கு மூச்சு வாங்கித்து உக்காரச் சொல்லி இப்படியும் அப்படியுமா வந்து 30 நிமிஷமா போராடி ஒருவழியா 2 பக்கமும் சமமா போட்டுவிட. பழைய கொட்டாய் போடராப்போல லைனிங் வச்சு தெய்ச்ச லினன் துணி. உள்பக்கம் கரடுமுரடா வெளீல ஸ்முத்தா. மாத்தி வச்சு தெய்க்க மாட்டானுவளோ? அதான் சொன்னேனெ லூசுப் பசங்கன்னு. மணி 3 இருக்கும் ஊர்வலமா கடைத் தெருவில் வந்துட்டு பிரதோஷக்காலம் ஆரம்பிக்கரத்துக்கு மின்னாடி கோவிலுக்குத் திரும்பிடலாம்னு பிளான். அவன் இந்தமாசம் கொஞ்சம் கல்லா கட்டினா தேவலையோன்னு.

மஹாத்மாகாந்தி ஸ்குயர் கிட்டக்க இடதுபக்கம் திரும்பரம். லானா டயமண்ட் அண்ட் ஜுவெல்லர்ஸ். நிறுத்தச் சொல்லி உள்ளேந்து தேங்காய் புஷ்பம் கோண்டுவந்து தீபம் காமிச்சா. எனக்கு சீப்பு வாழப்பழம் தரா. அதை அவன் வாங்கி வச்சுக்கரான். கொடுத்தா யானைக்கு பித்தமாம். சின்ன யானைன்னா நீ சொல்ரது சரி. 45 வயசில் என்னடா பித்தம்? பெரீய சீப்பாப் பட்டது. கோண்டுவந்த பையுல வச்சுண்டான். இவனுக்கு காசு தரத்துக்காக கேஷியர் உள்ளேந்து வரத்துக்குள்ள அந்த சம்பவம் நடந்தது.

எங்கேந்தோ ஆட்டோக்காரன் ஒருத்தன் திருப்பத்துல யானையைப் பாக்காம வேகமா. பட்டுண்னு யானயோட பின்பக்கம் எதுக்காப்போல மலைபாதிரி பாத்துட்டு பயத்துல அந்தண்டை திரும்பி இந்தண்டை ஒடிச்சு நிறுத்தாம போயிடலாம்னு நினைக்க அவன் வண்டி லேசாத்தான் என் காலுல இடிக்க திரும்பரேன் என் தும்பிக்கைல அவன் ஆட்டோ முட்டி நின்னது. சவாரி யாருமில்லை. நான் என்ன செஞ்சேன்? தும்பிக்கையை மொள்ள சாஃப்டாத்தான் ஆட்டோமேல வச்சு இப்படியும் அப்படியுமா பெண்டுலம் மாதிரி ஆட்டரேன். ஆடோக்குள்ளேந்து அவன் ஓலம் “ஐயோ-ஐயோ”ன்னு. குட்டன் என்ன செஞ்சான்? “பலராமா நில்லு!” கையுல வச்சிருந்த அங்குசத்தால குத்தரான். இவனுக்கும் ஒரு பாடம் இன்னைக்கே புகட்டினாத்தான் சரிவரும்னு மனசிலாயி.

அவன் கையிலேந்து அங்குசத்தை பிடிங்கிண்டுட்டேன். ரோட்டுல வச்சு முன்னங்காலுக்கு அடீல சவுட்டிண்டாச்சு. இப்பொ எடுத்துக்கோடா பாப்பம்! அவன் ஏன் எடுக்கரான்! சான்ஸே இல்லைன்னு நகைக்கடைக்குள் போய் நின்னுண்டுட்டான்.  எதாவதுன்னா உள்ளே ஓடிக்கலாம்னு பிளானா இருக்கும். போனை எடுத்து யாருக்கோ. போலீஸுக்கா இருக்கும். வருவானுவ ஜீப்புல. மயக்கமருந்து புல்லட்டால அடிப்பாய்ங்களோ? பிரதோக்ஷமும் அதுவுமா அதையும் பாத்துடுவம். எல்லாத்தையும் என்னப்பன் மஹாதேவன் பாத்தூண்டேதானே இருக்கான். என் உதவிக்கு வராமலா. இப்போ மயக்கம் போட்டேன்னா அப்படியே கடைவாசல்ல படுத்துக்க வேண்டியதுதான். ட்ரேஃபிக் நின்னுடும். நானா எழுந்துண்டாத்தான் உண்டு. அட்லீஸ்ட் 6 மணிநேரம் ஆகும். அதெல்லாம் யொசிச்சானுவள்னா சுடமாட்டாய்ங்க. மதம் பிடிச்சிட்டாப்போலல்லாம் நடந்துக்கலை. அங்குசத்தை பிடிங்கிண்டாச்சு ஆட்டோவ உலுக்கிண்டே கீழே பாக்கரேன் ஆட்டோக்காரனை காணலை. ஓடிட்டான். புத்திசாலி.

சரிபோட்டம். ஆட்டோவ விட்டூட்டு நானா திரும்பி இந்தண்டை எதிர்பக்கமா நடக்கரேன். இங்கே இன்னொரு நேந்திரங்காய் சிப்ஸ் கடை. வாசல்ல நிறைய நேந்திரங்காய் தார். அதுல 2 பழுத்தது ஒரு தாரை எடுத்து சாப்டுக்கரேன். கடைக்காரன் எண்ணைக் கொப்பரைக்கு அந்தண்டைலேந்து பிராந்து பிடிச்சாப்போல முழிச்சிண்டு. எதுவும் செய்ய முடியாது, “எல்லாத்தையும் எடுத்து சாப்டுக்கோ!”. கோவில் யானை. நஷ்ட ஈடெல்லாம் கேட்டா மஹா பாவம்னும். ப்வ்யமா தேங்காய் போளிக்காக வச்சிருந்த தேங்காயுல ரெண்டை எடுத்து நீட்ரான். லஞ்சம் தரான். சாப்பிட்டு வைப்பம்னு வாங்கிக்கரேன்.

யோசிக்கரேன்.  நம்ம மேல எண்ணை பட்டுடாம கடாய தள்ளீ விடலாமா? கடைக்குள்ளே தும்பிக்கைய விட்டு சிப்ஸ் டப்பாவையெல்லாம் களேபரம் செய்யலாமா? இந்தண்டை ஜோஸ்கோ ஜுவெல்லர்ஸ். உள்ளே பூந்து பிடிச்சதா எடுத்து கழுத்துல மாட்டிக்கலாமா? பலராமனுக்கு எதுக்கு ஆபரணங்கள்? அதானே!

அப்பத்தான் 3 வயசிருக்கும் பையன் ஒருத்தன் “ஐயா! யானை!” சொல்லீண்டே என் முன்னாடி வந்து நிக்கரான். குனிஞ்சு பாக்கவேண்டியிருக்கு. அவன் கையுல உரிச்ச வாழைப்பழம். தான் சாபிடலாம்னு வச்சிருந்ததை எனக்கு நீட்டி “இந்தா!” சொல்லித்து அந்த குழந்தை. அதை எப்படி பிடுங்கி திங்க? தப்பாச்சே! பயப்படாம கிட்டக்க வந்து தும்பிக்கைல பழத்தால தட்டி “இந்தா இந்தா!”னு சொன்ன குழந்தை அப்படியே கட்டிண்டு கன்னத்தை தும்பிக்கையில வச்சுண்டு என்னமோ சின்னதா பாட்டுப்பாடி அதோட அம்மா இவனைத் தூங்கப் பண்ணராப்போல எனக்கு செஞ்சு. பாடிண்டே அவனே தூங்கிட்ட அதிசயம் நடந்தது. 

தும்பிக்கைய அசைச்சா குழந்தைக்கு தூக்கம் கலைஞ்சுடும், இல்லை கீழே விழலாம். தூக்கி ரோட்டோரமா வைக்கலாமா?. வேண்டாம் அப்படியே ஆடாம நிப்பம், பொடியன் தூங்கிக்கட்டும்னு அசையாம நின்னுட்டேன்.

யானைக்கு தன் பலம் தெரிஞ்சும் அந்த பலத்தை பிரயோகம் செய்யாம இப்படி இருப்பதுலேயே! எங்களோட மனவுறுதியே எங்க உடல் பலத்துக்கு அஸ்திவாரம். இதை எல்லா சனங்களும் புரிஞ்சிக்கட்டும் இன்னைக்குன்னு தோணியது. கோபம்னு வந்தா அதக் காட்டக் கிளம்பினா வேற சமாச்சாரமா போயிடும் ஆமாம்.

சித்தே போனதும் குட்டன் ஒடிவரான். வந்தவன் குழந்தையை எங்கிட்டேந்து வாங்கி தூரக்க அலறிண்டே ஒடிவந்த அதன் தாயாரிடம் ஒப்புவிச்சுட்டு என் தும்பிக்கையைப் பிடிச்சிண்டு “வா”ன்னு கோவில் பக்கமா அழைச்சிண்டு பொரான். பரம சாதுவா அவன்கூடப் பொரேன்.