மூன்று தலைமுறை-1

 மூன்று தலைமுறை -1

By N Krishnamurthy 

நான் இனிமேல் தரப்போவது மூன்று தலைமுறைகளில் நடக்கும் நிகழ்ச்சிகள்.

இது முழுவதும் என் கற்பனையில் விளைந்தது.

கதையின் வெவ்வேறு இடங்களில் வெவ்வேறு சந்தர்பங்களில் இக்கதையின் நிகழ்ச்சிகள் உங்கள் வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட அனுபவம்போலிருந்தால் அதற்கு நான் பொறுப்பல்ல. எந்த கதையும் ஆகாசத்திலிருந்து குதித்து விடுவதில்லை.

நாம் தினம்தோறும் காணும் நிகழ்ச்சிகளின் அடிப்படையிலேயே ஒரு கதை பின்னப்படுகிறது. 

இந்த கதையின் கருவை நான் கொஞ்ச நாளாகவே நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். கதைக்கருவை அப்போதக்கப்போது மனதில் அசை போட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.எழுதுவதில் ஒரு சிறு தயக்கம் இருந்தது. பெரும்பாலோர் இந்தக்கதை தங்களுடைய வாழ்க்கையில் நடந்தது போலிருக்கிறதே என நினைத்துக் கொள்வார்களோ என்று பயந்தேன்.முக்கிய நண்பனிடம் இதுபற்றி ஆலோசனை செய்யும் போது அவன் 'இல்லை. இல்லை.நீ அவசியம் எழுத வேண்டும்' என்று கூறினான். எனவேதான் இதை நான் எழுதத் துணிந்தேன்.

முதல் தலைமுறை பற்றி பார்ப்போம். 1911 ல் தஞ்சாவூரை அடுத்த ஒரு சிற்றூரில் உள்ள அக்ரஹாரத்தில் ராஜ கோபலன் மற்றும் மங்களம் தம்பதியின் ஏக புத்ரனான  பஞ்சாபகேசன் சுப ஜனனம்.

பஞ்சாபகேசனுக்கு ஏழு வயதாகும் போது உபநயனம் (பூணூல்) போடப்பட்டது.

ஐந்தாவது வயதில் பள்ளியில் சேர்ந்த பஞ்சாபகேசன் 15 வது வயதில் S.S.L.C. முடித்தான்.S.S.L.C. யில் 600 க்கு 430 மார்க் வாங்கியதால் கும்பகோணம் ஆர்ட்ஸ் காலேஜில் சுலபமாக F.A வில் சேரமுடிந்தது.உடனேயே பெண் ஜாதகங்கள் குவியத் தொடங்கின.ராஜ கோபாலன் வந்த ஜாதகங்களை எடுத்துக்கொண்டுபோய் கும்பகோணத்தில் உள்ள பிரபல ஜோதிடர் குருராஜிடம் சேர்ப்பித்து பொருத்தம் அதிகமுள்ள பெண்ணின் ஜாதகத்தை தேர்ந்தெடுக்குமாறு வேண்டினார். 

குருராஜும் எல்லா ஜாதங்களையும் பஞ்சாபகேசனுடைய ஜாதகத்துடன் ஒப்பிட்டு பார்த்து  நல்லூர் சுந்தரேச அய்யருடைய  குமாரத்தி விசாலம் மற்றும் திருவாரூர் தியாகராஜ அய்யருடைய குமாரி கமலம்   ஜாதகங்கள் பொருந்தி இருப்பதாக கூறினார். விசாலம் ஜாதகம் பத்துக்கு பத்தும்,  கமலம் ஜாதகமும் பத்துக்கு எட்டும் பொருந்தி இருப்பதாகவும் கூறினார். திரும்பி ஊருக்கு வந்த ராஜகோபாலன் மனைவி மங்களித்திடம் விஷயத்தைச் சொன்னார்.

பொருத்தம் பத்துக்கு பத்து இருப்பதால் நல்லூர் சுந்தரேச அய்யரின் பெண்ணை  முதலில் பார்ப்பது என்றும் பெண் பிடிக்காவிட்டால் அடுத்த இடத்தை பார்க்கலாம் என்று தீர்மானித்தார்கள்.

பிறகு ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து வண்டி கட்டிக் கொண்டு அருகிலுள்ள நல்லூருக்கு சென்றார்கள்.  நல்லூர் சுந்தரேச ஐயர் வீட்டின் வாசலில் வண்டி வந்து நின்றது. ஏற்கனவே சுந்தரேச அய்யருக்கு விஷயம் தெரியப்படுத்தி இருந்ததால் ராஜகோபலன் தம்பதிகளுக்கு அமோக வரவேற்பு அளிக்கப்பட்டது. பத்தமடை பாய் போட்டு அதில் உட்காரச் சொன்னார்கள்.சந்தனமும் குங்குமமும் கொடுத்தார்கள்.

கல்கண்டு வழங்கப்பட்டது.சுந்தரேச ஐயர் முதலில்  சாப்பிட்டு விட்டு பின்பு பெண்ணை பார்க்கலாமா என்றார் ராஜகோபாலனுக்கு  தயக்கம். பெண் பிடிக்கவில்லை என்றால் அங்கு சாப்பிட வேண்டாம் என நினைத்தார்.  'பரவாயில்லை.முதலில் பெண்ணை பார்த்து விடுவோம். அதற்குப் பிறகு சாப்பாட்டில் கை நனைக்கலாம்' என்றார்.

சுந்தரேசன் புரிந்துகொண்டார்.அவருடைய  மனைவி  ஜானகி விசாலத்தை கூட்டிக்கொண்டு வந்தாள்.விசாலம் எல்லோருக்கும் நமஸ்காரம் செய்தாள். விசாலத்தைபார்த்த உடனேயே மங்களத்துக்கு பிடித்துப் போய்விட்டது. விசாலம் ஒல்லி பிச்சானாக  இல்லாமலும்  குண்டு பூசனிக்காயாக இல்லாமலும்  நடுத்தரமாக இருந்தாள். மாநிறத்தை  விட தூக்கலான கலர்.

தலை நிறைய அடர்த்தியான கூந்தலைப் பின்னி ஜாதிமல்லி பூ வைத்திருந்தாள்.

விசாலமும்,ஜானகியும் வைத்துக் கொண்டிருந்த ஜாதி மல்லியின் பூ வாசம் கூடத்தில் முழுவதும் மணம் பரப்பியது. விசாலத்தின் இரண்டு புருவமும் வில்லைப்போல இருந்தன.நெற்றியில் குங்குமப் பொட்டு.(அப்போதெல்லாம் ஸ்டிக்கர் பொட்டு கிடையாது).

வயது பத்து தான் என்பதால் பாவாடை தாவணி போட்டு இருந்தாள். மங்களம் விசாலியிடம் பேச்சு கொடுத்தாள். பாட்டு பாட சொன்னாள். விசாலத்திற்கு அருமையான குரல். 

'தேவி ப்ரோவ சமயமிதே' என்ற சாமா சாஸ்திரி கீர்த்தனையை பிரமாதமாக பாடி முடித்தாள். 'விசாலத்திற்கு நிறைய ஸ்லோகமும் அத்துபடி' என்றாள் ஜானகி. 'இப்போதுதான் சமையல் கொஞ்சம் கற்றுக் கொண்டு இருக்கிறாள். ஆனால் வெகு சீக்கிரம் அதிலும் பிரமாதமாக ஆகி விடுவாள்' என்றாள் ஜானகி. மொத்தத்தில் மங்களத்திற்கு விசாலத்தை மிகவும் பிடித்துவிட்டது.

தன் மகனுக்கு மிகவும் பொருத்தமானவள் என்று தீர்மானித்தாள். மங்களம்  ராஜகோபலனுக்கு கண் ஜாடையில் ஒப்புதலை தெரிவித்தாள். ராஜகோபாலன் சுந்தரேசனிடம்  'எங்களுக்கு பெண்ணைப் பிடித்திருக்கிறது. பையனைப் பற்றி வேறு விவரம் வேண்டுமானால் கேளுங்கள் சொல்கிறேன்' என்றார். சுந்தரேச ஐயர் 'இல்லை. இல்லை. அதெல்லாம் ஒன்றும் வேண்டாம்' என்றார். ராஜகோபாலன் கூறினார் 'எனக்கு இருப்பது ஒரே மகன். உங்களுக்கு தெரியும். எனக்கு பிதுர்ராஜ்ய சொத்தாக அக்ரஹாரத்தில் வீடும், கொஞ்சம் நில புலனும் இருக்கிறது. பையனும் இப்பொழுது F.A முதல் ஆண்டு படிக்கிறான். அடுத்த வருடம் படிப்பு முடிந்து விடும். மேல்கொண்டு படிப்பதாக இருந்தால் படிக்கலாம்.அவன் இஷ்டம்.இதை மனதில் கொண்டு நீங்கள் என்ன சீர் செனத்தி செய்ய முடியுமோ அதை செய்யுங்கள். நாங்கள் ஒன்றும் வற்புறுத்தி கேட்க மாட்டோம்' என்றார்.பிறகு  ராஜகோபாலனும் மங்களமும் சுந்தரேச ஐயர் வீட்டில் நுனி வாழை இலையில்  விருந்து உண்டார்கள். இதில் ஒரு வேடிக்கை நீங்கள் கவனித்திருக்கலாம்.

அந்த காலத்தில் பெண்ணை பார்க்க மாப்பிள்ளையை கூப்பிட்டு கொண்டு போவதில்லை.இந்த பெண்ணின் கழுத்தில் தாலி கட்ட வேண்டும் என்று தோப்பனார்(தகப்பனார்) கூறினால் கண்ணை மூடிக்கொண்டு கட்ட தயாராக இருந்தார்கள் அந்த காலத்து  பசங்கள். இதனால் ஒன்றும் அவர்களுடைய குடி முழுகிப் போய்விடவில்லை. வாழ்க்கை வசந்தமாகவும், சந்தோஷமாகவும் தான் இருந்தது. 'ஊருக்கு போய் முகூர்த்தத்திற்குநல்ல நாளாக பார்த்து  சொல்லி அனுப்புகிறோம்'என்றார்கள்.

மங்களம் விசாலத்தை உச்சி முகர்ந்து பின் அவள் தலை மேல் கை வைத்து ' போய் வருகிறேனடி கண்ணம்மா'என்றாள். திரும்பி வந்ததும் மறுபடியும் ராஜகோபாலன் கும்பகோணம் சென்று ஜோதிடரிடம் நல்ல நாள் பார்த்துக் கொண்டு வந்தார்.

இந்த தகவலை சுந்தரேசனுக்கு தெரியபடுத்தினார். கல்யாணம் நிச்சயம் செய்யப்பட்டு பத்திரிக்கை அடிக்கப்பட்டது. பத்திரிக்கை ஒரு காப்பியை அவர்கள் சுந்தரேசனுக்கு  அனுப்பி வைத்தார்கள். விசாலத்துக்கு  சொந்த கிராமத்தில் ஏகப்பட்ட தோழிகள். பொதுவாகவே அவள் எந்த ஆணையும் ஏறெடுத்துப் பார்ப்பதில்லை. ஆண்களைப் பற்றிப் பேச்சு வந்தால் கூட கலந்து கொள்ள மாட்டாள். இதனால் அவளுக்கு 'அக்னி' என்று அவளுடைய தோழிகள் பெயர் சூட்டி இருந்தார்கள். பிள்ளை பெயரைக் கேட்டவுடன் அவர்களுக்கு கேலி செய்வதற்கு மிகவும் சௌகரியமாக போய் விட்டது.இந்த அக்கினி விசாலியை மாப்பிள்ளை பஞ்சு பற்றிக்கொள்ள போகிறது என்றெல்லாம் கலாட்டா செய்தார்கள். விசாலிக்கு வெட்கம் பிடுங்கித்தின்றது.வெறும் பத்து வயது ஆனதால் அவளுக்கு கொஞ்சம் சந்தோஷமாக இருந்தது. துக்கமாகவும் இருந்தது. தாயார் ஜானகியிடம் 'இந்த சின்ன வயதில் நான் கல்யாணம் செய்துகொண்டு புகுந்தகத்திற்கு போகத்தான் வேண்டுமா?' என்றாள். ஜானகி சொன்னாள் 'அடி அசடே. பெண்ணாகப் பிறந்தால் இதிலிருந்து தப்பித்துக்கொள்ள முடியாது.உனக்கு நேர்ந்த இடம் மிகவும்  நல்ல இடமாக இருக்கிறது.

நீ வருத்தப்பட வேறு ஒன்றும் விஷயமில்லை.எல்லாம் பகவான் புண்ணியத்தில் நல்லதாகவே நடக்கும்' என்றாள்.