புள்ளிமான் வேட்டை - 46.

 புள்ளிமான் வேட்டை - 46.

சுப்பிரமணியன் பேச ஆரம்பித்தார். "முதன் முதலில் இந்த மேட்டர் பத்தி நான் தெரிஞ்சிண்ட போது முதல்ல ரொம்ப கோபமும்,பயமும் வந்தது.நிதானமா யோசிச்ச போது கோபத்தோடு இந்த பிரச்சனை அணுகினா பிரச்சனை பூதாகாரம் ஆயிடும்னு எனக்கு தெரிஞ்சது.

அதனால சுனந்தா கிட்ட டைரக்ட்டா கன்பிரண்ட் பண்ணறதை விட கொஞ்சம் வித்தியாசமா பண்ணனம் நினைச்சேன். தவறுக்கு சரியான தண்டனை மன்னிப்புதான்னு நேக்கு புரிஞ்சுது. அவளுக்கு முதல்ல நான் சொல்தைக் கேட்கணும் என்ற மனநிலை வரணும்னு யோசிச்சேன். என் க்ளோஸ் பிரண்டு டாக்டர் ராஜன் கூட சேர்ந்து ஒரு டிராமா ஆடினேன். எனக்கு ஹார்ட் வீக்கா இருக்கறதாவும் அதனால் நான் என்ன சொன்னாலும் சுதந்தா எதுத்து பேசக்கூடாதூன்ற மாதிரி ஒரு சீன் கிரியேட் பண்ணோம். அத அவ நம்பீட்டா. அதனால நான் சொல்றபடி எல்லாம் கேக்க ஆரம்பிச்சா. அத Base ஆ வச்சு,நான் மேல் கொண்டு நெறைய முயற்சி எடுத்தேன். 

அதுல ஒண்ணு தான் திருச்சி கல்யாணம். கடவுளா பார்த்து நீயும், நாங்களும் மீட் பண்ணனும்னு  தீர்மானிச்சிருந்தான்.

இது எனக்கும் டாக்டர் ராஜனுக்கும்  தவிர வேற யாருக்கும் தெரியாது.

தயவு செய்து நீயும் இதை யார்கிட்டயும் இன்க்ளூடின்ங் சுநந்தா,எந்த சமயத்திலயும் சொல்லக்கூடாது" என்று கேட்டுக்கொண்டு முடித்தான். இதைக் கேட்ட கிருஷ்ணன் "மாமா நீங்க உங்க முயற்சியால  பாதி கெணறுதான் தாண்ட முடிஞ்சுது. மீதி பாதி  கெணர நீங்க தாண்ட  உங்களுக்கு தாரிணி தான் உதவி இருக்கான்னு உங்களுக்கு தெரியுமா? அவ கதையும் கிட்டத்தட்ட இதே மாதிரி தான். என்ன ஒரு வித்தியாசம், சுநந்தா விஷயத்தை எப்படியோ தெரிஞ்சிண்டு,அவளை நல்வழிப்படுத்த உங்களைப்போல அப்பா இருந்தா.தாரிணி அவ விஷயத்தை யார்கிட்டயும் சொல்லல. அவ அப்பா, அம்மாவும் இந்த விஷயத்தை கண்டு பிடிக்கல.அதனால தாரணிய கைட் பண்றதுக்கு அந்த சமயம் யாரும் இல்லாத போய்ட்டா.தாரிணி  கதையை கேட்ட சுநந்தாவுக்கு  மனசுல ஒரு பயம் வந்தூடுத்து. அதனால் தான் முழுமூச்சா அந்த பையனோட தொடர்பு அறுத்துண்டூட்டா. தாரிணி கதை ஏற்கனவே நேக்கு தெரியும்.ஆனா அவ தன் கதையை சுநந்தாகிட்ட சொல்லியிருக்கான்ற விஷயத்தை சுநந்தாதான் எங்கிட்ட சொன்னா"என்று முடித்தான் கிருஷ்ணன். "ஓ. அப்படியா" என்ற  சுப்பிரமணியன்"அந்த பொண்ணு தாரிணி  தான் என் குடும்பத்துக்கே விளக்கேத்தி  வெச்சிருக்கான்னு சொல்லணும். எப்பேர்பட்ட பொண்ணு அவ. அவ வாழ்க்கையை  நம்ப சரியாக்கணம், கிருஷ்ணா" என்றான்." அத பத்தி தான் மாமா நான் எப்பவும் யோசிச்சிண்டிருக்கேன்.

அவ எங்கூட பொறக்கலேன்னாலும் அவளை என் சகோதரியாதான் நான் நெனச்சிண்டிருக்கேன்.அவளும் என்னை அண்ணாவாத்தான் பாக்கறா" என்றான்.(தாரிணியின் பிரச்சனைக்கும் கடவுள் சீக்கிரம் ஒரு முடிவு கட்டுவான் என்று நான் நினைக்கிறேன்)

பின்பு இருவரும் கீழே இறங்கி வந்தார்கள். இருவரையும் பார்த்த சரஸா"வருங்கால மாப்பிள்ளையும், மாமனாரும்  ஏதோ ரகசியம் பேசிண்டு வராப்ல இருக்கு"என்று சொல்லிட்டு சிரித்தாள். "எதுவும் ரகசியம் இல்லம்மா.சும்மாதான் பேசிண்டு இருந்தோம்" என்றான் சுப்பிரமணியன். பின்பு சரசா ரிசப்ஷன் போவதற்கு ரெடியாக ஆரம்பித்தாள். "நீங்க,மன்னி,சுநந்தா மூணு பேரும் ரிஷப்ஷனுக்கு வாங்களேன்" என்றாள் சரசா.அதற்கு சுப்பிரமணியன் "நேக்கு யாருன்னே தெரியாதும்மா. எப்படி வரது சொல்லு. நண்ணா இருக்காது" என்றான்." அப்ப சுநந்தா வையாவது அனுப்பி வையுங்கோ" என்றாள். சுப்பிரமணியன்"அவ வரேன்னா நேக்கு ஒண்ணும் அப்ஜக்ஷன் இல்லை " என்றான். சுநந்தாவுக்கு ஏற்கனவே போக வேண்டும் என்று ஒரு எண்ணம் இருந்தது. அப்பா ஓகே சொன்னவுடன் அவள் தன்னை சிங்காரித்து கொள்ள ஆரம்பித்தாள்.

சிம்பிளாக அலங்கரித்துக்கொண்டாலும் ,மனத்திலிருந்த பூரிப்பால்,சுநந்தா அதிக சௌந்தர்யமாக இருந்தாள். நான் மட்டும் கிருஷ்ணணாக இருந்திருந்தால்

"அழகே, அழகு தேவதை

ஆயிரம் பாவலர் எழுதும் காவியம்.

கூந்தல் வண்ணம் மேகம் போல

குளிர்ந்து நின்றது,

கொஞ்சுகின்ற செவிகள் இரண்டும்

கேள்வி ஆனது,

பொன்முகம் தாமரை

பூக்களே, கண்களோ

மன கண்கள் சொல்லும் பொன்னோவியம்.

சிப்பி போல இதழ்கள் ரெண்டும்

மின்னுகின்றன,

சேர்ந்த பல்லின் வரிசையாவும்

முல்லை போன்றன,

மூங்கிலே தோள்களோ,

தேன்குழல் விரல்களோ,

ஒரு அங்கம் கைகள் அறியாதது

மாவிலை பாதமோ

மங்கை நீ வேதமோ

இந்த மண்ணில் இது போல் பெண்ணில்லயே"

என்று பாடியிருப்பேன்.

6:15 மணிக்கு காரில் சரசா, ஷைலஜா, சுநந்தா பின் சீட்டில் அமர  பாலகிருஷ்ணன் முன்புறம் உட்கார, கிருஷ்ணன் காரை  ஓட்ட ஆரம்பித்தான்.சுநந்தாவின் கைகளை பிடித்துகொண்டு அவளது வருங்கால நாத்தனார் பேசிக்கொண்டே வந்தாள்.