பிராப்தம்-3
ஊருக்கு திரும்பி வந்த சாம்புவின் முகத்தை வைத்தே ஒருவாறு நடந்திருப்பதை ஊகித்தாள் மங்களா.அதன் பின் அவள் இதுபற்றி மௌனம் காத்தாள்.இரண்டு வருடம் உருண்டோடின.மங்களத்தை பார்க்க அவள் சித்தப்பா காசிராமன்
கரூரிலிருந்து வந்திருந்தார்.அவர் வீட்டருகில் தென்காசியை பூர்விகமாக கொண்ட ராமசேஷன்,லக்ஷ்மி தம்பதிகளுக்கு பதினாறு வயதில் நீலகண்டன் என்ற மகன் இருப்பதாகவும், அவர்களும் பெண்ணைத்தேடுவதாகவும் கூறினார். அவருடன் சாம்புவும் கரூர் சென்று
ராமசேஷனிடம் ஜாதகப்பரிவர்த்தனை செய்து கொண்டார்.முதலில் மங்களம் திருநெல்வேலிகாராளா இருக்காளே என்று தயங்கினாள்.(அந்த காலத்தில் நார்த் ஆற்காட், சவுத் ஆற்காட் சேர்ந்தவர்கள் திருச்சி தஞ்சாவூர் பெண் எடுப்பதும், தஞ்சாவூர்காரர்கள் திருநெல்வேலி, பாலக்காடு பெண் எடுப்பதும் மிக அபூர்வமாக இருக்கும்).காசிராமன்தான் அவளை சம்மதிக்க வைத்தார்.
கல்யாண முதல் பத்திரிக்கையை காஞ்சி மடத்துக்கு அனுப்பிய சாம்பு,மங்களாவுடன் திருச்சி சென்று அக்கா அத்திம்பேரை பத்திரிக்கை வைத்து அழைத்தார். விச்வேஸ்வரன் வழக்கம்போல முகம் கொடுத்து பேசவில்லை.விசாலத்துக்கு காமாக்ஷியை மாட்டுப்பெண்ணாக்கிக் கொள்ள முடியவில்லையே என்ற வருத்தம் உள்ளத்தில் ரணமாக தைத்தது.
கல்யாணத்துக்கு விசாலமும், சுப்ரமணியனும் மட்டுமே இரண்டு நாட்கள் முன்னதாக வந்திருந்தனர்.விசாலம் காமாக்ஷியை கட்டிக்கொண்டு "இப்பேர்பட்ட தங்கத்தை பறி கொடுத்தூட்டனே"என்று கதறினாள்.
1943 ம் வருடம் ஒரு சுப முகூர்த்தத்தில் காமாக்ஷி நீலகண்டனுக்கு கழுத்தை நீட்டினாள்.அக்ராஹாரம் முழுவதும் தடுத்து பந்தல் போட்டு,ஐந்து நாள் கல்யாணம் ஜோராக நடந்தது.காமாக்ஷி புக்ககத்திற்கு கரூர் சென்றாள்.மகளைப்பிரிந்த வருத்தத்தில் சாம்பு வயக்காட்டில் உட்கார்ந்து யாருக்கும் தெரியாமல் அழுது தீர்த்தார்.அப்பா பெண்ணுக்குண்டான பந்தம் அலாதியானது.
1959 ஆம் வருடம் காமாக்ஷி ஒரு ஆண் குழந்தைக்கு தாயானாள்.
காலசக்கரம் சுழன்றது. மூன்று வருடம் போனதும் தபாலில் சுப்ரமண்யனின் கல்யாண பத்ரிக்கை வந்தது. அதனை அடுத்து வந்த இன்லேண்ட் லெடரில்
விசாலம் தனியாக அவனுக்கு எழுதியிருந்தாள்.
"சிரஞ்சீவி சாம்புவுக்கு, விசாலம் எழுதிக் கொண்டது. இவர் குணம் உனக்கு தெரிந்ததே. இனிமே இவரை திருத்த முடியும்ன்னு நேக்கு தோணல. அந்த கடவுளா பாத்து திருத்தினாத்தான் உண்டு.மணி கல்யாணத்துக்கு உன்னை நேரில் வந்து கூப்பிட்டு இருக்கணும். அதான் முறை. அப்படி செய்ய முடியாத பாவியாய்ட்டேன். என் நெலைமை உனக்கு புரிஞ்சிருக்கும்ன்னு நெனைக்கறேன். விட்டு குடுக்காம நீயும் மங்களாவும் வந்திருந்து மணி கல்யாணத்தை நடத்தி அவனை ஆசீர்வதிக்கும்படி கேட்டுக்குறேன். தயவு செஞ்சு பழசயெல்லாம் மனசுல வெச்சுண்டு கல்யாணத்துக்கு வராம இருந்துடாதே. உன்ன நா மலை போல நம்பி இருக்கேன்.
உன்னை விட்டா நேக்கு யார் இருக்கா. அம்மா சொல்படி,எழுதியது மணி".
லெட்டரை படித்ததும் சாம்புவுக்கு கண்ணீர் பொத்துக் கொண்டு வந்தது. ஒரே தமக்கை. அவள் மட்டும் என்ன பண்ணுவாள். விட்டுக் கொடுக்காமல், சாம்புவும், மங்களாவும். கல்யாணத்துக்கு போய் சேர்ந்தார்கள்.1945 ல் மணி, மீனாக்ஷியை மணந்தான். எதிர்பார்த்த மாதிரி, விஸ்வநாதன் முகம் கொடுத்து பேசவே இல்லை. மாலை மாத்தும்போது,சாம்பு மணியை தோளில் தூக்கி கொண்டார். விசாலம் கண்ணில் பெருகிய ஆனந்த கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டாள். திருமணம் முடிந்து ஊருக்கு திரும்பி வந்தார்கள் சாம்புவும், மங்களாவும்.
1949ம் வருஷம் மணி மீனாக்ஷி தம்பதிகளுக்கு ஆண் குழந்தை பிறந்தது.
ஒரு வருடம் போனது. திடீரென்று ஒரு நாள் மணி மாதிரிமங்கலத்திற்கு வந்தான். வந்தவன் சாம்புவிடம் " மாமா. அப்பாவை பெரிய ஆஸ்பத்ரில சேத்தி ருக்கு. கிட்டத்தட்ட ரெண்டு மாசமா வைத்தியம் பண்ணிண்டு இருக்கோம். என்ன உடம்புன்னு புலப்படல. நாலஞ்சு நாளவே அப்பா உங்கள பாக்கணும்ன்னு சொல்லிண்டு இருக்கா. நீங்க உடனே கிளம்பி வரணம்" என்றான் சாம்புவும் அவன் கூட திருச்சிக்கு சென்றார். வீட்டிற்கு செல்லாமல்
நேராக பெரிய ஆஸ்பத்திரிக்கு சென்றார்கள். கண் மூடி படுத்திருந்தார் விச்வநாதன். பக்கத்தில் இருந்த ஸ்டூலில் விசாலம் கவலையோடு உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தாள்.சாம்புவை பார்த்ததும், விசாலம் குனிந்து விஸ்வநாதன் செவியில்"சாம்பு வந்திருக்கான்" என்றாள். உடனடியாக மின்சாரத்தை தொட்ட மாதிரி, லேசாக எழுந்து உட்கார்ந்தார் விச்வநாதன். சாம்புவை "வா"என்று கண்ணாலே கூப்பிட்டார். சாம்புவின் இரு கைகளை பிடித்துக் கொண்டார். அவரால் பேச முடியவில்லை. கண்களில் நீர் வழிந்தபடி இருந்தது. மெதுவாக சாம்புவிடம் பேசினார். "சாம்பு. என்ன இருந்தாலும் நீ பெரிய மனுஷன் டா. வயசுல நா பெரியவனா இருந்தாலும் நான் எவ்வளவு சின்னத்தனமா நடந்துண்டூட்டேன்.நம்ப உறவையே கெடுத்தூட்டனேடா. உன்ன பாக்கணும், உன்னிடம் மன்னிப்பு கேட்கணும் தான், இந்த உடல்ல உசுர் ஓட்டிண்டு இருக்கு. என்ன மன்னிச்சேன் ஒரு வார்த்தை சொல்லுடா" என்றார். இதை கேட்ட சாம்பு"அப்படியெல்லாம் சொல்லாதீங்க. இன்னும் ரொம்ப நாள் இருந்து நீங்க எங்கள எல்லாம் வழி நடத்தணும்" என்றான். அதற்கு விஸ்வநாதன்
"நான் இவ்வளவு நாள் இருந்து உங்களுக்கு பண்ண கெடுதல் போறாதா"என்று சொன்னவர் சாம்புவிடம் "நீயும், மங்களாவும் கூட இருந்து விசாலியையும் மணியையும்,அவன் பொண்டாட்டியையும் பாத்துக்கணும்.என்னைக்காவது ஒரு நாள் நம்ப ரெண்டு குடும்பத்துக்குள்ள கல்யாண பந்தம் வரும்டா" என்றார். மறுநாள் காலை அவர் உடல்நிலை சற்றே தேறிய மாதிரி இருந்தது.
ஆனால் மதியமே அவர் உடல்நிலை மோசமடைந்தது. மாலை விஸ்வநாதன் இறைவனடி சேர்ந்தார். மங்களமும், சாம்புவும் கூட இருந்து, 13 நாட்கள் காரியத்தை மணி செய்து முடிக்க உறுதுணையாக இருந்தார்கள். சுபம் முடிந்ததும் சாம்புவும்,மங்களாவும் ஊருக்கு திரும்பினார்கள்.
No comments:
Post a Comment