திருக்கல்யாணம்

 11. திருக்கல்யாணம் (சிசீ 8) #ganeshamarkalam

இப்போ நடந்தாப்புல இருக்கு. 5ஆவது படிக்கரச்சே சித்திரைத் திருவிழாவப்போ மீனாக்ஷி திருக்கல்யாணத்துக்கு அப்பா அழைச்சிண்டு போயிருந்தார். தந்தியாபீஸில் உத்யோகம். 

அழகர்கோவில் ரோடும், கோகலே ரோடும் சந்திக்கர இடத்தில் தல்லாகுளம் பெரீய போஸ்டாபீஸும் தந்தி ஆபீஸும். நிறையபேரத் தெரியும். பக்கத்தில் போலீஸ் ஸ்டேஷன் SI’யும் “பந்தோபஸ்து ட்யூடீல இருப்பேன், உத்ஸவத்துக்கு பாஸ் தரேன் வாங்கோ!” நான் அப்பா, அம்மா போனம். முஹூர்த்தம் ஆனதும் மேடைக்கு பக்கத்தில போய் தரிசனம் செஞ்சுட்டு வரிசையா நகந்து வர சைடில் பெரீய வாழயிலை நாலஞ்சு பறப்பி வச்சு விதவிதமா சாப்பிடர சமாச்சாரங்கள். கிட்டே போனதும் அதுலேந்து பிரஸாதாம் வந்திருந்த குழந்தைகள் கையில்.

அப்பாகிட்டே நீட்டரேன். “உனக்கு?” “இல்லை உனக்குத்தான். இது குண்டோதரனுக்காக வச்சது. இதுலேந்து சாப்பிட்டா நீயும் குண்டா ஆவாய்”. அப்போ ஒல்லிப்பிச்சானா இருப்பேன். அடிக்கடி ஈஸ்னோபீலியா அட்டேக் வரும். ஜுரம் வந்தா டெம்பரெச்சர் எகிரும். குண்டோதரன் எப்படி கல்யாணத்துக்கு வந்தான், ஈஸ்வரன் அவன வச்சு திருவிளையாடல் நடத்தின கதைய அப்பா சொன்னர். கல்யாண வீட்டில் பொண்ணாத்து பெருமை பீத்தப் பிடாதுன்னும். 

சிவன் காட்டில் இருக்கும் சடையாண்டியாச்சே! அவர் சைட்லேந்து புள்ளயாத்து மனுஷான்னு சொல்லிக்கும்படியா வரலையாம். சமைச்சதெல்லாம் மீந்துடுத்துன்னு பீத்திக்கராப்போல் ஈஸ்வரனிடம் மீனாக்ஷி சொல்ல அதுக்கு “எங்க சைட்லேந்து ஒருத்தன் வருவான் அவனை திருப்திப் படுத்துங்கோ”ன்னு குண்டோதரன அனுப்ப அவன் எல்லாத்தையும் களேபரம் செஞ்சதாவும் பாண்டிய நாட்டில் இருந்த நெல்லெல்லாம் சமைச்சுக் கொடுத்தும் அவன் பசி தீராமப்போய் இவா மன்னிப்பு கேட்டுக்க அன்னபூர்ணிய வரவழைச்சு அவன் பசிய அடக்கினதாவும். தாகத்துக்கு மதுரையச் சுத்தீ ஓடின நதீலெல்லாம் குடிச்சு எல்லாம் வத்திப்போக கங்கையையே மதுரைக்குள் ஓட விட்டாராம் ஈஸ்வரன்.

கங்கை பிரவாகமா ஓடிவரச்சே ஆத்தில் கைய வச்சு அணை மாதிரி பிடிச்சிண்டு குடிச்சான்னும், நதிக்கு “வைகை”ன்னு பேராச்சுன்னும். சுவாரஸ்யமா இருந்தது. இதெல்லாம் இப்போ? எல்லாம் மடைதிறந்த வெள்ளம்போல் 50 வருஷம் கழிச்சு மனசில் ரிப்ளே. 

ரெம்ப வருஷத்துக்கு அப்பரம் மதுரைக்கு வந்திருக்கேன். கீதாவோட. உள்ளே நுழைஞ்சதும் யானை கொட்டகைய ஒட்டினாப்போல வெளிப் பிரஹாரத்தில் பிரதக்ஷணமா வரலாம், அப்பத்தான் கோபுரங்களை காட்டலாம்னு கோவிலச் சுத்திண்டு வரப்ப ஆயிரக்கால் மண்டபத்துலேந்து மீனாக்ஷி நாயக்கர் மண்டபம் போர வழீல திருக்கல்யாண மண்டபம்.

பெரீசா இப்பவும் கல்யாண உத்சவம் தவிர இன்ன பிற சத்காரியங்களுக்கும். கல்யாணக் கோலத்தில் அலங்காரம் செஞ்ச உத்ஸவாள வச்சிண்டு சிவாச்சார்யர்கள் ஆணும் பெண்ணுமா வேடம் தரிச்சுண்டு வைபவம் நடந்தேறுவதை இவளுக்கு விவரிக்கரேன். “பார்வதி கல்யாணம், லட்சுமி கல்யாணம், பத்மாவதி கல்யாணம்னு உண்டு, அதில் இது முதன்மையா கருதப்பட்டு வருஷா வருஷம் நடப்பதும் பெருமாளே வந்து தங்கை மீனாக்ஷிய தாரவாத்துத் தராப்போல் ஐதீகம்”.

“நம்பாங்களில் நடக்கும் கல்யாணம் மாதிரியே பண்ணுவாளா?” “ஆமாம். தெய்வங்களுக்கு நடக்கும் கல்யாணம்கிரதாலே திருக்கல்யாணம்னு சொல்ரம். அப்போ நடந்த வழக்கங்களைத்தான் இப்போ நாம பின்பற்றுவோம்”. இவளுக்கு ஆச்சர்யமாப் போச்சு. “நம்ப பொண்களை அழைச்சிண்டு வந்து காமிக்கணும்”. “ஆமாம் நீ கூப்டதும் அவாள்லாம் வந்துடப் போரா! நம்ப ஜெனரேஷனுக்கே இப்படிப்பட்ட சமாச்சாரங்களில் ஈடுபாடு குறைஞ்சிடுத்து. ஒருத்தி நார்த் கரோலினாவுல இருக்கா, இன்னொருத்தி சிங்கப்பூரில். இதுக்காக வருவாளா? 10நா லீவெடுத்துண்டு வந்தா சதா சர்வ காலமும் நெட்டில், காங்ஃபரன்ஸ் கால்ஸ். குலதெய்வக்கோவில்னு மட்டும் ஒண்ணு வச்சிருக்கா அதுவும் புக்காத்துக் கோவிலுக்குத்தான்னு சம்பந்தி 5 நாளைக்கு லவுட்டிண்டு போயிடரர். உம்பொண்கள் நம்மோட ஸ்பெண்ட் செய்யரதே அபூர்வமாப் போச்சு. மதுரைக்கெல்லாம் வரவா போரா? ரெம்பத்தான்!”

வருத்தந்தான். நானே SSLC முடிக்கர வரைக்கும் தொடர்ச்சியா திருவிழாக்கு வந்தேன். தில்லி, பெங்களூரு, சென்னைன்னு ஆனப்பரம் மதுரைக்கே இப்பத்தான். ஒவ்வொரு வருஷமும் அழகர் ஆத்தில் இறங்கினார்னு TVல காட்டரச்சே மனசு மதுரைக்கு ஓடிவந்துடும். கீதாக்கு இதில் ஆர்வம் இருப்பதால் அடுத்த வருஷமாவது அழைச்சிண்டு வரணும். ரிடயர் ஆனப்பரம் சும்மாத்தானே இருக்கம்.

“உங்களுக்கு சொந்துர் மதுரையில்லையே.” இவள் கேக்கரா. அம்மன் சன்னதிக்கு எதுக்காப்போல் வந்துட்டம். பொற்றாமரைக் குளம் காட்டணும். “எங்கூர் சீர்காழியாச்சே. மதுரையில் 16 வருஷம் இருந்தம். அப்பரம் வெளியுலகத்தைப் பாக்க போய்க்கோடான்னு மீனாக்ஷி தொறத்தி அடிச்சுட்டா! அப்படி கிளம்பினதாலேத்தான் தில்லீல உன்னை சந்திச்சேன். காதலில் விழுந்தேன்.” 41 வருஷத்துக்கு மின்னாடி நடந்தத சொன்னதும் இவள் முகத்தில் அப்படி ஒரு பரவசம். இத்தனை வருஷத்துக்கு அப்பரமும் அதை நினச்சு அவ முகத்தில் சந்தோஷம் வந்தா அது எங்க மணவாழ்க்கைக்கு கிடெச்ச வெற்றின்னு எடுத்துக்கலாமா கூடாதா?

குளத்தைச் சுத்திண்டு வரப்ப தருமி, நக்கீரன் கதை. “நேற்றிக் கண்ணை திறந்தாலும் குற்றம் குற்றமே.” “உங்களுக்கென்ன தோணித்து? பெண்கள் கூந்தலுக்கு இயற்கை மணம் உண்டா இல்லையா?” “உண்டு ஆனா அந்த மணம் தெரிஞ்சுடப் பிடாதுன்னு கண்ட கருமாந்திரத்தை காசு கொடுத்து வாங்கி தேய்ச்சுப்பா.” முறைச்சுப் பாத்தா. அதுக்குள்ள விபூதிப் பிள்ளையார். வட்டமடிச்சு அம்மன் சன்னிதிக்கு போர வாசலுக்கு வந்தம். எதுத்தாப்போல் குட்டி யானையும், பசுவும் கன்னும். பிரதக்ஷணமா வரப்போ மேற்குப் பிரகாரத்தில் கோஷாலா பாத்த நியாபகம்.

“இந்தக் கோவிலுக்குப் பெரீய வரலாறு. மீனாக்ஷியம்மனை வச்சு ஸ்தல புராணக் கதைகளும், ஈசன் நடத்தின திருவிளையாடல்களும் பிரசித்தம்”. எதைச் சொல்ல என்னத்தை விட? உள் பிரகாரங்களில் அத்தனையும் சிற்பகளா ஓவியமா, இருக்கக் காட்டி கதை சொல்ரேன். திறந்த வாய மூடாம கேட்டுண்டா. சட்டுன்னு திரும்பிப் பாத்தா எல்லா தூண்லேயும் யாளி சிற்பங்கள் வாயத் தோறந்துண்டு!. மின்னே திண்ணயில் யாளி பத்தி கணேஷ் கல்யாண்னு ஒருத்தர் எழுதினது ஞாபகம் வர அதைப் பத்தியும் கீதாவுக்கு சொல்லியாச்சு. அம்பாள் அத்தனை செளந்தர்யம். கண்குளிர பாக்கரத்துக்கு உசரமா நடைபாதை அமைச்சு, சீக்கிரம் நகருங்கோன்னு சொன்னாலும் வழிநெடுக அம்பாள் கண்ணுக்கு முன்னாடி புலப்பட்டுண்டே இருக்காப்போல் அரேஞ்ச்மென்ட். பாராட்டணும். காசு தந்துட்டு உள்ளே போயிட்டம். அடிக்கடியா வர முடியறது?

முக்குறுணிப் பிள்ளையாரப் பாத்ததும் இவளுக்கு நம்பமுடியலை. “வண்டியூர் தெப்பக்குளம் வெட்டரப்போ விக்ரஹம் அப்படியே மண்ணில் கிடெச்சது.” அசந்து போயிட்டா. ப்ரதக்ஷணமா சுந்தரேஸ்வரர் சன்னதிக்குள். எல்லாருக்கும் காதில் விழராப்போல் திருவாசகம் பாடரர் ஒரு மாமா. கணீர்னு எக்கோ. கால்மாறி ஆடின வெள்ளியம்பல நடராஜர் கதை சொன்னேன். அங்கேயே நிக்க, “இதோ பாரு, கள்யாணசுந்தரேஸ்வரர்” கவனத்தை கலைச்சு கூட்டிண்டு போனேன்

எல்லாம் ஆனதும் கடம்ப மரம் காமிச்சேன். அப்பரம் வெளீல கம்பத்தடி மண்டபத்தில் உக்காந்துண்டு ஸ்தலபுராணம் ஆரம்பிக்கரேன். “எப்படி 3 வயசில் மீனாக்ஷி அக்னீலேந்து கிளம்பி வந்து மலையதுவஜனுக்கும் காஞ்சனமாலைக்கும் மகளாக ஆனான்னு ஆரம்பிச்சு அவள் திக்விஜயம் கிளம்ப எல்லாரையும் ஜெயிச்சுட்டு கையிலாயத்துக்கு போய் சிவனையே வம்புக்கிழுக்க அவரைப் பாத்ததும்தான் இவளுக்குள் காதல் மிக திருமணம் நிச்சயிக்கப்பட திருக்கல்யாணம் நடந்ததை சொல்ரேன். அந்த 3 ஸ்தனம் பத்தி சொல்லலை. குறுக்குக் கேள்வி கேப்பள்.. 

“கல்யாணத்துக்கு நிறைய மகரிஷிகளும் சித்தர்களும் வந்தா. அதில் வியாக்ரபாதர், பதஞ்சலி முக்கியம். இவா மட்டும் சாப்பிடலை. “நாங்க சிவதாண்டவம் கண்ட பின்பே சாப்பிடுவோம். அடம். அதைக்கேட்ட சிவன், மகரிஷிகளுக்காக இங்கு ஆனந்த தாண்டவம் ஆடிக் காட்டினார். பிறகே மகரிஷிகள் சாப்பிட்டனர். இன்னொரு ராஜன் தானும் சிவனைப்போல் ஆடணும்னு நாட்டியம் கத்துண்டு அப்பரம் கால் வலிச்சுப்போக நீ எப்படி ஆடிண்டே இருக்காய் கால் வலிக்காதா, காலையாவது மாத்திக்கப் பிடாதான்னு கெஞ்சிக் கேட்டுக்க அவனுக்காக வெள்ளியம்பலக் காட்சி.” “அப்படியா?” “இன்னொண்ணு தெரியுமோ, நடராஜருக்கு தூக்கிய பாதம் அம்பாள் பாதம். இந்துரில் மட்டும் தூக்கிய பாதம் அவாரோடதே. மதுரையில் நடராஜரை பணிவதில் ரகசியம்.” “அப்போ நான் சரியாப் பாக்கலையே!” “இன்னொருக்கா போயிக்கலாம்”. “அப்படீன்னா சரி. இன்னும் கதை சொல்லுங்கோ.”

“குமரகுருபரர் பிள்ளைத் தமிழ் பாடிய இடம். அவர் பாடரச்சே மினாக்ஷி குழந்தையா வந்து கேட்டு மகிழ்ந்ததாளாம். மீன் எப்படி தன் குஞ்சுகளை கண்ணால் பாத்துண்டே பாதுகாக்குமோ அப்படி அம்பாள் நம்மெல்லாரையும் காப்பதினால் மீனாக்ஷின்னு பேர். தெரிஞ்சுக்கோ.” அப்பரம் நீலகண்ட தீக்ஷதருக்கு கண்கொடுத்த கதையும் சொன்னேன். “ஒவ்வொரு நாளும் மீனாட்சியம்மன் பல்வேறு திருக்கோலங்களில் அருள்பாலிப்பதாக ஐதீகம். திருவனந்தல், விளாபூஜை, காலசந்தி, திரிகாலசந்தி, உச்சிக்காலம், சாயரட்சை, அர்த்தஜாமம், பள்ளியறை பூஜைன்னு தினமும் எட்டுகால பூஜை.

இந்த எட்டு காலங்களில் முறையே மஹாஷாடசி, புவனை, மாதங்கி, பஞ்சதசாட்சரி, பாலா, சியாமளா, சோடஷி ஆகிய திருக்கோலங்களில் அம்பிகையை பாவித்து வழிபடுவது இத்தலத்திற்கே  விசேஷம். இப்படி செய்யணும்னு சொன்னது நீலகண்ட தீக்ஷிதர்தான். இன்னிவரைக்கு இதுதான்”. 

“அதுசரி மீனாக்ஷி தோளில் கிளி எதுக்கு?” “அதுவா! பக்தர்கள் சொல்லும் குறைகளை கவனமா கேட்டு அந்த கிளி திரும்பத் திரும்ப அம்பாளிடம் நமக்காக முறையிட்டுண்டே இருக்கத்தான்”. “ஓஹோ!” அப்பரமா கம்பத்தடி மண்டபத்தில்தானே இருக்கம்னு அங்கே உள்ள சிற்பங்களை காமிச்சு அகோரவீரபத்ரர், காளின்னு ஒவ்வொண்னா காமிச்சிண்டே இதை யார் கட்டினான்னும் அங்கேயே அத்தனை தத்ரூபமா இருக்கும் மீனாக்ஷி திருக்கல்யாண முர்த்தியையும் காமிச்சதும் அவளுக்கு தலைகால் புரியலை.

“சிவனின் எல்லா ரூபங்களையும்: கயிலாசரூடர், சந்திரசேகர், இடபாந்திகர், லிங்கோத்பவர், சாமதகனர், நடராஜர், சுகாசனர், காலசம்ஹாரர், மார்க்கண்டேயர், சோமசுந்தரர், கலியாணசுந்தரர், திரிபுராந்தகர், சங்கர நாராயணர், அர்த்தநாரீஸ்வரர், இடபாரூடர், ஏகபாதமூர்த்தி, சக்ரதரர், சலநீதரானுக்கிரர், தட்சிணாமூர்த்தி, கஜசம்ஹாரர், சண்டே சானுக்கிரர், சோமசுந்தரர், கிராதர்ச்சுனர், உருத்திரர், பிட்சாடனர் னு அத்தனை வடிவங்கள், நன்னா பாத்துக்கோ”

“இந்துரில் நிறைய திருவிளையாடல் நடந்ததாமே?” இன்னொரு நாளைக்குச் சொல்ரேன். ஆனா நமெக்கெல்லாம் ஒரு நீதி சொல்லன்னு இந்தக் கோவிலில் ஒரு வழக்கம் தெரியுமோ?” “அது என்ன?” “ஒரு இல்லறம் நன்கு சிறக்கணும்னா கணவனும் மனைவியும் இணைந்து செயல்படுவது அவசியம். அதை மெய்ப்பிக்கும் வகையில் மதுரையில் சுவாமி ஆட்சி ஆறு மாசமும், அம்மன் ஆட்சி ஆறு மாசமும் மாறி மாறி. மீனாட்சியம்மனுக்கு சித்திரையிலும், சொக்கநாதருக்கு ஆவணியிலும் பட்டாபிஷேகம் நடக்கும்”.

எல்லாம் பாத்துட்டு வெளீல வரப்ப “ஒண்ணு கேக்கட்டுமா?” “கேளேன்!” “இந்த திருக்கல்யான உத்சவம் எதுக்கு பண்ரா. எல்லா பீரஜைகளும் பக்தாளும் இல்லர வாழ்க்கையை சந்தோஷமா அனுபவிச்சு வாழணும்னு சொல்லித் தரவா? சில கோவில்களில் இந்த கல்யாண உத்சவம் இத்தனை தடபுடலா?” என்னன்னு சொல்ல? சொன்னா புரிஞ்சிப்பாளான்னு தோணித்து. நாம சொல்லரதை சொல்லிடுவம்னு

“கல்யாண உத்சவத்தை மேலெழுந்தவாரியா பாத்தா வைபவம், நல்ல முஹூர்த்த சிந்தனையுள்ள நிகழ்வு, கொண்டாட்டம், விருந்து, ஆண் பெண் இணைவது, இல்லர வாழ்க்கைத் துவக்கம்னு வச்சுக்கலாம். அதெல்லாம் தாண்டி ஒரு தாத்பர்யம் இருக்கு. மீனாக்ஷி யாரு? பாண்டியனுக்கு மகளா வந்தவள். அவள் உண்மையிலேயே உமையவள். ஈஸ்வரனோட சக்தி ஸ்வரூபம். திக்விஜயம் செஞ்சுண்டே கயிலாயத்துக்குப் போய் கடைசீயா சுந்தரேஸ்வரரை கண்டுபிடிச்சு திருக்கல்யாணத்தில் இணைவது என்பது ஈஸ்வரனிடமிருந்து விடுபட்டு மனுஷாளா பிறந்த எல்லாரும் ஒருநா அந்த ஈஸ்வரனை நாடிப் போய் இணஞ்சே ஆணம்னு சொல்லத்தான். அதைத்தான் திருக்கல்யாணமா திரும்பப் திரும்பப் பண்ணி கண்குளிரப் பாத்து சந்தோஷப் படரோம்னு வச்சுக்கணம்”.

“மனுஷாளுக்குள் நடக்கும் கல்யாணம்? நம்பளுக்கு நடந்தது?” அதுக்கெல்லாம் என்ன அர்த்தம்?”

“அதேதான். நீ சக்தி நான் சிவம்னும் ஒருத்தரை ஓருத்தர் தேடிப்பிடிச்சு இணைந்து வம்சத்தை பெருக்கிண்டப்பரம் கடைசீல மீனாக்ஷிய தாரைவாத்துக் கொடுக்க வந்த வைகுண்டநாதரையோ, மீனாக்ஷி கரம் பற்றின சுந்தரேஸ்வரரையோ அடைஞ்சுடணும்னு வச்சிருக்கா” 

“ஓ! இதை இப்படிச் சொன்னா கேப்பமா? நம்புவமா? அதுக்குத்தான் கல்யாணம், கல்யாணச் சாப்பாடு, குண்டோதரனெல்லாம் அழச்சிண்டு வந்துட்டா.” அப்படி அவளே சொன்னது எத்தனை கெட்டிக்காரி என் கீதான்னு சொல்லித்து.