அம்மா என்றால் அன்பு

 நேற்று நடந்த கலைமகள் புரோபஸ் ணிறுகதை போட்னியில் தேர்ந்தெடுக்கப் பட்ட என் கதை இது மத்யமரில் மீள் பதிவு

பல. நண்பர்களின் வேண்டுகோளுக்கு இணங்கி இங்கே மீண்டும்

                அம்மா என்றால் அன்பு

                                சுஶ்ரீ

               ஏ வித்யா என் நீல சட்டையை எங்கே காணோம், கட்டில் மேல மடிச்சு வச்சிட்டுதானே குளிக்கப் போனேன், இந்த வீட்ல ஒருசாமான் வச்ச இடத்தில அஞ்சு நிமிஷம் இருக்காது. 

                  டீ வித்யா காது கேக்கலையா உன்னைத்தான் கேக்கறேன் அரை மணி நேரமா கத்தறேன் கேக்குதா இல்லையா? 

                 டே குமாரு என்னையா கேக்கறே? படுக்கையில் சாஞ்சு உக்காந்திருந்த அம்மா கேட்டார். 

                குமாருக்கு இது இன்னும் எரிச்சலை கூட்டியது, அம்மா எதுக்கெடுத்தாலும் நானு நானுன்னு மூக்கை நுழைக்காதே, பேசாம மருந்தை சாப்டுட்டு படுத்து தூங்கு.

                   சிவகாமி அம்மாள், வயது போன மாசத்தோட 73 முடிஞ்சது. குமாரோட அப்பா இறந்து போய் 10 வருஷமாச்சு. அவர் இருந்த வரை அம்மா படு சுறுசுறுப்பு. 

                  உக்கார மாட்டா ஒரு இடத்தில, ஒரு வியாதி ,காய்ச்சல் ,தலைவலினு , டாக்டர் கிட்ட போனதில்லை. 

                   அப்பா ஶ்ரீதரனும் அப்படித்தான் ஆரோக்யமான மனிதர், 68 வயது வரை யாருக்கும் பாரமா இருந்ததில்லை, 

                     ரிடையர்டு சிவில் என்ஜினியர்., பரபோகாரி யாராவது ஒரு கஷ்டம்னு வந்தா தன்னால் முடிஞ்சதை செய்யாம அனுப்ப மாட்டார், தெய்வ நம்பிக்கை ஜாஸ்தி, மனைவி சிவகாமியிடம் உயிர். 

                     ஒரே பையன் குமார். குமாரையும் என்ஜினியரிங் படிக்க வச்சு தெரிஞ்ச அரசாங்க அதிகாரிகளை சரி செய்து அரசாங்க வேலையில் சேத்து விட்டார், 

                     இப்ப குமார் படிப்படியாக முன்னேறி தலைமை நிர்வாக அதிகாரி.மிக பொறுப்பான உத்யோகம், முதல் அமைச்சருடன் நேரடி தொடர்பு உள்ள மிக சில அதிகாரிகளில் ஒருவர். 

                    குமாருக்கு, வித்யாவை திருமணம் செய்து வைத்து பேத்தி ஶ்ரீலதாவை பாத்து விட்டுதான் போய் சேர்ந்தார்.

                     சிவகாமி அம்மாளுக்கு துக்கம் தொண்டையை அடைத்தது, குமாரை எப்படி செல்லமா வளத்தோம் நானும் அவரும், ஒரு விளையாட்டு சாமான் அவன் நினைக்கும் முன்னர் வீட்டில் இருக்கும். 

                      வித விதமாய் ஆடைகள், காலணிகள். அவனை நல்ல பள்ளி,நல்ல கல்லூரி பணத்தை தண்ணீராய் செலவளித்தார் ஶ்ரீதரன்.

                      அம்மா எனக்கு இந்த பொண்ணை பிடிச்சிருக்கு லவ் பண்றேன்னு சொன்ன மறு நாளே ஶ்ரீதரனுடன் பேசி அவர்கள் வீட்டுக்கு போய் அடுத்த 3 மாதத்தில் கல்யாணம்.     

                      குமாரும் எப்பவும் அம்மா, அம்மானு சுத்தி வருவான். அவனுக்கு இப்ப நான் பேசினாலே கோவம் வருது

                       ஒரு வழியா குமார் ஆபீசுக்கு பறப்பட்டாச்சு, வழக்கம் போல அம்மா போயிட்டு வரேன்னு புறப்பட்டான், 

                     சிவகாமி அம்மா டே குமாரு வரப்ப மறக்காம இந்த மாசத்துக்கு மருந்தெல்லாம் வாங்கிட்டு வந்துருடா. 

                    குமார், “ ஏம்மா நேத்துல இருந்து எத்தனை தடவை சொல்லுவே” சொல்லிட்டே நடந்தான் காருக்கு. சிவகாமிக்கு கண்ணீர் திரையிட்டது. 

                   எதுத்த வீட்டு பையன் 3 சக்கர சைக்கிள் விடறதை வேடிக்கை பாக்கற குமாரை கண்ணால் காட்டினாள் ஶ்ரீதரனுக்கு , சாயந்தரம் புத்தம் புது 3 சக்கர சைக்கிளை சுமந்து கொண்டு வந்தார் ஶ்ரீதரன். 

                   அன்று முகம் மலர அப்பாவையும் அம்மாவையும் பாய்ந்து கட்டிக் கொண்ட குமாரா இது? வயதாகி கையாலாகத போது அதுவும் கணவன் இல்லாத போது பிறருக்கு பாரமாய் இருக்கவே கூடாது, 

                    பாவம் அவர்களும் எத்தனை நாள் கவனிப்பார்கள். கண்ணயர்ந்த சிவகாமி கடந்த காலத்துக்கு போனாள்.

                  “ஏய் சிவகாமி வயசாச்சே தவிர புத்தியே இல்லை, 18 வயசாச்சு குழந்தை மாதிரி ஓடறே, உன் வயசுல எனக்கு நீ பொறந்து ஒரு வயசு தெரியமா உனக்கு?”      

                  சொன்ன அம்மாவுக்கு முகம் வழித்து வக்கணை காட்டின சிவகாமி “உனக்கு அவசரம் நான் என்ன பண்ண? 

              “ அம்மா உடனே “ வெக்கம் கெட்ட கழுதை, பேச்சை பாரு, ஞாபகம் இருக்கா மெட்ராஸ் ல இருந்து என்ஜினியர் பையன் குடும்பம் உன்னை பாக்க வரா, அப்பவாவது அடக்க ஒடுக்கமா இரு”  

                  சிவகாமி காதில் போட்டுக்காம தம்பியை துரத்திக் கொண்டு கிணத்தடிக்கு ஓடினா.3.30 மணில இருந்து சமையலறை அமக்களப் பட்டது, 

                   கேசரி நெய் மணக்க முந்திரிப்பருப்போடு தளதளனு பாத்திரத்தில மின்னியது.. வாழைக்காய் , உருளை கிழங்கு, வெங்காயம் வாட்டமாய் நறுக்கப்பட்டு

புஷ்டியான பஜ்ஜியாக உருமாற காத்திருந்தது.. 

                     சிவகாமியோட அம்மா அவளோட கணவர் கிட்ட வண்டி சத்தம் தெரு முனைல கேட்டா சொல்லுங்கோ பஜ்ஜி போட ஆரம்பிக்கிறேன்னு 4வது தடவையா சொன்னா.

                   அவரோ வாசலுக்கும் உள்ளுக்கும் நடையா நடந்தார். ஏண்டி உன் தம்பி ஸ்டேஷன்ல இருந்து சரியா கூட்டிண்டு வருவானோ? துப்புக் கெட்டவன் அவன்,     

                     நானே போயிருக்கணும் புலம்பிண்டே நடந்தவரை தெரு முனை வண்டி சத்தம் பரபரப்பாக்கியது , 

                  முதல் பஜ்ஜி சொய்னு எண்ணை சட்டியில் தோய்ந்தது.

                  சிவகாமி சாவகாசமா முகத்தில் சாண்டல் பவுடரை அப்பிண்டிருந்தா.கூட பெரியம்மா பொண்ணு, எப்படி நடந்துக்கணும்னு, கைடு பண்ண. 

                  அக்கம் பக்கம்னு ஏழெட்டு பேர் கூடத்தில் கலகலப்பா.

                  ஶ்ரீதரன் கம்பீரமாய் தன் தாயார், தகப்பனாரோடு உள்ளே வந்தான்    

                  சிவகாமியோட அப்பா, மாமா அவர்களை வசதியான குர்சிகளில் அமர வைத்து உபசரித்தனர். முன்னால் சிறிய மேசை போடப் பட்டு குளிர்ந்த நீர், பயண விசாரிப்புகள் நடந்தன.

                 உறவுகள் நண்பர்கள் கூடத்தில் போடப்பட்ட பெரிய ஜமுக்காளத்தில் கேசரி, பஜ்ஜி வாசனை பிடித்த படி. 

                ஶ்ரீதரனொட அம்மா சரி பொண்ணை கூப்பிடங்கோ நாங்க 7.30 மணி வண்டி பிடிச்சு பட்டணம் திரும்பணும்.

                   சிவகாமியோட கைடு தலையை குனிஞ்சிண்டு போய் அவா கால்ல விழணும்னு ஏழாவது தடவையா சொன்னா. 

                   சிவகாமி “சும்மா இரு அக்கா, குனிஞ்சா முட்டிதான் தெரியும் அவனை எப்படி பாக்கறது” 

                 “ஏய் அவன் இவன்னு பேசக் கூடாது ,உக்காரச் சொல்றப்ப லேசா பாத்துக்கோ, பாடச் சொன்னா பயப்படாம பாடு” 

                    கால்ல விழற சம்பிரதாயம் முடிந்தது, சிவகாமி உக்காந்து அழகா பக்த ராமதாச கிருதில இருந்து “ தக்குவ ஏமி மனகு ராமுடொக்கடுண்ட வரகு” னு பளிச்சென்று பாடினா.

                  ஶ்ரீதரன் அசந்து போயிட்டான் அந்த அமிர்த பிரவாகத்தில். நமக்கென்ன குறை ராமன் ஒருவன் இருக்கும் வரை என்ற அர்த்த்த்தில் வரும் இனிமையான தெலுங்கு  பாடல் அனைவரையும் அசத்தி உக்கார வைத்தது.. 

                 கூடத்திலிருந்த  ஒரு மாமா , பையனுக்கு பாட வருமானு கேட்டார்.

                 ஶ்ரீதரன் தப்பா எடுத்துக்காம சிரித்தவாறு கணீர்னு “வாதாபி கணபதிம் பஜேகம்னு”  பாடியது சிவகாமிக்கு பிடித்துப் போனது.

                   அதற்கு அப்பறம் சம்பிரதாய பேச்சுகள் , மங்கல பொருட்கள் மாற்றிக் கொள்ளுதல். 2 மாதத்தில் கல்யாணம், 3 நாள் கல்யாணம்.

                   என்னதான் வாயாடியானாலும் முதல் இரவில் சிவகாமிக்கு ரொம்ப பயம்தான்,

                   ஶ்ரீதரன் அழகாய் அவளை பக்கத்தில் இருத்தி அவளுடைய பள்ளி நாட்கள், ஸ்நேகிதிகள் , அவளுக்கு பிடித்த கதாசிரியர்கள், பாட்டுகள் என நட்பாக்கிக் கொண்டான் முதலில்.,

                   “சிவுக்குட்டி தூக்கம் வருதானு” மிருதுவாய் அவள் நெற்றியில் முத்தமிட்டான்,    

                     முதல் முதலாக ஆண் கரம் சிலிர்த்து போனாள் சிவகாமி. சிவுக் குட்டியாமே , ரொம்பதான் சந்தோஷப் புன்முறுவலோடு தூங்கிப் போனாள்.

                    பின்னர் மதராச பட்டிணம், புதிய ஊர், புதிய உறவு மெது மெதுவாய் ஶ்ரீதரன் கையாண்டான் கற்றுக்கொண்ட சிவகாமி பெற்றுக் கொடுத்தது குமார். 

                   கல்யாணம் ஆகி மூணு வருஷம் சிவுக்குட்டி, அப்பறம் சிவுச்செல்லம், பையன் கொஞ்சம் பெரியவனானவுடனே சிவு, அப்பறம் சிவகாமியாகிப் போச்சு. 

                   திடீர்னு முழித்துக் கொண்டார் சிவகாமி அம்மாள்.கண்ணில் தாரை தாரையா கண்ணீர் எப்படி வாழ்ந்தோம், அவருக்குதான் என் மேல எத்தனை பிரியம் சிவுச் செல்லம், சிவுச் செல்லம்னு சுத்தி சுத்தி வருவாரே, போறப்ப என்னையும் கூட்டின்டு போயிருக்க கூடாதா. இப்ப எல்லாருக்கும் சுமையா போயிட்டேனே சிவகாமி அம்மாள் கணவரின் நினைவில் மீண்டும் மூழ்கிப் போனார்.

                      பாட்டி, ஶ்ரீலதாவின் குரல் கேட்டு திடுக்கிட்டு எழுந்த பாட்டியை  ஶ்ரீலதா

இறுக கட்டிக் கொண்டாள், 

                    “என்ன பாட்டி கன்னம்லாம் ஈரம்? அழுதயா? கனவுல தாத்தா ரொமான்ஸா? “ எதுக்கும் கவலை படாதே பாட்டி நான் இருக்கேனே உனக்கு, 

                      அம்மா அப்பா எல்லோருக்கும் உன்னை பிடிக்கும் , நீ எங்க சிவுக் குட்டி ஆச்சே, பாரு அம்மாவும் அழறா உன் கண்ல தண்ணி பாத்தா. 

                      பக்கத்தில் உக்காந்த வித்யா “ அத்தை என்ன ஆச்சு ஏன் இப்படி வருத்தமா முகம், உங்க பிள்ளை ஆபீஸ் டென்ஷனை நம்ம மேலதான் காட்டுவார்” 

                      இப்ப “அம்மா சிவுச் செல்லம்” கத்திண்டு உள்ளே வந்தான் குமார். “அம்மா பாரேன் ரொம்ப நாளா சொல்லிண்டிருந்தயே காசு மாலை ஒண்ணுதான் உங்கப்பா செஞ்சு கொடுக்கலைனு, உன் பையன் நான் பண்ணிண்டு வந்திருக்கேன் எழுந்து உக்காரு” 

                       கண்ணில் மீண்டும் கண்ணீர் திரையிட்டது சிவகாமி அம்மாளுக்கு.”     

                       ஏண்டா ஏதோ வயசுக்காலத்தில ஆசைப்பட்டேன், இந்த வயசுல 

எதுக்கு எனக்கு, உன் பொண்டாட்டிக்கு குடு சந்தோஷப் படுவா, ‘வித்து செல்லம்’தானே  

தெரியாதுனு நினைச்சயா? திருடா, அப்பாவை அப்படியே உறிச்சு வச்சிருக்கே.”

                          அம்மா பக்கத்தில் உக்காந்த குமார், “ அம்மா காத்தாலை ஏதோ டென்ஷன்ல உன் கிட்ட கத்தி பேசிட்டேன், ஆபீஸ்ல வேலையே ஓடலை” அம்மா மடியில் படுத்துண்டான் குமார். 

                        ஶ்ரீலதா கழுத்தை சுத்திண்டா, வித்யா காலடியில் உக்காந்து சிவகாமி அம்மாளின் கால்களை மடியில் வைத்துக் கொண்டாள்.

                         இப்பவும் சிவகாமி அம்மாள் கண்களில் நீர் ஆனால் இது ஆனந்த கண்ணீர். போட்டோவாய் தொங்கிய ஶ்ரீதரன் முகத்தில் புன்னகை.

        “முதியவர்களும் குழந்தைகள்தான் அவர்களை நேசியுங்கள்”

                              🙏🙏🙏