புள்ளிமான் வேட்டை - 50
ஹரிஷ் கிருஷ்ணனிடம் எப்படி ஆரம்பிப்பது என்று தெரியவில்லை என்று கூறியவுடன் கிருஷ்ணன்"என்னடா ஹரீஷ். ஏதாவது பிராப்ளமா" என்றான். "வேலைய கீலய விட போறியா"என்றான் கிருஷ்ணன். அதைக்கேட்ட ஹரிஷ் "எனக்கு ஒரு பிராப்ளமும் இல்ல. வேலைய விடர்தாவும் இல்ல. இது வேற விஷயம்" என்றான்."சரி அப்போ சொல்லு" என்றான் கிருஷ்ணன். "உன்கிட்ட நான் ஏற்கனவே சொல்லி இருக்கேன். அம்மா என்ன கல்யாணம் பண்ணிக்சொல்லி தொண தொணக்கரான்னு. நானும் பண்ணிக்கணம் தான் பாக்கறேன். ஆனா சரியான பொண்ணு தான் கிடைக்கல' என்றான். "ஏண்டா.ஏதாவது மேட்ரிமோனியில் பதிஞ்சி வெக்கறதானே" என்றான் கிருஷ்ணன். அதைக் கேட்ட ஹரீஷ் சிரித்துக்கொண்டே
" அப்படி பதிஞ்சது மூலமா ஒன்று,இரண்டு ரெஸ்பான்ஸ் வந்தது. அந்தக் கதையை கேட்டா உனக்கு சிரிப்பு தான் வரும்' என்றான். பின்பு தொடர்ந்த ஹரீஷ்
"ஒரு நாளைக்கு ராகவன்னு ஒருத்தர் எனக்கு போன் பண்ணி 'நீங்கதானே மிஸ்டர் ஹரீஷ். உங்க கூட கொஞ்சம் பேசணும்' என்று சொன்னார். "சொல்லுங்களேன்" என்றேன் நான். "உங்க ஜாதகமும் என் பொண்ணு நளினி ஜாதகமும் பத்துக்கு ஒன்பது பொருந்தர்து. உங்க பயோடேட்டாவில அப்பா இல்லைன்னு சொல்லி இருந்தேள். அதனால்தான் உங்க கிட்ட பேசறேன்" என்று சொல்லி,மேட்ரிமோனியில் அவருடைய பெண்ணுடைய ரிஜிஸ்டர் நம்பரை கொடுத்தார். அதன் பின்பு " என் பொண்ணு உங்கள பார்த்து பேசணும்ன்னு சொல்றா. உங்களுக்கு ஒண்ணும் பிராப்ளம் இல்லேன்னா பேச சொல்லட்டுமா"என்றார்
"சரி. நான் உங்க பொண்ணு பயோடேட்டாவை பாத்துடறேன். உங்க பொண்ணை நாளைக்கு பேச சொல்லுங்கோ" என்றேன். அன்னிக்கி சாயங்காலம் மேட்ரிமோனி சைட்டில் அந்த குறிப்பிட்ட நெம்பருக்கு சென்று நளினியின் பயோடேட்டாவை பார்த்தேன். பெண் பார்ப்பதற்கு மிக லக்ஷணமாக இருந்தாள்.
என்னை விட மூன்று வயது சிறியவள். அவளும் பி.இ கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் படித்து இருந்தாள். அப்பா, அம்மா ஒரு தங்கை என்று குடும்பத்தில் நான்கு பேர். எனக்கு கொஞ்சம் பிடிச்சு போயிட்த்து. மறுநாள் காலை 10 மணிக்கு ஒரு புது நம்பரிலிருந்து எனக்கு போன் வந்தது. ஒரு பெண் பேசினாள். "நான்தான் நளினி. எங்கப்பா உங்க கிட்ட பேசி இருப்பார் என்று நெனைக்கறேன். உங்ககிட்ட கொஞ்சம் தனியா பேசணும்னு பாக்கறேன்.இன்னிக்கு சாயங்காலம் அடையார் ல இருக்குற காபி டே க்கு வர முடியுமா"என்று கேட்டாள். "எத்தனை மணிக்கு வரணும்" என்று நான் கேட்டேன். "சாயங்காலம் 6 மணிக்கு வர முடியுமா" என்று கேட்டாள்."சரி" என்று கூறினேன்.அவள் குரல் நேச்சரலா மிக இனிமையாக இருந்ததா அல்லது நேக்குதான் அப்படி தோணித்தான்னு தெரியல. சாயங்காலம் 6:20 க்கே போயிட்டேன். ஏற்கனவே அவள் போட்டோவை பாத்து இருந்ததால அடையாளம் கண்டுபிடிப்பதில் ஒண்ணும் ச்ரமம் இல்லை. இருவரும் உள்ளே சென்று உக்காந்தோம். இரண்டு காபி ஆர்டர் செய்தாள் அவள். பொதுவாக வேலை செய்யும் இடம், படித்த படிப்பு இவை எல்லாம் பேசிவிட்டு, கொஞ்ச நேரத்தில் இரு குடும்பங்களை பத்தி பேச ஆரம்பித்தோம். அவள்"எனக்கு உங்களை பிடிச்சிருக்கு. என்னுடைய ஆபீசும் ஓ.எம்.ஆர் லதான். கல்யாணம் ஆனதும் பெசன்ட் நகர் இல்ல, அடையார் இல்ல, திருவான்மியூரில் ஒரு 2 BHK அபார்ட்மென்ட் பாத்துக்கலாம்"என்றாள். அதுவும் எனக்கு சரியாகப்பட்டது. "ஒரு ரூம் நமக்கு, இன்னொன்று அம்மாவுக்கு கொடுத்துடலாம்" என்று கூறினேன் நான் அதை கூறும் போது அவள் முகம் திடீரென்றுசிறிது கடுமையான மாதிரி தோன்றியது. "கல்யாணத்துக்குப்புறம் உங்க அம்மாவும் நம்ம கூட இருப்பாளா" என்றாள். "ஆப்வியஸ்லி" என்றேன் நான். "நான் 2 BHK ன்னு சொன்னது. ஒண்ணு நம்மளுக்கு. இன்ணொண்ணு எங்க அப்பா,அம்மா, தங்கைக்கு" என்றாள். அதைக் கேட்டு நான் கொஞ்சம் ஆடிப் போனேன். பிறகு சமாளித்துக் கொண்டு. "உங்க அப்பா,அம்மா, நம்ப கூட இருக்கறது நியாயம் தான்.அப்போ 3 BHK வா பாத்துடலாம்.மூணாவது ரூம் அம்மாவுக்கு" என்றேன்.
"அதெல்லாம் சரிப்படாது.ஓரே வீட்ல எங்க பேரண்ட்ஸும், உங்க அம்மாவும் இருக்றது நேக்கு சரியா படலை.உங்க அம்மாவை நல்ல ஹோமா பாத்து சேத்துடலாம்.நீங்க எவ்வரி வீக் போய் பாத்துட்டு வாங்கோ. நான் தடை சொல்ல மாட்டேன்.நான் முடிஞ்சபோது மட்டும் போய் பாக்கறேன்" என்றாள்.இதை கேட்டு என் ரத்தம் கொதித்தது.அவள்முகத்தில் அடித்த மாதிரி "நோ" சொல்ல எனக்கு விருப்பமில்லை.", யோசிக்கிறேன்" என்று கூறி பை சொல்லிவிட்டு வந்தேன்.
No comments:
Post a Comment