சஞ்சீவி மலை

 *சஞ்சீவி மலை* 

 *காலச்சக்கரம் நரசிம்மா* 

சாம்பசிவ குருக்கள் விஸ்தாரமான அந்த கோவில் பிராகாரத்தை, ஒவ்வொரு அடியாக அளந்து, நிதானமாக நடந்துகொண்டிருந்தார். கையில் ஒரு பித்தளைத் தூக்கில் வெண்பொங்கல், மற்றொரு கையில் உத்தரணியுடன் கூடிய தீர்த்த கிண்ணம். கட்கத்தில் இடுக்கிக்கொண்டிருந்த மணி, தோளில் ஊசலாடிக்கொண்டிருந்த பூட்டப்பட்ட அம்பிகை சன்னிதியின் திறவுகோல். பொன்னுருகக் காய்ந்துகொண்டிருந்த உச்சி வெயில், பிராகார கருங்கல் தரையை கொதிக்க வைக்க, பாதங்கள் பொரிந்து போவதை இலட்சியம் செய்யாமல் சாம்பசிவ குருக்கள் நடந்தார். என்ன செய்வது? அத்தனை சன்னிதிகளுக்கும், இவர் ஒருவர் மட்டுமே குருக்கள். உதவிக்கு மகன் கூட இல்லை. பிறந்தது அனைத்துமே பெண்கள். ஈஸ்வரன் தன்னை கவனிப்பதற்கே அவரைத்தான் நம்பியிருந்தான். அவரைக் கவனிப்பதற்கு அவனுக்கு நேரம் ஏது?

நான்கு சுற்றுகளை கொண்ட பிராகாரங்களுடன், விஸ்தாரமாகக் கட்டியிருந்த கோவில் அது. கல்யாணபுரி என்று கோவிலை சமஸ்கிருதத்தில் அழைத்தார்கள். அரிஞ்சய சோழர் ஒவ்வொரு மனைவியை திருமணம் செய்துகொண்ட போதும், மனைவியின் பெயரில் ஒரு கோவிலை எழுப்புவாராம். அந்த வகையில், கல்யாணி என்கிற வைதும்பர நாட்டு இளவரசியை மணமுடித்தபோது எழுப்பப்பட்ட கோவிலாக அது இருந்திருக்க வேண்டும். அதனால்தான் கல்யாணபுரி என்கிற பெயர். கோவிலுக்கு அடியோடு வருமானம் இல்லாத போதிலும், ஆளும் கட்சி அமைச்சரின் அத்தை மகன் செந்தில்வடிவேல் என்பவன், கோவிலதிகாரியாக நியமிக்கப்பட்டிருக்க, கல்யாணபுரி என்பதால் இங்கு கல்யாணம் செய்துகொண்டால், அமோகமாக வாழ்வார்கள் என்று ஒரு நீல வண்ண பலகையில் அவன் எழுதி வைக்க, வசதி இல்லாத சிலரும், குடும்பத்திற்கு தெரியாமல் காதல் கல்யாணம் செய்து கொள்பவர்களும் மட்டும் தை மாதம் வருவார்கள்.

நிறைய சன்னிதிகள் ஆலயத்தில் இருந்தன. ஆடும் விநாயகர், அமரும் விநாயகர். வினை தீர்த்த விநாயகர் என்று விநாயகர் சன்னிதிகளே அரை டஜன் இருந்தன. மூல சன்னிதியான தேனுபுரீஸ்வர் சன்னிதியிலேயே விளக்குகள் இல்லை என்கிற போது, மற்ற சன்னிதிகளை பற்றி என்ன என்று சொல்வது? எண்ணெய் வழிய, ஆடைகள் விலகியிருக்க அம்போ என்று மூர்த்தங்கள் பரிதாபமாகக் காட்சி அளித்துக்கொண்டிருந்தனர்.

அம்பாள் சன்னிதிக்கு நைவேத்தியம் படைக்கச் சென்று கொண்டிருந்தார் சாம்பசிவ குருக்கள். இவரது இடை உயரத்திற்கு ஆலயத்தில் பஞ்சலோக விக்ரகங்கள் இருக்கின்றன. எலும்பும், தோலுமாக இருக்கும் இவரது உடலையே சுமந்து செல்வதற்கு இவரிடம் வலு இல்லாதபோது, இந்த பஞ்சலோக விக்கிரகங்களை தூக்கி அபிஷேக மேடையில் வைத்து எங்கே அபிஷேகம் செய்வது?

இவரது சிரமங்கள் யாருக்குப் புரிகிறது. அமெரிக்காவில் இருந்து எங்கள் கிராமத்து கோவில் என்று பெருமையுடன் வருபவர்கள், தட்டில் பத்து ரூபாயை போட்டுவிட்டு, "ஏன் குருக்களே? இப்படி சன்னிதிகளை கவனிப்பார் இல்லாம விளக்கு கூட ஏத்தாம் வச்சிருக்கீங்களே? விளக்கு ஏத்தலாம் இல்லே." என்று கூறும் அறிவுரைகள் வேறு.

"நீங்க அமெரிக்காவை விட்டுட்டு வந்து இங்கேயே தங்கி விளக்கு ஏத்தறீங்களா?" என்று கேட்பதற்கு அவருக்கும் ஆசைதான். தட்டில் விழும் பத்து ரூபாய்கூட விழாமல் போய்விடும். இன்று இரவு கோதுமை கஞ்சியாவது அருந்த வேண்டும் என்றால், அமெரிக்கா வாழ் பக்தர்களின் அறிவுரைகளைக் கேட்டுத்தான் ஆக வேண்டும்.

அம்பாள் சன்னிதிக்குச் செல்லும் வழியில், கோவிலுக்குப் பின்பாக நின்ற அந்த சிறிய குன்று அவரது கண்களில் தென்பட்டது. பார்ப்பதற்கு குரங்கு ஒன்று அமர்ந்திருப்பது போன்று இருந்ததால், அதனை அனுமார் மலை என்று அழைத்தார்கள். கோவிலின் பின்புற மதிலில் ஓர் சிறு கதவு உண்டு. அதை திறந்தால், அந்த குன்றுக்கு செல்லும் பாதை வரும். அந்த கதவை திறக்காமலேயே, வைத்திருந்த பலன், கதவுகள் உடைந்து தொங்கிக்கொண்டிருக்க, அவற்றின் பின்பாகக் காட்டுச்செடிகள் அடர்ந்திருந்தன.

ஒருகாலத்தில், ஈஸ்வரனை குன்றின் உச்சிக்கு எழுந்தருள செய்து அடரிஷேகம் செய்வார்களாம். கார்த்திகை தீபத்தை அந்தக் குன்றின் உச்சியில் ஏற்றுவார்களாம். அதெல்லாம் சோழர் காலம். இப்போது அபிஷேகமாவது, தீபமாவது!.

அம்பாளுக்கு பொங்கலை காண்பித்துவிட்டு, பிராகாரங்களை வலம் வந்து எல்லா மூர்த்தங்களுக்கும், பொங்கலை காட்ட வேண்டும். எண்பது வயது சாம்பசிவ குருக்கள் நடப்பதற்கே திண்டாடுவது, அந்த மூர்த்தங்களுக்கு தெரிந்தால், அவர்களே வந்து பொங்கலை வாங்கிக்கொள்ளலாம். அவர்களுக்கு எங்கே புரிகிறது?

எல்லா பூஜைகளையும் முடித்துவிட்டு, ஆபிசுக்கு சென்று சாவிகளை ஒப்படைத்துவிட்டு, சன்னதி தெருவில் முதலாவதாக இருக்கும் இவரது வீட்டுக்கு போக வேண்டும். சாம்பசிவத்திற்கு பசி மயக்கம் வேறு சேர்ந்து கொண்டது. தூக்கில் இருக்கும் பொங்கலை எடுத்து சாப்பிடலாம். அலுவலக அறையில் இதற்காகவே, கோவிலதிகாரியும், அவரது கட்சி நண்பர்களும் காத்திருப்பார்கள். அவர்களிடம் கொடுத்துவிட்டு வீட்டுக்குப் புறப்பட வேண்டும்.

அம்பாள் சன்னிதியை மூடிவிட்டு, ஆயாசத்துடன், ஒவ்வொரு சன்னிதியாக வட்டில் நீரை உத்தரணியால், பொங்கலை சுற்றி இறைவனுக்கு படைத்துவிட்டு, மூன்று நான்கு முறை மணி அடித்துவிட்டு, சன்னிதிகளை மூடிக்கொண்டு சாவிகளை ஒப்படைக்க ஆபிஸ் அறைக்குச் சென்றார்.

கரை வேட்டி அணிந்து ஆபிசில் காத்திருந்த அதிகாரியும், நண்பர்களும், பாய்ந்து வந்து பொங்கலை எடுத்தனர். மேல் துண்டினால் தனது தோள்பட்டையை துடைத்துக்கொண்டு, புறப்படுவதற்காக எத்தனித்தார் சாம்பசிவ குருக்கள்.

"சாமி! அவசரம் இல்லையே. ஒரு முக்கியமான விஷயம் பேசணும். இவர் நம்ம கட்சிக்காரர். நம்ம கோவிலை நல்ல புகழடைய செஞ்சு, கூட்டத்தை வரவழைக்க அவரு ஒரு நல்ல யோசனை சொல்லியிருக்காரு!" என்று கோவிலதிகாரி செந்தில் வடிவேல் கூற, குருக்கள், களைப்புடன் அங்கே இருந்த நாற்காலியில் சரிந்தார்.

"சொல்லுங்கோ!" என்றதும், செந்திலின் நண்பர் கீர்த்திவாசன் என்கிற கண்ணாடி அணிந்த மனிதன், குருக்களைப் பார்த்தான்.

"சாமி! பெருமாள் கோவிலுங்களை பாருங்க! எப்ப பார்த்தாலும் கூட்டம். காரணம், அவங்க சக்கரத்தாழ்வார், அனுமார், தன்வந்தரினு தனித்தனியா சன்னிதிகளை வச்சு கோவிலையே பிரார்த்தனை ஸ்தலமா மாத்திடறாங்க. நாமளும் காலத்துக்கு ஏத்தா மாதிரி கோவிலை மாத்தணும். கஷ்டப்படற மக்களை நம்மை தேடி வரச்செய்யணும்." என்று கீர்த்திவாசன் கூற, சாம்பசிவ குருக்களுக்கு எரிச்சலாக வந்தது.

"நீங்க என்ன சொல்ல வரேள்? பெருமாளுக்கு சம்பாதிக்கிற திறமை இருக்கு. நம்ம தேனுபுரீஸ்வரருக்கு இல்லேனு சொல்றா மாதிரின்னா இருக்கு. இந்த கோவில் சோழர்கள் காலத்துல கட்டினது. அமோகமா இருந்த கோவில்தான். ஆபரணங்களை வைக்க நிலவறையே இருந்ததுனா பார்த்துகோங்கோ. விதேசி படையெடுப்பாலும், சுதேசி லவட்டல்களாலும்தான் கோவிலுக்கு இந்த கதி. கூட்டத்தை வரவழைச்சு வியாபாரம் செய்ய இதென்ன சினிமா கொட்டகையா இல்லே பட்டணத்துல புதுசா மால்னு சொல்றாளே.. அதுவா? என் காலத்துக்கு நான் கைங்கர்யம் பண்ணிடறேன். அப்புறம் அவனோட திருவுள்ளம்.!" என்று சாம்பசிவ குருக்கள் கூறினார்.

"எத்தனை நாளைக்குத்தான் சாமி நெய்யில்லாத உங்களோட வறட்டு பொங்கலையே சாப்பிட்டுக்கிட்டு இருப்பார்.? அவருக்கு பணத்தை சேர்த்து, திருவிழா செய்ய வேண்டாமா.? உங்களுக்கு வேணுமின்னா பண ஆசை கிடையாது. கொஞ்சம் உதவிக்கு வாங்கனு பக்கத்துக்கு ஊர் குருக்களை கூப்பிட்டா, எனக்கு ஆயிரம் ரூபாய் கொடுத்தாதான் வருவேன்னு கறாரா சொல்றாரு.? உங்களவங்களே மாறிட்டு வராங்க.! நீங்கதான் அப்படியே இருக்கீங்க..!" என்று கூறிய செந்தில்வடிவேல், நண்பர் கீர்த்தியைப் பார்த்தான்.

"நீ விஷயத்தை அவருகிட்ட சொல்லு கீர்த்தி. நான் அதை நடத்தி காட்டறேன்!" என்று கறாராக கூற, கீர்த்தி என்கிற அந்த மனிதன் தனது கண்ணாடியைக் கழட்டி, வேட்டி நுனியால் அதனை துடைத்தபடி குருக்களை பார்த்தான்.

"சாமி! முதலுல இந்த கோவிலுக்கு கல்யாணபுரி அப்படினு பெயர் இருக்கே தவிர, சரியான ஸ்தல புராணமே இல்லை. அப்பர் இந்த கோவிலுல தரிசனம் செஞ்சார்னு கல்வெட்டு இருக்கு. அன்னைக்கு ஏனோ அவருக்கு நம்ம ஈசனை பாடற மூட் இல்லேப்போல இருக்கு. பாடாம போயிட்டார். நம்ம கோவிலை பட்டி தொட்டிகளில் எல்லாம் புகழ் அடைய வைக்கணும். அதுக்கு ஒரு நல்ல ஐடியா." என்று கூறும் போதே சாம்பசிவ குருக்களுக்கு பகீர் என்றது. என்ன சொல்லப்போகிறானோ?

"நம்ம கோவில் பின்னாடி ஒரு மலை இருக்கு இல்லே.!" என்று கீர்த்தி குருக்களை உறுத்துப் பார்த்தான்.

"ஆமா இருக்கு! அனுமார் மலைன்னு சொல்லுவோம். என்னோட பாட்டனார் காலத்துல நம்ம தேனுபுரீஸ்வரரை அங்கே எடுத்துக்கிட்டு போய் அபிஷேகம் செய்வாளாம். கார்த்திகை மாசம் சொக்கப்பாணம் கொளுத்தி மலைமேல் தீபம் ஏத்தற வழக்கம் இருந்தது." என்று குருக்கள் சொன்னார்.

"இப்ப மலை சும்மாதானே இருக்கு. அதை வச்சு நம்ம கோவிலுக்கு ஒரு ஸ்தல புராணம் ஒண்ணை நாம உருவாக்குவோம். அனுமார் சஞ்சீவ மலையை தூக்கிட்டு போனார் இல்லே." என்று கீர்த்திவாசன் சொன்னான்.

"ஆமா! கொண்டு போனார். நாகாஸ்திரம் பட்டு மயங்கி விழுந்த லட்சுமணனை காப்பாத்தறதுக்கு சஞ்சீவி மலையை எடுத்துக்கிட்டு போனார்." என்று குருக்கள் சொன்னார்.

"பரவாயில்லையே! கப்புனு பிடிச்சுக்கறீங்களே.! அந்த மலைய எடுத்துக்கிட்டு இந்தப்பக்கமா போகச்சே ஒரு துண்டு இங்கே விழுந்துடுச்சு. அந்த துண்டுதான் இப்ப நம்ம அனுமார் மலை. அந்த மலையில் இருக்கிற செடியை பொடிப்பண்ணி பொட்டலம் கட்டி, சஞ்சீவி மூலிகைனு சொல்லி விற்போம். பெரிய அனுமார் சன்னிதி ஒண்ணை நம்ம கோவிலுல கட்டுவோம். ஒரு பதினஞ்சு அடி சஞ்சீவி அனுமார் சிலையை கோவிலை பிரார்த்தனை ஸ்தலமா ஆக்கிப்புடுவோம். நல்ல கூட்டமும் வரும். வருமானமும் வரும். திருவிழாவையும் நடத்தலாம். பாருங்க..! உங்க கழுத்துல ஒரே ஒரு ருத்ராட்ச கொட்டையைத்தான் போட்டிருக்கீங்க. தங்கமும், வைரமுமா பதக்கங்களை போட்டுக்கிட்டு, தேஜஸோட நின்னீங்கனா, உங்களை டிவிகாரனும் பேட்டி எடுப்பான்." கீர்த்திவாசன் கிண்டலாகக் கூற செந்தில்வடிவேல் "கெக்கெக்கே" என்று சிரித்தபடி அவரை பார்த்தான்.

சாம்பசிவ குருக்களுக்கு ஆத்திரம் பொங்கி எழுந்தது.

"அனுமார் என்ன டவுன் பஸ்ஸு மாதிரி ஊர் ஊரா மலையை தூக்கிட்டா வந்தார்? இமாலயத்துல இருந்து நேரா இலங்கைக்கு போனார். இந்த விழுப்புரம் குக்கிராமத்துக்கு ஏன் வரப்போறாரு? உங்க கட்சி எம்.எல்.ஏவே ஜெயிச்சதோட சரி! இன்னும் ஒரு முறை கூட இங்கே எட்டிப்பார்க்கலை. எதுக்காக, அனுமாரை வச்சு இப்படி ஒரு பொய் கதையை சொல்லி சம்பாதிக்கணும்? அதெல்லாம் வேணாம். கோவிலுக்கு வர்ற வருமானத்துல நடக்கற வைபவங்கள் போதும்!" என்று சற்றே கடுமையாகக் கூறினார், சாம்பசிவகுருக்கள்.

"இதுல ஒண்ணும் குறைச்சல் இல்லே. நம்ம கோவிலுக்கு என்ன வருமானம் வர்றது? சாமி சிலைகளுக்கு தடவ, எண்ணெய் வாங்கறதுக்கு கூட பைசா இல்லை. விளக்கு எண்ணெயதான் எடுத்து தடவ வேண்டியிருக்கு. அதெல்லாம், நாங்க திட்டம் தீட்டியாச்சு. அனுமார் மலைக்கு கல்யாண சஞ்சீவி மலைனு பெயரை வச்சு நீங்களே நான் சொன்ன கதையை அழகா தமிழ்ல ஸ்தல புராணமா எழுதுங்க, நான் ஸ்கூல் வாத்தியார், பிரபாகரன்கிட்டே பேசிட்டேன். அவரு இங்கிலீஷிலே எழுதி தரேன்னு சொல்லியிருக்கார். வசந்தம் பிரஸ்ல கொடுத்து ஸ்தலபுராணத்தை கலர்ல அடிக்கலாம். மலைலேர்ந்து கோவிலை ஒரு படம் எடுக்க ஏற்பாடு செஞ்சிருக்கேன். காரியம் சீக்கிரமா நடக்கட்டும். வர்ற தைமாசம் அனுமார் சிலையை பிரதிஷ்டை பண்ணிடலாம்." என்று மடமடவென்று செந்தில் வடிவேல் கூற, குருக்கள் விக்கித்து அமர்ந்திருந்தார்.

வீட்டுக்கு வந்தவர், அப்படியே தனது மேல்துண்டை பந்தாக சுருட்டி, தலைக்குக் கீழே வைத்துக்கொண்டு திண்ணையில் சரிந்தார்.

"இப்படி ஒரு பொய்யை ஸ்தல புராணமாக கூறி, வருமானத்தை பெருக்க வேண்டுமா!" என்ன பிழைப்பு இது!

கணவன் வந்துவிட்டதை அறிந்த அவரது மனைவி கோமதி மங்கிய கண்பார்வையோடு தட்டுத் தடுமாறி வாசலுக்கு வந்தாள்.

"சாப்பிட வாங்கோ!" என்றவளிடம், 'த்சு' என்று வேதனையுடன் கூறிவிட்டு, அவளும் சாப்பிடாமல் காத்திருக்கிறாள் என்பது நினைவுக்கு வர, இயலாமையுடன் எழுந்து உள்ளே சென்றார்.

வேப்பிலைக் கட்டியைத் தொட்டுக்கொண்டு மோர்சாதம் தான் அன்றாட விருந்து தம்பதிகளுக்கு. இருவரும், ஏதோ சாப்பிட்டோம் என்று பெயர் செய்துவிட்டு, கையை கழுவுவதற்காக கிணற்றங்கரைக்குச் சென்றபோது, கோமதி நிதானமாகக் கேட்டாள்.

கோவிலுல ஏதாவது பிரச்னையா?"

"ஆமாண்டி! கோவிலுல ஹனுமார் சிலையை நிறுவி, பின்னாடி இருக்கிற மலைக்கு கல்யாண சஞ்சீவினி மலைனு பெயரை வைக்க போறாளாம். சஞ்சீவினி மூலிகைனு, மலைச் செடிகளை அரைச்சு விற்க போறாங்களாம். பிரார்த்தனை ஸ்தலமா மாத்த போறாளாம். தேனுபுரீஸ்வரருக்கு முதல் மரியாதை போயி, அனுமார் கோவிலா மாத்திட போறா!" என்று வேதனையுடன் கூறிய சாம்பசிவ குருக்கள், வாயைக் கொப்புளித்தார்.

கோமதி ஸ்தம்பித்து நின்றாள். "எதற்கு கற்பனையா இப்படி ஒரு கதையை சொல்லறா?"ச்

"வேறே என்ன? ஒவ்வொரு சன்னதி வாசலுலயும் உண்டி வைக்கணும்டி. உண்டி சுருங்குதல் பெண்டிர்க்கு அழகு, உண்டி வளருதல் கோவிலுக்கு அழகுனு அவா நினைக்கிறா! என்னால என்ன செய்ய முடியும், நீயே சொல்லு! இந்த பொய்க்கதையை ஸ்தலபுராணமா எழுத சொல்லி எனக்கு கட்டளையை வேற செஞ்சிருக்கான், செந்தில்வடிவேல்! எங்கே போய் சொல்லி அழ? என்று துக்கம் தொண்டையை அடைக்க, சாம்பசிவ குருக்கள் கூறினார்.

"நீங்க ஏன் கவலைப்படறேள்! அந்த ஹனுமார் மலை உச்சில ஒரு நாலு கால் மண்டபம் இருக்கு இல்லே.! அதுல ஒரு தூணுல, சஞ்சீவி மலையை தூக்கிண்டு ஒரு அனுமார் சிலை இருக்கு. அதை தற்செயலா வடிச்சிருக்கா. நல்ல வேளை, அந்த கோவில் அதிகாரிக்கு இன்னும் தெரியாதுன்னு நினைக்கிறேன். இல்லைனா அதைக்கூட ஆதாரமா சொல்லுவான். நீங்க அந்த அனுமாருக்கு ஒரு இருபத்தி அஞ்சு கிராம் வெண்ணையை எடுத்திக்கிட்டு போயி சார்த்திட்டு வாங்கோ. பிரச்சனையை சொல்லி தீர்வு கேளுங்கோ. பிரச்னை தன்னால தீர்ந்துடும்." என்று கோமதி கூற, சாம்பசிவ குருக்களுக்கு, அது ஒரு நல்ல யோசனையாக பட்டது.

ஞாயிற்றுகிழமை! கோவில் அதிகாரி அலுவலகம் வரவில்லை. அன்று மட்டும் பூஜைகளை முடித்துக்கொண்டு தனது வீட்டிலேயே சன்னிதி சாவிகளை வைத்துகொள்வார் குருக்கள். ஆலயத்திற்கு வழக்கமாக வரும் மூன்று நான்கு பேரும் வந்து விட்டு செல்ல, மதியம் பூஜையை முடித்துக்கொண்டு, ஒரு பையில் பாட்டில் தண்ணீர், கோலமாவு, விளக்கேற்ற அகல், எண்ணெய், திரி, தீப்பெட்டி, ஆகியவற்றை சேகரித்துக்கொண்டு, மடியில் பத்திரப்படுத்தியிருந்த வெண்ணைப் பொட்டலத்துடன், கோவிலின் பின்புற கதவின் வழியாக குன்றில் ஏறத் துவங்கினார். காட்டு செடிகளை சிரமத்துடன் தள்ளிக்கொண்டு குன்றின் உச்சியை நோக்கி நடந்தார். முதுமையின் தள்ளாட்டத்தோடு, கரடுமுரடான பாதையும் சிரமங்களை ஏற்படுத்த, அவ்வப்போது நின்று மெதுவாக ஏறினார்.

ஒருவழியாக, உச்சியை அடைந்தவர், அந்த நான்கு கால் மண்டபத்தில் நுழைந்தார். மண்டபம் உடைந்து சிதைந்து கிடந்தது. ஒரு கம்பத்தில், சஞ்சீவி மலையை தூக்கிக்கொண்டு காணப்பட்டது அனுமாரின் சிற்பம் ஒன்று. கோலம் போட்டு, விளக்கேற்றி, பாட்டில் நீரினால் சிற்பத்திற்கு அபிஷேகம் செய்து, தனது மேல்துண்டினால், அதனை துடைத்தார். சிந்தூரத்தை அந்த சிற்பத்தின் நெற்றியில் தீட்டினார். பிறகு மடியில் இருந்த பொட்டலத்தில் இருந்து வெண்ணெய்யை எடுத்து அந்த சிலையின் மீது அப்பினார்.

"ஆஞ்சநேயா! நீ இந்த வழியாக சஞ்சீவி மலையை தூக்கிட்டு போகச்சே விழுந்த துண்டுதான் இந்த மலைனு சொல்லி, இந்த கோவிலுக்கு புதுசா ஒரு ஸ்தல புராணத்தை உருவாக்கி, பணம் சம்பாதிக்க பார்க்கிறா. இதுக்கு நீ ஒத்துழைப்பு தராதே, உன்னை வச்சு அவங்க சம்பாதிக்க இடம் கொடுக்காதே. இந்த கோவில் தேனுபுரீஸ்வரர் கோவில்! பணம் வரதோ இல்லையோ, இந்த கோவில் ஈஸ்வரன் கோவிலாகவே இருக்க நீதான்டாப்பா அருள் செய்யணும்!" என்று கண்களில் கண்ணீர் தளும்ப வேண்டினார். கண்களை மூடி அப்படியே சற்று நேரம் அமர்ந்துவிட்டு, மீண்டும் வந்த வழியே நடந்தார்.

ஸ்தல புராணம் அச்சிடும் வேலை துவங்கிவிட்டது. ஸ்தபதி ஒருவரிடம், பதினைந்து அடி அனுமார் சிலைக்கும் ஆர்டர் கொடுத்துவிட்டிருந்தான் செந்தில்வடிவேல், அறநிலைய மந்திரியை அழைத்து, பெரிய அளவில், கல்யாண சஞ்சீவினி மலைக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்க வேண்டும் என்று கீர்த்திவாசனும், செந்தில்வடிவேலும் பேசிக்கொண்டிருந்தனர்.

திடீரென்று ஒரு நாள்,

மதியம் குருக்களின் வீட்டு வாசலில் ஒரு ஜீப் வந்து நின்றது. நான்கைந்து அதிகாரிகள் அதிலிருந்து திபுதிபுவென்று இறங்கினார்கள். திண்ணையில் படுத்திருந்த குருக்கள், வியப்புடன் எழுந்து நிற்க, கோமதியும் வாயிலில் வந்து என்னவோ ஏதோ என்று கவலையுடன் நின்றாள்.

"குருக்களே! என் பெயர் சஞ்சீவ ரெட்டி!. நாங்க சென்ட்ரல் ஹைவெஸ் அத்தாரிட்டி என்ஜினியர்ஸ். இந்தப்பக்கமா ஒரு பைபாஸ் ரோடு போடறோம். அதனால, கோவிலுக்கு பின்னாடி இருக்கிற மலையை உடைச்சு ரோட் போட போறோம். உங்க கோவிலுக்கு ஒரு டேமேஜும் ஆகாம வேலை நடக்கும்! உடனே இதை செஞ்சு முடிக்கணும்னு ஆர்டர். அதனால், அடுத்த வாரம், இந்த வேலையை ஆரம்பிக்கிறோம். உங்களுக்கு ஏதாவது பிரச்சனை இருக்கா!" என்று சஞ்சீவ ரெட்டி என்கிற அந்த பொறியாளர், கூற, "நான் என்ன சொன்னேன்" என்பது போன்று மலர்ந்த முகத்துடன் கணவனை நோக்கினாள் கோமதி.

"ஒரு பிரச்சனையும் இல்லே. நீங்க பேஷா உங்க வேலையை ஆரம்பிக்கலாம். ஒரே ஒரு கோரிக்கை மட்டும்தான் இருக்கு. அதை மட்டும் செஞ்சு கொடுங்கோ" என்று குருக்கள் சொன்னார்.

"சஞ்சீவி சார்! அந்த மலைமேல் ஒரு நாலு கால் மண்டபம் இருக்கு. அதுல சஞ்சீவி மலையை தூக்கிட்டு ஒரு அனுமார் சிற்பம் இருக்கு. அந்த மண்டபத்தை இடிக்கறச்சே, அந்த சிற்பத்தை மட்டும் கொண்டுவந்து கொடுத்துடுங்கோ. காதும் காதும் வச்சா மாதிரி நான் கோவிலுள்ள அதை பத்திரப்படுத்திடறேன்." என்றார் குருக்கள்.

"அவ்வளவுதானே! நானே கொண்டு வந்து உங்க கையில் கொடுத்துடறேன்!" என்று சஞ்சீவ ரெட்டி கூறிவிட்டு விடை பெற்றார்.

பரமானந்தத்துடன் மீண்டும் திண்ணையில் சரிந்தார், குருக்கள். கல்யாண சஞ்சீவ மலை திட்டத்தை, சமய சஞ்சீவியாக சஞ்சீவ ரெட்டியை அனுப்பி, குலைத்து விட்டான் சஞ்சீவி மலையை தூக்கிய அனுமன். அவனை ஆலயத்தில் பத்திரப்படுத்தி வைப்பதுதான் அவனுக்கு இவரால் செய்ய முடிந்த உபகாரம்.

🙏🙏🙏🙏🙏