கல்புவின் சமூக குத்து

 கல்புவின் சமூக குத்து...

உங்களுக்கு சண்முகநாதனை தெரிந்திருக்கும் பெரும்பாலும் பெரியவர்கள் சம்முவம் என்றும் தெரு பொடியன்கள் சம்முமாமா என்றும் அழைப்பார்கள்...

சண்முகநாதன் நாற்பத்தைந்தை கணிக்கக்கூடிய வயதில் ஓரளவு உயரமும் இல்லாமல் குட்டையாகவும் இல்லாமல் எப்போழுதும் பழுத்துப்போன பிங்க் கலர் அல்லது பழுப்புநிற சட்டையிலும் தினமும் துவைக்கின்ற வேட்டியாக இருந்தாலும் இளம்மஞ்சளாய்  வேட்டி கட்டி வாயில் வெத்தலை சீவலை அதக்கியபடியே திரிவார்...

அவரது வீடும் வாசலி்ன் இருபுறமும் ஜெயில் கம்பிகளைப் போல் பெரிய ஜன்னல் வைத்து பலவருடங்களுக்கு முன்பு அடிக்கப்பட்ட பச்சை அல்லது இளம்ஊதா வண்ணத்துடன் கருப்பேறிய ஓடுகளுடன் ஐம்பது வயதை நெருங்கிய வீடு நானென்று சுவரில் எழுதப்பட்ட ஆண்டுகளின் மூலம் தெரிவித்துக் கொண்டிருக்கும்...

அதிகாலை எழுந்தவருக்கு தெருவோர ஆச்சி வீட்டில் அழுகை சத்தம் வேட்டியை மடித்துக்கொண்டு முண்டாபனியனுடன் ஓடியவர் அங்கு அப்புச்சி சக்கரை வியாதியில் படுத்த படுக்கையாய் கிடந்தவர் இறந்து போனது தெரிந்தது..

அலுமேலு ஆச்சியும் நமச்சிவாயம் செட்டியாரும் அந்த ஏரியாவில் பிரபலமான குடும்பம் எனவே செய்தி கேட்டு சனங்கள் வாயை பொத்தியபடி போலி விசும்பலுடன் கேத வீட்டிற்கு வர ஆரம்பித்தார்கள்..

 விசும்பிக்கொண்டிருந்த ஆச்சி கூட்டத்தை கண்டதும் குரலெடுத்து அழ ஆம்பித்தார்..

கூட்டத்தில் நின்ற சம்முவம் அலுமேலு ஆச்சியை ஆறுதலாய் அதட்டிவிட்டு எப்பா பொணத்தை குளிப்பாட்டனும் கொஞ்சம் புடிச்சு பின்கட்டுக்கு தூக்குங்கப்பா என அனைவரையும் அழைக்க உறவுகளில் வாங்குதாங்கான மனிதர்கள் கொஞ்சம் தயங்கியதும் அட தலைமாட்டுப் பக்கம் புடிங்கப்பா என சொல்லிவிட்டு சண்முகனாதன் சர்கரையால் அழுகிப்போன அப்பச்சியின் கால்களின் கீழ் துணியை வைத்து தூக்கி பின்கட்டில் பிணத்தை வைத்து மூலிகைகள் கலந்த அண்டா தண்ணியை பிணத்தின் மீது ஊற்ற ஆரம்பித்தார்..

அந்த அண்டா தண்ணீரும் மூலிகைகளையும் ரெடிபண்ணி வைத்தவரும் நமது சண்முகநாதனேதான் இறப்புச்செய்தி கேட்டு ஆச்சியின் வீட்டுக்கு வந்தவர் எங்கெங்கோ சென்று எலுமிச்சை இலை சாமந்தி போன்றவற்றை கொண்டு வந்து அண்டா தண்ணீரை நிரப்பி அதில் மஞ்சளையும் சிறிது கலந்து பிணம் கழுவ தண்ணீரை நிரப்பியவர்..

வெளியே நின்ற ஆச்சியின் மகனிடன் ஏய் நடராசா நூறுரூவா குடுய்யா பத்தி சாம்பிராணி வாங்கியாந்துரேன் என்று பிணத்திற்கான வாசனை திரவியங்களையும் வாங்கி வைத்திருந்தார்..

இப்பொழுது சண்முகநாதன் அழுகிப்போன செட்டியாரின் காலை கழுவி வாங்கி வைத்திருந்த சந்தனம் போன்றவற்றை பூசி வெள்ளை வேட்டி யால் உடம்பை சுற்றி பாடியாக இருந்த அப்பச்சியை திரும்ப செட்டியாராக்கி கூடத்தில் கிடத்தி அழுது கொண்டிருந்த கூட்டத்திற்கு நடுவில் ஏம்மா அந்த ப்ளாஸ்டிக் கவரை குடுங்கப்பா தேங்கா பழம் இருக்கு என வாங்கி பிணத்தின் தலைமாட்டில் ஊதுபத்தியை பழத்தில் சொருகி தேங்காயை உடைத்து பார்மாலிட்டிகள் முடித்து..

எப்பா அந்த ப்ரீசருக்கு சொல்லிட்டீங்களாப்பா என ஆண்கள் கூடியிருக்கும் முன்பக்கம் வருவார் இல்ல மாமா நீங்களே சொல்லிருங்க என்றதும் அவரது சட்டையில் ஓலைச்சுவடியைப்போல் மடித்து வைத்திருக்கும் டேட்டாபேஸ் சிறிய நோட்டை எடுத்து கசங்கிய பக்கங்களிலிருந்து ஒரு நம்பரை எடுத்து டேய் சுரேசு ஒன் போன குடுடா என்று ஒவ்வொருவருக்காக போன் செய்ததும் என்னமாமா யாருக்குத்தான் பேசுறீங்க என பக்கத்து தெரு சுரேசு சலித்துக்கொள்ள..

இருடா ப்ரீசருக்கு பந்தலுக்கு கொட்டுக்கு எல்லாத்துக்கு சொல்லிட்டேன் வெட்டியான் நம்பரை புடிக்க முடியலைனு பேசிக்கொண்டே வெட்டியானிடமும் விறகு வறட்டி என சொல்லி செட்டியாரை பரலோகம் அனுப்புவதற்கான பணியை முடித்து நிமிர்ந்ததும் மணி பதினொன்றாகியிருக்கும்...

இடையில் ஒரு டீ குடித்தவர் பசிக்கிதப்பா வீடு வரைக்கும் போறேன்னு கிசுகிசுத்துவிட்டு திரும்ப நான்குமணிக்கு வந்து கொட்டடிக்கிறவனுக்கும் பச்சைமட்டை கட்டுபவனுக்கும் இன்ஸ்ட்ரக்சன் கொடுத்து விட்டு பிணத்தின் அருகில் சென்று ஊதுபத்தியை சரிசெய்துவிட்டு மெதுவாக அப்பச்சியின் மகனிடம் நடராசா வியாதில கெடந்த ஒடம்பு சீக்கரம் தூக்கிருவோம்பா என்று சிக்னல் காட்டி வெளியே வந்து வெத்தலையை மடித்துப் போட்டவர் அமரர் ஊர்திக்காரனிடம் யப்பா பெரிய சாவு கொஞ்சம் மெதுவாவே போய்யா என அளவளாவிட்டு பிணத்தை தூக்கி வண்டியிலேற்றி அப்பச்சிக்கு வந்த செவ்வந்தி பூக்களை உதிரிக்கொண்டே சுடுகாடு செல்வார்...

பிணம் எரித்து அப்புச்சி பரலோகம் போனதை உறுதி செய்ததும் சாவு வீட்டில் வந்து கொட்டுக்கும் பந்தலுக்கும் ஆச்சி மகனிடம் காசு வாங்கி கொடுத்து செட்டில் செய்துவிட்டு எப்பா காலையில சாம்பிராணி ஊதுபத்தி வாங்குன நூறு ரூவாயில பன்னெண்டு ரூவா மிச்சம்பா என அவரது கணக்கையும கொடுத்து விட்டு இரவு பத்து மணிக்கு வீடு நோக்கிப் போய்விடுவார்...

பதினாறாம் நாள் காரியம் முடிந்ததும் செட்டியார் வீட்டில் தடபுடலான கறிவிருந்து நடந்து கொண்டிருக்கும் ஆனால் சண்முகநாதன் தன்வீட்டு வாசப்படியில் அதைப்பற்றியே கண்டு கொள்ளாமல் அடுப்பெரிப்பதற்கான விறகுகளை இறக்கிக் கொண்டிருப்பார்...

பக்கத்து வீட்டு பாய் ஏப்பா சம்முவம் தேவைக்கு போகலையா என அட ஏன் பாய் அது அவங்க சொந்த பந்தங்களுக்குள்ள வக்கிறாங்க நல்ல மனுசங்க சிறப்பா நடக்கட்டும் என ஏற்றிவிட்ட வேட்டியை இறக்கிவிட்டு சிரித்த முகத்துடன் வீட்டிற்குள் சென்று விடுவார்..

ஆம் சண்முகநாதன் அவர்களது சாதியல்ல ஆனால் சண்முகநாதனுக்கு ஒரு கவுண்டர் செத்தாலும் செட்டியார் செத்தாலும் ராவுத்தர் செத்தாலும் முதல் ஆளாய் போய் நிற்பது மட்டுமே வேலை..

அவர் என்ன சாதி மதம் என்பதை யாரும் அறிந்துகொள்ள விரும்புவதுமில்லை அவரும் அதை சொல்லிக் கொள்வதுமில்லை...

சண்முகநாதன்களை நீங்களும் ஒவ்வொரு ஊரிலும் பார்க்கலாம் பெரிதாய் எதையும் எதிர்பார்க்காமல் உதவி செய்வதையே கொள்கையாய் கொண்டு சலனமின்றி சமூகத்தில் கரைந்து போய்கொண்டிருப்பார்கள்.. 

அப்பச்சிகளாய் கவுண்டர்களாய் தேவர்களாய் வாழ்பவர்களை விட சண்முகநாதன்களாய் வாழ்பவர்களின் வாழ்வு ஆர்பரிக்கும் ஆற்று வெள்ளத்தில் கரையோரம் தண்ணீரில் தலைசாய்ந்து ஆடிக்கொண்டிருக்கும் நாணல்களைப் போல் இனிமையானது அமைதியானது.