ஜகத்குரு

 101. ஜகத்குரு (சிசீ 10)

#ganeshamarkalam

ரெம்ப நாளைக்கு அப்பரம் காஞ்சீபுரம் வரேன். வரப் பிடாதுன்னு இல்லை. சமயம் தோதுப் படலை. மின்னெல்லாம் மாசம் ஒருக்கா, விசேஷங்களில், குறிப்பா நவராத்திரி சமயத்துல ஒரு ட்ரிப் அடிச்சுடுவேன். வரப்போல்லாம் ஆத்துல பட்டுப் புடவை வாங்கிப்பா. அந்த உந்துதலில் என்மேல் ப்ரெஷர் போட்டு எல்லாம் நடக்கும்.

வந்தா பாக்க வேண்டிய இடங்கள்னு எத்தனை ஆய்ப்போச்சு! கோவில்களுக்கு பஞ்சமேயில்லை. முக்கியமானதா பாத்துட்டு சொச்சத்தை அடுத்த ட்ரிப்புன்னு வச்சுக்கலாம்னா என்னாச்சு பாருங்கோ அந்த சொச்சம் போகாமலே பல வருஷம் ஓடிடுத்து. போன தடவை காமாக்ஷி தரிசனம் ஆனதும் எல்லா பெருமாளையும் பாத்துடலாம்னு இண்டு இடுக்குலேல்லாம் கோவில்களை தேடிப் பிடிச்சுப் போனம். 

இந்தத் தடவை காமாக்ஷியம்மன், ஏகாம்பரேஸ்வரர், வரதராஜப் பெருமாள் மஸ்ட். இருக்கவே இருக்கு காஞ்சீ மடம்! ஊரச் சுத்திச் சில கோவில்களை பாத்துடலாம்னு. ஓரிக்கை மணிமண்டபம் ஆல்ஸோ. நைட் ஸ்டே பண்ணிட்டா என்னன்னும். 

எங்காத்து மாமியும் அவள் தங்கையும், அவள் பையனும் சேர்ந்துக்க கார் ரொம்பித்து. நானும் என் நெஃப்யூவும் “இவாள புடவைக் கடைக்குள் விட்டூட்டு சங்கர மடத்துக்குப் போய் உக்காந்துக்கலாம், போன் பண்ணுவா அப்பரமா மீட் செஞ்சுக்கலாம்”. செல்ஃப் ட்ரைவ்னதுனால கார் என்னோடவே. குமரக் கோட்டத்துக்கு எதுக்கால பார்க் பண்ணிட்டு மடத்துக்கு வந்தம்.

நுழை வாசல இந்தண்டை பண்ணிட்டா. வழக்கமா வாசல்ல அன்னதானமாம். பெரியவா, இப்பத்திய மடாதிபதி ஆந்திரா பயணம், துளசிமாடம் பாக்கலாம். புஸ்தகங்கள் விற்பனை ஆகிண்டு. “தெய்வத்தின் குரல்” எல்லா வால்யூமும். என்கிட்ட இருக்கே! கடந்து போயாச்சு. ஆபீஸ்ல அன்னதானத்துக்கு கொஞ்சம் நங்கொடை தந்துட்டு சீட்டை வாங்கிக்கரச்சே இவரண்டயே கேட்டா என்னன்னு “எங்களுக்கு உதவ யாராவது இருக்காளா?” “என்ன உதவி வேணும்? தயங்காம கேளுங்கோ”. “ஒண்ணுமில்லை. மணி 3 ஆச்சு. சாயங்காலம் 5 மணி வாக்கில் காமாக்ஷியம்மன் கோவிலுக்குள் அழைச்சிண்டு போய் கர்பக்கிரஹத்துக்கு கிட்டக்க தரிசனம் செஞ்சு வைக்க யாரையாவது கூட அனுப்ப முடியுமா?” யோசிக்கரர் மாமா.

“நீங்க ஒண்ணு பண்ணுங்கோ. அம்மன் கோவில் ராஜகோபுரத்துக்கு எதுத்தாப்போல் சன்னதித் தெருவுல ரெண்டாவது அகத்துல சுவாமிநாத குருக்கள் இருப்பார். கார்த்தால பணி முடிச்சுட்டு ஆத்துலதான் இருப்பார். அவரண்டை ராமசுப்பன் சொன்னார்னு எம்பேரைச் சொன்னேள்னா ஏற்பாடு செய்வர். முடிஞ்சா அவரே வருவார். அந்த அம்பாளுக்கு குருக்கள் டீம்ல அவரும். இன்னொரு விசேஷம் என்னன்னா மஹாபெரியவாளுக்கு சேவகம் செஞ்ச ஒரு பெரியவரோட பிள்ளை அவர். நிச்சயம் உதவுவார்”. நன்றி சொல்லிட்டு உள்ளே போனம்.

 கூட்டமில்லை. சுத்தீ வந்துட்டு பெரீசா இருந்த மண்டபத்துல உக்காந்துண்டம். எப்படா போன் வரும் போலாம்னு. 4:40க்கு வந்தது. “ஷாப்பிங்க் ஆச்சு, எங்கே இருக்கேள்?” “ஆட்டோ பிடிச்சு மடத்து வாசல்ல வாங்கோ, சாமானை கார்ல வச்சுட்டு கோவிலுக்குப் போலாம்”. வந்தா.

குருக்கள் அகம் தெரியலை. ரோடுல பூக்கடைகளா! விசாரிச்சதில் ஒரு கிழவி “என் பின்னாடி இருக்கே அந்த வீடு”னு அலட்சியமா. அவாத்துல இவளை வாசலுக்கு எதுக்கால கடை போடாதேன்னு திட்டியிருக்கலாம். ரேழி மாதிரி நீளமா. அதுல நின்னுண்டு இவனை சார்னு கூப்பிடச் சொல்லீட்டு நாங்க ரோட்டுலயே. இந்தண்டை கோபுர வாசல் தொறந்து ஜனம் போயிண்டும் வந்துண்டும். அம்பாளப் பாக்க க்யூ ஃபார்ம் ஆகிடுத்து. மாமா வந்ததும் நான் மின்னே போய் வந்த விவரத்தைச் சொல்ல, “அதுக்கென்ன பேஷா செய்யலாம்”னு வந்தர்.

கோவிலுக்குள் எப்படி போணம், எப்படி வரணம் எப்போ தரிசனத்துக்கு போலாம்னு சொல்லிண்டே அழைச்சிண்டு போயி ஆதிசங்கர பகவத்பாதாள் சன்னதிக்கு கிட்டக்க தடுப்பு இருந்ததை தள்ளிண்டு “என் பின்னாடியே வாங்கோ!” இப்படீக்கா போயி சட்டுன்னு உள் மண்டபத்துல கர்ப்பக் கிரஹத்துக்கு கிட்டக்க அம்பாள் பக்கத்துல அழைச்சிண்டு போயிட்டார். மின்னாடியே சட்டை, பனியனை கழட்ட வச்சுட்டு. 

சாயரக்ஷை பூஜை முடிஞ்சு அம்பாள் ஜொலிக்கரா. ஆதிசங்கரர் நிறுவின சக்கரம் காமிக்கரர், இந்தண்டை ஆதி பராசக்தி பெருமாள் மூர்த்தி – குங்குமத்தால மறைச்சு, இதுவும் திவ்ய தேசமாய். “இப்படி உக்காந்துக்கோங்கோ, அங்கேந்து பாக்கரவாளுக்கு மறைக்காம.” அவரே தீபாரதனை காமிச்சு அம்பாளுக்கு சாத்தியிருந்த மாலை ஒண்ணை எடுத்துண்டு வந்து எனக்கு போட்டுட்டு எல்லாருக்கும் குங்குமப் பிரஸாதம் தந்துட்டு- “வெளீல வெயிட் பண்ரேன், இருந்து பாத்துட்டு வரலாம்.”

திவ்யமான தரிசனம். பரப்ரம்ஹ ஸ்வரூபிணி. பத்மாஸனத்தில் கண்களை சிமிட்டிண்டு. ஸ்ரீசக்ரம் வச்சது 8ஆம் நூற்றாண்டாம். மார்கண்டேய புராணத்துலேயே இக்கோவிலைப் பத்தி சொல்லியிருக்காம். உக்காந்திருகப்போவே விவரிக்க முடியாத பரவசம் நெஞ்சுல பூந்துண்டது. அப்பரம் எழுந்து வந்துட்டோம். வெளீல தடுப்பு கிட்டக்க சுவாமிநாத மாமா. “தரிசனம் ஆச்சா? வாங்கோ பிரதக்ஷணமா வரலாம்”.

 அவர் கூடவே வந்து கொடிமரம் கிட்ட நமஸ்காரம் பண்ணிட்டு பிரதக்ஷணமா வரச்சே திருப்பணிகள் நடந்து இடம் மாறிட்டதை சுட்டிக் காமிக்கரார். “பக்தா நிறைய வந்துட்டாலும் அழகா வரிசையா வெய்யல் படாம நின்னுக்கலாம்”.

“இந்த கோவிலுக்குள் 2 திவ்யதேசம் இருக்கு தெரியுமோ? கள்வர் பெருமாள் அப்பரம் ஆதிவராஹர். அதைத் தவிர லக்ஷ்மி நாராயணப் பெருமாள். திருக்குளத்துல நீர் ததும்பிண்டு. உசரமா மண்டபத்தை பாத்ததும் வழக்கமா உக்காந்துக்கராப்போல் லேட்டீஸ் அங்கே போனா – ஷாப்பிங்க் செஞ்ச அசதி. மாமா கேக்கரார். “இன்னும் எங்கெல்லாம் போரதா பிளான்?” “இன்னைக்கு ஓரிக்கை மணிமண்டபம், ராத்திரி தங்கிட்டு நாளைக்கு அக்கம் பக்கத்துல சில இடங்களை பாக்கலாம்னு. மகரல், கைலாஸநாதர், வைகுண்ட பெருமாள் அப்படீன்னு. பெரீசா இலக்கு வச்சுக்கலை”. “சரி. பெண்களெல்லாம் இங்கே இருகட்டும் உங்களுக்கு ஒரு கோவில் காமிக்கரேன், பக்கம்தான் வாங்கோ!” 

கிழக்கு கோபுரத்துல திரும்ப வெளீல வந்துட்டு லெஃப்டுல போனா 100அடீல ப்ரொடெக்டட் மானுமென்ட் அப்படீன்னு சொக்கீஸ்வரர் கோவில். சின்னதா, ஆகப் பெரீய அழகா, ஒரு பள்ளத்துக்குள்ள.

“அட, இது என்ன?” கேக்கரேன். “இந்துர்ல காமாக்ஷி இருப்பதால எந்த சிவன் கோவில்ல அம்பாள் கிடையாது. இங்கே மட்டும் காமாக்ஷி சமேத சொக்கீஸ்வரர். கெளசிகேஸ்வரர்னும் சொல்லுவா. கல்லணை கட்டின கரிகால் சோழன் கட்டினது. ரெம்ப பாழடைஞ்சுட்டதை மஹாபெரியவாதான் சீர்படுத்தச் சொல்லி அப்பரம் அரசாங்கம் தங்கள் பாதுகாப்பில் எடுத்துண்டுட்டா”. “உங்க தோப்பனார்தான் பெரியவாளுக்கு சேவகம் செஞ்சாராமே! எப்பேற்பட்ட கொடுப்பினை! நீங்களும் சின்ன வயசுல பெரியவாளோட பேசியிருக்கேளா?” என்ன கேட்டுட்டேன் மனுஷர் சட்டுன்னு சைலன்ட் ஆகிட்டர்?

கோவிலுக்குள் இருந்த அரசமரத்தடீல பென்ச் மாதிரி இருந்ததுல உக்காந்துக்கரார். நானும் சித்தே தள்ளீ பக்கத்துல. என்ன சொல்லப் போரார்னு ஆவலா.

 “அமாம் அது ஒரு திவ்யானுபவம். எங்கப்பா அதிகம் பேசமாட்டார். மடமே கதின்னு இருப்பார். பலதடவை என்னையும் கூட வான்னு அழைச்சிண்டு போவார். சிலநா ஆத்துக்கு வரச்சே அவர் முகம் அதி பிரசன்னமா இருக்கும். இன்னைக்கு ஒரு அற்புதம் நடந்ததுடீம்பர் அம்மாவண்டை. என்ன நடந்ததாம்னு ஆவலா கேக்க சொல்லுவார்”. “எனக்கு ஒண்ணு சொல்லுங்களேன்”. நிறைய கேள்விப்பட்டிருப்பம். இவர் சொல்வது என்னவா இருக்கும்?

“பெரியவாளை பாக்க அனுதினமும் ஜனங்கள் எல்லா ஸ்ட்ரேடாவுலேந்தும். எல்லார் மனசுலேயும் ஒரு விசாரம், தீர்க்கமுடியாத கவலையோட வருவா. முகத்தைப் பாத்ததும் என்னன்னு பெரியவாளுக்கு தெரிஞ்சுடுமோ!. அன்னைக்கு ஒரு மாமி தன் பொண்ணூக்கு கல்யாணம் பண்ணனம், கையில் காசில்லைன்னும் யாராவது உதவ மாட்டாளான்னும் கவலையோட பெரியவாளை தரிசனம் செய்ய வந்து வரிசையில் பின்னாடி. மடத்துல பணயுதவியோ லோனோவா தரப் போரா? பெரியவாளைப் பாத்தா கஷ்டம் விலகிடும்னு ஆணித்தரமான நம்பிக்கை. பெரியவாகிட்ட ஒரு வணிகன் மடத்துக்கு காணிக்கை தர முன்வந்தவனை வரிசைல இல்லாம மஅழைச்சிண்டு வந்து அறிமுகப்படுத்தரா சிப்பந்திகள். இவர் என்ன சொல்லி அவனைப் பணித்தார்ங்கரேள்?” கேட்டூட்டு என்னை பாக்க நான் அவரை

“அதோ நிக்கராளே கோமதி மாமி, அவாத்துக்கு அவா கேக்கும் சாமானை ஒரு வண்டீல ஏத்தி அனுப்பி வையுங்கோ. மடத்துக்கு செஞ்சதாவே ஆகும்.” மாமியைக் கை காமிச்சிருக்கார். அவனும் “அப்படியே செய்யரேன் சாமி!” எங்கப்பா சொல்லுவார். பெரியவா இப்படித்தான் அற்புதங்கள் நடத்திக் காட்டுவா, இருக்குன்னு வரவாளையும் இல்லைன்னு வரவாளையும் சேர்த்து வச்சு எல்லார் விருப்பங்களையும் பூர்த்தி செஞ்சுண்டு. இப்போல்லாம் பற்பல கட்டுக்கதைகள் பெரியவா பத்தி, என்ன சொன்னாலும் எடுபட்டுடும்னு பலபேர் இதையே நல்ல வியாபார தந்திரமா பெரியவா பேர் சொல்லி நடத்திண்டு, அதுல 99 சதவிகிதம் பொய்யும் புனைசுருட்டும், நல்லதைத்தானே சொல்ரம், எழுதரோம்னுட்டு யாரும் டிஸ்ப்யூட் செய்ய மாட்டான்னு. இதெல்லாம் மின்னமே ஆரம்பிச்சுடுத்துன்னும் எங்கப்பா வருத்தப் படுவார். ஒண்ணும் செய்ய முடியலைன்னும். மடத்லேயும் இதை தவிர்க்க ஒண்ணும் பண்ணலைனு சிலசமயம் கோச்சுப்பர்”.

“ஜகத்குருன்னு சொல்ராளே?” “ஆமாம் எல்லா மடாதிபதிக்கும் அந்த பட்ட உண்டு”. “அதுக்கென்ன அர்த்தம்?” “நீங்கதான் ஆராய்ஞ்சு கண்டுபிடிக்கணம். இப்படிப் பல விஷயங்களுக்கு டிக்ஷனரி மீனிங்னு ஒண்ணு, ஆனா அதை மிறின ஒரு ஆழ்ந்த புரிதலை அந்த வார்த்தை சொல்லிக் குடுக்கும். அதை அவாவா உனர்ந்து கொள்ளணும். ஜகத்குருன்னா அதை மகா பெரியவாளோட சம்பந்தப் படுத்தரச்சே பல பரிமாணங்கள்ல அர்த்தம் கிடைக்கும். இன்னதுதான்னு இல்லை” இன்னும் சொல்ரார் மாமா. 

“ஜகத்குருன்னா இந்த ஜகத்துக்கே குருவா போற்றப்பட வேண்டியவர், குருவா இருப்பவர்னு. ஜகம்னா? சகல அண்டங்கள். இந்த பிரபஞ்சத்துல இருக்கும் எல்லாவும் அதுல. ஜகன்னாதன்னா ஈஸ்வரன். ஜகத்தோட நாதன். நாதன்னா தலைவன்னு நேரோவா வச்சுக்காம, பரிபாலனம் செய்பவர், ரக்ஷித்துக் காப்பவர், நடத்திண்டு இருப்பவர்னு. அதேபோல் ஜகத்குரு. ஆனா யார் ஜகத்துக்கு குருவாக இருக்க முடியுமாம்? யார் இந்த ஜகத்தை முழுமையாக புரிந்து வச்சிருப்பவரோ அவர்தான். ஜகத்தையும் அதன் பரம ரகஸியங்களையும் காரண காரியங்களையும் யார் தெரிஞ்சுண்டுட்டாரோ அவர் மட்டுமே அதற்கு குருவாக முடியும். நாம பாவிப்பது, அப்படி நினைச்சு நமஸ்காரம் செய்வது ஒரு பக்கம், அதுக்கு பாத்யதைன்னு ஒண்ணு உண்டோன்னோ. எங்கப்பா சொல்லுவர், சுவாமிநாதா மஹாபெரியவாதாண்டா ஜகத்குருன்னு. இதுக்கு அடிக்கடி ப்ரூஃப் கிடெச்சிண்டே இருந்ததாம்”.  இன்னும் சொல்ரார். 

“இதைப் பத்தி பரமாச்சார்யரே ஒரு பிரவசனத்துல சொல்ரார். ஜகத் குருன்னா யாரு? அந்த பட்டம் யாருக்குப் பொருந்தும்? குரவே ஸர்வ லோகானாம் பிஷஜே பவரோகிணாம் | நிதயே ஸர்வ வித்யானாம் ஸ்ரீ தக்ஷிணாமூர்த்தையே நம: | என்று தக்ஷிணாமூர்த்தியை ஜகத் குருவாக சொல்லியிருக்கு. வசுதேவ சுதம் தேவம் கம்ச சாணூர மர்தனம் தேவகி பரமானந்தம் கிருஷ்ணம் வந்தே ஜகத்குரும் என்று க்ருஷ்ணனை ஜகத் குருவாக சொல்லி இருக்கு. ஸ்ருதி ஸ்ம்ருதி புராணானாம் ஆலயம் கருணாலயம் நமாமி பகவத் பாத சங்கரம் லோக சங்கரம் என்று ஆச்சார்யாளையும் சொல்லி இருக்கு. ஆச்சார்யான்னா ஆதிசங்கர பகவத்பாதாள். வேறு யாரையும் இப்படி சொன்னதாக தெரியவில்லை. ஜகத்குரு என்பதை இரண்டு விதமா அர்த்தம் பண்ணலாம். ஜகதாம் குரு என்றால் ஜகத்துக்கே குரு என்பதாக முன்னே மூன்று பேரை சொன்னேன். யாருக்கு 'ஜகத் ஏவ குரு' என்றும் அர்த்தம் பண்ணிக் கொள்ளலாம். யாருக்கு இந்த உலகமே குருவா இருக்கோ அவர் ஜகத்குரு என்றும் அர்த்தம் பண்ணலாம். அப்படிப் பார்த்தா சின்ன வயசில் இந்த மடத்துக்கு வந்ததில் இருந்து லோகத்திடம் இருந்து பாடம் கற்றுக்கொண்டே இருக்கேன். இன்னமும் பாடம் கற்றுக்கொள்கிறேன். அதனால்தான் வேறு யாரையும் விட எனக்கே அதுக்கு அதிக அருகதை இருக்குன்னு சொன்னேன் அப்படீங்கரார்.” “அப்படியா?”

“அத்தனை அடக்கமா இன்னும் பாடம் கத்துண்டிருக்கேன்னு சொன்னத நமக்கு ஒரு பாடமா சொல்ரார்னு வச்சுக்கணம். அதே சமயத்துல அவருக்கு தெரியாத ரகஸியம் இல்லைன்னு எல்லாருக்கும் தெரியும். அதனால்தான் அத்தனை பேர் அவரை தரிசிக்க. ஆச்சார்யாள் பாதத்தில் இருந்தா போதும், அவர் பாத்துண்டுடுவர்னு நம்பிக்கையா இருப்பவா சிலரே. அதுவும் இந்தக் காலத்துல யார் அப்படி?” சொன்னவர் திரும்பவும் சைலன்ட்டா ஆகிட்டர். சித்தே நாழி மவுனம்.

“அப்பேற்பட்ட மஹான் நம்மிடையே இருந்திருக்கார், 100 வருஷம் நாமெல்லாம் என்ன செஞ்சம்? போரப்போல்லாம் ஒருத்தர் விடாம தங்கள் கஷ்டங்களையும் துக்கங்களையும் மட்டுமே அள்ளிண்டுபோய் அவரண்ட முறையிட்டு அதுக்கு தீர்வை யாசிச்சிண்டு. யாரும் அவர் கொண்டிருந்த உண்மையான ஞானத்தில் கொஞ்சமாவது யாசிச்சு வாங்கிண்டுடணம்னு நினைச்சு அணுகலை என்பதே ட்ரேஜிடி”. “கேட்டிருந்தா சொல்லியிருப்பாரா?” “இதான் அதுன்னு சொல்லாம நிச்சயம் இப்படிப் போய் அதை தேடுன்னு வழி காட்டியிருப்பார். ஆனா அதுக்கெல்லாம் நம்மண்டை ஏது அவகாசம்? ஓரிக்கை போப்போரேன்னு சொன்னேளே!” “ஆமாம்”. “அங்கே வேண்டிக்கலாம் எல்லாம் விளங்கணம்னு. நிச்சயம் கைகூடும்”.

சுவாமிநாத குருக்கள் தக்ஷிணை வாங்கிக்கவே மாட்டேன்னுட்டு கிளம்பிப் போய்ட்டர்.

(சிறுகதைகள் சீசன் நிறைவு. மீண்டும் சந்திக்கும் வரை அடியேன் வந்தனங்களுடன் விடை பெற்றுக் கொள்கிரேன்)