கும்பகோணத்தை சேர்ந்த சதாசிவம்-புவனேஸ்வரி தம்பதிக்கு ஒரு ஆண் குழந்தை. பெயர் சுப்பிரமணியன். இரண்டரை வயதாகியும் குழந்தை நடக்கவில்லை. தூக்கி நிறுத்தினால், தடுமாறி கீழே விழுவான். குழந்தையின் தாய்வழி தாத்தா கிருஷ்ணமூர்த்தியும், பாட்டி ராஜமும் ரொம்பவே வருத்தப்பட்டார்கள்.
"பூர்வகர்மா (முன்வினை பாவம்) காரணமாகத்தான் அவன் இப்படி பொறந்திருக்கான். நிறைய கோவில்களுக்கு அவனை கூட்டிட்டு போய் பிரார்த்தனை பண்ணு. பரிகாரம் செய்,'' என்று கிருஷ்ணமூர்த்தியின் நண்பர் ஒருவர் சொன்னார்.
அதன்படி கிருஷ்ணமூர்த்தி தம்பதிகள் பல கோவில்களுக்கும் சென்று பரிகாரம் செய்து வந்தார்கள். இதனிடையே வைத்தியம் வேறு நடந்தது. டாக்டர்களுக்கு குழந்தை நடக்காததன் காரணத்தை கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை. பணம் செலவானது தான் மிச்சம்.
இந்த சமயத்தில் கிருஷ்ணமூர்த்திக்கு தெரிந்த நண்பர், "நீங்க காஞ்சி மடத்துக்கு குழந்தையை அழைச்சுண்டு போய் வாங்கோ. மகா பெரியவரை தரிசனம் செய்தா, குழந்தைக்கு விமோசனம் கிடைக்கும்,'' என்றார்.
அவர்களும் காஞ்சிபுரம் வந்து சேர்ந்தார்கள். அன்று மடத்தில் பெரியவரைத் தரிசிக்க ஏகப்பட்ட கூட்டம் வரிசையில் காத்திருந்தது. கிருஷ்ணமூர்த்தியும், பேரனை கையில் வைத்துக் கொண்டு "ஹரஹர சங்கர ஜெயஜெய சங்கர' என்ற கோஷம் எழுப்பியபடியே, வரிசையில் வந்தார். இந்த சமயத்தில் கூட்டம் தாளாமல் பேரன் அழ ஆரம்பித்து விட்டான்.
ஒரு வழியாக சமாதானப்படுத்தினார் தாத்தா. அவரது முறை வந்ததும், பேரனை கீழே விட்டு சாஷ்டாங்கமாக நமஸ்காரம் செய்வது போல், பெரியவர் முன் படுக்க வைத்தார் கிருஷ்ணமூர்த்தி. அவரது கண்கள் கலங்கியிருந்தன.
அப்போது பெரியவரின் தீர்க்கமான பார்வை குழந்தை மீது பட்டது. ஒரு சீடரை அழைத்து, "குழந்தையை தூக்கி வைத்துக் கொள்ளச் சொல்,'' என்று சொல்லி அனுப்பினார். சீடனும் அதை கிருஷ்ணமூர்த்தியிடம் சொல்ல, அவர் பேரனைத் தூக்கிக் கொண்டார். அவர்களுக்கு கல்கண்டு, குங்குமப் பிரசாதம் கொடுத்தார் பெரியவர். பின், அவர்கள் அங்கிருந்து நகர முயல, சீடரிடம், "அவர்களை காத்திருக்கச் சொல்' என்று சைகை காட்டினார்.
கிருஷ்ணமூர்த்தியிடம் சீடர் இதைச் சொல்ல, கிருஷ்ணமூர்த்தி தம்பதியர் காத்திருந்தனர். சற்றுநேரத்தில், அவர்களை அழைத்த பெரியவரிடம், "பெரியவா! எங்களுக்கு திருவையாறு பூர்வீகம்...என்று ஆரம்பித்து, பேரனின் நிலையை எடுத்துச் சொன்னார்.
பெரியவர் ஒரு வாழை பழத்தை எடுத்தார். அதை உரித்து குழந்தையிடம் கொடுத்து, சாப்பிடச் சொன்னார். குழந்தை சாப்பிடும் வரை கவனித்துக் கொண்டிருந்தார்.
சாப்பிட்டு முடித்ததும் அவர்களை அனுப்பி விட்டார்."பொதுவாக பெரியவர் பழங்களை பக்தர்கள் கையில் கொடுப்பது வழக்கம். இந்த குழந்தைக்கு உரித்துக் கொடுத்தார் என்றால் அது மகாபாக்கியம்'' என்று ஆச்சரியப்பட்டார் ஒரு மாமி. வீட்டுக்குச் சென்ற கிருஷ்ணமூர்த்தி தம்பதியர் தொடர்ந்து பெரியவரை மானசீகமாக பிரார்த்தித்து வந்தனர். சில மாதங்களிலேயே குழந்தை நடக்க ஆரம்பித்து விட்டான்.இப்போது சுப்பிரமணியனுக்கு வயது 24. நடையில் அவரது வேகத்துக்கு ஈடு கொடுக்க குடும்பத்தில் யாருமில்லை..."நடையா...இது நடையா...'என்று பாராட்டுமளவுக்கு...!
ஹரஹரசங்கர ஜெயஜெயசங்கர!
No comments:
Post a Comment