பிரிந்தவர் கூடினால்

 விஜயா  சுப்ரமணியம் 

சிறுகதை

  பிரிந்தவர்   கூடினால்

3-12-22

             ஐந்து   வருடம்   ஆகி   விட்டது

ஊருக்கு    வந்து,     இப்பொழுதும்  ஶ்ரீதர்

வந்து   இருக்கமாட்டான்,  அவனை

சின்ன   வயதில்    இருந்து  வளர்த்த

பாட்டி      அவனை   பார்க்க   ஆசை

பட்டதால்   வந்தான்,  

            கிராமத்தை  ,சுற்றி   பாரக்க  விரும்பினான்,  ஒரு   தெருவை  மட்டும்

விட்டு   விட்டான்,    சாயங்கால  வேளை,

ரம்யமான   காற்று   வீசுகிறது,  சூரியன்

இன்னும்   அஸ்தமிக்கவில்லை,   கோவிலின்    மணி   ஓசை  ,இழுக்கிறது

கோவிலுக்கு   போய்   ஐந்து   வருடம்

ஆகி   விட்டது, கடவுளின்   மேல்   ஒரு

நம்பிக்கையின்மை,   சின்ன  வயதில்

இருந்து   தினம்   தினம்  கோவிலுக்கு

போய்   என்ன   பலன்?   என்று  பெருமூச்சு   விட்டுக்  கொண்டு   பிரகாரத்தை   சுற்றி   விட்டு   ஆற்ங்கரைக்கு   போனான்,

            அவன்   படித்த   படிப்புக்கு   நல்ல

வேலை   சென்னையில்   கிடைத்தது"

அவனுக்கு   ஒரு   அக்கா, ஒரு   தம்பி

அக்காவுக்கு   கல்யாணத்துக்கு   பார்த்துக   கொண்டு    இருந்தார்கள்,

   தம்பி   கடைசி    வருடம்   காலேஜில்

படித்துக்   கொண்டு    இருந்தான்,

         வழியில்   சலசலக்கும்   ஓடை,  இருகரையிலும்       இரு   மரங்கள்  காற்றில்    ஆடி  கொண்டு   இருக்கின்றன,  தண்ணீரில்    மூழ்கி

கிடக்கும்   செடிகள், பச்சே     பசேலென்ற

புல்   வெளிகள், மாலை  மயங்கும்  நேரம்

தண்ணீரில்   காலை   விட்டு    அளைந்து

கொண்டு    தூர   பார்த்தான்  "

சூரியனின்    மஞ்சள்   கிரணங்கள்

அந்த   இடம்   பூராவும்   மஞ்சளில்

குளிப்பாட்டியது   போல்   தங்க  நிறமாக

ஜொலித்துக்   கொண்டு    இருந்தது,

காலேஜில்   கடைசி    வருஷம்   படித்துக்

கொண்டு    இருந்த   சமயம்

         தூரத்தில்     மஞ்சநிறப்புடவையும்

பச்சை   ரவிக்கையுமாய்     ,படிந்து  வாரிய  தலைமுடி   காதில்  ஜிமிக்கி

ரகஸ்யம்   பேச    பாட்டு  பாடி  கொண்டு

வந்து    இருந்தாள்,  அம்மன்  பேரில்  ஒரு

பாட்டு,  

              ஆடிக்  கொண்டே   வந்த   அந்த

மஞ்சளழகி       அவனை    அந்தஓடை

கரையில்    எதிர்பார்க்கவில்லை,

   திடிரென்று    நின்றதால்   சறுக்கி

தண்ணீருக்குள்    விழ    பார்த்தாள்,

ஓடிச்  சென்று   அவளை   விழாமல்

பிடித்தான்,  நன்றி"   என்று  சொல்லி

விட்டு   ஓடி   விட்டாள்   தாமரை,

           பலநாட்கள்    அவளை   பார்ப்பதற்கு

முயன்றான்,  அவள்   வரவே   இல்லை

பின்   திடீரென்று    ஒரு   நாள்   புத்தம்

புதிய   ரோஜாப்போல்   வந்து  நின்றாள்

     கிராமத்துக்கு   பெண்ணுக்கே   உரிய

ஜாக்ரதை   உணர்வு    அவளை   வராமல்;

வைத்தது,  அவனுக்கு   தெரியாமலே

  அவன்    அவளைத்   தேடி   தினம்  அங்கு

வந்து   ஏமாந்து   போவதை   பார்த்தாள்

          இன்று   முதல்   தடவையாக   அவனை   பார்த்து  சிரித்தாள்,  இருவருடைய   காதலும்   வளர்ந்தது,

             அக்காவுக்கு   கல்யாணம்   ஆகட்டும்,  பிறகு   பார்க்கலாம்   என்று

காத்திருந்தார்கள்.  அப்பாவுக்கு

ரிடையராக    இன்னும்   இரண்டு

வருடம்   இருக்கிறது,  

        நல்ல   வேலையும்  கிடைத்து

விட்டது,  அக்கா   கல்யாணம்   ஆனதும்

வீட்டில்  .சொல்லலாம்   என்று  நினைத்தான்,   அதற்குள்   தாமரை

வீட்டில்    அவளுக்கு   கல்யாணத்துக்கு

அவசரப்பட    ஆரம்பித்து   விட்டார்கள்

         ஶ்ரீதர்   தன்   வீட்டில்   தங்கள்   காதலை   பற்றி   சொல்லி    தாமரை

வீட்டில்   பெண்   கேட்க    வரவேண்டும்,

                இன்றும்    அந்த  நாள்  நினைவு

இருக்கிறது,  வீட்டில்   எல்லோரும்

அக்காவுக்கு   பெண்   பார்க்க  வரப்

போவதை   பற்றி   பேசிக்   கொண்டு

இருந்தார்கள்,

            ஶ்ரீதர்   தன்    அன்புக்கு   உரிய

பாட்டியிடம்    விஷயத்தை   சொன்னான்

பாட்டி,  "பெற்றோரிடம்   சொல்லு

நான்    உனக்காக   பேசுகிறேன்"  என்று

தைர்யம்   கொடுத்தாள்,எல்லோருக்கும்

முன்னால்    தான்  கல்யாணம்   பண்ணி

கொள்ள    போவதாக   சொன்னான்,

ஒரு   நிமிடம்    யாரும்    ஒன்றும்   பேசவில்லை,

        தந்தை    தலை   நிமிர்ந்து   பார்த்த

பொழுது    அவர்  கண்களில்   பயம்

தெரிந்தது, வயதான   காலத்தில்   தன்னை    தனியாக   தவிக்க   விட்டு

போயிடுவானோ"   என்ற  பயம்

  இவன்   தந்தையின்   பக்கத்தில்

போய்    அமர்ந்து    அவர்   இரு   கையும்

தன்  கையில்   சேர்த்து   பிடித்துக  கொண்டான்,  அந்த   பிடியில்   விட்டு

போக  மாட்டேன்      என்று  சொல்வது

போல்   இருந்தத?

       அடுத்தது   அம்மா,  "

அக்காவுக்கு   கல்யாணம்   ஆகலை,

தம்பி   படிக்கிறான்,   அப்பாவோ

இரண்டு    வருடத்தில்   ரிடயர்   ஆகிறார்

    அதற்குள்ளே    உனக்கு   கல்யாண

ஆசை    வந்து   விட்டதா?   என்று 

கேட்டாள்,

அக்காவோ    ஒரு  படி  மேல"   சொந்த

அக்கா   தனிமரமாக   கல்யாணத்துக்கு

காத்து   நிற்கிற   பொழுது   உனக்கு

என்னடா    அவசரம்?   என்று   தரக்குறைவாக   பேசி   விட்டாள்,

தம்பியோ"   ,படிப்பு   முடியவவில்லை

எப்போ    எனக்கு   வேலை  கிடைத்து

குடும்பத்தை   பார்த்துக்  கொள்ள

முடியுமோ?   நீ   மாத்திரம்  ஜாலியாக

கல்யாணம்    பண்ணிண்டு    போய்

விடுவாய்,  அக்கா   கல்யாணம்,

பெற்றோர்    பொறுப்பு    எல்லாம்

என்   தலையில்?   இது   என்ன

நியாயம்,

        பாட்டி   எல்லோரிடமும்   பேசினாள்

இப்பொழுது    வெறும்   நிச்சியதார்த்தம்

தான்,   அக்கா   கல்யாணம்   ஆன  பிறகு

தான்   கல்யாணம்,   "எதையுமே

காதில்   வாங்குவதற்கு   தயாரில்லை

  "நீ   ஒரு  சுயநலவாதி,  மற்றவரை

பற்றி    நினைத்துப்   பார்ப்பதில்லை"

               எல்லோரும்   தங்களுடைய

சந்தோஷத்தை    பற்றி   நினைத்தார்களே    தவிர   ஶ்ரீதரின்

மனதை   யாரும்   பார்க்கவில்லை,

அவனை   புரிந்து  ,கொண்டவர்கள்

இரண்டு   பேர்,  ஒன்று   தந்தை, வாயை

திறக்க   முடியாதவர்,  இன்னொன்று

பாட்டி,

            அன்று   சாயங்காலம்   ஆற்றங்கரைக்கு   போனான்  ஶ்ரீதர்,

     "அதே  ஓடை   சலசலக்கும்  தண்ணீர்

  கரைகளில்    இருக்கும்   மரங்கள்,

புல்  வெளிகள்,  எல்லாமே   மஞ்சள்

வெய்யிலில்   தங்கமாக   ஜொலிக்கிறது

           தாமரை   வாடிய   மவர்   போல்

காத்து  கொண்டு    இருந்தாள், ஶ்ரீதர்

தன்   வீட்டில்  ,நடந்ததை   எல்லாம்

சொன்னான்,"   அவள்  ,வீட்டில் ,ஏற்பட்ட

நிர்பந்தத்தால்    நிச்சியதார்த்தம்

மட்டும்   பண்ணி   விட்டு   பிறகு   கல்யாணம்   பண்ணலாம்    என்ற

அவன்  சொன்னதை   காது  கொடுத்து

கேட்பதற்கு   அவர்கள்  தயார்   இல்லை

  அவன்   கல்யாணம்    என்ற  பேச்சு

எடுத்தவுடன்    எல்லோரும்    அவன்

கலயாணம்   பண்ணிண்டால்    அதன்.பின்   விளைவுகளை   யோசித்தார்களே   தவிர   அவன்  மனதை   யாரும்   கவனிக்கவில்லை,

      ஶ்ரீதர்   தாமரையிடம்    முடிந்தால்  ஐந்து    வருடம்   காத்திரு,  இல்லாவிட்டால்    என்னை   மறந்து  வேறு   ஒரு  கல்யாணம்   பண்ணிக  கொள்,  நான்   இந்த  ஜன்மத்தில்  வேறு யாரையும்   நினைக்க  மாட்டேன்,

    இன்னும்    அதிகம்   பேசினால்   இருவராலும்   தாங்க  முடியாது,  அவர்களுடைய   காதலுக்கு    அந்த மஞ்சள்   வெய்யிலும்,  ஓடையும் சலசலக்கும்   தண்ணீர்   தான்  சாட்சி"

             அக்கா   கல்யாணத்துக்கு   வந்து;ஒரே   நாள்   இருந்து  விட்டு போய்   விட்டான்,  தந்தையிடம்   தனக்கு கல்யாணம்   இப்பொழுது   வேண்டாம் படிக்கப்  போகிறேன்"  என்று  சொல்லி

தாமரை   வேறு   ஊருக்கு  போய்  விட்டாள்,  ஐந்து   வருடம்   ஆகி ,விட்டது

இடையில்   இருவருக்கு   இடையில்  பேச்சோ,கடிதமோ   ஒன்றும்   இல்லை

   அக்காவின்    திருமணம்   முடிந்துவிட்டது,   தம்பிக்கு    வேறு  ஊரில்    வேலை     கிடைத்து   அங்கு ஒருத்தியை   கல்யாணமும்   பண்ணிண்டாச்சு,,

       ஶ்ரீதருக்கு   சொந்த   ஊருக்கே   மாற்றல்   கிடைத்து  விட்டது,   திரும்ப    அந்த  ஓடைக்கரைக்கு போகிறான்,  மாலை  மஞ்சள்  வெய்யில் அடிக்கிறது, ,  மரங்கள்,செடிகள், தண்ணீர்  ,கூட   தங்கமயமாக   ஜொலிக்கிறது,  தாமரையை   நினைத்து கொண்டு   இருக்கிறான்,  தூரத்தில்

மஞசள்   புடவையில்    அவனுடைய தேவதை    வந்து  கொண்டு இருக்கிறாள்,  தோழிகள்   மூலம் அவன்   வருவதை   தெரிந்து  கொண்ட தாமரை    அவனை   பார்க்க   ஆர்வத்துடன்    ஓடி   வருகிறாள்,   அவள் இங்கு   இல்லா   விட்டாலும்    ஶ்ரீதரின் வீட்டு   விவரங்கள்    அவளுக்கு  தோழிகள்   மூலம்   தெரியும்

        கடமைகள்   முடிந்து   விட்டது,

ஶ்ரீதரும்   தாமரையை   பார்க்கிறான்

   பிரிந்தவர்  ,கூடினால்   அங்கு  பேச்சுக்கு    அவசியமில்லை

         இனி    இந்த   மஞ்சள்   வெய்யிலுக்கு     அவசியமில்லை,    

     இந்த   ஓவியம்   ரவீந்தர்   ஊட்டி  அவர்கள்   வரைந்தது   மிக்க நன்றி 

Ravindar Ooty