ஞானாம்பாள்

 Factbook

சிறுகதை 

ஞானாம்பாள்

அம்மா மெதுவா என் கையை பிடிச்சுண்டு வாங்கோ என்று டாக்டர் லலிதா தன் மாமியார் ஞானாம்பாளின் கைகளை பற்றிக் கொண்டு அன்புடன் கூறினார்.

லலிதா நா எதுக்குடி இந்த விழாவுக்கெல்லாம், பெரிய பெரிய டாக்டர்லாம் வந்துருக்கா அவாளை விட்டு புது வார்டை திறக்க சொல்லலாமே என்று தன் நார்மடி முட்டாக்கை இழுத்து விட்டுக் கொண்டு தயக்கத்துடன் கூறினார். டாக்டர் லலிதா உடனே அம்மா கொஞ்சம் சும்மா இருங்கோ நீங்கதான் ரிப்பன் கட் பண்ணி திறக்கணும் என்று கூறி விட்டு மாமியாரின் கையில் சிறிய வெள்ளிக் கத்திரிக்கோலை கொடுத்து புதியதாக திறக்க போகும் ஞானம் மகப்பேறு புதிய பிரிவு கட்டிடத்தை திறக்க சொன்னார்.

ஞானம் மாமி ரிப்பன் கட் பண்ணி உள்ளே அனைவரும் வந்ததும் வெள்ளிக் குத்து விளக்கின் ஐந்து முகங்களையும் ஞானம் மாமி ஏற்றியதும் அனைவரும் கை தட்டி தங்கள் மகிழ்ச்சியையும், வாழ்த்துக்களையும் தெரிவித்தார்கள்.

விழாவிற்கு வருகை தந்த மருத்துவர்களும், சிறப்பு விருந்தினர்களும் உரையாற்றிய பிறகு டாக்டர் லலிதா மகப்பேறு மருத்துவமனையின் நிர்வாக இயக்குனரும், தலைமை மருத்துவருமாகிய டாக்டர் லலிதா நன்றியுரை கூற மேடையில் ஏறினார்.

இந்த மருத்துவமனை உருவாக என் பங்கு என்பது கடல் நீரில் ஒரு துளியே ஆகும். என்னுடைய இந்த பேரும், புகழும், மருத்துவ கல்வியும் எனக்கு கிடைத்த பேறு என்னை பெறாத அன்னையும் என் மாமியாருமாகிய ஸ்ரீமதி ஞானாம்பாள் அவர்களையே சேரும் என்று பேசும் பொழுதே லலிதாவின் நினைவுகள் பின்னோக்கி சென்றது.

பதினேழு வயதே ஆன லலிதா திருமணமாகி கணவனுடன் புகுந்த வீடு செல்லும் பொழுது மாமியாரின் மாமியார் ஆரத்தி சுற்றி கொட்டி விட்டு வலது காலை எடுத்து வச்சு உள்ள வாடிம்மா என்று அதிகார தோரணையில் கூறியவுடன் சற்று அச்சத்துடன் லலிதா உள்ளே வந்தாள். சமையல்கட்டு உள்ளே மாமியார் ஞானம் விறகடுப்பின் புகையில் வந்த விருந்தாளிகளுக்கு விருந்து சமையல் தயாரித்துக் கொண்டிருந்தார். பால்யத்தில் விதவையான ஞானத்துக்கு அடுப்பங்கரைதான் புகலிடம். மாட்டுப்பெண்ணை பார்த்ததும் பரிவாக நீ சித்த ஓய்வு எடுத்துக்கோம்மா நான் பாத்துக்கறேன் என்ற மாமியாரின் மேல் லலிதாவுக்கு இனம் புரியாத ஒரு அன்பு ஏற்பட்டது.

வறுமையான குடும்பத்தில் இருந்து வந்த லலிதாவுக்கு மாமியாரை விட கணவனின் பாட்டியால்தான் ஏகப்பட்ட பிடுங்கல்கள் ஏற்பட்டது. திருமணத்திற்கு பின்னரே கணவனும் சரியில்லை என்றும் தெரிந்தது. தாத்தா பாட்டியின் வளர்ப்பில் அம்மாவை உதாசீனம் செய்தும் அதோடு சகலவிதமான தீய பழக்கங்களுக்கும் ஆளாகி தறிகெட்டு அலைந்தான். இடையில் லலிதாவுக்கு ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்தும் அவன் திருந்தவில்லை. பாவம் ஞானம் மாமி இருதலைகொள்ளி எறும்பாக தவித்தாள். தன் மாட்டுபெண்ணின் துயரங்களை பார்த்து கண்ணீர் வடிக்க முடிந்ததே தவிர வேறொன்றும் செய்ய இயலாது இருந்தாள்.

ஆடிபெருக்கில் காவேரியில் குளிக்க போன லலிதாவின் கணவன் ஆற்றோடு போனான், யார் அழுது புலம்பி என்ன பிரயோஜனம், ஞானத்திற்கு பிள்ளை போன துக்கத்தை விட மாட்டுபெண்ணின் நிலையை நினைத்து ஒடுங்கி போய் விட்டாள். இரண்டு வயது குழந்தையை வைத்திருக்கும் சின்னஞ் சிறு பெண் என்ற இரக்கம் கூட இல்லாமல் லலிதாவை உறவினர்கள் பத்து நாட்களுக்குள் சாஸ்திரம் என்ற பெயரில் படுத்தி வைத்த பாடு தெய்வத்திற்கே பொறுக்காது, ஆனால் அத்தனை இடர்களிலும் ஞானம், லலிதாவையும் பேரக் குழந்தையையும் வயிறு வாடாமல் கண்ணிமைக்காமல் பார்த்துக் கொண்டாள்.

பத்தாம் நாள் விடியற் காலையில் நாவிதர் வந்த பொழுது எதற்குமே குரல் உயர்த்தாத ஞானம் யாரை கேட்டுண்டு இதெல்லாம் நடக்கறது என்றதும், ஞானத்தின் மாமியார் என்னடி பெரியவா பெருந்தலைனு மட்டு மரியாதை இல்லாம நடுவுல நின்னு கூச்சல் போடற அவன் ஆயசு முடிஞ்சு போச்சு இவ மூலைல ஒக்கார வேண்டியதுதான் என்றாள்.

என்ன சொன்னேள் அவ மூலைல உட்காரணுமா, நா ஒருத்தி இந்தாத்துல மூலைல இருக்கறது போறாதுன்னு எனக்கு ஜோடி சேர்க்கறேளா என் மாட்டுப்பெண் மேல கை வச்சா நடக்கறதே வேற, பால்குடி கூட மறக்காத குழந்தையை வச்சுண்டு இருக்காங்கற பச்சாதாபம் கூட இல்லாம அந்த குழந்தைய பின்னம் பண்ண துடிக்கறேளே என்று பொங்கி விட்டாள்.

ஊருக்கு பொதுவான சாஸ்திரிகள் என்னம்மா என்னவோ ஊர்ல நடக்காத விஷயத்தை பண்றா மாதிரி குதிக்கற ஒரு பொம்மனாட்டி உன்னால என்ன பண்ண முடியும் உன்னை மீறி நாங்க சாஸ்திரபடி நடந்தா என்ன பண்ண முடியும் என்றதும், அவர் பக்கம் திரும்பிய ஞானம் என்ன பண்ண முடியும்னு கேக்கறேளா பொம்மனாட்டி என்னால ஒன்னும் பண்ண முடியாது ஆனா இந்த அக்கிரமத்தை பாக்காம காவேரில குதிச்சு பிராணஹத்தி பண்ணின்டுடுவேன், உங்க சாஸ்திரம் இப்படித்தான் அதர்மமா நடக்க சொல்றதா, ஆனா ஒன்னு என் வயித்தெரிச்சல் உங்களை சும்மா விடாது என்றதும் அத்தனை பேரும் விதிர்விதிர்த்து நின்று விட்டார்கள்.

ஞானம் அதோடு இருக்காமல் மாமனாரிடம் தனக்கு பிறந்தகத்தில் போட்ட நகைகளையும், லலிதாவின் பிறந்தகத்தில் அவளுடைய பள்ளி படிப்பு சான்றிதழ்களையும் வாங்கிக் கொண்டு பேரனையும் தூக்கிக் கொண்டு மூட்டை முடிச்சோடு அந்த அக்ராஹாரத்தை விட்டு கிளம்பும் பொழுது அத்தனை பேரிடமும் என் மாட்டுபொண்ணை பட்டணத்துக்கு கூட்டிண்டு போய் அவளை பிரசவம் பார்க்கற டாக்டருக்கு படிக்க வச்சு அல்பத்தனமான உங்களுக்கு முன்னாடி தலை குனிஞ்சு நிக்க வச்ச அவளை இதே ஊர்ல தலை நிமிந்து நடக்க வச்சு உங்க எல்லார் தலையையும் குனிய வைக்கறேன் என்று கூறிவிட்டு திரும்பிகூட பார்க்காமல் கிளம்பினாள்.

அன்றைக்கு ஞானம் எடுத்த சபதம் எந்த புக்ககத்தில் விதவையாகி கரண்டி பிடித்தாளோ அதே கரண்டியை பட்டணத்தில் பிடித்து மாட்டுப்பெண் லலிதாவை தன்னுடைய பெண்ணாக்கிக் கொண்டு அவள் எடுத்த சபதத்தை முடித்துக் காட்டினாள். எத்தனை வீடுகளின் அடுப்படியில் வெந்தாள், எத்தனை கல்யாணங்களுக்கு சீர் பட்சணம் செய்திருப்பாள். கல்லுரலில் அரிசி உளுந்து அரைத்து காப்பேறின கைகளுக்கு சந்தனகாப்பு சாற்ற வேண்டும்.

இத்தனை விஷயங்களையும் டாக்டர் லலிதா கூறிவிட்டு கண்களில் நீர் பொங்க பேச முடியாமல் நின்றார். அவையோர் லலிதாவின் உரையை கேட்டு உறைந்து நின்றனர். சற்று இடைவெளி விட்டு பேசிய லலிதா என்னை ஒரு நிலைக்கு உயர்த்தியதும் அம்மா என்னிடம், லலிதா ஒனக்கு என்னடி அப்படி வயசாச்சு, இந்த காலத்துல எத்தனையோ பரந்த மனசுள்ள பிள்ளைகள் இருக்கா நீ மறுபடியும் சௌபாக்கியமா இருக்கணும் என்றதும் நான் இந்த மருத்துவ சேவையும் உங்கள் துணையும் போதும் என்று சொல்லி விட்டேன். இன்று வரை நான் எக்காரணம் கொண்டும் என்னுடைய மங்கல சின்னங்களை இழக்க கூடாது என்று சொல்லி விட்டார்.

டாக்டர் லலிதா உரையை முடித்துக் கொண்டு அம்மா இங்க வாங்கோ என்று கூறி ஞானம் மேடைக்கு வந்ததும், அவையோரை பார்த்து அம்மாக்கு என்னோட நன்றியை எப்படி சொல்றது, இந்த உயர்வை எனக்கு கொடுத்த அவருக்கு பாதத்துல என் தலையை வச்சு நமஸ்காரம் பண்றதே அவருக்கு நான் பண்ற கெளரவம் என்று லலிதா மாமியாருக்கு நமஸ்காரம் செய்தார்.

ஞானம் உணர்ச்சி பெருக்கில் லலிதாவின் தலையில் கை வைத்து ஆசி கூறியவுடன், அம்மா நீங்க ரெண்டு வார்த்தை பேசுங்கோ என்றதும் ஞானம் தயக்கத்துடன் மைக் அருகில் வந்து பேசினார்.

எல்லாருக்கும் என்னோட நமஸ்காரம் இந்த சபைல எல்லாம் படிச்சவா இருக்கேள், எனக்கு தெரிஞ்சதை சொல்றேன், கொழந்த லலிதா நா என்னவோ பெருசா பண்ணிட்டா மாதிரி சொல்றா, அவளோட புத்திசாலிதனம், சரஸ்வதி கடாக்ஷம் நன்னா முன்னுக்கு வந்துருக்கா, கொழந்த படிப்புல மாத்திரம் இல்ல படிக்கற நாள்ல லீவு வந்தா என்னோட எத்தனை சமையல்கட்டுல நின்னுருக்கா, கல்யாண ஆகங்கள்ள கிலோ கணக்குல கறிகாய் நறுக்குவா, அழற கைக்குழந்தைய மடில வச்சுண்டு பரீட்சைக்கு படிப்பாள், எனக்கு சமமா அவளும் வெந்துருக்கா உங்க டாக்டரம்மாக்கு கைநாடி பார்த்து வைத்தியம் பாக்க மட்டும் இல்ல கரண்டி பிடிச்சு நூறு பேர் வந்தாலும் சமைச்சு போடுவா.

என் குழந்தை கண்ணுல இனிமே ஜலமே வரக்கூடாது அவ பட்ட கஷ்டம் எல்லாம் போதும், கிராமத்தை விட்டுட்டு பட்டணம் வந்தபோது லலிதா என்னண்ட அம்மா இந்த ஊர்ல உங்களுக்கு என்னம்மா நார்மடியும் முட்டாக்கும் எல்லாத்தையும் எடுத்துட்டு எல்லாரையும் போல இருங்கோன்னு சொன்னா, நான் சொன்னேன் எந்த கோலம் என்னை மூலைல ஒக்காத்தி வச்சுதோ அதே கோலம் உன்னை மூலை முடுக்குல இருக்கறவாளை ஒசத்தியா பேச வைக்கும், இந்த கோலம் எனக்கும் உனக்கும் பாதுகாப்புன்னு சொன்னேன்.

உங்க எல்லாருக்கும் ஒரு பணிவான வார்த்தை, பொண் குழந்தைகள்னு மட்டமா நினைக்க வேண்டாம், அவாளையும் நன்னா படிக்க வச்சு வித்யா பலத்தை கொடுங்கோ, கணவன் கைவிட்டாலும் அவளோட கல்வி அவளை கை விடாது. அன்னிக்கு நான் வாயை மூடிண்டு இருந்தா லலிதாவும் ஒடுங்கி போய் இருந்துருக்கணும், பகவான் எனக்கு எப்படி தைரியத்தை கொடுத்தாரோ? இன்னிக்கு எம் பேரனும் குழந்தைகளுக்கு வைத்தியம் பாக்கற டாக்டர் ஆகிட்டான். பெண்கள்ளாம் நன்னா படிச்சு முன்னுக்கு வந்தாலும் நம்ப பாரம்பரியம், பண்பாடுகளை மறக்காம யார் மனசையும் புண்படுத்தாத சாஸ்திரங்களை கடைபிடிச்சு இருங்கோ. பாரதியார் சொன்ன மாதிரி நல்ல புதுமைகளை கடைபிடிச்சு அதுபடி நீங்க எல்லாரும் அமோகமா வாழனும்னு உங்க எல்லாரையும் ஆசீர்வாதம் பண்ணி பகவானை பிரார்த்தனை பண்ணிக்கறேன் என்று ஞானாம்பாள் பாட்டி தன் உரையை முடித்தார்.

பாட்டி தன் உரையை முடித்ததும் அவையோர் அத்தனை பேரின் விழிகளிலும் கண்ணீர் பெருகி வழிந்தது. எழுந்து நின்ற அனைவரும் கைதட்டினால் அது ஞானம் பாட்டியை அவமதிப்பதற்கு சமம் என்று கைகளை கூப்பி அவருக்கு வந்தனம் செய்தார்கள். சபையில் அனைவருக்கும் ஞானாம்பாள் பாட்டியாக இல்லாமல் அஞானத்தை அழித்து ஞானத்தை புகட்டிய ஞானப் பிழம்பாக தெரிந்தார். 🙏🙏

#மீ_கிருத்திவாசன்