பெய்ரூட் - சுஜாதா

 பெய்ரூட் - சுஜாதா சிறுகதை

பெய்ரூட்டுக்கு நேராக ஃப்ளைட் இல்லை. நிக்கோஸியா ஸைப்ரஸ்ஸில் இறங்கிக் கொண்டு அங்கிருந்து ஜூனியே செல்ல, கப்பலுக்குப் பத்து மணி நேரம் இருந்தது.

விமான நிலையத்திற்கு ஜான் வந்திருந்தான். ஜான் என்பது அவன் நிஜப் பெயரல்ல என்பது சத்தீஷுக்குத் தெரியும். நிஜப் பெயர் கேட்கப் போவ தில்லை. இந்த வியாபாரத்தில் கேள்வியே கேட்கக் கூடாது. எல்லாருக்குமே பொய்ப் பெயர்கள். எல்லாமே பொய்தான், சில விஷயங்களைத் தவிர, காலாஷ்னிக் கோவ் ரைஃபிள்கள் நிஜம். பெய்ரூட் தெருக்களில் சிந்தும் இளைஞர்களின் ரத்தங்கள் நிஜம்.

ஜானை மூன்றாவது முறை சந்திக்கிறான்.

"போன தடவை பார்த்ததற்கு, நீ தலை முடி இன்னமும் உதிர்ந்து தொப்பை ஜாஸ்தியாகியிருக்கிறாய்."

ஜான் சிரிக்காமல், "டாலர்" என்றான் சுருக்கமாக.

"நான் பெய்ரூட் வரை வரவேண்டுமா?"

"ஆம். அங்கேதான் வியாபாரம்." "எத்தனை ரைஃபிள்கள் வேண்டும்.?"

"எத்தனை இருக்கிறதோ அத்தனை."

'"விலை?'"

''நீ சொல்லும் விலை பேரமே இல்லை தீவிரமான தட்டுப் பாடு,'' என்றான். ஜான்

இந்த யுத்தத்தில் வெறும் வியாபாரியா என்று சந்தேகம். பார்த்தால் லெபனான் கிறிஸ்தவன் போலத் தான் உடலமைப்பு. சரும நிறம் எல்லாம்.

ஈஸ்டர்ன் ஸ்டார் ஓட்டலில் இருவரும் லாபியில் வீற்றிருக்க போர்ட்டர் அவன் பெட்டியை அறைக்கு எடுத்துச் செல்ல. "நான் போய் 'போட்'டுக்கு ஏற்பாடு பண்ணிவிட்டு வரவா?"

"ஒரு நிமிஷம் ஜான்''

“என்ன?”

"பெய்ரூட் வராமல் இந்த வியாபாரத்தை முடிக்க முடியாதா? இங்கேயே வைத்துக் கொள்ளலாமே?"

''முடியாது, உனக்கு ஏன் தயக்கம்?"

"சண்டை நடக்கும் இடத்திலிருந்து விலகியே வியாபாரம் செய்ய விரும்புகிறேன். அவ்வளவுதான்."

'லுக், உன்னைப் பாதுகாப்பது எங்களுக்கு அவசியம். நீ செத்துப் போனால் எப்படி எங்களுக்குத் துப்பாக்கிகள் கிடைக்கும்? உன்னைப் பத்திரமாக அழைத்து வருவதற்கென்றே ஸைப்ரஸ் வந்திருக்கிறேன். ஆனால் வியாபாரம் அங்குதான். கர்னல் உன்னைப் பார்க்க விரும்புகிறார்."

ஜான், 'சாவ் (Chao)" என்று சொல்லிவிட்டுப் புறப்பட்டுச் சென்றான்.

========================================

சத்தீஷ் தன் அறைக்குச் சென்று திரைகளை விலக்கி நிகோஸிய துல்லிய நீலவானத்துடன் போட்டியிடும் கடும் பச்சைக்கடலையும், கடற்கரையில் வெண்மணல் விளிம்பில் நீச்சலுடைப் பெண்களையும், அவர்கள் அலை நோக்கி ஓடுகையில் மார்பகங்கள் குலுங்குவதையும் கவனித்தான். அவனுள் கிளர்ச்சி புறப்பட்டுத் ஒரு போன் நம்பரை தேடி எடுத்து அதை அறையிலிருந்த போனில் ஒத்தினான்.

"சத்தீஷ் ஹியர்'

"ஓ! ஹௌ ஆர்யு மிஸ்டர் சத்தீஷ்? எப்போது வந்தீர்கள்." அந்தக் குரலில் பணிவும் ஆணவமும் கொஞ்சம் வெள்ளி கலந்து ஒலித்தது.

"இப்போது வந்தேன். அனுப்புகிறாயா?"

"உடனே... அன்ஜலா?"

"வழக்கமான ஓட்டல்தானே. லவுஞ்சுக்கு வந்து அழைத்துச் சென்றால் நல்லது. ஓட்டலில் தனியாக அனுமதிக்க மாட்டார்கள்."

''பத்து நிமிஷத்தில் கீழே வருகிறேன்.''

"பை! ஹேவ் எ நைஸ் டைம் மிஸ்டர் சதீஷ் ஏதாவது புகார் என்றால் எனக்குப் போன் செய்யவும்.

''அன்ஜெலா என்றால் புகார் இருக்காது."

போனை வைத்துவிட்டுக் கண்ணாடியில் பார்த்துக் கொண்டான்."எங்கிருந்து எங்கே... தனக்கு நடப்பது எதிலும் நம்பிக்கையில்லாமல் ஆச்சரியமாக இருந்தது. பம்பாயில் காட்டன் மார்க்கெட்டில் ஒரு போன் அருகில் சதா எண்கள் பேசிய கச்சடா குமாஸ்தாவாக இருநதவன்... இன்று எத்தனை மில்லியன் டாலர்! அன்று மட்டும் மஸ்தானின் வரவேற்பை ஏற்றிருக்காவிட்டால்!"

உடை மாற்றிக் கொண்டு லவுஞ்சுக்கு வந்தான். மத்தியதரை வெயிலில் பழுப்பான பெண்கள் பெரிய ஹாட்டுகள் அணிந்து கொண்டு உலவிக் கொண்டிருக்க, அன்ஜெலா ஒரு பி.எம். டபுள்யூ வில் வந்து இறங்குவதைப் பார்த்தான். சீமாட்டி போல இருந்தாள். காதில் ஜிர்க்கோனியத் துளி பளபளத்தது. "ஹாய் சத்தீஷ்!" என்றாள்.

கண்ணாடிக் கதவைத் திறந்தவன் கையில் சன்னமான ஒரு நோட்டை அழுத்திவிட்டு சத்தீஷ் அவல் மேலங்கியை வாங்கிச் கைகோர்த்துக் கொண்டு அறைக்கு அழைத்துச் சென்றான். உள்ளே நுழைந்து படுக்கையில் உட்கார்ந்து மேலங்கியை விலக்கிவிட்டு ஏளியைச் சற்றுக் குறைத்துக் கண்ணாடியில் பார்த்துத் தேன் நிறக்கூந்தல் சுற்றையைச் சரி பண்ணிக் கொண் டாள்.

"எத்தளை நாள் ஸைப்ரஸில்?"

"மாலை புறப்படுகிறேன்"

”முழு நாளைக்கு என்று மேடம் சொன்னாள்!

''அதனால் என்ன?"

"திரும்ப எப்போது?"

'நாளைய மறுதினம்."

ரூம் சாவியைப் பார்த்து, "ஃபோர் ஸிரோ ஃபைவ்." என்று ஷாம்பேன் ஆர்டர் செய்தாள். அப்புறம் உள்ளூர் தின்பண்ட சமாசாரங்கள், சத்தீஷுக்குப் பெயர்கூட வாயில் நுழையாது. எல்லாம் ஆர்டர் செய்துவிட்டு லாவண்டர் வாசனை கலந்து கன்னத்தில் ஒரு முத்தத்தைத் தீற்றினாள். அவனை ஒரு கையால் வீழ்த்தி மார்பை அழுத்தினாள்.

"லாட் ஆப் டைம் சத்தீஷ்.'' என்றாள், ''இதில் ஒரு கையெழுத்து போட்டுவிடு."

"ஸிஸ்டமாட்டிக்." என்றான்.

‘ரூம் சர்வீஸ்' அவள் ஆர்டர் செய்த பண்டங்களைக் கொண்டு வைத்து விலகினதும், "பிஸி கூட வைத்திருக்கிறோம்." என்று தன் தலை மயிரை விடுவித்தாள்.

''அதில் என் பெயர் இருக்கிறதா?''

''முதல் வரிசையில்! சத்தீஷ் எங்கள் டீலக்ஸ் கஸ்டமர். ஆமாம். உன் தொழில் என்ன? கம்ப்யூட்டர் கேட்கிறது."

"வியாபாரம்."

"என்ன வியாபாரம்?"

"என் தொழிலைப்பற்றிப் பேச நான் உன்னை அழைக்கவில்லை. உன் தொழிலைத் துவங்கு.''

"என்ன வேணும் உனக்குச் சொல்லு''

"என்ன கொடுப்பாய்?"

''அனைத்தையும்."

"என்ன செய்வாய்?"

"கொஞ்சம் மாதிரி காட்டு. "

"ஸிட்" என்றாள். அவனைப் படம் வரையப் போகிறவளைப் போல சைஸ் பார்க்காள் படுக்கையில் அவனருகில் இல்லாமல் கீழே கார்ப்பெட்டில் அமர்ந்தாள். அவன் கண்களையே பார்த்தாள்.

"தியானமா? இந்தியாவில் அதிகமாகவே செய்திருக்கிறேன்.''

"ஷ்ஷ்! சும்மா இரு" என்று அவன் சட்டைக் காலரின் இடை வெளியில் தன் விரலை ஓட்டினாள். லேசாக நகம் கீறியது. இந்தக் கையால் அவன் மார்பைப் பொத்தானைத் தளர்த்தி பனியனுக்குள் தேடினாள்.

''என்ன தேடுகிறாய்?''

"ஹார்ட் ரேட் 135-க்கு மேல் அதிகம் போகக்கூடாது.''

"இப்போது என்ன தேடுகிறாய்?"

"கேள்வி கேட்காதே!" எழுந்து திரும்பி தன் கவுன்ஜிப்பை அவனுக்கு அர்ப்பணித்தாள்.

கண்ணாடி வழியாக அவள் முன்புறம் தெரிய, "சோம்பேறித் தனமாக இருக்கிறது, நீதான் எல்லாவற்றையும் நீக்குவாயாம்.'

''என்ன என்னவோ அணிந்திருக்கிறாய், எனக்கு ஏதும் தெரியாதே!"

''சொல்லித் தருகிறேன்.''

"இந்த ஜிப்பிலிருந்து துவங்கலாமா?"

"சரி"

"அதன் பின் இந்தக் கொக்கி?"

"அதன் பின் இந்த ப்ரஸ் பட்டன்?"

எப்போது அவள் அறை வெளிச்சத்தைக் கம்மி பண்ணினாள் என்று தெரியவில்லை. ஏதோ ஒருவிதத்தில் இன்னும் கொஞ்சம் வைத்திருக்கிறாள் என்கிற பிரமையை சதா ஏற்படுத்த. "அன்ஜெலா,யு ஆர் கிரேட்" என்றான். ''உன்னைத் தங்கத்தில் செதுக்கலாம்."

அவளை அலுக்காமல் படுக்கையில் உட்கார்த்தி வைத்து மெல்லச் சாய்க்க, "ரொம்பக் குளிராக இருக்கிறது. போர்த்திக் கொள்ளலாமா?'' என்றாள்.

சரி என்ற அவன் கையைப் பற்றிச் சில ஆச்சரியமான பகுதிக்கு எடுத்துச் செல்லப் போர்வைக்குள் நுழைந்து கொண்டபோது... அதை வெறுப்புடன் எடுத்து, "ஹலோ, யாராயிருந்தாலும் சரி, அப்புறம்.''

"ஜான் பேசுகிறேன். லவுஞ்சிலிருந்து மேலே வருகிறேன், தி போட் இஸ் ரெடி."

“ஷ்ஷிட்” என்று எழுந்தான்.

"என்ன?"

"நான் புறப்பட வேண்டும்.'

'இன்னும் ஆரம்பிக்கவே இல்லை!''

“அன்ஜெலா, ஒரு காரியம் செய். 'டேக் தி டே ஆஃப் நாளை மறுதினம் இதே ஒட்டலுக்கு வரப் போகிறேன். அப்போது சந்தித்து இதைத் தொடர்வோம்."

அறையின் மணி ஒலித்தது.

அன்ஜெலா எழுந்து அடுத்த அறையின் பெட்ரூமைத் திறந்து செல்ல. சூட்டின் முன் பகுதிக்கு வந்து திறக்கும்முன் திரும்பி போர்வையை ஒரு முறை நீக்கிவிட்டுச் சிரித்தாள். "வேஸ்ட்!" என்றாள்.

முன்னறையில் ஜான் ஜாக்கெட் அணிந்து அவசரத்தில் இருந்தான். "பாக் அப், புறப்படு" என்றான். "சாயங்காலம்தான் போட் என்றாய்!"

"இல்லை. இன்னும் ஒரு மணி நேரத்தில் இருக்கிறது. இருட்டுவதற்கும் ஜுனேய் போய்லிட வேண்டும் -

அன்ஜெலா உள்ளறையிலிருந்து எட்டிப் பார்த்து, "சத்தீஷ் ஹேவ் எ சிகரெட்?''

ஜான் அவளை உணர்ச்சியில்லாமல் பார்த்து ஒரு சிகரெட்டை எறிந்தான்.

''நான் புகை பிடிப்பதில்லை.' என்றான் சத்தீஷ். 'புறப்படு. இதற்கெல்லாம் நேரமில்லை."

நிகோஸியாவின் தெருக்களில் டாக்ஸி வேகமாகச் செல் ஜான் 'இந்த முறை என்ன விற்கிறாய்." என்றான் சிகரெட் பற் வைத்துக் கொண்டு.

"என்ன வேணும் சொல். பிஸ்டல், ரைஃபிள், மெஷின்-கன் மார்ட்டார், பஸூக்கா, ஏன், பீரங்கிகூட!"

"எந்த நாட்டுச் சரக்கு?''

"எல்லா நாடுகளும் அமெரிக்க எம்.16 லிருந்து ரஷ்ய டுஷ்கா வரை.''

ஜான் ஒருமுறை அவனைத் திரும்பிப் பார்த்து, ''சத்தீஷ் ரொம்ப வளர்ந்து விட்டாய். இந்தத் தொழிலிலேயே மிகப் பெரிய வியாபாரி இப்போது நீதானாம்?"

"ஏதோ கடவுள் கிருபை.''

''நிறையச் சம்பாதித்து விட்டாயா?"

'ஆம்'' என்றான் சத்தீஷ்

"பின் ஏன் இந்த மரண வியாபாரத்தைத் தொடர்கிறாய்."

"நீ ஏன் தொடர்கிறாய்?"

"எனக்கு ஒரு இயக்கம், கொள்கை இருக்கிறது"

"எனக்கு அதில் இருக்கும் அபாயம் சுவர்ச்சிகரமாக இருக்கிறது. ஸ்டாக்கில் விளையாடிப் பணம் பண்ணுவதில் 'த்ரில்' இல்லை.

'த்ரில்லைத் தேடுபவன் ஆயிரம் டாலர் விலைமகளை அறைக்கு அழைக்க மாட்டான்"

'"ஏன்?''

''அவளை அடைவதில் எந்த ஆபத்தும் இல்லையே!"

"எனக்கு ஒரு ஆபத்துடன் விளையாடினால் போதுமானது.''

அந்தச் சிறிய கப்பலில் சுமார் பன்னிரண்டு மணி நேரம் பிரயாணம் செய்ய வேண்டியிருந்தது சத்தீஷுக்கு. முன்பெல்லாம் கடற் பிரயாணம் குமட்டும். இப்போது டெக்கில் காப்டனுடன் பியர் குடித்துவிட்டு உல்லாசமாகப் பாடும் அளவுக்குப் பழகி விட்டான்.

காப்டனைப் பார்த்தால் துருக்கியன் போல இருந்தது.படகில் அதிகம் பேர் இல்லை. பெரும்பாலும் பெய்ரூட்டின் லெபனீஸ் கிறிஸ்தவர்கள் போலத்தான் இருந்தார்கள். அவர்கள் அதிகம் பேசாமல், முடங்கிக் கொண்டிருந்தார்கள். பெரும் பாலும் இருட்டில் தான் பிரயாணம். இறுதியில் 'அக்வா மரினா' என்கிற ரூரிஸ்ட் ஸ்தலத்தருகில் இருக்கும் சிறு துறைமுகத்துக்கு வந்து சேர்ந்தபோது, அவர்களுக்காக இரண்டு பேர் காத்திருந்தார்கள்.

மௌனமாக ஒரு கறுப்புக் காருக்கு அழைத்துச் சென்று, சுமார் முப்பத்தைந்து நிமிஷம் டிராபிக்கே இல்லாத நேரான ரோடில் சென்று, இறுதியில் மலைப் பாதையில் கார் ஏறி, சர்ச் தெரிந்தது. அதனருகில் ஒரு தனியான வீட்டில் நின்ற உடனே ஒரு பட்லர் கதவு திறந்து ஒரே ஒரு மேசை போட்டுச் சுற்றிலும் நாற்காலியின் அமைத்திருந்த அறையில் அனுமதிக்கப்பட்டான். யாரும் பேசவில்லை. யாருக்காகவோ காத்திருந்தார்கள்.

கொஞ்ச நேரத்தில் கர்னல் மார்ஷல் என்று அழைக்கப்பட்டவர் வந்ததும் மற்றவர் எழுந்திருக்க அவருக்குச் சுமார் ஐம்பது வயதிருக்கும். இடது கன்னத்தில் தழும்பு இருந்தது. கண்களில் ஒரு நூற்றாண்டு சோகம் தெரிந்தது. உதடுகள் மிக மெலிதாக இருந்தன. அவர் கை குலுக்கல் விண்ணென்று இருந்தது.

"மிஸ்டர் ஸாட்டிஷ், வெல்கம் டு பெய்ரூட்" என்றார்.

தன்னிச்சையாக எழுந்தான்.

"உட்கார்" என்று அவர் கையமர்த்த அறையில் அனைவரும் உட்கார்ந்தார்கள்.

"மிஸ்டர் ஸாட்டிஷ், இந்த இடத்திற்கு நீங்கள் முன்பு வந்திருக்கிறீர்கள்!!

"ஞாபகம் இருக்கிறது. அப்போது கர்னல் ஸிம்ஸன் என்பரைச் சந்தித்தேன். இப்போது எங்கிருக்கிறார்?"

"ஸிம்ஸன் இறந்து விட்டார்.''

யாரும் பதில் சொல்லவில்லை, "அப்போது பகல் வேளையில் வந்தேன். மலையுச்சியில் மெரொனைட் சர்ச் ஞாபகம் இருக்கிறது.''

"மிஸ்டர் ஸாட்டிஷ், சர்ச்சைப் பற்றிப் பேச நேரமில்லை. துப்பாக்கிகளைப் பற்றிப் பேசுவோம். நீங்கள் எப்படி துப்பாக்கிகளை அனுப்புவீர்கள்?" என்று கேட்டார் கார்னல் மார்ஷல்.

''அது எந்தவகைத் துப்பாக்கி என்பதைப் பொறுத்தது.'' என்றான் சத்தீஷ்.

"ரைஃபிள்கள், ஏ.கே. 48.எம். 6 எதுவும்...'

"எத்தனை வேண்டும்?"

'எத்தனை கொடுக்க முடியும்?"

"எத்தனை பணம் இருக்கிறது உங்களிடம்?"

"எப்போது பணம் வேண்டும்?"

"இப்போது."

"பத்துமில்லியன் வரை போக முடியும். எப்போது துப்பாக்கி வரும்?''

"நாளை இரவு?"

''எங்கிருந்து?''

'பல்கேரியா. இவர்களுக்குத்தான் டாலர் அதிகம் தேவை.''

"எப்படி வரும்?"

"கடல் மார்க்கமாக,"

"ஜான், போன தடவை இந்த ஆசாமியின் சப்ளை எப்படி?"

"உயர்தரம்!" என்றான் ஜான். "வாக்கைக் காப்பாற்றக் கூடியவன் என்று பஜாரில் பெயர். விலைதான் அதிகம்."

''நானும் பிழைக்க வேண்டாமா?" சிரித்தான் சத்தீஷ். யாரும் மருந்துக்குக் கூடச் சிரிக்கவில்லை.

"எப்படிப் பணம் கொடுக்க வேண்டும்?"

''வழக்கம் போலத்தான் ஸ்விஸ் பாங்க் அக்கவுண்டில் பணம் சேர்ந்த உடனே தகவல் எனக்கு வந்துவிடும் எல்.ஸி எண்ட் யூஸர் சர்ட்டிபிகேட் போன்ற மேம்போக்கு விஷயங்கள் எல்லாம் நான் கவனித்துக் கொள்வேன். அக்வா மரினாவில் படகில் வந்து சேர்ந்துவிடும். படகில் வருவதை வாங்கிக் கடத்திக் கொள்ள வேண்டியது உங்கள் பொறுப்பு."

"சரி மேற்கொண்டு என்ன நிபந்தனைகள்!'"

"ஏதும் இல்லை. என்னை திரும்ப நிக்கோஸியா வரைச் சேர்த்து விடுவது உங்கள் பொறுப்பு. நிக்கோஸியா தான் எனக்குத் தகவல்தொடர்பு கொள்ள முடியும். உங்கள் உள்நாட்டுப் போரில் கலந்துகொள்ள எனக்கு எந்தவித விருப்பமும் இல்லை.''

"சரி சம்மதம்.'' என்று எழுந்து கைகுலுக்கி விட்டு அவர் விலக, "அதிகாலை புறப்படலாம்."

"ராத்திரி எங்கே தங்குவது?''

"அழைத்துச் செல்கிறேன்." குரலைக்கேட்டதும் தான் அவள் என்று தெரிந்தது. மற்றவர்களைப் போல் பாட்டில பச்சையில் ஆண்பிள்ளை சட்டை போட்டுச் சுருக்காக முடி வெட்டியிருந்தாள். அப்பெண்ணின் மெலிய உதடுகளிலிருந்து கர்னலின் மகள் என்று அனுமானித்தான்.

"இன்றிரவு எங்கள் விருந்தினராகத் தங்குங்கள். எங்கள் இயக்கத்துக்கு உதவுவதால்."

பின் சென்றான். வீடு பல விஸ்தாரமான அறைகளைக் கொண்டிருந்தது. மின் பல்புகள் போதவில்லை. எல்லாமே மஞ்சளாக, மங்கலான ஓர் அமானுஷ்யத் தன்மையில் இருந்தது. அறை மாணவத்தனமாகப் பெண்மை மிளிரக் களேபரமாக இருந்தது. சுவரில் வான் பாஸ்டன் புகைப்படம் ஒட்டியிருக்க....

"உனக்கு ஃபுட் பால் பிடிக்கும்போல " என்றான்.

"எப்போதோ!"

"இப்போது?"

"தினம் போராட்டம் தெருக்களில் துப்பாக்கி சூடு."

"எத்தனை தினம் சண்டை போடுவீர்கள்?"

"1975 லிருந்து போட்டுக் கொண்டிருக்கிறோம் தெருவில் துப்பாக்கி சுடுவது பழக்கமாகி விட்டது.''

'யாருக்கும் யாருக்கும் சண்டை என்றே சில சமயம் புரிவதில்லை."

"கிறிஸ்தவர்கள், முஸ்லிம்கள், பாலஸ்தீனியர்கள். எல்லாச் சண்டைகளிலும் கிறிஸ்தவர்கள் பொது.''

''உனக்குத் துப்பாக்கி சுடத் தெரியுமா?"

"பன்னிரண்டு வயதிலிருந்து.''

"இப்போது என்ன வயது?'

"இருபத்து ஒன்று.''

"உன்னைப் பார்த்தால் பதினெட்டுக்கு மேல் சொல்ல முடியாது."

"முகஸ்துதி என்னிடம் உதவாது.''

'நிஜம், பெண்ணே! என்றைக்காவது ஒருநாள் இந்த நகரத்தில் துப்பாக்கி ஒலி ஓய்ந்து, அமைதி நிலவி, அந்தச் சர்ச்சில் உன் கல்யாணம் நடக்கத்தான் போகிறது.''

"உன் மாதிரி வியாபாரிகள் இருக்கும் வரை, அது நடக்கவே போவதில்லை."

''இன்றைக்கு என்னைக் கல்யாணம் செய்து கொள்வேன் என்று சொல். இந்த வியாபாரத்தை நிறுத்தி விடுகிறேன்."

அவள் அவனைக் கரிய விழிகளால் நிமிர்ந்து பார்த்து, "உன் வியாபார வெற்றியின் காரணம் புரிகிறது." என்றாள்.

சிவப்பு ஒயின் கொண்டு வைத்தாள், ரொட்டித் துண்டும் சாக்லேட் பட்டைகளும் ஒரு ப்ளாஸ்டிக் தம்ளரில் யோகர்ட் கொண்டு வந்து, "இதுதான் டின்னர்" என்றாள்.

"பசியில்லை, இது போதும். "

அவன் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும் போது தன் சட்டைப் பித்தான்களைத் தளர்த்தித் தரையில் உட்கார்ந்து கொண்டு கித்தார் வாசித்தாள். இங்கிருந்து பார்க்கும்போது பெண்தான் என்பதை உறுதிப்படுத்தும் அத்தனை அடையாளங்களும் தெளி வாகத் தெரிய, மெல்லத் தன் நாற்காலியை விட்டு இறங்கி அவளருகில் போய் உட்கார்ந்து கொண்டு தோள் மேல் கை வைத்தான். அவள் அவன் கையை அன்னியமாகப் பார்த்து, ''ஒரு நிமிஷத்துக்குள் கையை எடுக்கா விட்டால் சுட வேண்டி வரும்' என்றாள்.

அதிர்ச்சியடைந்து சட்டென்று விலகிக் கொண்டான். காலையில் பெய்ரூட் வேறு மாதிரி இருந்தது. தெருக்களில் அதிகம் போக்குவரத்து இல்லை. நடப்பவர்கள் அனைவரும் நிழல்களில் விரைந்தனர்.

ஜான் அவளை அழைத்துக் கொண்டு, ஜீப்பில் இழுத்துக் கொண்டு சென்றான். "நீ ஸைப்ரஸ் போய்ச் சேர்ந்த உடன் பணம் கட்டிவிட்டதற்கு அத்தாட்சியாக டெலக்ஸ் வந்துவிடும்."

"ராத்திரியே செய்தி போய் பல்கோரியாவிலிருந்து முதல் துப்பாக்கிப் பொட்டிகள் வந்து சேர்ந்து விடும்."

"ஏமாற்று ஏதும் இல்லையே?""

''சே! என்ன ஜாள், நீ என்னுடன் நிக்கோஸியாவில் கூட இருக்கப் போகிறாய், துப்பாக்கிகள் வந்து சேர்ந்த விவரம் தெரிந்ததும் தான் என்னை விட்டு விலகப் போகிறாய், நான் எப்போதாவது இதற்கு முன் ஏமாற்றியிருக்கிறேனா? நாணயம்! அதுதான் என் வெற்றிக்குக் காரணம். " ஜாள் முதல் முறையாகச் சிரித்தான். கர்னல் அவனிடம் ஒரு காகிதத்தில் எழுதியிருந்ததைக் காட்டி, "இந்த எண்ணுக்குப் போன் செய்தால் பணம் வந்த விவரம் தெரியவரும். ஸேரா உள்ளைக் கப்பல் வரை கொண்டு விடுவாள்".

ஸேராவா அவள் பெயர்! அதே உடையில்தான் இருந்தாள். முகம் கழுவியிருக்கிறாள் அல்லது குளித்திருக்கிறாள். இடுப்பில் துப்பாக்கி செருகியிருந்தது.

சத்தீஷ் சப்ளை செய்த துப்பாக்கி. ஜீப்பில் அலட்சியமாக உட்கார, ஜான் விலகிக் கொண்டு, "நான் உன்னை ஸைப்ரஸில் தேவையிருந்தால் பார்ப்பேன்" என்றான்.

"தேவையிருக்காது. குறிப்பிட்ட நேரத்தில் சரக்கு உங்கள் கதவடியிலேயே கொடுக்கப்படும்.''

"பார்க்கலாம்."

ஸேரா சட்டென்று ஜீப்பைக் கிளப்பியதில் ஒரு உதறு உதறியது. "ஈஸி" என்றான் சத்தீஷ்.

பெய்ரூட் பேய் நகரம்போல இருந்தது. விண்ணை விரும்பும் கட்டங்களின் தூர நவீனம் அருகே சென்றதும் கலைந்து, ஷெல் அடித்த இருள் பொந்துகளாக எலும்புக் கூடுகள் போல நின்று கொண்டிருந்தன. அவ்வப்போது யாராவது குறுக்கே பயத்துடன் 'டோன்ட் ஷூட்' என்று கத்திக் கொண்டே ஓட, தன் மெடீவல் சரித்திரத்தின் மதப்போர்களை இருபதாம் நூற்றாண்டில் மறுபடி ஒத்திகை பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் பெய்ரூட்டின் சுவர்களில் பழைய சினிமாக்களின் போஸ்டர் கந்தல்கள் மேல் பாலஸ்தீனி யர்களைப் போருக்கு அழைக்கும் துப்பாக்கி குத்திய போஸ் டர்கள் படபடத்தன. எப்போதாவது பொறியும் துப்பாக்கி சப்தங்கள்தான் நிம்மதியைக் கலைத்தன.

"மௌனமே பயமாக இருக்கிறது.''

ஸேரா ஓட்டிக்கொண்டு, "கவலைப்படாதே!" என்றாள்.

"எப்படிக் கவலைப்படாமல் இருக்க முடியும்! எந்த நேரமும் துப்பாக்கி வெடிக்கும் போல இருக்கிறதே!"

"துப்பாக்கிகள் நீ கொடுத்ததுதானே!" பேசிக் கொண்டே இருக்கையில், ஒரு சத்து திரும்பியதுமே சாலையின் குறுக்கே ஓடி, ஒருவன் மெஷின் துப்பாக்கியால் குண்டுகளை 'ரட்டட்ட டட்" என்று தெளித்தான்

ஸேரா ஜீப்பைத் திருப்புகையிலேயே சத்தீஸின் தலையையும் மடக்கிளாள். சத்தீஷ் பொறி கலங்கிப் போய் ஏறக்குறையப் படுத்துக் கொள்ள ஒரு கையால் சுட்டுக் கொண்டே. ஒரு கையால் ஓட்டிக்கொண்டே ஸேரா ஜீப்பை ஒரு கட்டிடத்தின் உள் ஏறக்குறையத் திணித்து விட்டாள்.

"எழுந்திரு.ஓட வேண்டும்.''

அவள் பின்னே பதைப்புடன் ஓட து ஏதோ பாங்க் கட்டிடம் போல இருந்தது. நாற்காலிகள் விழ்ந்து கஜானாக்கள் உடைக்கப்பட்டிருந்தன. பின்னால் அவர்களைத் துரத்தும் குண்டுச் சப்தம் சத்தீஷை நடுங்க வைத்து ஸேராவின் வேகத்துக்கு ஈடு கொடுக்க முடியவில்லை.

" ''அப்பா'' என்று அவர்கள் பெருமூச்சு விடுவதற்குப் பதினைந்து நிமிஷம் ஓட வேண்டியிருந்து. ஸேரா அவனைக் கைப்பிடித்துத் தரதரவென்று இழுத்தாள்.

மூச்சிரைக்க, 'ஸேரா! ஸேரா! ஒரு நிமிஷம் நிற்கவேண்டும். உயிர் போய்விடும்" என்றான்.

ஸேரா லேசாகத்தான் களைத்திருந்தாள். பச்சைக் கண்களால் சாலையைக் கூர்மையாகப் பார்த்து, 'இனி பயமில்லை என்றாள்.

"எப்படித் தெரியும்?"

"கிறிஸ்தவர்கள் பிரதேசம் இது . நாம் கடந்தது யாருக்கும் சொந்தமில்லாத நோ மான்ஸ் லாண்ட்"

'துறைக்கு எத்தனை தூரம்?''

"பயப்படாதே. உடன் வருகிறேன். இத்தனை துப்பாக்கி விற்கிறாய். ஒரு துப்பாக்கிக்கு இப்படிப் பயப்படுகிறாயே!''

"விற்பது வேறு,துப்பாக்கியின் எதிரே நிற்பது வேறு ஸேரா. உன்னால்தான் நான் தப்பித்தேன். உனக்கு எப்படிக் கைம்மாறு..."

"பெரிய விஷயமல்ல. தினம் தினம் இந்தக் கதைதான். அதோ துறைமுகம்."

"நாள் போய்க் கொள்கிறேன்." என்றான் சற்றே அவமானத்துடன்,

"இல்லை. கப்பல் புறப்படும் வரை பத்திரமாகப் பார்த்துக் கொள்ளுமாறு என் தந்தை பணிந்திருக்கிறார். நீ எங்களுக்குத் தேவையான ஆசாமி."

ஸேராவின் பச்சைக் கண்களில் தெரிந்தது ஆணவமா, அலட் சியமா, வகைப்படுத்த முடியவில்லை. கப்பல் விலக அவள் 'ஜெட்டி' யின் அருகில் நின்று கொண்டு அவனையே கண்கொட் டாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். இவன் கையை அசைத்த தற்கு மறு கையசைப்போ புன்னகையோ இல்லை. துப்பாக்கி யைச் சற்றே உயர்த்திய நிலையில் நின்று கொண்டிருந்தாள்.

நிக்கோஸியா வந்ததும் ஓட்டலுக்குப் போனபோது அவன் வகையை எதிர்பார்த்து ஒரு மெஸேஜ் காத்திருந்தது. ''அவசர மாகப் பார்க்க வேண்டும் - ஸார்க்கிஸ்" என்று எழுதிப் போன் நெம்பர் கொடுத்திருந்தது. 'ஸார்க்கிஸ்' என்று பெயர் ஞாபகத்தில் இடறியது. அறைக்குச் சென்று குளித்துவிட்டுப் போன் செய்தான்."சத்தீஷ் ஹியர், அன்ஜெலா நான் திரும்ப வந்தாச்சு."

"ஹலோ சத்தீஷ், உடனே வருகிறேன். உனக்காகத் தான் காத்திருக்கிறேன். என்ன உடை அணிந்து கொள்ளட்டும்."

''கறுப்பு.''

"உள்ளாடை?"

"வேண்டாம்."

"பர்ஃப்யூம்.''

"ஷானல்"

"ஷாம்பேன் ஆர்டர் செய்து வை. நேரத்தை வீணாக்காமல் வந்த கணத்திலிருந்தே துவங்கி விடலாம்."

''சரி, காத்திருக்கிறேன். வா" என்றான்.

குளிக்கும்போது ஸேரா கரையில் நின்று கொண்டு அவனைக் கண்கொட்டாமல் பார்த்த பார்வை குழப்பியது. அன்ஜெலா தான் இப்போ நிஜம் அன்ஜெலாதான்.

கர்னல் கொடுத்த போன் எண்ணுக்குத் தொடர்பு கொண்டு. ''சத்தீஷ்'' என்றான். ''கர்னல் சொன்னார், பணம் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டுவிட்டது. பாங்கிலிருந்து, ஓட்டலுக்கு டெலக்ஸ் வரும்."

"வந்த உடன் துப்பாக்கிகள் போய்ச்சேரும். அது வரை நான் ஸைப்ரைஸை விட்டு நகரமாட்டேன்.''

"நகரமுடியாது. பல்கேரியாவில் யார்?"

"டெக்ஸிம் என்கிற அரசாங்க ஏஜண்ட். அன்னியச் செலாவணிக்கு ஆவலாக இருக்கிறார்கள்."

"டெலக்ஸ் வந்ததும் போன் செய்வாய் ராத்திரிக்குள். வர வில்லையெனில், வேண்டும்." நான் கர்னலைத் தொடர்புகொள்ள வேண்டும். "

"சரி"

சத்தீஷ் போனை வைத்துவிட்டு ஓட்டலின் சில்க்கவுனை அணிந்து கொண்டு ஒரு ஸ்காட்ச் ஊற்றிக் கொண்டு அன்ஜெலா சொன்னதுபோல ஷாம்பேன் ஆர்டர் செய்தான். படுக்கையில் உட்கார்ந்து கொண்டு டி.வியைச் சப்தமில்லாமல் வைத்துப் பிம்பங்களின் நடனத்தைப் பார்த்தான். டெலக்ஸ் வரும், பத்து மில்லியன் டாலர் கைமாறும். இவன் ஒரு சங்கேத டெலக்ஸ் அனுப்ப பல்கேரியாவிலிருந்து க்ரேட் க்ரேட்டாக கரலாஷ் நிக்கோவ் ரைஃபிள்கள் கப்பல் ஏறும், அக்வா மரினாவில் ராத்திரி போய் இறங்கி... எல்லாம் விரல் சொடுக்கில் பணம், டாலர், டாய்ஷ் மார்க் செய்யும் சாகசம். போதும்! பணம் பண்ணியது போதும்! ஓய்வு பெற்றுக்கொள்ள வேண்டியதுதான். ஷாம்பெய்ன் கொண்டு வைத்துவிட்டு கையெழுத்து வாங்கிக் கொண்டு வெயிட்டர் செல்ல, அன்ஜெலா வரும் நேரம் என்று கீழே போக ஆயத்தமாக இருக்கும்போது அறையின் மணி மறுபடி ஒலித்தது.

திறந்து பார்த்தபோது, "மிஸ்டர் ஸட்டிஷ்!" பரிச்சயமில்லாத குரல் இருட்டில் கேட்டது.

"ஸாரி, ஐம் நாட் ஃப்ரீ"

"மை நேம் இஸ் ஸார்க்கிஸ்"

"ஸாரி மிஸ்டர் ஸார்க்கிஸ். ஐம் நாட்..." சொல்வதைக் கேட் காமல் ஸார்க்கிஷ் கதவினுள் நுழைந்து, "அஞ்சு நிமிஷத்துக்கு மேல் ஆகாது,''

"திஸ் இஸ் ப்ரிப்பாஸ்ட்ரஸ்."

''நான் வியாபாரம் பேச வந்திருக்கிறேன். ஹ்யூபர்ட் ஜீலியன் என்னை அனுப்பினார்."

அந்தப் பெயர் அவன் போக்கை மாற்றியது. ஜீலியன் இவர்களுக்கெல்லாம் தாதா. ''கம் இன்! எனக்கு அதிக சமயமில்லை, ஒருவரை எதிர்பார்க்கிறேன்."

"ஐந்து நிமிஷத்தில் சொல்ல வந்ததைச் சொல்லிவிடுகிறேன். உங்களைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருக்கிறோம். "

"நீங்கள் பாலஸ்தீனிய இயக்கமா?"

''ஆம். எங்களுக்கு ஆயுதம் வேணும். ஸாரி, எங்களுக்கும் ஆயுதம் வேணும்,"

''பணம் இருக்கிறதா?"

"எத்தனை பணம் வேணும்?"

"குந்தர் லைன்ஹௌஸர் என்பவரிடம் வாங்கி வந்தோம். இந்தமுறை உங்கள் பெயரைச் சொல்லியிருக்கிறார் அவரும்."

"இருக்கட்டும். என்ன ஆயுதம் வேண்டும்."

"பிஸ்டல்கள், ரைஃபிள்கள், எது உங்களால் தரமுடியுமோ

"எதுவும் என்னால் தர முடியும் இப்போது தான் பத்து மில்லியனுக்கு வியாபாரம் பண்ணிவிட்டு வருகிறேன். அத்தனை பணம் இருக்குமா?"

"அத்தனை பணம் எங்களிடம் இல்லை."

அதற்குக் குறைந்து நான் வியாபாரம் பேசுவதில்லை. உங்கள் இயக்கம் எது?'

"நீங்கள் பத்துமில்லியன் டாலர்களுக்கு ரைஃபிள் சப்ளை செய்தவர்களுக்கு எதிரான கட்சி!"

"பணம் இல்லாமல் இந்தப் போரை நடத்த முடியாது. தெரியுமல்லவா?"

'நன்றாகத் தெரியும்.''

"மன்னிக்கவும், எனக்கு கிறிஸ்தவர்கள், முஸ்ஸிம்கள், பாலஸ்தீனியர்கள், மற்றும் ஆர்மினியர்கள், எல்லாரும் ஒன்றுதான். யாருக்கு எது வேணுமோ அது தருவேன் . ரஷ்யா, அமெரிக்கா, பெல்ஜியம், பல்கேரியா எந்த நாட்டிலிருந்து எது வேண்டுமானாலும் தருவேன். ஆனால் ஒரே ஒரு நிபந்தனை! பணம்!"

'பணம்தான் இல்லை. உடனே கொடுக்கும்படியாக கணக்கு வைத்துக் கொண்டு..."

"ஸாரி மிஸ்டர்... என்ன பெயர் சொன்னீர்கள்?"

"ஸார்க்கிஸ்." என்றான் தாடியை நீவி விட்டுக் கொண்டு

'இந்த வியாபாரத்தில் கைமேல் காசு வேண்டும். பெரிய தொடர் சங்கிலி இது. நான் இதில் ஒரு சிறு பல்சக்கரம் போல. பணம் ஒன்றுதான் எங்களை நகர்த்தும்."

அவன் தன் பையிலிருந்து ஒரு பிஸ்டலை எடுத்தான்.

"இதுகூட நான் சப்ளை செய்ததுதான்" என்றான் சத்தீஷ். அதை வாங்கிப் பார்த்துவிட்டுக் கொடுத்தான்

"கிறிஸ்தவர்களிடமிருந்து பறித்தது. "

என்ன வேணும் சொல்லுங்கள்?"

"ஏதும் வேண்டாம். ” என்று பிஸ்டலை சத்தீஷின் மேல் குறி பார்த்தான்.

''ஜாக்கிரதை! லோடு ஆகியிருக்கிறது''

"எங்களிடம் பணம் இல்லை. எங்களால் துப்பாக்கி வாங்க முடியாது. ஆனால் துப்பாக்கி வாங்குவதற்குப் பதில் துப்பாக்கி விற்பவரை நீக்கிவிட முடியும்."

"புரியவில்லை."

அவன் அதன் விசையைத் திருக, 'ட்டப்' என்று அவன் காதில். சப்தம் வெடித்தது. மார்பைப் பிடித்துக்கொண்டு சத்தீஷ் சரிய ஸார்க்கிஸ் ஓட்டல் அன்பளிப்பான பழக்கூடையிலிருந்து திராட்சைக் கொத்தில் ஒன்றை எடுத்துக் கடித்து, ஷாம்பேன் லேசாக உறிஞ்சி விட்டுப் புறப்பட்டான்.

கிளம்புகையில் உள்ளே வந்து அன்ஜெலாவைப் பார்த்து, "அறை கொஞ்சம் கறையாக இருக்கிறது. ரூம் சர்வீஸைக் கூப்பிட்டுச் சுத்தம் செய்யச் சொல். தேர் இஸ் ஷாம்பேன் ஆன் திடேபிள்!" என்று அன்ஜெலாவைக் கன்னத்தில் தட்டிவிட்டு மெல்ல லிப்ட்டை அடைந்து காத்திருந்து இறங்கிப் பதற்றமில்லாமல் நடந்து சென்று மறைந்தான்.

சத்தீஷ், அன்ஜெலாவின் அலறலைக் கேட்குமுன் இறந்து போனான்.