ரெண்டாம் தாரம்

 பழக்கப்பட்ட குரலாக கேட்கவே, வெளியே வந்து பார்த்த விஸ்வமூர்த்தியின் கண்களும், முகமும் பிரகாசமானது. “ அடடே! வாப்பா வேம்பு “  ஏது ரொம்ப தூரம். வா வா, உள்ள வா, எவ்வளவு நாளாச்சுப்பா உன்னை பார்த்து, ஊர்ல எல்லாரும் சௌக்கியமோன்னோ?

எல்லாரும் சௌக்கியமா இருக்காப்பா விஸ்வா..

வாங்கண்ணா! என்றபடியே அங்கு வந்தாள் விஸ்வமூர்த்தியின் மனைவி பங்கஜம்.

“ வேம்பு” என்ன பங்கஜம் சௌக்கியமா இருக்கியாம்மா?

“ பங்கஜம் “ ஏதோ இருக்கோம் அண்ணா என்றவளின் குரலில் ஒரு விரக்தி தெரிந்தது.

பங்கஜம்,  வேம்பவுக்கு காபி கொண்டு வா, என்று பேச்சை மாற்றினார் விஸ்வமூர்த்தி

“ வேம்பு “ விஸ்வா “ எங்க உன் பையன் வசந்த், பேத்தி அபிராமி? ரெண்டு பேரையும் காணோம்.

அதுவா, அவனுடைய மச்சினியாத்துல ஏதோ விசேஷமாம் அதனால அபிராமியை கூட்டிண்டு அங்க போயிருக்கான். சாயங்காலம் வந்துடுவான் என்றார் விஸ்வமூர்த்தி..

பங்கஜம், உன் கையால சாப்டு எவ்வளவு நாளாச்சும்மா, அருமையான சமையல் என்றபடி இலையை விட்டு எழுந்தார் வேம்பு.

வேம்பு, வெத்தலை பாக்கு போடுவியா, என்றபடியே வெத்திதலை பாக்கு தட்டுடன் வந்தார் விஸ்வமூர்த்தி.

‘ வேம்பு ' , விஸ்வா நான் கார்த்தாலயே கவனிச்சேன், பங்கஜத்தோட குரல்ல ஒரு விரக்தி தெரிஞ்சது, என்னாச்சு என்றார் வாஞ்சையோடு.

‘ விஸ்வமூர்த்தி ', அதெல்லாம் ஒண்ணுமில்ல வேம்பு, “ அவளுக்கு ஏதோ குறை, எல்லாம் போகப் போக சரியாயிடும் “ நீ வெத்தலைய போடப்பா “ என்றார்.

இத பாரு விஸ்வா, “ நீ என்னதான் மறைச்சாலும் உன்னோட குரல்ல கூட ஒரு சோகம் தெரியறது”. மனசுல இருக்கறத வெளியில சொன்னாதான் பாரம் குறையும். எதுவா இருந்தாலும் சொலலுப்பா என்றார் வேம்பு ஆதங்கத்தோடு.

கொஞ்ச நேரம் வேம்புவயே பார்த்த விஸ்வமூர்த்தி, என்னத்தை சொல்றது வேம்பு, என் பையன் வசந்த்தை ரெண்டாவது கல்யாணம் பண்ணிக்கோன்னு  சொன்னா மாட்டேங்கிறான். ஏன்னு கேட்டா? வரப்போற என் பொண்டாட்டி என் குழந்தையை சௌம்யா மாதிரி பார்த்துப்பான்னு என்ன நிச்சியம்னு? என்னை கேள்வி கேக்கறான் என்றார்.

‘ பங்கஜம் ', அதுமட்டும் இல்லேண்ணா, “ அப்படியே கல்யாணம் பண்ணிண்டாலும் வர்றவ குழந்தை பெத்துக்கணும்னு ஆசை படக்கூடாதுன்னு “ கண்டிஷன் வேற போடறான் என்றாள்.

‘ விஸ்வம்’, ஆனா என் பேத்தி அபிராமியோ, அவ அம்மா சௌம்யாவை நினைச்சு அழற போது, எங்களால தாங்கமுடியலை வேம்பு. எங்க நிம்மதியே போச்சு. மொத்ததுல யாருக்குமே நிம்மதியில்லாம போச்சுப்பா என்றார்.

‘ வேம்பு ', கவலைப்படாதே விஸ்வம், காலநேரம் வந்தா எல்லாம் கூடி வரும்! என்றார்.

‘ விஸ்வம் ', அது எப்ப வரும்? எங்களுக்கு எப்ப நிம்மதி கிடைக்கிறது வேம்பு?

நேரம் வந்தாச்சுப்பான்னு சொன்ன வேம்புவை கேள்விக்குறியோடு பார்த்தார் விஸ்வமூர்த்தி.

‘ வேம்பு ', ஆமாம் விஸ்வா, உன் பையனோட கல்யாண விஷயமாகத்தான்  உன்னை பார்க்க வந்திருக்கேன். “ கும்பகோணத்துல நம்மாத்துக்கு நாலு தெருவு தள்ளி ஒருத்தர் வீடு வாங்கிண்டு வந்திருக்கார். .ரிடையர்டு ஸ்கூல் டீச்சர்.  அவருக்கு மூணு பொண்ணு. பெரியவளுக்கு 24 வயசாறது. இன்னும் கல்யாணம் ஆகலை. எங்கிட்ட பேசிண்டிருந்தப்ப சொன்னார். ரெண்டாம் தாரமா கூட குடுக்கறேன்னு சொன்னார்.

‘ விஸ்வமூர்த்தி ', ஏம்ப்பா வேம்பு, ஒரு குழந்தையும் இருக்குன்னு சொன்னியா என்றார்

‘’வேம்பு ', சொல்லிட்டேன் விஸ்வா, அவாத்துல எல்லாரும் சரின்னு சொல்லிட்டா. ஏன், கல்யாணம் பெண்ணே சம்மதம்னு சொல்லிட்டா. அதுதான் உன்னை பார்த்து பேசிட்டு போகலாம்னு  வந்தேன். நான் பெண்ணோட போட்டோவையும் ஜாதகத்தையும் வாங்கிண்டு வந்திருக்கேன். அந்தப் பெண்ணுக்கும் செவ்வாதோஷம். ஜாதகம் நன்னா பொருந்தியிருக்கு. நம்ம வசந்துக்கும் செவ்வாதோஷம். இதுல இன்னொரு பொருத்தமும் இருக்கு விஸ்வா.அந்த பொண்ணு பேரு கூட சௌம்யாதான். நல்லா பாடுவா. நல்ல அழகு. இந்தா பாரு என்று பெண்ணின் போட்டோவை அவரிடம் குடுத்தார்.

எல்லாம் சரிப்பா வேம்பு, இதுக்கு வசந்த் ஒத்துக்கணுமே என்றார்

‘ வேம்பு ',  விஸ்வம், வசந்த் வரட்டும் நானே அவங்ககிட்ட பேசறேன்

ரொம்ப நாளைக்கு பிறகு பார்த்ததாலோ என்னமோ, விஸ்வமூர்த்தி நேரம் போனதே தெரியாமல் வேம்புவிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தார்.

மணி ஐந்தடித்தது!

பங்கஜம் இருவருக்கும் காபி கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். 

அப்போது வசந்த் மட்டும் உள்ளே நுழைந்தான்.

‘ பங்கஜம் ', ஏண்டா வசந்த் அபிராமியை அழைச்சிண்டு வரலையா?

‘ வசந்த் ', “ அம்மா இன்னிக்கு ஒரு நாள் அபிராமி இங்க இருக்கட்டும், நாளைக்கு கொண்டு வந்து விடறோம்னு, என் மாமியார் சொன்னா” அதான் அவளை ஆங்கயே விட்டுட்டு வந்தேன் என்றான்.

‘ வேம்பு ', என்னப்பா வசந்த் சௌக்கியமா இருக்கியா?

‘’வசந்த் ', நல்லா இருக்கேன் மாமா. நீங்க எப்ப வந்தேள்?

‘ வேம்பு ', கார்த்தாலதான் வந்தேன். உனக்காகத்தான் வெயிட்டிங். உங்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்.

‘ வசந்த்’, சொல்லுங்க மாமா..

‘ வேம்பு’, இத பாருப்பா வசந்த் உனக்காக ஒரு வரன் பார்த்ததுண்டு வந்திருக்கேன். நல்ல குடும்பம். பொண்ணு S.SL.C..வரை படிச்சிருக்கா. நல்லா பாடுவா. அவா பொண்ணை ரெண்டாம் தாரமா குடுக்க சம்ம்தம்னு சொல்லிட்டா.  பொண்ணுக்கும் சம்மதம். அந்த பொண்ணு பேர் கூட சௌம்யாதான். உங்கப்பா, அம்மாவுக்கும் சம்தம்தான்.நீ என்ன சொல்றே.?

‘ வசந்த் ', மா….மா..என்று இழுத்தான்.

‘வேம்பு ', வசந்த் நீ என்ன சொல்லப்போறேன்னு எனக்குத் தெரியும். உன் குழந்தையோட எதிர்காலம் நல்லபடியா அமையணும்னு ஆசைப்பட்டா நீ மறுகல்யாணம் பண்ணிண்டுதான் ஆகணும் என்றார்.

‘ வசந்த் ', பேச்சில் கொஞ்சம் வேகத்தோடு, மாமா நீங்க ஆயிரம்தான் சொன்னாலும் என்னோட குழந்தை, அவளோட குழந்தையாயிடாது. ரெண்டாம் தாரமா வர்றவ, இன்னொருத்தியோட குழந்தையை, தன் குழந்தையை போல அன்பா, ஆசையா எப்படி பார்த்துக்க முடியும். என்னதான் பொண்டாட்டியா வந்தாலும் ரெண்டாவது, ரெண்டாவதுதான். அதனால என்னோட கண்டிஷனுக்கு சம்மதம்னு சொன்னா அந்தப் பொண்ணை நான் கல்யாணம் பண்ணிக்க தயார் என்றான்.

‘ வேம்பு ', இதபாருப்பா வசந்த், நீயோ பொண்டாட்டியை இழந்தவன். அதுவும் ஒரு குழந்தைக்கு தகப்பன்னும் தெரிஞ்சும், அந்த பொண்ணு உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்க பெருந்தன்மையோடு சம்மதம் சொல்லியிருக்கா. அதுக்கே நீ அவளை தலை வணங்கி மனைவியா ஏத்துக்கணும். அது விட்டுட்டு ரெண்டாம் தாரமா வர்றவ  “ உன் குழந்தையை சவனிச்சிக்க மாட்டாள்னு சொல்றதெல்லாம் முட்டாள் தனமான கற்பனை. அதுவும் இல்லாம, அறிமுகமே இல்லாத, இது வரை நீ பாக்காத ஒரு பெண்ணோட குணாதிசயங்களை பத்தி நீ சந்தேகப்படறது எனக்கு சரியா படலை. அப்படி நீ சந்தேகப்படறது, நியாயமும் இல்லை, மனுஷத்தன்மையும் இல்லை. வீணா அபவாதமா பேசி ஒரு பொண்ணோட பாவத்தை சேர்த்துக்காதே” என்றார் சாந்தமாக.

கோபத்துடன் எழுந்த வசந்த், “ மாமா எனக்கு மனுஷத்தன்மை இருக்கா, இல்லையான்னு நான் உங்களுக்கு நிரூபிக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. உங்களோட புத்திமதியும் எனக்கு தேவையில்லை. இதுக்கு மேல எதுவும் பேசாதீங்க. தயவு செய்து வெளியே போங்க. இனிமே இங்கே வராதீங்கன்னு கத்தினான்.

அடுத் நொடி, “ உட்கார்ந்திருந்த பங்கஜம் கோபத்துடன் எழுந்து வசந்த்தின் கன்னத்தில் படபடவென்று நாலு அறை அறைந்து விட்டாள்.

இதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத வசந்த், அதிர்ச்சியினால் நிலைகுலைந்து போய்விட்டான். விஸ்வமூர்த்தியும், வேம்புவும் கூட திகைத்துப் போய்விட்டனர்.

‘ பங்கஜம்’ ,கோபத்துடன், “ ஏண்டா யாரைப் பார்த்து வெளியே போங்கன்னு சொன்னே. அவரை இங்க வரதேன்னு சொல்ல நீ யாருடா? அவர் உங்கப்பாவோட பால்ய சிநேகிதர்டா. பாவம்டா அவர். சந்தோஷமா வாழ்க்கையை அனுபவிக்க வேண்டிய  வயசுல பொண்டாட்டியை சாகக்குடுத்துட்டு, தாயில்லாத ஒரு குழந்தையை வெச்சிண்டு, தனிமரமா நிக்கறையேன்னு, ஒரு அனுதாபத்துடன், உன் மேல இருக்கிற அன்பினால உனக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்கையை அமைச்சு குடுக்கணும்னு நினைச்சு, ஒரு நல்லது பண்ண வந்தவரை, வயசானவர்னு கூட பார்க்காம, கொஞ்சம் கூட மரியாதையே இல்லாம வெளியே போங்கன்னு சொல்றியே, நீயெல்லாம் ஒரு  மனுஷனாடா? டேய் உனக்கு கல்யாணம் பண்ணிக்க இஷ்டமில்லேன்னா முடியாதுன்னு சொல்லியிருக்கலாம். அது விட்டுட்டு வாய்க்கு வந்தபடி பேசறயே” என்றாள்.

‘ வேம்பு’, “அம்மா பங்கஜம் என்னம்மா இது? அவன் சின்னப்பையன், ஏதோ அறியாம பேசிட்டான். அது பெரிசு பண்ணாதேம்மா என்றார்.

‘ பங்கஜம்’, அண்ணா நீங்க கொஞ்சம் சும்மா இருங்க என்றாள்.

‘ விஸ்வமூர்த்தி’ , பங்கஜம்……….விடும்மா…..

‘ பங்கஜம் ', கோபத்துடன், இத பாருங்கோ, இது எனக்கும் அவனுக்கும் நடக்கிற விவகாரம். நீங்க இதுல தலையிடாதீங்க. டேய் வசந்த் “ நான் தெரியாமத்த்தான் கேக்கறேன், ரெண்டாம் தாரம்னா உனக்கு அவ்வளவு கேவலமா போச்சா . இப்ப சொல்றேன்  நல்லா கேட்டுக்கோடா “  உனக்கு நான் அம்மாவும் இல்லை, எனக்கு நீ  பிள்ளையும் இல்லை. நீ ஒன்றரை வயசு குழந்தையா இருக்கும் போதே உங்கம்மா உன்னை உங்கப்பாகிட்ட விட்டுட்டு போய் சேர்ந்துட்டா. நிலை குலைஞ்சி போன உங்கப்பாவுக்கு ஆறுதல் சொல்லி,  உங்கம்மாவோட எல்லா கார்யங்களையும் கிட்ட இருந்து நல்ல படியா முடிச்சு குடுத்து,  தாயில்லாம ஏங்கித் தவிக்கிற உன்னைப்பார்த்து கலங்கிப்போய், எங்கப்பாகிட்ட வந்து பேசி, என்னையும் சம்மதிக்க வெச்சி, உங்கப்பாவுக்கு ரெண்டாம் தாரமா கல்யாணம் பண்ணி வெச்சது, இந்த நல்ல ஆத்மா வேம்பு அண்ணாதான் என்றாள் அழுதபடியே.

இன்னும் சொல்றேன் கேளுடா  “  இந்த வீட்டுக்கு வந்த நாள்லேர்ந்து உன்னை ஆசையோடும், பாசத்தோடும், சீராட்டி, பாராட்டி, கண்ணுக்குள்ள வெச்சி காப்பாத்தி, வளர்த்து, படிக்கவெச்சி, ஆளாக்கி, உனக்கொரு கல்யாணத்தையும் பண்ணிவெச்சி அழகு பார்த்ததவ இந்த ரெண்டாம் தாரமா வந்தவதாண்டா.”

“ உன் பொண்டாட்டி சௌம்யா, உன்னை விட்டு போனதும், அவளுக்காக அழுது துடிச்சதும், இந்த ரெண்டாம் தாரமா வந்தவதாண்டா.”

“ வாழவேண்டிய இந்த சின்ன வயசுல, பொண்டாட்டியை எமனுக்கு வாரி   குடுத்துட்டு, பட்டமரமாட்டும் நிக்கறையேன்னு தினமும் உன்னை பார்த்து மனசுக்குள்ளயே அழுது வேதனைகளை அனுபவிச்சிண்டிருக்கிறதும் இந்த ரெண்டாம் தாரமா வந்தவதாண்டா.”

“ தாயில்லாத உன்னோட குழந்தை அபிராமி, தாய்பாசத்துக்காகவும், அவளோட ஸ்பரிசத்துக்காகவும், ஏங்கித் அழுது தவிக்கிறதை பார்த்து, தாங்கமுடியாத வேதனைகளோடு பகவானுக்கு முன்னால் நின்னு கதறி கதறி அழறதும், இந்த ரெண்டாம் தாரமா வந்தவதாண்டா.”

சீக்கிரமே உனக்கொரு கல்யாணம் நடக்கணும், உன் குழந்தைக்கு ஒரு அம்மா கிடைக்கணும்னு, தினமும் பகவான்கிட்ட மனமுருகி பிரார்த்தனை பண்றதும் இந்த ரெண்டாம் தாரமா வந்தவதாண்டா.

அதே கோபத்தோடு, டேய் வசந்த்  “ ரெண்டாம் தாரமா வர்ற பெண்ணைப்பத்தி பேச உனக்கு என்னடா யோக்யதை இருக்கு. தன் குடும்பத்தோட சூழ்நிலைகளையும், பெத்தவங்களோட கஷ்டத்தையும் புரிஞ்சிண்டு, அவங்களோட கௌரவத்தை காப்பாத்த, தன்னோட,  பருவகால கனவுகளையெல்லாம் மனசுக்குள்ளயே போட்டு புதைச்சி வெச்சிட்டு, “ தனக்கு இதுதான் பிராப்தம்னு” தன்னைத்தானே சமாதானப்படுத்திண்டு, தாரத்தை இழந்த ஒருத்தருக்கு, நான் இருக்கேன்  உனக்கு ஆதாரமான்னு   சொல்லி கழுத்தை நீட்டி ரெண்டாம் தாரமா வாக்கப்படறாளே ஒரு பொண்ணு, அவளுடைய தியாகத்துக்கு ஈடு இணையே கிடையாதுடா “. நீ நினைக்கிற மாதிரி “ அல்பமான தாம்பத்ய சுகம் “ மட்டும்தான் வாழ்க்கையில்லடா. அதையும் மீறின ஒரு மனைவியோட அதீத அன்பும் பாசமும்தாண்டா ஒருத்தரோட வாழ்க்கையில உண்மையான சந்தோஷத்தையும் நிறைஞ்ச நிம்மதியையும் குடுக்கும் “ இதெல்லாம் உனக்கெங்கடா புரியப்போறது.

கண்களைத் துடைத்துக்கொண்ட பங்கஜம், டேய், “ இனிமே உனக்கு இந்த ரெண்டாம் தாரமா வந்த அம்மா தேவையில்லை.” நானும், உங்கப்பாவும் கிளம்பறோம். நீயாச்சு, உன் குழந்தையாச்சு. வாங்க போகலாம், வாங்கண்ணா போகலாம் என்றாள் பங்கஜம் கலங்கிப்போய் உட்கார்ந்திருந்த இருவரையும் பார்த்து.

கோபத்தில் அம்மாவின் வாயிலிருந்து வந்த வார்த்தைகளை கேட்டு வசந்த் கதிகலங்கி போய்விட்டான். அம்மாவிடமிருந்து அப்படி ஒரு கோபத்தை அவன் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. தான் அப்படி பேசியது எவ்வளவு பெரிய தவறு என்று உணர்ந்து கொண்டான். கண்கள் கலங்கியபடி மெல்ல அம்மாவின் அருகில் வந்து அவளுடைய கைகளை பிடித்துக் கொண்டு.        “ அம்மா நீ பொய் தானே சொல்றே? நீ தானே என்னோட அம்மா? நான் உன்னோட பிள்ளைதானே? நீதானே என்னோட அம்மா? இல்லேன்னு மட்டும் சொல்லிடாதேம்மா “என்று கதறி விட்டான். அப்பாவும், நீயும் என்னை விட்டு போகக்கூடாதும்மா. நான் பேசினது தப்புதாம்மா. இனிமே அப்படி பேசமாட்டேம்மா. என்னை மன்னிச்சிடும்மா, என்றபடியே அம்மாவின் கைகளை எடுத்து தன் இரு கன்னத்திலும் அறைந்து கொண்டவன், அழுதபடியே அம்மாவின் கால்களில் விழுந்தான்.

நடந்தவைகளை அதிர்ச்சியோடும், கவலையோடும் பார்த்துக் கொண்டிருந்த விஸ்வ மூர்த்தியும், வேம்புவும் மெள்ள எழுந்து வசந்தின் அருகில் வந்தனர். விஸ்வமூர்த்தி மெதுவாக அவன் தோள்களை தொட்டு எழுப்பி, அவனை அணைத்துக் கொண்டு “ அப்பா வசந்த் எங்க வாழ்க்கையில எந்த ரகசியம் உனக்கு தெரியக்கூடாதுன்னு நினச்சு, நாங்க பயந்து, பயந்து வாழந்திண்டிருந்தோமோ, அந்த ரகசியத்தை இன்னிக்கு அவ வாயாலையே  சொல்ல வெச்சுட்டியடா நீ. பாவம்டா உங்கம்மா  வசந்த் “ அவ எனக்கு ரெண்டா தாரமா வந்தவதான், ஆனா உனக்கு அவ முதல் தரமான அம்மாவா இருந்தவாடா. “ என்ற விஸ்வமூர்த்தி மேலும் தொடர்ந்தார்.

“ விஸ்வமூர்த்தி”, வசந்த் சில விஷயங்களை பேசும் போது ரொம்ப ஜாக்ரதையா பேசணும். அவசரப்பட்டு வார்த்தைகளை கொட்டக்கூடாது. “ உனக்கு ரெண்டாம் தாரமா வர்ற பொண்ணு குழந்தை பெத்துக்க ஆசைப்படக்கூடாதுன்னு நீ கண்டிஷன் போட்டே. ஆனா எனக்கு ரெண்டாம் தாரமா வாழ்க்கைப்பட்டு நம்ம வீட்டுக்கு வந்த உங்கம்மாகிட்ட, ரெண்டு வயசு குழந்தையா இருந்த உன்னை எடுத்து அவளோட கையில குடுத்து, “பங்கஜம் இனிமே இவன்தான் உன்னோட குழந்தை. இவனை வளர்த்து ஆளாக்க வேண்டியது உன் கைலதாம்மா இருக்குன்னு சொன்னேன். அதே சமயம் நீ உன்னோட மழலை பேச்சுல அவளை  “ அம்மான்னு “ கூப்பிட்டே. அந்த வார்த்தையை கேட்ட உங்கம்மாவுக்கு ஏற்ப்பட்ட சந்தோஷத்துல கண்கள்ல ஜலமே வந்துடுத்து. “ (தன் கண்களை துடைத்துக் கொண்ட விஸ்வமூர்த்தி தொடர்ந்தார்”) உடனே அவ சொன்ன வார்த்தை என்ன தெரியுமாடா? “ என்னங்க நமக்கு வசந்த் ஒரு குழந்தையே போதும். இன்னொரு குழந்தை நமக்கு வேண்டாம். அதுக்கு நானும் விருப்பப்படலைன்னு சொல்லி, அன்னிலேர்ந்து இந்த நிமிஷம் வரை உன்னை தான் பெத்த பிள்ளையா  நினைச்சுண்டு வாழ்ந்திண்டிருக்காடா. பெத்தாதான் அம்மாவா? நானும் அவனுக்கு அம்மாதான்னு சொன்னவடா அவ. அவளுடைய அன்புக்கும் தியாகத்துக்கும் ஈடே கிடையாதுடா. ஆனா நீயோ ரெண்டாம் தாரமா வர்றவளுக்கு அன்பு, பாசம், எதுவுமே இருக்காதுன்னு சொல்லி மொத்தமா பெண் வர்கத்தையே கேவலமா பேசி, உங்கம்மாவோட மனசையும் வேதனைப்படுத்தி, அவளுடைய தியாகத்தையும் கொச்சைபடுத்திட்டியடா என்றார். அவர் சொன்னதை கேட்ட வசந்தின் கண்கள் குளமாகியது.

அம்மா என்று அழுதுகொண்டே,  திரும்பிய வசந்த்தை ஆறுதலாக அணைத்துக். கொண்டாள் பங்கஜம். அம்மாவின் அந்த ஸ்பரிச அணைப்பில் தன்னை மறந்தான்.

‘ வசந்த்’, “ அம்மா, உன்னோட அன்பையும், பாசத்தையும் இத்தனை வருஷம் கழிச்சிதான் நான் தெரிஞ்சிக்க முடிஞ்சுது., அம்மா, “ நான் ரொம்ப புண்ணியம் பண்ணியிருக்கேன்ம்மா , இல்லேன்னா ஒரு தெய்வம் எனக்கு அம்மாவா கிடைச்சிருக்குமா. ஆமாம்மா! என்னோட அபிராமிக்கும், உன்னை மாதிரி ஒரு தெய்வம் அம்மாவா வருவாம்மா. நான் நம்பறேம்மா என்றான் சந்தோஷத்துடன். 

‘பங்கஜம்’, வேம்புவை பார்த்து “ அண்ணா, நீங்க இவனுக்காக பார்த்திருக்கிற பெண்ணையே, அவா கிட்ட பேசி முடிச்சிடுங்க. கல்யாணத்தை சீக்கிரம் நடத்தணும். கல்யாண செலவு பூராவும் நாங்க பாத்துக்கிறோம்னு சொல்லிடுங்க என்றவள், வசந்த்திடம், என்னடா நான் சொன்னது சரிதானே என்றாள் சிரித்துக்கொண்டே.

‘வசந்த்’, அம்மா, “ உன்னோட விருப்பம்தான் என்னோட சம்மதம், இனிமே நீ சொல்றதுதான் எனக்கு வேதவாக்கு “ என்றான் சிரித்தபடி. விஸ்வ மூர்த்தியும், வேம்புவும் அவனின் சிரிப்போடு கலந்து கொண்டனர்.

எங்கிருந்தோ நாதஸ்வரத்தின் ஓசை காற்றிலே மிதந்து வந்தது

                            / நிறைவு                   

By S. Ramanan 

9444157930

நாவலை படிக்கும் அன்பர்கள் தவறாமல் தங்கள் கருத்துக்களை பதிவிடவும் என்று கேட்டுக்கொள்கிறேன்