யாருக்கு? - சுஜாதா சிறுகதை
(Shared by R.C. Natarajan)
அடுத்த எம்.டி. பதவி யாருக்கு என்பதுதான் வெப்ஸ்டர் கார்ப்பரேஷனின் ஆயிரத்து நானூற்று எண்பது சிப்பந்திகளிட மும் முதல் கேள்வியாக இருந்தது. தற்போது அதன் தலைமையில் இருக்கும் ரிச்சர்ட் க்ரிஃபித் என்கிற வெள்ளைக்காரர் குணபாலன், அல்லது லீ, இருவரில் ஒருவரைத் தன் வாரிசாக நியமித்துவிட்டு ஓய்வு பெறப் போகிறார் என்பது பரவலான வதந்தியாக இருந்தாலும், இருவரில் யாரைத் தேர்ந்தெடுக்கப் போகிறார் என்பது பற்றிக் கம்பெனியில் கடுமையாகக் கருத்து வேறுபாடுகள் இருந்தன.
கம்பெனி இருப்பது சிங்கப்பூரில். தொண்ணூற்று ஐந்து சதம் சொர்க்கத்தை நினைவுறுத்தும் சிங்கப்பூரின் செல்வச் சிறப்புடனும் மேம்பாட்டுடனும் வளர்ந்த பெரிய வியாபாரக் கம்பெனி. வெ.கா சிங்கப்பூர் டாலர்களில் முன்னூறு மில்லியன் டர்ன் ஓவர். அவர்கள் வாங்காதது இல்லை. விற்காதது இல்லை. கைனகாலஜிஸ்டுகள் பயன்படுத்தும் ரப்பர் கையுறையிலிருந்து எலக்ட்ரானிக்ஸ், கம்ப்யூட்டர் உதிரிகள் டிஸ்க் தகடுகள், ‘பிஸி'க்கள். பாலித்தின் வகையில் கோடி ரசாயனப் பொருட்கள். ஏபி.எஸ். பிளாஸ்டிக்—எதற்கு ரொம்ப டெக்னிக்கலாகப் போக வேண்டும்? எந்தச் சந்தர்ப்பத்தையும் விடாமல் எதையும் வாங்கி விற்கும் ஒரு மகா மெகா நிறுவனம்.
சிங்கப்பூர் போன்ற சுதந்திர துறை முகத்தில் இம்மாதிரி கம்பெனிகளுக்கு பெரிய லாபம் ஈட்டும் சாத்தியம் உள்ளது. கொரியா, தாய்வான் ஜப்பான் போன்ற நாடுகளின் அண்மை செல்வாக்கில் மிகவும் பயனடைந்தது. சிங்கப்பூரில் மேலும் இந்நகரத்தில் கிடைக்கப் பெறும் சலுகைகள், தேர்ந்த தொழில்நுட்பங்கள் எல்லாமே நகரத்தின் செல்வாக்கையும் நகரத்தில் உள்ள கம்பெனிகளின் செல்வாக்கையும் உயர்த்தியிருப்பதை நேரில் பார்க்கலாம்.
சாங்கி விமான நிலையத்திலிருந்தே இந்தச் சிறப்பு உங்களைத் தாக்கும். அதன் வாக்வேயில் நடக்காமல் நடந்து கொண்டு செல்லும்போது கண்ணைப் பறிக்கும் கண்ணாடி சன்னல்களுக் குள் முழுசாக டொயோட்டா கார் நிற்பது முதல் தாக்க மென்றால், எக்ஸ்ப்ரஸ் வேயில் ஏஸி டாக்ஸியில் செல்லும்போது இருபுறமும் பசுமையைக் கடந்து மத்திய பிஸினஸ் பிரதேசத்தில் நுழைந்து 'ஷென்டன்வே' க்கு வந்தால் சாக்லெட் நிறத்தில் பளபளப்பான கிரானைட்டில் இருபத்தெட்டு மாடிக் கட்டடம் வருகிறதே, அதுதான் அடுத்த தாக்கம்; வெப்ஸ்டர் கார்ப்பரேஷனின் தலைமையகம். அதன் பதினெட்டாம் மாடிக்கு மிட்ஸுபிஷியின் இன்னிசைக் கனவும் கம்ப்யூட்டரும் இயங்கும் லிஃப்டில் விரைந்து வந்து தானாகவே திறந்து கொள்ளும் கண்ணாடிக் கதவுகளைத் தாண்டிக் காத்திருந்தால் அந்த மெல்லிய சீனப்பெண் உங்களை கான்பரன்ஸ் அறையில் உட்கார வைப்பாள். சுற்றிலும் பார்த்தால் அந்த நவீன அலுவலகத்தில் கணத்தில் நிலவிய டென்ஷனை நீங்கள் உணர முடியாது. பரபரப்பு உள்ளுக்குள் பொதிந்து இருந்தது.
அடுத்தது யார்? லீயா? குணபாலனா?
ரெண்டுபேரையும் பற்றி விவரித்தால் குணபாலனுக்குத்தான் அதிகத் தகுதி என்று உங்களுக்கு உடனே புரியும். குணபாலன் அந்தக் கம்பெனியில் பதினெட்டு வருஷம் உழைத்தவர். ஆரம்பத்தில் ஒரு சிறிய அறையில் ஒரு டெலிபோனைப் பகிர்ந்து கொண்டு ஒரே ஒரு கெமிக்கல் ஏஜென்ஸியாகத் துவங்கிய காலத்திலிருந்து லேஸ்ஸில் சேர்ந்து கம்பெனியுடன் வளர்ந்து வைஸ் பிரஸிடெண்ட்டுக்கு உயர்ந்தவர். படிப்பு பெரிசாக இல்லை. பி.ஏ. வரை படித்தவர். அதன்பின் எம்.பி.ஏ. போன்ற அடையாளங்களுக்கெல்லாம் தேவையின்றி க்ரிஃபித்தின் முழு நம்பிக்கைக்குப் பாத்திரமாகி அவர் இங்கிலாந்து போயிருந்த போது கம்பெனியை முழுசாகப் பார்த்துக் கொண்டவர். கம்பெனி இந்த நிலைமைக்கு வந்ததற்குக் காரணம் யார் என்று க்ரிஃபித்தைக் கேட்டால் தயங்காமல் குணபாலன் தான் என்று சொல்வார்.
மேலே கதையை நகர்த்துவதற்கு முன் குறிப்பு: இந்தக் கதை இன்றைய தினத்தைப் பற்றியது இல்லை. சில வருஷங்களுக்கு முன் நடந்தது. எத்தனை வருஷம் முன்பு என்பது கதையின் இறுதியில் தெரியும்.
லீயின் முழுப்பெயர் ரிச்சர்ட் லீ. ஆனால் கிறித்தவனல்ல. சிங்கப்பூரில் சீனர்கள் மேல்நாட்டுக்காரர்களுக்குச் சலுகையாக ரிச்சர்ட், மைக்கல் போன்ற கிறித்தவப் பெயர்களை முன்னால் ஒட்டிக் கொள்வது வழக்கம். லீ சீனாக்காரன். சிங்கப்பூரில் இருபத்தாறு இலட்சத்தில் இருபது லட்சம் மக்கள் சீனர்கள். அவர்களிடம்தான் பெரும்பாலான பணம் இருக்கிறது.
லீயுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால் குணபாலன் கறுப்பு. குள்ளம். லீயின் நிறம் லேசான மஞ்சள் அல்லது வெள்ளை. குணபாலன் லீயைவிட எட்டுவயது அதிகமானவர். நேரில் பார்க்கும்போது வயது வித்தியாசம் அதிகம் தெரியும். இருந்தாலும் இந்த வெளித் தோற்றங்கள். எல்லாம் க்ரிஃபித்தின் தீர்மானத்தை எப்படியும் பாதிக்காது என்றுதான் பலரும் எண்ணினர். அண்மைக் காலத்தில் நடந்த கம்பெனி விருந்துகளில் எல்லாம் “எனக்கு அடுத்தது குணபாலன்தான்,”என்று க்ரிஃபித் அடிக்கடி சொல்லிக் கொண்டு வருவதை லீ புன்னகையுடன் கேட்டுக்கொண்டிருந்தான்.
ஒருக்காலும் லீக்கு சந்தர்ப்பம் வரும் என்று எவரும் எதிர்பார்க்கவில்லை. இருக்கிற வைஸ் பிரஸிடெண்டுகளிலேயே குணபாலன்தான் சீனியர். லீயை வேலைக்காக, இண்டர்வ்யூ பண்ணியதே அவர்தான். அப்படி இருக்க, லீ தனக்குப் பெரிய பதவிக்குப் போட்டியாக இருப்பான் என்று குணா நினைக்கவே இல்லை.
லீ கெட்டிக்காரன். புன்னகையிலேயே அத்தனையும் மழுப்பி விடுவான். போதாக்குறைக்கு, சீனத்தனமான சிறிய கண்களும் எப்போதாவதுதான் புன்னகைக்கும் சுபாவமும் அவன் உள்ளுக்குள் ஓடிய திட்டங்களைப் பூர்ணமாக மறைத்தன.
க்ரிஃபித் ரிடையர் ஆவதற்கு ஒரு மாதம் இருக்கும் போது அந்த யுத்தம் துவங்கியது. போர்டு மீட்டிங் முடிந்து ஒரு ஜப்பானிய டெலிகேஷன் வந்திருந்தபோது க்ரிஃபித் குணபாலனை யும் லீயையும் அழைத்து ஜப்பானியர்களுக்கு அறிமுகப்படுத்தி வைத்தார்.
"மிஸ்டர் லாக்க மோட்டா, மீட் மை சக்ஸஸர்" என்று சொல்லிக் குணபாலனைக் காட்ட,
அவர் "வெரி வெரி ஹாப்பி” என்று கை குலுக்கியபோது, லீயின் முகத்தில் மாறுதலை குணபாலன்தான் கவனித்தார்.
ஜப்பான்காரன் போனவுடன் “குணா கொஞ்சம் இருங்கள்” என்று க்ரிஃபித் சொல்ல, லீ,
"மிஸ்டர் கிரிஃபித், உங்களுடன் பேசலாமா?'
“என்ன ரிச்சர்ட்?''
"குணபாலன் நியமிக்கப்பட்டு விட்டாரா? போர்டு அனுமதித்து விட்டதா?"
"இல்லை போர்டில் இதை நான் இன்னும் பிரேரேபிக்கவில்லை. ஆனால் என்ன. நான் சொல்வதை அவர்கள் ஏற்கத்தான் போகிறார்கள். "
"எப்படி அதற்குள் நீங்கள் தீர்மானிக்கலாம், அடுத்த வாரிசு குணாதான் என்று?"
"வேறு யாராவது இருக்கிறார்களா என்ன?”
"ஏன், நான் இல்லையா? எனக்குத் தகுதியில்லையா?"
க்ரிஃபித் பெரிய ஜோக் கேட்டவர் போலச் சிரித்தார். "யூ மஸ்ட் பீ கிரேஸி ரிச்சர்ட்!"
"ஐம் சீரியஸ் மிஸ்டர் க்ரிஃபித்!”
"நீ எங்கே, குணா எங்கே?'
“எனக்கு ஏன் தகுதியில்லை என்று முன்கூட்டியே தீர்மானித்தீர்கள்?”
"உன்னைப் பற்றிப் பேச்சே இல்லையே!"
“ஏன்?”
"நீ... நீ வந்து... இந்த வேலைக்கு அனுபவம், வயது போதாது, ரொம்ப சின்னவன்."
"மிஸ்டர் க்ரிஃபித், நீங்களே எத்தனை முறை சொல்லியிருக்கிறீர்கள். இது இளைஞர்களின் காலம் என்று.”
"வேறு சந்தர்ப்பத்தில் சொல்லியிருக்கிறேன். லுக் நீ ஏதாவது பெரிசாக ஆசை வைத்துக் கொண்டிருந்தால் ஸாரி, அந்த சோப்புக் கொப்புளங்களை உடைக்க வேண்டியது என் பொறுப்பு. அடுத்த தலைமைப் பொறுப்பு குணாதான். அத்தனைதான். மேலே பேச வேண்டாம்" என்றார்.
"போர்டு தீர்மானிக்க வேண்டுமே”
"போர்டு என் முஷ்டிக்குள் இருக்கிறது. போ, போய் வேலையைப் பார். அதிகப் பேராசை வேண்டாம்.'' என்றார்.
குணா எதுவுமே பேசாது பதினெட்டாவது மாடி சன்னலுக்கு வெளியே தெரிந்த சிங்கப்பூர் நதிப் பாலத்தையும் துறைமுகத்தில் சாக்லெட் பெட்டிகள் போல அடுக்கியிருந்த கண்டெய்னர் களையும் பார்த்துக் கொண்டிருக்க...
'குணா, என்ன பெரிய ஜோக்! பார்த்தியா!" என்றார் க்ரிஃபித்.
“எனக்கு அப்படித் தோன்றவில்லை.”
லிஃப்ட்டில் லீயும் குணாவும் இறங்கும் போது, “ஒரு நிமிஷம் ரிச்சர்ட்."
“என்ன?”
"ஆர் யு சீரியஸ்?”
“ஆம்.”
“உனக்கு தலைமை ஏற்க ஆசையா?"
"ஆசையைப் பற்றிப் பேச்சில்லை. இது போர்டு தீர்மானிக்க வேண்டிய விஷயம். எப்படி க்ரிஃபித் தனியாக இந்தத் தீர்மானத்தை எடுக்க முடியும்?"
குணா அவனைப் பார்த்துப் புன்னகைக்க முயற்சிக்க, பதில் கிடைக்கவில்லை. ''உன் உள்ளத்தில் இருப்பது என்ன? நமக்குள் மறைவு வேண்டாம். ஏனெனில் நான் பதவி ஏற்றபின் உன் ஒத்துழைப்பு தேவை!”
"லுக் மிஸ்டர் குணா! உங்கள் தகுதி பற்றியோ திறமை பற்றியோ எனக்குச் சந்தேகமில்லை. ஆனால் கம்பெனி விதிமுறை இருக்கிறது. போர்டு தீர்மானித்த பின்தான் அடுத்த வாரிசை அறிவிக்க வேண்டும். க்ரிஃபித் போர்டில் ஒரு மெம்பர்! இன்னமும் எட்டுப்பேர் இருக்கிறார்கள். அவர்கள் சம்மதிக்க வேண்டாமா?"
"அவர்கள் க்ரிஃபித்தைத் தான் கேட்கப் போகிறார்கள். அவர் சொல்லும் பெயரை ஒப்புக் கொள்ள போகிறார்கள்."
“அப்படியா?" என்றான்.
“ரிச்சர்ட், ஏதாவது மனசில் இருந்தால் சொல்லி விடு."
“ஏதும் இல்லை." கொஞ்சம் பொறுத்து
"குணா, வீண் பேச்சு வேண்டாம். நீங்கள் தேர்ந்தெடுக்கப் பட்டால் அடுத்த கணமே நான் ராஜினாமா கொடுக்கப் போகிறேன்.''
குணா புன்னகைத்து, “அவ்வளவு தீவிரமாக இந்தப் பதவியை விரும்புகிறாயா? வைத்துக் கொள்ளேன்."
"தகுதியிருப்பதால், என் தன்னம்பிக்கையில்தான் சொல்கிறேன். எனக்கு யாரும் தர்மம் செய்ய வேண்டாம்.''
குணா மீண்டும் புன்னகைத்து விட்டுத் தன் வீட்டுக்குப் போனதும் சேர்மனுக்குப் போன் செய்தார்.
"மிஸ்டர் க்ரிஃபித், லிஃப்டில் இறங்குகையில் நான் லீயுடன் பேசினேன். அவன் இந்தப் பதவியை மிகவும் விரும்புகிறான்.”
“நான்சென்ஸ். அவனைப் பற்றிப் பேச்சே இல்லை.”
"தனக்குக் கிடைக்காவிட்டால் ராஜினாமா செய்து விடுவானாம்!”
"செய்யட்டும். உடனே அது ஒப்புக் கொள்ளப்படும் என்று சொல். இந்த மாதிரி என் கையை முறுக்க முடியாது. நான் பழைய சிங்கம்.”
குணா வீட்டுக்கு வந்து தன் மனைவியிடம் லீயின் ஆசையைப் பற்றிச் சொன்னார்.
“காவேரி. அவனுக்கு இந்த மாதிரி ஆசை இருக்கிறதே வேடிக்கைதான். நான் வளர்த்த பிள்ளை மாதிரி. நான் ரெக்ரூட் பண்ணிய ஆளு. எனக்கு பாஸா வர ஆசைப் படறான்னா, சீனத்துக்காரங்களுக்கே ஆசை அதிகம்தான்."
மாலை செரங்கூன் ரோடில் இருந்த பெருமாள் கோயிலுக்குச் சென்று சற்று நேரம் தியானத்தில் இருந்தார்.
"பெருமாளே, எனக்குத் தகுதியிருந்தால் இந்தப் பதவியைக் கொடு. லீமேல் எனக்குத் தோன்றும் ஆத்திரத்தை எரித்துவிடு. அவனுக்குத் தகுதியுள்ளது என்று போர்டு தீர்மானிக்குமானால், அதை நாகரிகமாக ஏற்றுக் கொள்ளும் மன அகலத்தை எனக்குக் கொடு."
மறுதினம் அலுவலகத்தில் பற்பல வதந்திகள் நுழைந்து விட்டன. அடுத்தது லீதான் என்று சிலர் பேசிக் கொள்வதாகவும் க்ரிஃபித்தைப் பற்றிய ரகசியங்கள் பல கம்பெனி செலவில் போனதும் ஸ்விஸ் வங்கியில் அக்கவுண்ட் வைத்திருப்பதும் தெரியும் என்றும், அதை வைத்து ப்ளாக்மெயில் பண்ணி லீ அவரைச் சம்மதிக்க வைக்கப் போகிறான் என்றும் வதந்திகள்... குணாவுடைய செக்ரட்ரி ப்ரியாதான் அதைச் சொன்னாள்.
குணபாலன் தன் பெருந்தன்மை இழக்காமல், “அப்படியா, அப்படியா!” என்று கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.
"உங்களுக்கு மட்டும் கெடைக்கல, இந்தக் கம்பெனியில உள்ள அத்தனைபேரும் ரிஸைன் பண்ணிருவோம் ஸார்.'
“அப்படியா?”
"மெய்யாலதான் சொல்றேன் ஸார். சீனத்துக்காரங்களுக்கே லீயைப் பிடிக்கலை. ரொம்பக் கோபக்கார ஆசாமி! பெண்களிடத்தில் மரியாதை கிடையாது."
"ஆபீஸ்ல பெண்கள், ஆண்கள்னு வித்தியாசம் பார்க்கக் கூடாது ப்ரியா.”
“என்ன நீங்க? உங்க போட்டிக்காரனுக்கே பரிஞ்சுக்கிட்டு வர்றீங்க?''
“அவன் போட்டிக்காரன் இல்லை. அதனாலதான்?”
சேர்மன் தன் அறைக்கு வருமாறு விளித்திருந்தார். அவர்
உள்ளே நுழைந்ததும், "கமின் குணா, கங்கராஜூலேஷன்ஸ்” என்றார் க்ரிஃபித்.
"எதற்கு ஸார்?”
"நீங்கள் அடுத்த தலைவன் என்று போர்டு மெம்பர்கள் ஒவ்வொருவரையும் கூப்பிட்டுச் சொல்லிவிட்டேன். அவர்கள் கேள்வி கேட்காமல் ஒப்புக்கொண்டுவிட்டார்கள். புதன்கிழமை போர்டு மீட்டிங்கில் இதை அமல் படுத்திவிடலாம். நல்ல போட்டோ ஒண்ணு எடுத்துக் கொள், 'ஸ்ட்ரெய்ட் டைம்ஸ்’க்கு கொடுக்கவேண்டும்."
"முதலில் போர்டு மீட்டிங் நடக்கட்டும் ஸார்.”
"நீ இன்னமும் லீ வருவான் என்று எண்ணுகிறாயா?” என்று க்ரிஃபித் சிரித்தார். "காவேரி எப்படி இருக்கிறாள்? ரொம்ப நாளாச்சு பார்த்து, ஓய்வு பெற்ற பின் நிறைய கால்ஃப் ஆட போகிறேன். இங்கிலாந்து போய் ஒருமாதம் இருந்துவிட்டுத் திரும்ப வந்துவிடுவேன்.”
"சிங்கப்பூரில்தான் ஓய்வா?"
"ஆம். இந்த இடம் என்னுடன் ஒட்டிக்கொண்டு விட்டது. இதை விட்டுப் பிரிவது கஷ்டம். சைனிஸ், மலாய், தமிழ் என்று எத்தனை இனம் இருந்தும் எல்லோரும் சண்டை போடாமல் இருப்பதற்குக் காரணம் என்னவென்று நினைக்கிறாய்?"
குணா யோசித்தது, "விட்டுக் கொடுக்கும் தன்மை" என்றார்.
“தப்பு! காரணம் சுபிட்சம். விட்டுக் கொடுக்கும் தன்மை உனக்கு இருக்கலாம். லீயிடம் எதிர்பாக்காதே. அவன் இளைய சமுதாயத்தினன். முன்னுக்கு வர என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வான். அதனால்தான் முன் கூட்டியே போர்டில் சொல்லி விட்டேன். குணா, எனக்கு லீயைப் பிடிக்கவில்லை. உனக்கு?”
"சொல்லத் தெரியவில்லை." என்றார் குணா.
புதன்கிழமை போர்டு மீட்டிங் ஒரு நாளுமில்லாமல் எட்டு மணி நேரம் நடந்தது. குணா தன் அறையில் கூட்டம் முடியும்வரை காத்திருந்தார். முடிந்த உடனே க்ரிஃபித் போன் செய்து தன்னறைக்கு வரச் சொன்னார்.
“குணா, ஸாரி .கொஞ்சம் சிக்கல்!"
குணா மௌனமாகக் காத்திருக்க...
“எனக்கு ரொம்ப ஆச்சரியம். லீ போர்டு மெம்பர்களில் நால்வரை வளைத்துப் போட்டிருக்கிறான். எப்படி என்று புரியவே இல்லை. என்னையும் சேர்த்து நான்கு பேர் உனக்கு ஆதரவாகவும் நான்கு பேர் எதிராகவும் பேச, உன்னை நியமிப் பது இன்று முடியாத காரியமாயிற்று. ஒன்பதாவது மெம்பர் வராததால் இந்தப் பாடு. டோனி வந்திருந்தால் சிக்கல் இன்றோடு தீர்ந்திருக்கும். திங்கள் கிழமை மற்றொரு கூட்டம் கூட்டி இதைத் தீர்த்து விடுகிறேன். ஸாரி. ரொம்பத் தொந்தரவு இந்த லீயால்.”
குணா தன் அறைக்குத் திரும்பியபோது லீ காத்திருந்தான்.
“என்ன ஆயிற்றாம் போர்டு மீட்டிங்கில்?”
“லீ உனக்குத் தெரியாதா?”
"தெரியாது, அதனால்தான் கேட்கிறேன்.”
குணாவின் உதடுகள் துடித்தன. “லீ, நமக்குள் பாசாங்கு ஏதும் வேண்டாம், உனக்கு போர்டு மீட்டிங்கில் நடந்தது அத்தனையும் தெரியும்."
“மிஸ்டர் குணா, ஆனஸ்ட் ஐ தோன்னோ.”
“சரி சொல்கிறேன், போர்டில் பாதிப்பேர் சாதகமாகவும் பாதிப் பேர் எதிராகவும் ஒட்டளித்திருக்கிறார்கள். டோனி ஒருவர்தான் பாக்கி. இன்னும் தீர்மானமாகவில்லை."
"டோனி ஒருவர்தானே பாக்கி! உங்களுக்கு நிச்சயம் கிடைத்துவிடும். டோனிக்கு என்னைக் கண்டால் ஆகவே ஆகாது.''
குணா அன்றிரவு படுக்கையில் தூக்கமில்லாமல் புரண்டார்.
"ஒரு வாரமாகவே சரியாத் தூங்கலைங்க நீங்க. ஏதாவது உடம்பு சரியில்லையா?"
"இல்லை காவேரி. இந்த ஆபீஸ் சமாச்சாரம் ரொம்ப என்னைத் துளைக்குது.”
காவேரி எழுந்து உட்கார்ந்து அவரைக் கண் கொட்டாமல் பார்த்தாள்.
"உங்களுக்கு இந்தப் பதவி நிசமாவே வேணாமா?"
"சொல்லத் தெரியலை காவேரி. லீக்கு சான்ஸே இல்லைன்னு நெனைச்சேன். இப்ப என்னடான்னா எனக்குச் சமமா போட்டியா வந்துட்டான். இப்ப ஒரு ஆளு டோனிடான்னு இருக்கார், ஒன்பதாவது மெம்பர். அவர் ஓட்டில் இருக்குது தீர்மானம்!”
“ஏங்க லீக்குக் கெடைச்சா உங்களுக்கு ஏதாவது ஒரு விதத்தில் அவமானமா?''
“அவமானம் இல்லை காவேரி. வருத்தம். நான் இண்டர்வ்யூ பண்ண ஆளுக்கு நானே சேவகம் பண்றதா? அது தப்பில்லை?”
"லீ வந்தா நீங்க ராஜினாமா கொடுத்துரணுமா?”
“வேற பேச்சே இல்லை. தன்மானம் உள்ள எவனும் கொடுத்துருவான்.''
"வேற வேலை கெடைக்குமா?'
"அதைப்பத்தி யோசிக்கவே இல்லை. ஆரம்பத்தில் இருந்து இந்த கம்பெனியே மூச்சா இருந்துட்டேன். இந்த வயசில புதுசா ஒரு இடத்தில் வேலை பாக்கறது சாத்தியமில்லை."
"அப்ப ஒண்ணு செய்யுங்க. அந்த டோனிங்கற வரைப் போய்ப் பாருங்க. ஒரு காரியம் நடக்கணும்னு விருப்பப்பட்டா மட்டும் போதாது. அதுக்கேற்ற நடவடிக்கைகளும் எடுக்கணும். அவரைத் தெரியுமில்லை.''
"தெரியும்."
“அப்ப பார்க்கறதில என்ன தயக்கம்?”
“என் வாழ்நாளிலேயே செய்ததில்லையே? ஒரு ஆள் கிட்ட ஒரு ஃபேவருக்குப் போனதில்லை.”
“சலுகை இல்லைங்க. உங்க தகுதியைப் பத்தி நியாயமா எடுத்துச் சொல்லப் போறீங்க, அவ்வளவுதான்!”
ஜுராங் டவுனில் எச்.டி.பியின் ஐந்து அறை ஃப்ளாட்டில் இருந்தார் டோனி. மணியடித்து ஒரு மலாய் வேலைக்காரி திறந்துவிட டோனிக்கு என்ன வயது என்று சொல்வது கஷ்ட மாக இருந்தது. பகுதி நேர டைரக்டராகப் பல கம்பெனிகளில் இருக்கிறார். பல காலமாகவே அவரை குணாவுக்குத் தெரியும்.
"என்ன குணா, இதற்காக இத்தனை தூரம் என்னைத் தேடி வர வேண்டுமா? ஒரு போன் பண்ணியிருந்தால் போதாதா?"
“இல்லை. போன் பண்ணுவது மரியாதையில்லை. மேலும் நேரில் பார்த்தால் சரியாக நிலைமையை எடுத்துச் சொல்லி விளக்கலாம் என்று..."
"தேவையே இல்லை குணா. உன் தகுதியைப் பற்றி எனக்கு எவ்விதச் சந்தேகமும் இல்லை. உனக்குத்தான் என் ஒட்டு! புதன் கிழமை நான் இருந்திருந்தால் விவகாரம் அன்றோடு தீர்ந்திருக்கும். என்னைப் பொறுத்த வரையில் சந்தேகமே இல்லை. ஆனால் மற்ற போர்டு மெம்பர்களைப் பற்றி என்னால் உத்தர வாதமாகச் சொல்ல முடியாது!”
“அவர்கள் நால்வர் எனக்குச் சாதகமாக ஓட்டுப் போட்டிருக்கிறார்கள்.”
“அதாவது க்ரிஃபித் உட்பட நான்கு பேர்!”
புதன்கிழமை போர்டு மீட்டிங் நடக்கையில் குணா ஆபீசில் இருக்க விருப்பமில்லாமல் காவேரியுடன் ஸெண்டோஸா போயிருந்தார். கேபிள் காரில் அந்தர நீலத்தில் தொங்கிக்கொண்டு போகும் போது ஆபீஸ்தான் அவரை ஆக்கிரமித்தது.
“பதவி ஏற்ற உடனே் இந்தியா போக வேண்டியிருக்கும் காவேரி. ரொம்பப் பெரிய காண்ட்ராக்ட்டு ஒரு அமெரிக்க கம்பெனியோட சேர்ந்துக்கிட்டு.”
“பதவி வரட்டும் முதல்ல."
“அதானே!”
"எத்தனை வருஷமா கம்பெனிக்கு உழைச்சீங்க! இத்தனை வருஷம் சிங்கப்பூர்லே இருக்கோம். இதுதான் நாம ரெண்டு பேரும் தனியா செண்டோஸா வர்றது முதமுதலா.''
கோரல் பவழங்களிலும், கண்ணாடிப் பெட்டிக்குப் பின் அலைந்த வண்ண வண்ண மீன்களிலும், சிங்கப்பூர் சரித்திரத்தை விவரிக்கும் அருங்காட்சிகளிலும் அவர் கவனம் செல்லவே இல்லை, இன்னேரம் முடிந்திருக்க வேண்டும், தீர்மானித்திருப் பார்கள். க்ரிஃபித் உடனே கூப்பிடுவார். "குணா, எங்கே போயிட்ட?”
“என்னங்க, சொல்லச் சொல்லக் கேக்காம, கவனமில்லாம என்னவோ யோசனை! இதுக்கு வீட்டிலேயே இருந்திருக்கலாமே!”
“காவேரி என்னால பதட்டத்தைக் கட்டுப்படுத்த முடியலை. இங்க எங்கயாவது ஃபோன்... ஆபீசுக்குப் போன் பண்ணியே ஆகணும், இன்னேரம் தீர்மானிச்சிருப்பாங்க."
அவளை ஒரு 'ஃபன் வோர்ல்டு' நாற்காலியில் உட்கார வைத்துவிட்டு ரெஸ்டாரண்டிலிருந்து போன் செய்தார்.
"ஸாரி ஸார். மிஸ்டர் க்ரிஃபித் போர்டு மீட்டிங் முடிந்ததுமே வீட்டுக்குச் சென்று விட்டார்."
“மீட்டிங் எப்போது முடிந்தது.''
"பிற்பகல் இரண்டு மணிக்கே முடிந்துவிட்டது.”
“என்ன தீர்மானமாயிற்றாம்?
''“ஏதும் மிஸ்டர் க்ரிஃபித் சொல்லவில்லை. ”
அடுத்தது ப்ரியாவுக்குப் போன் பண்ணினார்.
"ஸார், உங்களுக்கு மூன்று முறை ஃபோன் பண்ணி விட்டேன் வீட்டில."
"என்ன சொல்லு ப்ரியா?'
"மிஸ்டர் லீ உங்களோடு பேச விரும்பினார்.'
"அது கிடக்கட்டும், போர்டு மீட்டிங் என்னவாயிற்று சொல்!”
"சரியாக் தெரியவில்லை. ஆனால் பேசிக் கொள்கிறார்கள். மிஸ்டர் லீ தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுவிட்டதாக. எதற்கும் நீங்கள் க்ரிஃபித்தைக் கேட்கலாம். அவரும் ஒருமுறை உங்களுக்குப் போன் செய்தார்.''
போனை வைத்துவிட்டுப் பொம்மை போல அவர் நடந்து வருவதைக் காவேரி பார்த்து, "போனாப் போற துங்க இப்ப என்ன ஆச்சு? அது என்ன தலை போற விஷயமா?"
“லீக்கு ஆயிருச்சாம் காவேரி."
"போனாப் போவுதுங்க.''
அத்தனை சந்தோஷங்களுக்கு மத்தியில் தலையைப் பிடித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்தார்.
"எப்படி அதை நான் ஒத்துக்க முடியும்! சொல்லு காவேரி? அனுபவம், திறமை இரண்டும் இருந்தும் என்னை அவங்க ஏத்துக்கலைன்னா என்ன அர்த்தம்? நான் ஒரு தமிழன்கிறதால தானே? சைனாக்காரன் கடைசியில புத்தியைக் காட்டிட்டானாம்! பார்த்தியா, இதில் ஒரே ஒரு நியாயமான ஆளு வெள்ளைக்காரன் க்ரிஃபித்தான் அவர்தான் நேர்மையுள்ளவர்.”
"அவரையே போய்ப் பார்ப்போம்.'
"நான் ராஜினாமா செய்யணும் காவேரி.'
"க்ரிஃபித்தைப் போய்ப் பார்த்தால் போதும். அதற்குப் பிறகு யோசிக்கலாம்."
=============================
கிரிக்கெட் கிளப்பில் பச்சைக் கம்பளம் விரித்தாற் போல மைதான விளிம்பில் பிரம்பு நாற்காலியில் அரை டிராயரில் க்ரிஃபித் உட்கார்ந்து கொண்டு பியர் அருந்திக் கொண்டிருந்தார்.
“ஆ குணா, கம், கம் ஜாய்ன் மி.”
குணா மரியாதையாக உட்கார, “போர்டு மீட்டிங்கில் நடந்தது தெரியுமோ? இட்ஸ் எ ஷேம்.''
"கேள்விப்பட்டேன்.”
“நான் ராஜினாமா செய்து விட்டேன்."
"ஸார், நீங்களா?"
''ஆம்! நான் சொல்வதைக் கேட்காத, என் வார்த்தைக்கு மதிப்புத் தராத இந்தப் போர்டு, என்னை அவமதித்த இந்தப் போர்டில் மேற்கொண்டு பணி செய்ய எனக்கு விருப்பமில்லை. சே! என்ன, இந்த லீ இருக்கிறானே மகா எத்தன்.'
“டோனி எனக்குச் சாதகமாக ஓட்டுப் போடவில்லையா?"
"டோனி போட்டான். ஆனால் மற்ற மெம்பர்களிலிருந்து இருவரைப் பிடித்து வளைத்துப் போட்டு விட்டான். கட்சி மாறி விட்டனர். எல்லாமே சைனிஸ் கிளிக். இந்தக் கம்பெனி குட்டிச்சுவராகப் போகிறது. குணா. அது எந்தவிதத்திலும் உன் உழைப்புக்கும் திறமைக்கும் குறை சொல்வது இல்லை. நவீன இயக்கங்கள் மாறிவிட்டன. மரியாதைக்கும் யோக்கியத்துக்கும் இடமில்லாமல் நாய் நாயைத் தின்னும் வியாபாரமாகிவிட்டது. இல்லாவிட்டால் இன்று போர்டு அவ்வாறு நடந்திருக்காது. குணா, நான் மிக வருத்தப்படுகிறேன். மன்னித்து விடு. என் மனச்சாட்சி இடம் கொடுக்காததால் ராஜினாமா செய்துவிட் டேன். முடிந்தவரை முயன்று தோற்றுவிட்டேன்.”
காவேரியைப் பார்த்து, “காவேரி, உன் கணவன் திறமை மிக்கவன். ஆனால்...”
"அதிர்ஷ்டமில்லைன்னு சொல்லுங்க."
கிளப்பைவிட்டு விலகும்போது காவேரி, "உங்களுக்கு கிடைக்கலைன்னு இவர் எதுக்குங்க ராஜினாமா கொடுக்கணும்?"
"இவர்தான் நிசமாவே பெரிய மனுசன் காவேரி வா மனசு ரொம்பக் கலக்கமா இருக்குது. பெருமாள் கோயிலுக்குப் போய் வரலாம்.”
கற்பூர வெளிச்சத்தில் பகவானைக் கேட்டார். “அய்யா, நான் என்ன தப்புத்தண்டா செய்தேன்? என்ன பாவம் செய்தேன்? மனச்சாட்சிக்கு விரோதமில்லாம கம்பெனிக்குக் கடுமையா உழைச்சதுக்கு இதுதான் பரிசா? மதிப்பு கொடுக்கலை அய்யா, ஏன் எனக்குக் கெடைக்காம பண்ணிட்டீங்க? நான் உன்னைச் சின்னப்பிள்ளையிலிருந்து வணங்கினத்துக்கு ஒரு எழவும் அர்த்தமில்லையா? வீணா? எல்லாமே வியர்த்தமா? சொல்லுய்யா! சும்மாப் பார்த்துட்டே இருக்கீங்களே!”
இருட்டில் பெருமாள் லேசாகச் சிரிப்பது போல இருந்தது. மறுதினம் ஆபீஸ் போனதும் பல பேர் அவரைப் பரிவுடன் பார்த்தார்கள். ப்ரியாவின் கண்களில் நீர் திரையிட அதைப் பார்க்க விருப்பமின்றி அவசரமாக அறைக்குள் நுழைந்து தன் லெட்டர் ஹெட்டில் ஒருவரி ராஜினாமாக் கடிதத்தை எழுதிக் கையெழுத்திட்டபோது போன் ஒலித்தது.
"ஜஸ்ட் எ மினிட் சார், எம்.டி. மிஸ்டர் லீ பேச விரும்புகிறார்.''
''மிஸ்டர் குணா, லீ ஹியர், உங்களைச் சந்திக்க விருப்பம்.''
''நானே உன்னைச் சந்திக்க விரும்பினேன்."
"ப்ளீஸ் கம்."
க்ரிஃபித் இடத்தில் லீ. ஒரு குழந்தை பெரிய சோபாவில் உட்கார்ந்திருப்பது போல பொருத்தமில்லாமல் இருந்தது.
"வெல்'' என்று அவரைப் பார்த்துக் கையை நீட்டினான்.
குணா கையை நீட்ட மறுத்தார்.
"இன்னும் கோபமா? கங்கராஜுலேட் பண்ண விருப்பமில்லையா குணா? நடந்ததை மறப்போம். எனக்கு உங்களுடைய ஒத்துழைப்புத் தேவை. இந்த இந்தியக் காண்ட்ராக்ட்டுக்கு உங்களை விட்டால் யாரும் இல்லை. மிகப்பெரிய காண்ட்ராக்ட். நீங்கள் உடனே இந்தியாவுக்குப் பயணப் படவேண்டும்.''
குணா ராஜினாமாக் கடிதத்தை நீட்டிக் கொண்டிருந்ததை அப்போதுதான் லீ பார்த்தான்.
“என்ன இது?”
"பாரேன்."
படித்துவிட்டு, "திஸ் இஸ் ரிடிக்யுலஸ். நான் ஒப்புக் கொள்ள மாட்டேன். உங்கள் ஒத்துழைப்பு. உங்கள் அனுபவம் எல்லாமே எனக்குத் தேவையாக இருக்கிறது."
“ஸாரி, என்னால் தன்மானத்துடன் இந்தக் கம்பெனியில் இருக்க முடியாது.”
"குணா ஏன் இதை இத்தனை பெரிசா எடுத்துக் கொள் கிறீர்கள்? என்ன ஆகிவிட்டது இப்போது? வெல்வதும் தோற்பதும் வாழ்க்கையில் சகஜமில்லையா? ஒரு தேர்வு என்றால் ஒருத்தர்தான் வெல்ல முடியும். இரண்டு பேருக்கு முதல் ஸ்தானத்தில் இடம் கிடையாது அல்லவா?"
''லீ, என்னிடம் நீயே சொன்னாயே எனக்குக் கிடைக்க வில்லையென்றால், அந்தக் கணமே ராஜினாமா செய்துவிடுவேன் என்று.''
"அது விளையாட்டுக்காகச் சொன்னேன்.'
"இல்லை, தீவிரமாகத்தான் சொன்னாய். அதைப் பற்றிக் கவலையில்லை. இந்தக் கம்பெனி மிகப் பெரியது. நாங்கள் எல்லாம் கண்ணீர் விட்டு வளர்ந்து விட்டோம். இது பெரிசாகி என் போன்றவர்கள் இருந்தாலும் பிரிந்தாலும் கம்பெனியின் சுபிட்சம் பாதிக்கப்படாது. 'கங்ராஜூலேஷன்ஸ்! உனக்கு என் நல்வாழ்த்துக்கள் !
. எனக்குப் பொறாமை ஏதும் இல்லை. வருத்தம்தான். என் தீர்மானம் அசைக்க முடியாதது. அதுகூடச் செய்ய வில்லையெனில் க்ரிஃபித் என்கிற மகானுக்கு நான் நம்பிக்கைத் துரோகம் செய்வதாகும்."
"பரவாயில்லை. ஒரு கன்ஸல்டண்டாகவாவது இருக்க விருப்பமா? ரீடெய்னர் போட்டுக் கொடுக்கச் சொல்கிறேன்."
"இல்லை, இன்று மாலையோடு எனக்கும் இந்தக் கம்பெனிக்கும் உள்ள உறவு துண்டிக்கப்படுகிறது."
லீ அவரிடம், “இது ஒரு அவசரமுடிவு என்று எண்ணுகிறேன். இந்தக் கடிதத்தை நான் செயல்படுத்தாமல் ஒரு மாதம் வைத்திருக்கப் போகிறேன். அதற்குள் மனம் மாறினால் மீண்டும் தாராளமாக நீங்கள் வரலாம். அதுவரை உங்கள் அறை, மேசை எல்லாமே காத்திருக்கும். யோசித்து உங்கள் குடும்பத்துடன் கலந்தாலோசித்து முடிவு சொல்லுங்கள். மாற்றுங்கள்.”
"மாற்றமே இல்லை." என்றார் பிடிவாதமாக.
அன்றிரவு முதன் முதலாக ரொம்பநாள் வைத்திருந்த ஸ்காட்ச் பாட்டிலை எடுத்துக் கணிசமாக ஊற்றிக் கொண்டு குடித்தார்.
“என்னங்க இது!” என்று பிரமிப்புடன் காவேரி கேட்டாள்.
"தூக்கம் வரலை காவேரி. வேற வேலைக்கு மனுப் போடவா!"
''இல்லை, நம்ம கிராமம் தஞ்சாவூர் பக்கத்தில் என்னவோ பேர் சொல்றாங்களே, அங்கேயே போயிரலாமா?"
“எங்க முப்பாட்டான் ராஃபிள்ஸ் காலத்தில் ரப்பர் தோட் டத்தில் வேலை செய்ய இங்க வந்தவராம். நம்ம தேசம் இதுதான்! காவேரி, இந்தியால நம்மால வாழ முடியாது. என்ன என்னவோ கனாக் கண்டுக்கிட்டு இருந்தேன். ஒரு பெரிய காண்ட்ராக்டுக்காக இந்த வாரம் இந்தியா போக வேண்டியிருந்தது. பதவி ஏற்ற உடனே முதல் காரியமா எம்.டியா. இண்டியா போய் வரலாம்னு எல்லாம் அதிக ஆசைப்பட்டேன், பெருமாளு நல்லால்ல குட்டிட்டாரு! அய்யா, இரு இரு! இந்த மாதிரி நீ துரோகம் செய்வேன்னு நான் கனவில்கூட நெனைக்கலை. அய்யா உன்னைத் தினம் தவறாம கும்பிட்டனில்லை..."
"போனாப் போவுதுங்க. அவரு ஏதாவது நல்லது வெச்சிருப் பாரு. கடவுளை நிந்தனை பண்ணாதீங்க."
"எல்லாம் பொய்யி, எல்லாம் வேஸ்டு, எல்லாம் கல்லு. சாமியாவது ஒண்ணாவது.?"
"அப்படியெல்லாம் பேசாதீங்க. போதுங்க. நிறையவே சாப்ட்டுட்டிங்க.''
தள்ளாடிக் கொண்டிருந்தவரை ஸ்திரப்படுத்திக் காவேரி காட்டமாகக் காப்பி கொண்டு வந்து தர அதைக் குடித்ததும் சற்றுப் போதை தெளிந்து அவள் கூந்தலை வருடி ஆதரவாகப் பார்த்தார். "ஸாரி, ரொம்ப கன்னா பின்னான்னு பேசிட்டனில்லை. இப்ப சரியாப் போச்சு. விஷம் எறங்கினாப்பல ஏமாற்றம் எறங்கிப் போச்சு."
"போனாப் போவுதுங்க.'
“அந்த இண்டியா காண்ட்ராக்ட்டை நெனைச்சாத்தான் எனக்கு வருத்தமா இருக்குது. லீ குட்டிச் சுவராக்கிருவான். அவன் போயிருப்பான் இப்ப. ஒரு வருஷகாலமா டெண்டர் போட்டு, டிஸ்கஷன் எல்லாம் பண்ணி பெர்ட்டிலைஸர் கெமிக்கல் ஒண்ணுக்கு ரா மெட்டிரியல்...”
"மறந்துருங்க, அய்யோ, நீங்கதான் ராஜினாமா செய்துட்டிங்களே!”
''அதானே!''
சற்று நேரம் மௌனம் நிலவியது.
"இண்டியால எங்கங்க?” என்றாள்.
“போப்பால்ன்னு ஒரு இடத்தில் யூனியன் கார்பைடு கம்பெனியோடு டிஸ்கஷன்.”
"போனாப் போவுதுங்க! அவனே போய்ச் சேரட்டும்.''
இது நடந்தது...1984 நவம்பர் 3'ம் தேதி.