ராமலிங்க ராஜா

சுமார் 750 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக ஒருநாள் ஸ்ரீரங்கம் நோக்கி முஸ்லிம்கள் படை வருவதை ஒரு அரிசி வியாபாரி ஓடிவந்து சொல்லிவிட்டு செத்துவிழுந்தார். ஐம்பது கிலோமீட்டர் தூரம் தொடர்ந்து ஒடிவந்த அவரது வைராக்கியத்தை உடல் தாங்கவில்லை.

அதிர்ந்து போன ஸ்ரீரங்க வாசிகள் கோட்டைக்கதவுகளை மூடி கையில் கிடைத்த ஆயுதங்களைக் கொண்டு முஸ்லிம்களை எதிர்க்க தயாராகினர்.

ஸ்ரீரங்கநாதனையும் நாச்சியாரையும் (உற்சவர்கள்) ஊர் இளைஞர்களையும் ஜம்பது பிராமணர்களையும் துணையாகக்கொண்டு ஸ்ரீரங்கத்தை விட்டு வெளியே பாதுகாப்பாக ஒரு மகான் எடுத்துச்சென்றார். அவரது திருநாமம் பிள்ளைலோகாச்சாரியார். அப்போது அவரது வயது 90.  ஸ்வாமிகளது திருவரசு (சமாதி) மதுரை ஆனைமலை அருகே ஒத்தக்கடையில் உள்ளது. 

அதேபோல ஸ்ரீரங்கம் திருக்கோயிலில் ஸ்ரீ பிள்ளைலோகாச்சாரியார் ஸ்வாமிகளுக்கு தனி சன்னதி உள்ளது.

மூன்று நாள் தீரத்துடன் போரிட்ட ஸ்ரீரங்க மக்கள் சோர்வடைந்தனர். கடைசி ஆயுதமாக ஆயிரம் ஆயிரம் ஹிந்து வீரமங்கையர் தங்களது ஆருயிர் அரங்கனின் கோவிலை காக்க தங்கள் உடலில் துணியை சுற்றி நெருப்பு வைத்துக்கொண்டு திருமதிலின் மீதிருந்து எதிரிகள் மீது பாய்ந்தனர். அந்த வீரமங்கையர் தங்கள் பங்கிற்கு ஒருநாள் முஸ்லிம்களை தடுத்து நிறுத்தினார்கள். 

இந்த நாலு நாட்களில் ஸ்ரீ நிகமாந்த மகாதேசிக ஸ்வாமிகளும் மற்றொரு மகானும் அரங்கன் மற்றும் அரங்கஸ்ரீயின் மூலவர்களை மறைத்து ஒரு கற்சுவற்றை எழுப்பி பிரதி மூலவர்களை பிரதிஷ்டை செய்து வைத்துவிட்டு அரங்கனின் கருணைக்கு பிரார்த்தித்து நின்றனர்.

முஸ்லிம்களிடம் தோல்வியடைந்த ஹிந்துக்கள் கடைசியாக "மேல அடையவிளஞ்சான்" வீதியில் ஒன்றுகூடி முஸ்லிம்களை எதிர்த்து போரிட்டனர். கடைசிவரை அஞ்சாத வீரத்துடன் போரிட்ட அவர்கள் முஸ்லிம்களால் வெட்டி சாய்க்கப்பட்டனர்.

கடைசியாக இன்றுள்ள கொடிக்கம்பத்தை சுற்றி அரங்கனை துதித்தபடி அமர்ந்திருந்த அப்பாவி வயதான ஹிந்து பெரியவர்களும் குழந்தைகளும் கொஞ்சமும் கருணையின்றி வெட்டிக்கொல்லப்பட்டனர்.

திருவரங்கத்தில் சுமார் 20,000 ஹிந்து இளம்பெண்கள் முஸ்லீம் காட்டுமிராண்டிளால் கொடூரமாக கற்பழித்துக் கொல்லப்பட்டனர்.

பிணங்களோடு  பிணம்போல கிடந்த நிகமாந்த தேசிகஸ்வாமிகள் சமயம்பார்த்து கோவிலை விட்டு தப்பி வெளியேறினார்.  

ஏற்கனவே அரங்கத்த விட்டுச்சென்றிருந்த மேற்குத்தொடர்ச்சி மலைக்காடுகளை கடந்து  சுற்றி சத்தியமங்கலம் வந்தடைந்தது  நிகமாந்த தேசிக ஸ்வாமிகள் சத்தியமங்கலம் வந்து அரங்கனின் கோஷ்டியை சேர்ந்தார். 

சில ஆண்டுகள் அரங்கனும் அரங்கஸ்ரீயும் சத்தியமங்கலத்தில் ஒரு குகையில் எளுந்தருளியிருந்தார்கள்.

சத்தியமங்கலம் பகுதியிலும் முஸ்லீம் உளவாளிகள் தலைகாட்டவே நமது கோஷ்டி இன்றைய சாம்ராஜ் நகரத்திற்கும் கொள்ளேகாலத்திற்கும் இடையில் அமைந்துள்ள  சத்தியசீலத்திற்கு அரங்கனையும் தாயாரையும் எடுத்துச்சென்றார்கள். அங்கேய அரங்கனும் தாயாரும் 32 ஆண்டுகள் எழுந்தருளியிருந்தனர்.

ஆகமொத்தம்48 ஆண்டுகள் அரங்கனும் தாயாரும் திருவரங்கத்துக்கு வெளியே இருக்கவேண்டிய கொடும் துயரம் ஏற்பட்டது. 

அரங்கனுடன் வந்த கோஷ்டியில் பலரும் இறந்து போயினர். நித்ய  பூஜைகளுடன் பலப்பல உற்சவங்களையும் கண்டருளிய அரங்கனும் தாயாரும் அனாதைகள் போல குடியானவர்களின் ஆதரவில் காலந்தள்ள வேண்டியதானது.

அந்த வைணவ கோஷ்டிக்கு கலங்காத நெஞ்சத்துடன் தலைமை தாங்கிய நிகமாந்த தேசிக ஸ்வாமிகள்   அரங்கனுக்கும் அரங்கஸ்ரீக்கும் மேலும் கோடிக்கணக்கான ஸ்ரீவைணவர்களுக்கும் ஏற்பட்ட கொடுமை கண்டு வருந்திய ஸ்வாமிகள் அபீதிஸ்தவம் என்கிற அற்புதமான ஸ்தோத்திரத்தை அரங்கனை முன்னிட்டு அருளிச்செய்தார். 

ஸ்வாமிகளே அதை நித்தியப்படி  பாராயணமும் செய்துவந்தார்கள். அதாவது முஸ்லிம்களால் பூலோக வைகுண்டமான ஸ்ரீரங்கத்திற்கு ஏற்பட்டுள்ள பீதியை போக்கியருளும்படி பிரார்த்திக்கொண்டு தினம் தினம் பாராயணம் செய்தார்கள்.

அந்த காலத்தை தமிழகத்தின் பிரளய காலமென்று வரலாறு வர்ணித்துள்ளது.

அப்பொழுது ஒட்டு மொத்த தமிழினமும் தோற்கடிக்கப்பட்டு மதுரை சுல்தானிய முஸ்லிம் அரசு ஸ்தாபிக்கட்டு ஹிந்துக்களின் மீது சொல்லொணா கொடூரங்கள் இழைக்கப்பட்டன.

தமிழர்க்கு நேர்ந்த கொடூரங்களால் மனம் கலங்கிய ஹொய்சாள பேரரசர் 2ம் வீரவல்லாளர் தனது எழுபதாவது வயதில் இரண்டு லட்சம் ஹிந்து படையுடன் தமிழர்களை காக்க மதுரை முஸ்லிம்கள் மீது படையெடுத்துவந்தார்.

ஆனால் யுத்த தர்மங்களை முறித்து வஞ்சகமாக வல்லாளரை தோற்கடித்த மதுரை முஸ்லிம் சுல்தான், அவரை உயிருடன் தோலை உறித்து மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவில் வாசலில் கட்டி தொங்கவிட்டு வெட்டிக் கொன்றான். தப்பி ஒடிய அவரது ஹிந்துப்படை முஸ்லிம்களின் தாக்குதலால் சின்னாபின்னமாகி சிதறியது.

வல்லாளர் தோற்றதால் அவரது ஹிந்து ராஜ்ஜியம் முஸ்லீம்களின் தாக்கதலுக்குள்ளானது. ஆனால் அவரது ராணி அசாத்ய தீரத்துடன் போரிட்டு கன்னட தேசத்தை காத்து வந்தார். அவருக்கு உதவியாக பெரும் பலமாக ராணியின் இளம் சகோதரர் ராமலிங்கராஜா முஸ்லீம்களை எதிர்த்துப் தீரத்துடன் போரிட்டு வந்தார்.

வல்லாளரின் அழகிய மகள்களான இளவரசி பத்மா மற்றும் இளவரசி கமலவை அவர்களின் ஆசைப்படி ராணி தன் தம்பி தளபதி ராமலிங்க ராஜாவிற்கு மணமுடித்து வைத்தார். மேலும் ராணி வீர ராமலிங்க ராஜாவை தன் வாரிசாகவும் அறிவித்தார். கன்னடத்து ராணி தமிழர்களுக்கு தன்னாலான உதவிகளை தொடர்ந்து செய்து வந்தார்.

தமிழர்களுக்கு கன்னடத்து ராணி ஆயுதங்கள் தந்து உதவுவதை அறிந்த மதுரை முஸ்லீம் சுல்தான் போரை அறிவித்து தூது அனுப்பினான்.

ஹொய்சாள தேசம் முஸ்லிம்களுக்கு கீழ்படியாவிட்டால், படையெடுத்து ஒட்டுமொத்த ஹொய்சாள தேசத்தையும் சுடுகாடாக்கப்போவதாக அச்சுறுத்தினான் மதுரை முஸ்லீம் சுல்தான்.

அதிர்ச்சி அடைந்த ராணி  மாரடைப்பு ஏற்பட்டு இறந்து போனார். ராணிக்கு அடுத்து அரசரான ராமலிங்கராஜா பெரும்படை திரட்டி முஸ்லீம் சுல்தானை எதிர்த்து வீரத்துடன் போரிட்டார். ஆனால் ஆயிரக்கணக்கான ஹிந்து வீரர்களை முஸ்லீம்கள் போர்க்களத்தில் ஈவிரக்கமின்றி வெட்டிக் கொன்றனர். முஸ்லிம்களின் கொடூரமாக கொரில்லாத் தாக்குதலால் போரில் படுதோல்வி அடைந்தார் ராமலிங்கராஜா. ஹிந்து மக்களின் உயிரைக் காக்க வேறு வழியின்றி அவர் முஸ்லீம் சுல்தான் முன் மண்டியிட்டார்.

ராமலிங்கராஜா தன் அழகிய மனைவியர் பத்மராணி மற்றும் கமலராணி இருவர் மீதும் மிகுந்த காதல் கொண்டிருந்தார். அழகு சொரூபமான ராணியர் இருவரும் கருவுற்றிருந்த நேரத்தில் தான் முஸ்லீம் சுல்தான் ராமலிங்க ராஜாவைத் தாக்கினான். போரில் ராமலிங்கராஜா முஸ்லீம் சுல்தானின் கொடூர யுக்திகளால் தோல்வியடைந்தார். ஹிந்து ராணியர் இருவரின் பேரழககையும் வனப்பையும் கண்டு காமுற்ற முஸ்லீம் சுல்தான், அவர்களை கைப்பற்றிக் கற்பழிக்கத் திட்டமிட்டான்.

சமாதான அறிவிப்பாக  ஹொய்சாள பேரரசின் அரியணையில் முஸ்லீம் சுல்தான் மூன்று நாள் அமர்ந்து ராஜதர்பார் நடத்த ராமலிங்கராஜா கைகட்டி வாய் பொத்தி நின்றனர். முன்னூறு ஆண்டுகள் அசைக்க முடியாத ராஜ்யமாக விளங்கிய  ஹொய்சாள சாம்ராஜ்ஜியம் தமிழர்கள் மீதுகொண்ட பாசத்தால் அழிவுக்கும் அவமானத்துக்கும் ஆளானது.

64 அடி நீள, அகல, ஆழ குழிவெட்டப்பட்டு அதை பொன், வைரம், வெள்ளியால் நிரப்பச்சொல்லி முஸ்லீம் சுல்தான் ஆணையிட்டான். ராமலிங்கராஜா அவ்வாறே செய்ய, மதுரை சுல்தான் அதில் பாதி பொன்னையும் பொருளையும் வண்டிகளிலேற்றி டெல்லி சுல்தானுக்கு கப்பமாக அனுப்பினான்.

நான்காம் நாள் மதுரை புறப்பட்ட முஸ்லீம் சுல்தான் மேலும் ஒரு கொடூர நிபந்தனையை ராமலிங்க ராஜருக்கு விதித்தான். அதாவது நன்னடத்தை சான்றாக ராமலிங்கர் தனது இரண்டு அழகிய இளம் ராணிகளையும் அவனிடம் ஒப்படைக்க வேண்டுமென உத்தரவிட்டான்.

ராமலிங்கராஜா முடியவே முடியாது என்று மறுத்தார். தம் மனைவியரிருவரும் கருவுற்றுள்ளதால் கருணை காட்டுமாறு முஸ்லீம் சுல்தான் காலில் விழுந்து கெஞ்சினார். ராமலிங்க ராஜாவின் கழுத்தில் கத்தியை வைத்த சுல்தான், எகத்தாளமாக சகோதரிகளான ராணியரிருவரையும் பார்த்து சிரித்தான். ராமலிங்க ராஜாவை கொல்ல முற்பட்டான் முஸ்லீம் சுல்தான். அப்போது முஸ்லீம் சுல்தானின் காலில் விழுந்து அவன் கொடூர நிபந்தனைக்கு ராமலிங்க ராஜாவின் கருவை சுமக்கும் ராணியரிருவரும் நடுநடுங்கி சம்மதித்தனர்.

தங்கள் காதல் கணவனின் இன்னுயிரைக் காக்க இளம் ஹிந்து ராணியர் இருவரும் வேறு வழியின்றி முஸ்லீம் சுல்தானுடன் மதுரை சென்றனர். இளம் ஹிந்து ராணியர் இருவரும் தங்களுக்கு என்ன நேரவிக்கிறது என்பதை அறிந்தே கொடூரனான முஸ்லீம் சுல்தானுக்கு தங்களை அடிமைப்படுத்திக் கொண்டனர். கண்ணீர் வழிய ராமலிங்கராஜா நிலைகுலைந்து நின்றார்.

மிகவிரைவாக ஒரு இளைஞர் படை திரட்டி தன் கருவை சுமக்கும் காதல் மனைவியர் இருவரையும் மீட்க முஸ்லீம் சுல்தான் மீது மீண்டும் படையேடுத்தார் ராமலிங்கராஜா. ஆனால் தந்திரமான யுக்திகளை வகுக்காமல் நேரடியாக போரிட்டு ராமலிங்கராஜா இம்முறையும் முஸ்லீம்களிடம் தோல்வியடைந்தார். முஸ்லீம் சுல்தான் ராமலிங்கராஜாவை போரில் கொடூரமாக வெட்டிக் கொன்றான்.

அதன்பிறகு 25 ஆண்டுகள் தமிழினம் பட்ட துயரம் விவரிக்க இயலாது.

ஸ்ரீரங்கமன்னார் கோவில் மட்டுமல்லாமல் அந்த காலத்தில் திருவண்ணாமலையார் கோவில், மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவில் ஆகியவை முஸ்லிம்களின் குதிரை லாயங்களாக இருந்தன.

தமிழக திருக்கோவில் உற்சவ திருமேனிகள் அனைத்தும் கேரளத்துக்கு எடுத்துச்செல்லப்பட்டு அம்மன்னர்களால் பாதுகாக்கப்பட்டன.

தமிழ் சமுதாயம் தங்களுக்கு அழிவுகாலம் ஏற்பட்டுவிட்டதாக கருதி நிலைகுலைந்து போயிருந்தது. அன்று மானமிழக்காப் பெண்டிரில்லை. எதிர்த்த ஆண்கள் கழுவிலேற்றி கொல்லப்பட்டனர்.

பெற்றோர் கண்முன் பெண்களைக் கற்பழிப்பது, கணவர்கள் கண்முன் மனைவிமார்களை நிர்வாணப்படுத்தி கற்பழிப்பது என வித விதமாக தமிழர்களை சித்ரவதை செய்தனர் முஸ்லிம்கள்.

ஆனால் ஆச்சார்ய சார்பவ்மர் ஸ்ரீமத் நிகமாந்த தேசிக ஸ்வாமிகளின் பிரார்த்தனை வைகுண்ட வாசனை எட்டியது போலும்.

விஜய நகரத்தின் இளவரசர் "வீர குமார கம்பண்ண உடையார்" தமிழர்களை காக்க படையெடுத்து வந்தார். அவர் வல்லாளர்போல் தர்மயுத்தம் நடத்திக் கொண்டிருக்கவில்லை. அவரது சாகச யுத்தத்திற்கு முன் ஒரு முஸ்லீமும் உயிர்தப்பவில்லை.

தமிழர்களுக்கு சுதந்திர வாழ்வை மீட்டளித்தார் கம்பண்ணா.

மேற்கண்ட கொடூர வரலாற்றை ஸ்ரீரங்க திருக்கோவில் சார்ந்து எழுதப்பட்ட தமிழக வரலாறான கோயிலொழுகு கூறி ரத்தக்கண்ணீர் வடிக்கிறது.

இவ்வரலாற்றை குமர கம்பண்ணரது மனைவியும் சமஸ்கிருத மேதையும் பெரும் கவியரசியுமான ராணி கங்காவதி "மதுரா விஜயம்" மற்றும் "குமார கம்பண்ண பிரபாவம்" என்கிற பெயரில் நாட்குறிப்பாக எழுதிவைத்துள்ளார்.

இந்த இரத்தம் படிந்த வரலாற்றை இஸ்லாமிய யாத்ரிகர் இபின் படூடாவும் விரிவாக எழுதி வைத்துள்ளார்.

ஆனால் நமக்காக போரிட்டு அத்னையும் இழந்து சொல்லொணா துயரங்களை அனுபவித்தவர்களை தெலுங்கன், கன்னடன், வடவன், மறாட்டி வெளியேறு என நன்றி கெட்டுப்போய் அவமானப்படுத்தி பாவம் தேடுகிறோம்.

இந்த வரலாற்றை அறிய இன்றைய கர்நாடகா, ஆந்திர மற்றும் தெலுங்கானாவின்  வாரங்கல் கர்னூல் கடப்பா ஆகிய மாவட்டங்களுக்கு சென்றால் இன்றும் அங்குள்ள மக்கள் அனைத்து நிகழ்வுகளிலும் தங்கள் தியாக ராணிகளையும், ராமலிங்கராஜாவையும் புகழ்ந்து பாடும் நாட்டுப்புற பாடல்களை பாடுவதை கேட்கலாம்.

திருமணம் மற்றும் பெண்பிள்ளைகள் சடங்கானால் மேற்கண்ட பாடலை பாடாமல் காரியமாற்றார்.

மேற்படி நாட்டுப்புற பாடல்களில் ஸ்ரீரங்கத்தின் பெருமை, அங்கே அருளாட்சி செய்யும் திவ்ய தம்பதிகளின் புகழ், அழகு எல்லாம் வரும். விதிவசத்தால் ஸ்ரீரங்கமும் தமிழர்களும் முஸ்லீம் பாவிகளுக்கு அடிமையாக நேர்ந்த வரலாற்றை பாடுவர்.

அத்தோடு தமிழர்களின் மேன்மை புகழ் வீரம் எல்லாம் பரந்துப்பட்டுப் பாடப்படும்.

அடுத்ததாக வீரவல்லாளர் சரித்திரம் பாடப்படும். அவருக்கு ஏற்பட்ட கொடூர முடிவு துக்கத்துடன் பாடுவர். 

அடுத்து பேரரசர் ராமலிங்கராஜா மற்றும் அவரது அழகு சொரூபமான ராணிகள் இருவர் பற்றி விஸ்தாரமாக பாடுவார்கள்.

அப்போது பல வம்ச பாரம்பர்யத்தை சேர்ந்த இளைஞர்கள் பற்றி பாடல்கள் வரும். அந்த இளைஞர்கள் யாரென்றால் - ராமலிங்கராஜா ஹிந்துக்களை காக்க தனது கருவுற்ற மனைவிகளை முஸ்லீம் சுல்தானுடன் அடிமையாக அனுப்பியதால், எங்கள் அன்னையரை அன்னியரிடம் விட்டுவிட்டு உயிர் வாழ சகியோம் என்று வீரம் உந்த, ராமலிங்க ராஜாவின் புதுப்படையில் சேர்ந்து, மதுரை முஸ்லீம் சுல்தான் மீது மீண்டும் போர்தொடுத்து முஸ்லிம்களால் வெட்டி சாய்க்கப்பட்டவர்கள். இன்றும் அந்த இளைஞர்கள் நினைவாக நடப்பட்ட நூற்றுக்கணக்கான நடுகற்களை காணலாம். 

கடைசியாக முஸ்லிம்களை ஜெயங்கொண்ட குமாரகம்பண்ண இளவரசரைப் போற்றி பாடல் பாடுவார்கள். 

ஆனால் தெலுங்கனே கன்னடனே வெளியேறு என்று குரைக்கும் நன்றி கெட்ட நமக்கு அதிர்ச்சி அளிக்கும் வகையில் ஒரு பாடலை இன்றும் முத்தாய்ப்பாக பாடுவார்கள்.

அந்த பாடலில் முதல்பாகமாக தங்களுக்கு வீரமுள்ள ஆண்பெண் குழந்தைகளுடன் ஆன வம்ச விருத்தியை வேண்டுவார்கள். செல்வம் வேண்டுவார்கள்.

கடைசியாக தமிழர்களது நல்வாழ்வை வேண்டி மனமுருக சிலவரிகள் பாடுவார்கள். தாங்களும் தங்களது பேரரசர்கள் வீரவல்லாளர் மற்றும் ராமலிங்கராஜா போல தமிழர்களுக்காக உயிரையும் கொடுக்க சித்தம் கொண்டிருப்பதாக சூளுரைத்து முடிப்பார்கள்.

வாழ்க பாரதம்!

வளர்க இந்துத்துவம்!