புள்ளிமான் வேட்டை -48.
ஞாயிற்றுக்கிழமை காலையில் சீக்கிரம் எழுந்து கல்யாணத்துக்கு போவதற்கு தயாரானார்கள்.லேட் முகூர்த்தம் என்பதால் காசி யாத்திரை முதற்கொண்டு ஏழு மணிக்கு தான் ஆரம்பிப்பார்கள் என்று எண்ணிய சரசா, ஆறு மணிக்கு வீட்டை விட்டு கிளம்புவதற்கு பிளான் செய்தாள்.மணி ஆறு பத்துக்கு கிளம்பினார்கள். காரை நிறுத்தி உள்ளே செல்லும் போது ரோகிணியும், மாப்பிள்ளை பையனும் ஊஞ்சலில் அமர்ந்திருக்க பொண்டுகள் பிடி சுற்றி போட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். சரசா உள்ளே நுழைவதை பார்த்த மீரா கைகாட்டி உடனடியாக வர சொன்னாள். சரசாவிடம் மீரா பிடி சுற்றி போட சொன்னாள்.
.சிறிது நேரம் ஆனதும் டிபன் சாப்பிடச் சென்றார்கள். டைனிங் ஹாலில் நுழைந்தவுடன் அவர்களுக்கு ஒரு ஆச்சரியம் காத்திருந்தது. தாரிணி, அவள் அம்மா மற்றும் குழந்தையுடன் அமர்ந்து டிபன் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தாள். இதைப்பார்த்து சுநந்தா அவளருகில் சென்று
"ஹாய் தாரிணி.வாட் எ சர்ப்ரைஸ்" என்றாள். சுநந்தாவை எதிர்பார்க்காத தாரணி
" நீ எப்படி இங்க,இந்த கல்யாணத்துக்கு வந்திருக்கே"என்றாள்.
"அங்க பார்" என்றாள்
சுநந்தா. அவள் காண்பித்த திசையில். கிருஷ்ணனன், அவன் அப்பா,அம்மா மற்றும் ஷைலஜாவை நின்று கொண்டிருந்தார்கள். தாரிணியின் அருகில் வந்த கிருஷ்ணன் "இன்னைக்கு இந்த கல்யாணத்துக்கு நீ போக போறேன்னு எனக்கு சொல்லவே இல்லையே" என்றான். "பிள்ளையாரத்துக்காரா அப்பா வழீல சொந்தம்னு அம்மாவும்,எம் பொண்ணும் வந்திருக்கா.அவா கூட நானும் வந்தேன்"என்றாள் அவள். பிறகு கிருஷ்ணன் தாரிணியின் அம்மாவிடம் "என்ன மாமி சௌக்யமா இருக்கீங்களா" என்றான்.அதற்கு தாரிணியின் அம்மா "ஏதோ இருக்கேம்பா. நீ எப்படி இருக்க" என்று கேட்டாள். "நான் நண்ணா இருக்கேன் மாமி" என்றான் கிருஷ்ணன்.
சுநந்தா தாரிணியின் குழந்தையை பார்த்து "ம்ருதுளா குட்டி" என்றாள். குழந்தை புதிய முகத்தை பார்த்து கொஞ்சம் பயந்தாள். பின்னர் கிருஷ்ணனும் மற்றவர்களும் டிபன் சாப்பிட உட்கார்ந்தார்கள். சாப்பிட்டு கொண்டிருந்தபோது, தாரிணி கை கழுவிக்கொண்டு அவர்கள் இருந்த இடத்துக்கு வந்தாள். "நீங்க எப்படி இந்த கல்யாணத்துக்கு" என்றாள் கிருஷ்ணனை பார்த்து." நான் உனக்கு விஷயமே சொல்லல இல்லையா. இது என் அப்பாவுடைய க்ளோஸ் பிரண்ட் பொண்ணு கல்யாணம்.Incidently அவ எனக்கு ஸ்கூல்ல கிளாஸ்மேட்" என்றான் தாரிணி"ஓஹோ" என்றாள்.பிறகு சுநந்தா தாரிணையை பார்த்து"இந்தப் பொண்ணு ரெண்டு வயசு கம்மியா இருந்திருந்தால் இவரையே கல்யாணம் பண்ணிண்டிருந்திருப்பாளாம்" என்றாள். அதைக் கேட்ட தாரிணி சிரித்துக் கொண்டே" ஓ .அப்படியா சேதி. கிருஷ்ணன் உனக்கு நிறைய போட்டி இருக்கு போல" என்றாள். அது கேட்டு கிருஷ்ணன் சிரித்தான்.
சுநந்தா தாரிணியைப் பார்த்து "உன்கிட்ட நான் நிறைய விஷயம் பேசணும்" என்றாள். ஷைலஜாவும் கூட இருந்தாள். சுநந்தாவும், தாரிணியும் கிரவுண்ட் ஃப்ளோர்ல இருந்த மரங்கள் அடியில் போடப்பட்டிருந்த பெஞ்சுகளில் உட்கார்ந்து பேசலாம் என்று நினைத்தபோது ஷைலஜா "நானும் வரேன் மன்னி" என்றாள்.ஷைலஜா தன்னை மன்னியென்று கூப்பிட்டதால் உள்ளுக்குள் பெரும் உவகை அடைந்து சுநந்தா, அதை வெளியில் காட்டிக் கொள்ளாமல்"இல்லடா செல்லம். இன்னும் நான் உனக்கு அக்கா தான்" என்றாள்."நீ சமத்தோல்யோ.நீ அம்மா கூட இருந்துக்கோ ஷைலு கண்ணா, நாங்க கொஞ்சம் ஆபீஸ் விஷயம் பேச பேசணம்" என்றாள் தாரிணி. "ஓ.கே" என்ற ஷைலஜா அவளது அப்பா, அம்மாவிடம் சென்றாள். பின்பு இருவரும் மர நிழலில் ஒதுங்கினார்கள்.
"உன்ன பாத்தா ஏதோ சொல்லணம்னு துடிக்கிற மாரி இருக்கு" என்றாள் தாரிணி.
"ஆமாம்" என்று சொன்ன சுநந்தா நடந்தது எல்லாவற்றையும் கூறினாள். "வெள்ளிக்கிழமை. கிருஷ்ணன் அவசர அவசரமா கிளம்பும்போதே நான் ஏதோ நடக்க போறதுன்னு நெனச்சேன். ஆனா அது என்னன்னு தெரியல. இப்பதான் எனக்கு புரிஞ்சது" என்றாள் தாரிணி சிரித்துக் கொண்டே. மேலும்"என்ன கல்யாணத்துக்கு நாள் குறிச்சாச்சா" என்றாள் சுனந்தா. இதற்கு சுநந்தா"அரச மரத்தை சுத்தீட்டு,அடி வயத்த தொட்டு பாக்ற மாதிரி இருக்கு நீ சொல்றது" என்றாள். இதை கேட்ட தாரணி கலகலவென்று சிரித்து"என்ன சுநந்தா. பழமொழி எல்லாம் கலக்கற. கிருஷ்ணனுடைய சகவாச தோஷமா" என்று கேட்டாள்
"நான் இன்னும் படிப்பே முடிக்கல. அதுக்குள்ள அவசரப்பட்டா முடியுமா. படிச்சு முடிச்சு ஒரு வேலைக்கு போகணும். அப்புறம் தான் கல்யாணம்"என்றாள்.
இப்படி இவர்கள் பேசிக் கொண்டே இருக்கும் பொழுது கெட்டி மேளம் சத்தம் கேட்டது. இருவரும் அவசர அவசரமாக கல்யாண ஹாலுக்கு சென்றார்கள். மாப்பிள்ளை ரோகிணிக்கு தாலி கட்டி முடித்து இருந்தான். எல்லோரும் அக்ஷதையையும்,பூவையும் எடுத்து புதுமண தம்பதிகள் மேல் தூவினார்கள். "என்ன மாப்பிள்ளை வந்தாச்சா?"."ஆத்துக்கு மாட்டு பொண் வந்தூட்டாளா?"என்பது போன்ற சம்பிரதாய கேள்விகள் கேட்கப்பட்டன.
முகூர்த்தம் முடிந்ததின் அடையாளமாக அனைவருக்கும் ஜுஸ் வழங்கப்பட்டது. தாரிணியையும்,சுநந்தாவையையும் பார்த்த ஷைலஜா "என்ன ரகசியமெல்லாம் பேசி முடிச்சாச்சா" என்றாள் குறும்புச் சிரிப்புடன். கிருஷ்ணனிடம் தாரணி அம்மா பேச்சு கொடுக்க ஆரம்பித்தாள்."கிருஷ்ணா நீ தான் ஏதாவது ஒத்தாசை பண்ணி அவளுக்கு ஒரு கல்யாணத்தை பண்ணி வைக்கணம்ப்பா.
இவளோ டைவர்சி.இவளுக்கு மாப்பிள்ளை கிடைக்குமான்னு தெரியல. அப்படி கிடைச்சாலும் இவ பண்ணிப்பாளான்னு புரியலை. கல்யாணம்னாலே எரிஞ்சு வுழறா.எனக்கும் வயசாயிண்டிருக்கு.
இன்னும் எவ்வளவு நாள் இருப்பேன்னு தெரியாது. என் காலத்துக்கப்புறம் இவ ஒண்டிக்கட்டை இருந்துண்டு குழந்தையையும் வெச்சிண்டு எப்படி காலம் தள்ள போறாளோ.தெரியல" என்று வருத்தத்துடன் பேசினாள். "நீங்க கவலைப்படாதீங்க மாமி. நான் என்ன பண்ண முடியுமோ அதை பண்றேன்னு" என்று கூறினான் கிருஷ்ணன். அப்படி சொன்னானே தவிர,என்ன பண்ண போறோம் என்று அவனுக்கு தெரியவில்லை.
No comments:
Post a Comment