புள்ளிமான் வேட்டை - 53
ஞாயிற்றுக்கிழமை, சுப்பிரமணியன் வீட்டில் கிருஷ்ணனை கொஞ்சம் வித்தியாசமாகவே நடத்தினார்கள். வீட்டுக்கு மாப்பிள்ளை ஆகப் போகிறான் என்று நினைப்பில் கொஞ்சம் மரியாதையை அதிகமாக கிடைத்தது என்று நினைக்கிறேன். கிருஷ்ணனுக்கு கொஞ்சம் கூச்சமாக இருந்தது. சுப்பிரமணியத்திடம் அவன்"என்ன மாமா இது. என் கூட கொஞ்சம் எல்லாம் வித்தியாசமா பழகறாளே" என்றான். சுப்பிரமணியன் நமட்டு சிரிப்பு சிரித்துக் கொண்டே" நீ என் தங்கை பையன் கிருஷ்ணனா இருந்தா பரவாயில்லப்பா. மாப்பிள்ளையா போற இல்லையா.அதனால தான் இந்த எக்ஸ்ட்ரா கவனிப்பு"என்றான்.
"இது வேண்டாம் மாமா.தீடீர்னு அன்னியமாயிட்ட மாரி இருக்கு"என்றான்.அன்று இரவு சாப்பிட்டபிறகு கிருஷ்ணன் தன்னுடைய இடத்துக்கு திரும்பினான். மறுநாள் திங்கட்கிழமை காலை ஆபீசுக்கு போனதும் கிருஷ்ணன் ஒரே டென்ஷனாக இருந்தான்.ஹரீஷ் அம்மா என்ன சொல்லி இருப்பாளோ என்ற யோஜனையிலே இருந்தான்.நேரம் செல்லச்செல்ல அவனை பரபரப்பு தொற்றிக்கொண்டது. பத்து மணிக்கு ஹரீஷ் ஆபீஸ் உள்ளே நுழைந்தான். "என்னடா ஆச்சு" என்று சைகையிலேயே கேட்டான் கிருஷ்ணன். வலது கையின் நான்கு விரல்களை மடக்கி கட்டை விரலை உயர்த்தி காட்டினான் ஹரீஷ் . கிருஷ்ணன் "அப்பாடா" என்று பெருமூச்சு விட்டான்.பின்னர் கிருஷ்ணன் அருகில் வந்த ஹரீஷ்"அம்மா ஓகேன்னு சொல்லீட்டாடா. நான் உன்கிட்ட ஏற்கனவே சொன்னபடி அம்மா ஒண்ணும் கட்டு பெட்டி கெடையாது. மொதல்ல கொஞ்சம் தயங்கினா.நான் அவளுக்கு விஷயத்தை எக்ஸ்பிளைன் பண்ண உடனே அவளுக்கு தாரிணி பேர்ல ரொம்ப இரக்கம் வந்ததூடுத்து. அவ குழந்தைய நம்ம குழந்தையா பாக்கணும்டான்றா. அவ பண்ண தப்புக்கு குழந்தை என்ன பண்ணும்,பாவம்ன்னு Feel பண்ணினா. இனிமே எல்லாம் உன் கையில் தான்டா இருக்கு,கிருஷ்ணா" என்றான் ஹரீஷ்.லஞ்ச் டேபிளிள் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தபோது கிருஷ்ணன் தாரிணியிடம்" உங்கிட்ட கொஞ்சம் பேசணும்" என்றான். "இப்ப பேசேன்" என்றாள் தாரிணி. "இது கொஞ்சம் டைம் எடுக்கும். நம்ப தனியா எங்கேயாவது உட்கார்ந்துபேசணம்" என்றான். "சாயங்காலம் நீ ஃப்ரீயா இருந்தா நம்ம வெளியில போய் பேசலாம்" என்றான் "ஓகே.நீ சொல்லு. எங்க போகலாம்" என்றவள்
" இன்னிக்கு சோமவாரம்.நான் வழக்கமா திருவான்மியூர் மருந்தீஸ்வரர் கோயிலுக்கு போவேன்.உனக்கு ஓகேன்னா அங்க போலாமா"என்றாள்.
" சரி "என்றான் கிருஷ்ணன்.மாலை இருவரும் கிளம்பி மருந்தீஸ்வரர் கோயிலுக்கு போனார்கள். சுவாமி தரிசனம் செய்துவிட்டு கோவில் வெளி ப்ரகாரத்தில் அமர்ந்தார்கள்."சொற்றுணை வேதியன்....." எனத்தொடங்கும் தேவார இசை மெல்ல தவழ்ந்து வந்து காதுகளை குளிர்வித்தது. தாரிணியிடம் கிருஷ்ணன் மெல்ல மெல்ல விஷயத்தைச் சொன்னான். உடனே தாரணி அவனிடம் " இது மாதிரி விஷயம்ன்னு முதல்லே தெரிந்ஞ்சிருந்தா நான் வரதுக்கு ஒத்துண்டிருக்க மாட்டேன்" என்றாள். "சரி போகலாம் "என்றாள். "உனக்கு இவ்வளவு பிடிவாதமாகாது. என்னை உன் அண்ணனாக நீ ஏற்றுக் கொண்டிருப்பது நெஜம்ன்னா உட்காந்துண்டு நான் சொல்றத மறுபடியும் நீ பொறுமையா கேட்டுத் தான் ஆகணம்" என்றான் குரலில் கடுமையை வரவழித்
துக்கொண்டு. வேறு வழி இல்லாமல் தாரிணி அவன் அருகில் அமர்ந் தாள்." உன்னோட கோபம் நேக்கு புரியறது தாரிணி. நீ ஒரு முறை ஏமாந்தூட்ட.பட்ட காலிலே மறுபடியும் படுமோன்னு பயப்படற.இந்த முறையும் அப்படி இருக்கும் என்று நான் நினைக்கவில்லை. எனக்கு உன்னையும் தெரியும்.ஹரீஷையும் தெரியும்.நான் பாடுபடுவதெல்லாம்
உன் நன்மைக்குத்தான். உங்கம்மா எவ்வளவு நாள் உன்னோட இருப்பான்னு நெனைக்கற.உங்க அம்மா காலத்துக்கு அப்புறம் நீ தனியா தான் இருக்கணும். உன் தம்பி படிப்ப முடிச்சு உன் கூட இருப்பான்னு நெனைக்கறாயா? அவனும் கல்யாணம் பண்ணிண்டு அவன் குடும்பத்த பாத்துக்க வேணாமா.அவனுடைய வாழ்க்கை உன் ஒருத்தியால கெட்டு போலாமா? நீ இப்போ இதுக்கு ஒத்துக்கலைன்னா நான் உன் கிட்ட மேல் கொண்டு பேசணமா, வேணாமான்னு முடிவு எடுக்க வேண்டி வரும்" என்றான் கண்டிப்பாக. "என்ன கிருஷ்ணா. அப்படியெல்லாம் பேசி என்னை குழப்பரே" என்றாள்.இதை கேட்டதும் கிருஷ்ணனுக்கு நம்பிக்கை துளிர் விட ஆரம்பித்தது.சாலிடாக இருந்த தாரணியின் மனம் கொஞ்சம் செமி சாலிடாக மாறியிருக்கிறது என்று நினைத்தான். அடி மேல் அடி வைத்தால் அம்மியும் நகரும் என்று சும்மாவா சொன்னார்கள். மறுபடியும் அவளுக்கு பல தரம் எடுத்துச் சொன்ன பின்னால்,தாரிணி ஒரு வழியாக "நான் ஒத்துக் கொள்கிறேன் என்று ஒரு பேச்சுக்கு வெச்சுக்கோ. ஹரீஷ் அம்மா இதுக்கு நிச்சயம் ஒத்துக்க மாட்டா".இதைக் கேட்ட கிருஷ்ணன்."இங்க தான் நீ தப்பு பண்ற தாரிணி. ஹரீஷ விட அவன் அம்மா தான் இந்த சம்பந்தத்தில ஆர்வம் காட்டுறா"என் றான். இதற்கு தாரிணி பதில் ஏதும் சொல்லவில்லை. ஐந்து நிமிடம் கழித்து"ரெண்டு பேரும் என்ன வேணா ஏத்துக்கலாம்.என் குழந்தையை அவா எப்படி ஏத்துப்பா.
இரண்டாவது கல்யாணம் பண்ணிண்டு, குழந்தையை தனியா விட்டூட்டு நான் சந்தோஷமா இருக்கமுடியுமா"என்றாள்.
இதற்கு கிருஷ்ணன்"நீ சரியான அசடாஇருக்க. கல்யாணம் ஆனதுக்கப்புறம் குழந்தையை தனியா விட யார் சொன்னா. ஹரிஷும், அவன் அம்மாவும் உன் குழந்தையை ஏத்துக்குறேன்னுட்டா.
அவளை தன் பேத்தியாவே நெனச்சு வளக்கப் போறேன்னு ஹரீஷ் அம்மா சொல்றா"என்று சொன்னான் கிருஷ்ணன். இதைக் கேட்ட தாரிணி"எனக்கு இத நம்பறது கஷ்டமா இருக்கு.நீ நேக்கோசரம் ரொம்பமெனக்கடற. நீ எடுத்துண்ட முயற்சிக்கு என் நன்றி கிருஷ்ணா. ஆனா இதை இத்தோட விட்டுடலாம்னு நெனைக்கிறேன்" என்றாள் தாரிணி. வேதாளம் முருங்கை மரம் ஏறின கதை ஆயிடுத்து என்று நினைத்த கிருஷ்ணன் கடைசியாக தன் பிரம்மாஸ்திரத்தை பிரயோகிக்க எண்ணினான்.
No comments:
Post a Comment