புள்ளிமான் வேட்டை - 54
கடைசியில் கிருஷ்ணன் தன் பிரம்மாஸ்திரத்தை உபயோகிக்க ஆரம்பித்தான். "தோ பார் தாரிணி. நீ என்ன அண்ணாவை நெனச்சிண்டிருக்க. தங்கை வாழ்க்கை சுகம் இல்லைன்னா அண்ணா சுகமா வாழ்க்கையை அமச்சிக்க முடியுமா?
நீ இந்த கல்யாணத்த்துக்கு ஒத்துக்கலைன்னா, நானும் சுநந்தாவும் கல்யாணம் பண்ணிக்க வேண்டாம்ன்னு பாக்கறோம்" என்றான் தீர்க்கமாக. இதை கேட்ட தாரிணிக்கு நெஞ்சு அடைத்துக் கொண்டது. கண்ணில் நீர் முட்டியது. "என்ன கிருஷ்ணா என்னவெல்லாம் பேசுற .என்ன மெரட்டி பாக்கறியா. நீ இதுபோல பேச மாட்டேன்னு நினைச்சேன் கிருஷ்ணா.
உங்கள பிரிச்ச படுபாவத்துக்கு என்னை ஆளாக்காத, கிருஷ்ணா"என்றாள்.
"தாரிணி. என்னை நீ பேச வச்சூட்ட. நான் முதலும் கடைசியுமா சொல்றேன். நீ இந்த கல்யாணத்துக்கு ஒத்துக்கலைன்னா நானும் சுநந்தாவும் ஒண்ணு சேரவே மாட்டோம்" என்று சொல்லி" வா போகலாம்" என்றான். உடனே தாரணி "கொஞ்சம் உட்காந்துகோ, கிருஷ்ணா" என்றவள் "திடீர்னு நீ நிறைய விஷயங்களை சொல்லீட்ட. கிரஹச்சிக்கறது நேக்கு கஷ்டமா இருக்கு.மனசு குழும்பீட்த்து. அம்மா கிட்டயம் பேசியாகணம்.எனக்கு ரெண்டு நாள் டைம் கொடு" என்றாள். அதற்கு கிருஷ்ணன் "ரெண்டு நாள் என்ன.அஞ்சு நாளா எடுத்துக்கோ. ஆனா உன் முடிவு நல்ல முடிவு இருக்கணும். இதுக்கு மேல நான் பேசறதுக்கு ஒண்ணுமே இல்ல" என்றான் விரக்தியுயுடன். பிறகு இருவரும் கிளம்பினார்கள். தாரிணியை அவளுடைய ஹாஸ்டலில் விட்டு விட்டு கிருஷ்ணன்ன் தன் ரூமுக்கு திரும்பினவன் சுநந்தாவுக்கு போன் பண்ணி நடந்ததை கூறினான். கடைசில அவன் கூறியதைக் கேட்டு பதறிய சுநந்தா"என்ன இப்படி போய் சொல்லி இருக்கீங்க "என்றாள். "நீ எதுக்கும் கவலைப் படாதே. என்னுடைய இந்த அஸ்தரத்தை வச்சு தான் தாரிணியை ஜெயிக்கணும். அதுக்கு தான் இப்படி பண்ண வேண்டி இருந்தது"என்றான்.
அவன் எப்படி சொல்லிவிட்டானே தவிர. சுநந்தாவுக்கு மிகவும் பயமாக இருந்தது. என்னடா கிருஷ்ணன் இப்படி தங்களுடைய வாழ்க்கையை தாரிணி வாழ்க்கையோட முடிச்சு போட்டு விட்டானே என்று. இது குறித்து நாமும் தாரிணியை சந்தித்து, பேசியே ஆக வேண்டும் என்று நினைத்து படுத்துக் கொண்டாள்.
No comments:
Post a Comment