ரகோபதேஸம்_18

 #ரகோபதேஸம்

எழுதியது பாஸ்கர் சத்யா 

#ரகோபதேஸம்_18

அன்று காலை எட்டு மணி‌ மடத்திற்கு நான் வந்த போது. அவர் அன்று என்னை கூப்பிடவில்லை. இருந்தாலும் அவர் இருந்தால் அவரோடு சற்று பேசிக் கொண்டு இருக்கலாமே என்று நினைத்துதான் வந்தேன்.

'வாடா பாஸு. நான் இன்னிக்கு உன்னை வரச் சொல்லலையே?'

'ஏன்? வரக்கூடாதா? என்னமோ உங்கள பார்க்கணும்னு தோணித்து. அதான் வந்தேன்.'

'கோபத்தப் பாரு. அதுக்கில்லடா... நாளைக்கு குன்னியூராத்துல சமாராதனை. அது விஷயமா சில வைதீகாள பார்த்துட்டு அப்படியே நாளைக்கு சமாராதனைக்கு வேண்டிய சாமான் செட்டுகள வாங்கிண்டு வரணும். நோக்கு இன்னைக்கு பாடம் எடுக்கமுடியாது. அதுக்காக கேட்டேன். பாவம் ஆசையா வந்திருப்பியே.'

'நான் அதுக்காகவே வரல மாமா. சும்மாத் தான் வந்தேன். தோட்டத்துல பூவெல்லாம் பறிச்சுட்டேளா மாமா?'

சட்டென்று நான் பேச்சை மாற்றியது அவருக்கு புரிந்திருக்காதா என்ன?

'பூவா?!!! பாண்டுரங்க பூஜையே முடிஞ்சுடுத்து பாஸு. இன்னும் பத்து நிமிஷத்துல கிளம்பிடுவேன். அதான் சொன்னேனே. அது சரி, நெத்திக்கு இட்டுக்கலையா? கார்த்தால சந்தியாவந்தனம் பண்ணினியோன்னோ?'

'ஓஓஓஓ. பண்ணிட்டேனே. விபூதி அழிஞ்சிருக்கும் மாமா.'

'எல்லாருக்கும் நான் திரும்பத் திரும்ப சொல்லிண்டு வருவேன் எப்போதும். வெறும் நெத்தியோட கூட இருக்கக் கூடாது.'

'நெத்திக்கு இட்டுக்காம இருந்தா தப்பா மாமா?'

'எல்லோரும் அவரவருக்கு உரிய கார்ம அநுஷ்டானங்களைச் செய்யறதும் ஆச்சாரங்களை அனுசரிக்கறதும் எவ்வளவு முக்கியமோ அதே மாதிரி விபூதி, திருமண் மாதிரியான சின்னங்களையும் தரிக்கணும்.'

'நீ இப்போ என்கிட்ட கேட்ட மாதிரி சில பேர் இதெல்லாம் எதுக்குன்னு நெனைக்கறா. நல்ல சீலங்களோட அதாவது ஒழுக்கத்தோட இருக்க வேண்டியது முக்கியம் தான். சீலம் மனசைப் பொறுத்த விஷயம். சமய ஆசாரங்களெல்லாம் வெளி விஷயம்தானே அப்படின்னு எண்றா சில பேர்கள். ஆனா பாத்துக்கோ, 

உண்மைலே வெளியில் செய்கிற காரியமும், வெளியில் அணிகிற சின்னங்களும்கூட உள்ளுக்கு நன்மை செய்யும்.'

'நம்ம உடல் பண்ற காரியமும் நம்ம உள்ளத்தோட பாவமும் பரஸ்பரம் சம்பந்தமுடையவை. இது எப்படின்னு நம்ம காஞ்சி பெரியவா அழகா ஒரு சொற்பொழிவில உவமானத் தோட சொன்னா. அத நோக்கு சொல்றேன். லாட்டரில ஒருத்தருக்கு லட்ச ரூபாய் விழுந்திருக்குன்னு பேப்பர பாத்து தெரிஞ்சுக்கறார். உடனே அவருக்கு எல்லையில்லாத சந்தோஷம் உண்டாகறது. இது ஒரு மனோபாவம்தான். ஆனால் இந்த மனோபாவம் காரணமா அவரது உடம்புல ஒரே படபடப்பு உண்டாகிறது. மூச்சு அப்படியே சிறிது காலத்துக்கு அடங்கி மூர்ச்சையா கூட‌ விழுந்துடறார்.‘

'குறிப்பிட்ட உணர்வு உண்டானால் இன்னவிதமாக சுவாசம் மாறுகிறது’ என்ற நடைமுறை உண்மையைத் திருப்பி வைத்து குறிப்பிட்டபடி சுவாசப்பயிற்சி செஞ்சா அது இன்ன விதமான உத்தமமான மனோபாவங்களை அடையலாம்னு யோக சாஸ்திரம் கூட விவரிச்சு சொல்றது. வெளித்தோற்றமே உள் உணர்வைச் சொல்கிறது. கோபம் வந்தால் கண் சிவக்கறது; உதடு துடிக்கறது. துக்கம் வந்தால் எதற்காகவோ கண்ணிலிருந்து ஜலம் ஜலமாகக் கொட்டுகிறது. சந்தோஷம் வந்தால் பல்லெல்லாம் தெரிகிறது. இப்படியெல்லாம் உடம்புக்கும் உணர்வுக்கும் சம்பந்தம் இருப்பதால்தான் இன்னபடி ஆசனம் போட்டால் இந்தந்த ஆத்ம குணங்களுக்கு அநுகூலமாகும் என்று மகான்கள் வழி கண்டிருக்கிறார்கள்.'

'மிலிடரிக்காரனோ போலிஸ்காரனோ யூனிஃபாரம் போடாட்டா அவனுக்கு வீரம் வராதா என்று கேட்பவர்கள் கேட்கலாம். ஆனால் மிலிடரிக்காரனுக்கு லோகம் முழுக்க அவனுக்குன்னு யூனிஃபாரம் இருக்கோன்னோ. அதுவே அவனோட‌ வீரத்த தூண்டறதுன்னு சொல்றா. யூனிஃபாம்ல அவன் மிடுக்கா இருக்கான்னு நாமளே கூட ஸ்லாகிக்கறோம் இல்லையா?

'இதுலேந்து என்ன தெரியறது? வெளியில் தரிக்கும் சின்னம், வெளியில் செய்கிற சமஸ்காரம் இவை உள்ளுக்கும் நன்மை தருகிறது. வெறும் வேஷம் என்று நினைத்தால் வேஷமாகவே போகும்.'

‘ஆத்மார்த்தமாக, ஜீவனைப் பரிசுத்தம் செய்துகொள்வதற்காக இந்த சம்ஸ்காரத்தைச் செய்கிறேன்; சின்னத்தை அணிகிறேன்’ என்று உணர்ந்து செஞ்சா சத்தியமாகவே அது உள்ளே புகுந்து சுத்தி செய்யறது. அதாவது புறத்தில் செய்வது உள்ளுக்கு உதவறது.'

'இவ்வளவு ஏன்? நோக்கு தெரியுமோ தெரியாதோ விபூதியோட மகத்துவங்களை பத்தி 'திருநீற்று பதிகம்' அப்படின்னு ஒரு செய்யுள் தொகுப்பே இருக்கு. இவைகள் எல்லாம் யார் சொன்ன பதிகம்னு பார்த்தியானா சாக்ஷாத் திருஞானசம்பந்தர் எழுதியது. ரொம்ப ஆச்சரியமான திருநீற்றை பற்றிய விஷயங்களை உள்ளடக்கியது. இதுக்கு ஒரு வரலாறே இருக்கு. பாண்டிய மன்னன் வெப்பு நோயால அவதி பட்டுண்டுண்டு இருக்கும்போது திருஞானசம்பந்தரே நேரில் வந்து மன்னனுக்கு பதிகங்கள் பாடி விபூதி இட்டு நோயை குணப்படுத்தினதா சரித்திரம்.'

'அது என்ன மாமா வெப்புநோய்?'

'கடுமையான ஜுரத்தை தான்டா அப்படி சொல்லுவா. அந்த பாண்டிய மன்னன் ஜெயின மதத்துக்கு மாறின சமயத்துல திருஞானசம்பந்தர் அவருடைய நோயையும் குணப்படுத்தி அவரையும் நம்ம மதத்துக்கே திருப்பி அழைச்சுண்டு வந்ததுக்கு கூட அந்த நிகழ்வு காரணமாக இருந்ததா சொல்லுவா.'

'மொத்தம் பதினோரு செய்யுள்கள் இந்த பதிகத்துல இருக்கு. எல்லாமே திருநீற்றின் பெருமைகளை மகத்துவங்களை விளக்கும் தத்துவங்கள் கொண்டது. முதல் செய்யுளே அட்டகாசமா இருக்கும்.'

'மந்திர மாவது நீறு 

வானவர் மேலது நீறு

சுந்தர மாவது நீறு 

துதிக்கப் படுவது நீறு

தந்திர மாவது நீறு 

சமயத்தில் உள்ளது நீறு

செந்துவர் வாயுமை பங்கன் திருவால வாயாந் திருநீறே'

'இதுதான் அந்த முதல் பாட்டு. பாட்டோட விளக்கம் ....

திருநீறானது, மந்திரச் சொல் போன்று அச்சம் நீக்கி, வேண்டிய நற்பயனைத் தருவது ஆகும். வானவர்கள் திருநீற்றைஅணிகின்றனர். மனிதர்களுக்கு இது, வானவர்களை விட மேலானதாகி விளங்குவது. அழகினைத் தந்து பொலிவையும் தரும் திருநீறு, துதிக்கப் படும் பொருளாக உள்ளது. உமையவளைப் பாகங் கொண்ட ஆலவாய் அண்ணலாகிய ஈசனின் திருநீறு இத்தகையது ஆகும்.'

'மாமா இந்த பாட்டுல ஆலவாய் அப்படின்னு வருதே, அதுக்கு என்ன அர்த்தம் மாமா?'

'பரவாயில்லையே. பாட்ட நன்னா உன்னிப்பா கவனித்திருக்கியே. பாடம் படிக்கும் போது இப்படித்தான் இருக்கணும். சரி, ஆலவாய் அப்படின்னா என்ன அதுதானே உன் கேள்வி? இது மதுரைக்கான இன்னொரு பெயர். மதுரைக்கு பல பெயர்கள் உண்டு. அதுல ஒண்ணுதான் இது. இந்த பெயர் வந்ததுல ஒரு சரித்திரம் கூட இருக்கு. மதுரையை விரிவுபடுத்த எண்ணி, சிவபெருமான் கிட்ட ஊரோட எல்லையை வரையறுத்துத் தருமாறு வேண்டினான் அப்போது ஆண்ட பாண்டிய மகாராஜா. இறைவன், தன் கையணியாகிய பாம்பிடம் எல்லையை வரையறுக்க ஆணையிட்டார். பாம்பு வாலை நீட்டி வலமாகத் தன் உடலை வளைத்தது. அவ்வாலைத் தனது வாயில் சேர்த்து மதுரையின் எல்லையை வகுத்துக் காட்டியது. அன்றுமுதல், மதுரைக்கு ஆலவாய் என்னும் பெயர் அமைந்ததா சொல்றா. இந்த குறிப்பு திருவிளையாடல் புராணத்துல கூட இருக்கு. ஆலவாய் என்பது ஆலத்தை அதாவது விஷத்தை உடைய பாம்பை குறிக்கும். இந்த பெயர் காரணத்தை இன்னொரு விதமாகவும் சொல்றா. மதுரைல எழுந்தருளிய ஈசன், ஆலமர நிழலில் உட்கார்ந்ததால ஆலவாய் என்னும் பெயர் ஏற்பட்டதாகவும் குறிப்பு இருக்குங்கறா.'

'மாமா இன்னொரு கேள்வி. இது மாதிரி ஐயங்கார் இட்டுக்கற நாமத்துக்கும் ஏதாவது அர்த்தம் இருக்கா?'

'ஓ. பேஷா இருக்கு. அர்த்தத்த தெரிஞ்சுக்கிறதுக்கு முன்னாடி இந்த நாமம் அப்படின்னு சொல்றத கிண்டல் கேலிச் சொல்லா பயன்படுத்தக்கூடாது. பகவான் திருநாமங்களை நெனைச்சுண்டு சொல்லிண்டு நெத்தியில இட்டுக்கறதால நாமம் அப்படிங்கறது வழக்கு சொல்லா வந்துடுத்து. திருமண் அல்லது திருமண் காப்பு என்பதுதான் சரியான சொல்.'

'ஊர்த்த்வரேதம் ... இது நாராயண ஸுக்தத்தில் கடைசியா வரும் வார்த்தை. இதுக்கும் வைஷ்ணவர்கள் இட்டுக்கொள்ளும் திருமண் காப்பிற்கும் நிறைய சம்மந்தம் உண்டு. அது எப்படின்னா. இந்த திருமண் காப்பிற்கு ஊர்த்த்வபுன்ட்றம் அப்படின்னு பெயர். சரி அதுக்கும் இதுக்கும் என்ன சம்மந்தம். அப்படினா இந்த திருமண் காப்பை ஹரிபாத த்வயம்னு குறிப்பிடுவர். ஹரின்னா ஸ்ரீமன் நாராயணன். த்வயம் என்றால் இரண்டு பாதங்கள். ஸ்ரீமன் நாராயணனின் இரண்டு பாதங்களை நெத்தியில அணிதல் அப்படிங்கற அடிப்படையில ஒரு அடையாளமா இட்டுக்கறதுதான் இந்த திருமண்.'

'இப்போ ஊர்த்வ ரேதம் அப்படிங்கருத்துக்கான பொருள பார்ப்போம். ஊர்த்வ என்றால் மேல் நோக்கி செல்லுதல் என்று பொருள்.

ரேதம் என்றால் ஒளி ஆத்மா ஒளி வடிவம் கொண்டவர். ஆத்மா எப்போதுமே ஜோதிஸ்வரூபம். இப்போ சேர்த்து பார்த்தோமானால் ஊர்த்த்வ ரேதம் அப்படிங்கரதுக்கான தத்துவத்த பொருள் ஆத்மாவான ஒளி மேல் நோக்கி செல்லும். நமக்குள்ளே இருக்கும் இந்த ஆத்ம ஜோதி மேல் நோக்கி சென்று உயரே சென்று எம்பெருமானின் திருவடியை அடைகிறது அப்படிங்கற தத்துவத்த உணர்த்தர அடையாளம்தான் திருமண்.'

'அவா தரிக்கற திருமண் கலருக்கு கூட தத்வார்த்த விளக்கங்கள் இருக்கு.

சப்த குணம் அதிகம் இருந்தால் தான் பகவான் திருவடியை அடைய முடியும். சப்த குணத்துக்கான நிறம் வெள்ளை. ஒவ்வொரு குணத்திற்கும் ஒரு நிறம் உண்டு என்று கீதையில் சொல்லப்பட்டிருக்கு.'

'சத்வ குணத்தை வளர்த்து பெருமாள

திருமண் இட்டுக்கும் போது மேல் நோக்கி இழுக்க வேண்டும் கீழ் நோக்கி இழுக்க கூடாது. ஆத்மா ஆனவர் மேல் நோக்கி போக வேண்டும் என்கிற மேன்மை தத்துவத்தை இப்படியாக உணர்த்துவது திருமண்.'

'விஞ்ஞான ரீதியா பார்த்தோமேயானால் இந்த திரு மண்ணானது சூரியனில் இருந்து வரும் எதிர்மறை கதிர்களை தடுத்து நம் மூளையில் உள்ள நரம்பு மண்டலத்தை தாக்காமல் காத்து கொடுப்பதால் இது திருமண் காப்பு என்ற அர்த்தத்தில் வருகிறது.'

'விபூதி இட்டுக்கறது திருமண் தரிக்கறது உத்ராக்ஷம் போட்டுக்கறது இதெல்லாம் ஏதோ மடாதிபதிகளுக்கோ குருக்கள்களுக்கோ, இல்ல என்னப் போல இருக்கற வைதீகாளுக்கோ மாத்திரம் தான்னு நெனைக்க கூடாது. இவாள்லாம் ஜீவனோபாயத்துக்காக போட்டுக்கறான்னு தப்பான‌ அபிப்ராயத்த வெச்சுக்க கூடாது. எல்லாருமே ஸ்ரேஷ்டமா, முழுக்க முழுக்க ஆத்மார்த்தமா சமஸ்காரங்கள செஞ்சுண்டு, சின்னங்களைத் தரித்துக் கொண்டு பரிசுத்தம் பெற முடியும்; பெற வேண்டும்.

பரம சத்தியத்தை நினைவூட்டற சின்னங்களைத் தரித்துக் கொள்வோம்; கெட்ட வழியில் போகாமல் தடுக்கும் நல்ல கர்மாக்களை அநுஷ்டிப்போம்; அதனால் சீலம் பெறுவோம்! சித்த சுத்தி பெறுவோம்; இந்தத் தெளிவின் பயனா அனைத்துமான ஏக பரம்பொருளைத் தியானித்து, தியானித்து, அதை அநுபவத்தில் உணர்ந்து, ஆனந்தமாக இருப்போம். என்ன புரிஞ்சுதா டா?'

'புரிஞ்சுது மாமா.'

'எல்லாம் இப்ப மண்டைய மண்டைய ஆட்டுவ. வயசாக வயசாக எல்லாரும் வித்யாசமா பாக்கறான்னு நோக்கு நீயே சப்பகட்டு கட்டிண்டு வெறும் நெத்தியோட சுத்துவ.'

பின்னாளைய பாஸுவின் மனதை அன்றே கணித்த தீர்க்கதரிசியாக இப்போது தெரிகிறார் என் இதய வாசலை திறக்கும்போது.

'கிளம்பலாமா பாஸு. சொன்னேனே நிறைய‌ வேலை இருக்குன்னு.'

'அடுத்த க்ளாஸ் எப்போ மாமா?'

'நானே உங்காத்துக்கு வந்து சொல்றேன். முதல்ல நாளைக்கு குன்னியூராத்து சமாராதனை முடிஞ்சுடட்டும் நல்ல படியா.'

'சரி மாமா. எனக்கு லக்ஷ்மி அஷ்டோத்ர ஸ்தோத்திரத்தோட‌ அர்த்தம் சொல்லித்தரேளா மாமா.'

'பேஷா சொல்லித்தரேன். அதுக்கு முன்னாடி லக்ஷ்மி அஷ்டகம் சொல்லித்தரேன். '

'லக்ஷ்மி அஷ்டகம்னு ஒண்ணு இருக்கா மாமா.'

'நோக்கு தெரியாதா. ஆச்சர்யமா‌ இருக்கே. அதுவும் ரொம்ப விசேஷமான ஸ்லோகமாக்கும். குட்டியாவும் இருக்கும். ஈஸியாவும் இருக்கும். நோக்கும் ரொம்ப பிடிக்கும். நீ வேணா பாரேன்.'

புதிதாக ஒரு ஸ்லோகம் கற்றுக் என் கொள்ளப் போகிறோம் என்ற உணர்வே எனக்குள் ஆர்வத்தை பாய்ச்ச‌ ஆரம்பித்து விட்டது.

பாண்டுரங்க ஸ்வாமியை நமஸ்கரிக்க சொல்கிறார். அவர் கட்டளையை நிறைவேற்றிவிட்டு அவரையும் நமஸ்கரிக்கிறேன் அபிவாதனத்தோடு.

தொடரும்.