பாஸ்கர் கௌசிகன்
காமாக்யா - 4
அவள் அருகில்
கவ்ஹாத்தியில் இரவு தங்கிய அறையின் வாடகை அதிகம் அதைவிட அதிகம் சாப்பாட்டு பில்.... உணவளித்து உணவு தொண்டைக்குழியில் இறங்கும் முன் பில்லால் அதிரவைத்தான் அந்த குண்டோதரன்... கிட்டத்தட்ட எனக்கு தலையே சுற்றியது... இங்கிருந்து தங்குவதற்கு சரியான இடத்திற்கு செல்ல வேண்டும், திரும்பவும் ஏமாந்துவிடக்கூடாது, உடன் வந்தோரை சிரமத்தில் ஆழ்த்திவிடக்கூடாது என பரிதவித்தேன்....
மனதளவில் ஏற்கனவே ஏர்போர்ட் கொரானா கொள்ளைக்கூட்டத்தையும் பில்லால் அடித்த குண்டனாலும் பாதிக்கப்பட்டேன்...
கவலையை வெளிக்காண்பிக்காமல் நண்பர்களோடு இயல்பாக பேசுவதாய் காட்டிக்கொண்டேன், என்ன செய்வது!? எங்கே தங்குவது!? எப்படி சமாளிப்பது!? எதை தொட்டாலும் விலை அதிகம் போலிருக்கிறதே!?
என கவலை கொண்டேன்...
நான் கவலை கொள்வதை அவள் பொருப்பாளா!? திடீரென ஒரு கால் வருகிறது! Ganesan Kapeyar பேசுகிறார்! இரவு 10 :57மணிக்கு ஒரு மெசேஜ்.. ஆம் அவரின் எண்ணை இன்பாக்சில் அனுப்பி இருந்தார்....
அழைத்தேன்... இத்தனை மணிக்கும், ஏனெனில் அவசரத்தேவை...
அண்ணா மணி ஆகறதே!? இத்தனை மணிக்கு கூப்பிடுறேன் !? தூங்கலையா!?
இல்ல நான் தூங்க நேரமாகும்...
அண்ணா நான் காமாக்யாவில் இருக்கேன்...
ஆமா பேஸ்புக்கில் பார்த்தேன்
அண்ணா இங்க எங்க தங்கலாம்!?
அங்கே ஒரு ட்ரைவர் நம்பர் தரேன், அவன் உங்களை நான் வழக்கமா தங்கற இடத்துக்கு கூட்டீண்டு போவான், நம்பகமானவன் நல்லவன் அங்க தங்கிக்கலாம்... என அனைத்தையும் சொன்னார், அத்தனை கேள்விகளுக்கும் ஒரே போன் காலில் விடை கிடைத்தது..,
வெகு நேரம் பேசிவிட்டு, அண்ணா உங்களை இந்நேரத்தில் அதிக நேரம் எடுத்து தொந்தரவு பண்ணீட்டேன் மன்னிக்கனும் என்றேன்...உங்க வேலைய கெடுத்துட்டேன் என்றேன்
மறுமுனையில் “ காமாக்யா தான் முதல்ல மத்ததெல்லாம் அப்பறம் தான் என்றார்”
எனக்கு மனதில் ஏதோ மின்னல் பாய்ந்தது...
அவர் அம்பாள் உபாசகர், அம்பாள் அவரை நியமித்திருந்தாள்,
காமாக்யா தான் முதலில் என்ற வாசகத்தை அவர் எந்த த்வணியில் சொன்னார் என்பதை நான் அறிந்திருந்தேன்....
அவர் அந்த சரியான நேரத்தில் தகவல் அனுப்பியது தற்செயல் அல்லவே அல்ல...
அந்த மெசேஜை கீழே இணைக்கிறேன், கவனியுங்கள், நேரத்தையும் கவனியுங்கள்,
இன்பாக்சில் ட்ரைவர் நம்பரும் ஒரு பண்டிட் நம்பரும் வந்து சேர்ந்தது...
காலை வாகனங்கள் வந்தது எங்களை அழைத்துச்செல்ல, வாடகை என்னான்னு விசாரிக்கச்சொல்லி என் மாமாவை உறுதி செய்யச்சொன்னேன்....அவன் சொன்ன விலை நாங்கள் விசாரித்த விலையில் பாதி...
அம்பிகை அனுப்பிய ஆம்னி ரதம் எங்களை அழைக்க வந்தது! லக்கேஜ் மூட்டைகளோடு காமாக்யா சென்றோம்! மலை மேடுகளில் பயணித்தோம், மண் மாறுகிறது, காட்சிகள் மாறுகின்றன, உணர்வுகள் மாறுகின்றன, ஆம் நான் அவளை நெருங்கிக்கொண்டிருக்கிறேன்...
ட்யூப் லைட்டை சுற்றி வரும் விட்டில் பூச்சி போல அவளின் அத்யத்புத கருணையால் ஈர்க்கப்படுகிறேன், இதோ இது காமாக்யாவா, அது காமாக்யாவா, என ட்ரைவரிடம் தொடர் விசாரணை... வண்டி வந்து ஒரு லாட்ஜில் நிற்கிறது.... மிகக் குறைந்த வாடகையில் ரூம்கள் கிடைத்தது... அந்த லாட்ஜும் என் உபாசனா மூர்த்தியின் பெயரிலேயே...
தங்கினோம், குளித்தோம், தரிசனத்திற்கு கிளம்ப வேண்டும்!! சிகப்பு வஸ்த்ரம் தருத்தேன், கச்சம் கட்டி, குங்குமம் இட்டு, மனதில் அவளை த்யானித்து கோவில் கிளம்பினேன், கீழே சகாக்களும் வந்தனர்...
கோவிலை விசாரித்து நடந்தோம், படிகள் ஏறினோம், கடை வீதிகளில் எங்கும் ருத்ராட்ச மயம், லிங்க பாணங்கள், ஆராதனை மூர்த்தங்கள், சிவப்பு வஸ்த்ரங்கள் என அந்தக்கடை வரிசை கூட தெய்வீகமாக இருந்தது,,
வாசலை அடைந்தோம், கல் வாசலில் மேற்பகுதியில் எதிரெதிர் பெண் சிங்கங்களை மரத்தில் செய்து வைத்திருந்தனர், (இந்த குறியீடு ரகஸ்யமானது) கால்களை மிக கவனமாக அடி எடுத்து வைத்து வலது காலை பயன்படுத்தி உள்ளே நுழைந்தேன்....
அறுபதடியில் கம்பீரமான கோபுரத்தின் உச்சியில் சூலத்தோடு நான் கண்ட அந்த முதல் காட்சி இந்த ஜென்மத்தின் சாபல்யங்களில் ஒன்று! மெய் சிலிர்க்கிறது, எங்கும் அஜ வாடை(ஆடு), இணையத்தில் கோவிலை கண்ட போது அது சுண்ணாம்பு அல்லது சிமெண்ட்டால் கட்டப்பட்டது என நினைத்திருந்தேன்...
கல்லால் அமைந்திருந்தது அவ்வாலயம்...
கண்ட சிற்பங்கள் வேறொரு உலகிற்கு என்னை அழைத்துச்சென்றன..., சொன்னால் நம்ப மாட்டீர்கள், இவற்றை என்றோ நான் கனவில் கண்டிருக்கிறேன்! அவை எனக்கே எனக்கு மட்டுமான சில உணர்வுகளை தந்துகொண்டு நிற்கின்றன...
சுமங்கலி ஒருத்தி நெற்றி நிறைய குங்குமம் இட்டு எதிர்படுகிறாள்...
உணர்வுகளை எனக்கு வெளிப்படுத்த வராது... ஒருக்கால் என்னால் வெளிப்படுத்த இயன்றாள் அது எவ்வாறு இருந்திருக்க வேண்டும் தெறியுமா!? என் எழுத்து இதை வாசிக்கும் ஒரு ஜீவனுக்காவது புரியட்டும்....
உள்ளத்தில் இருந்து எழும் அவள் மீதான அந்த ப்ரேமை, மெல்ல தொண்டையை அடைந்து, கண்களை கலங்கச்செய்து, உடலெல்லாம் சிலிர்த்து, நெற்றிக்கு நடுவே குறுகுறுத்து,இடது தலையில் ஒரு அதிர்வு பரவி, எல்லாவற்றையும் மறந்து நிர்குண நிஶ்சிந்தனை அடைந்து, நா தழுதழுக்க அம்மா என அவளை மனத்தால் அழைத்தேன்.....
அவளுக்கு சத்தியமாய் கேட்டிருக்க வேண்டும்....a
No comments:
Post a Comment