*புள்ளிமான் வேட்டை-21*
கிருஷ்ணன் பேச ஆரம்பித்தான்.
"டியர் பிரண்ட்ஸ். நான் வழக்கமாக ஆற்றும் உரையில் இன்றும் அடுத்த வாரமும் மாணிக்கவாசகரின் திருவாசகம் பற்றி எனக்குத் தெரிந்த சிலவற்றைக் கூற போகிறேன். "திருவாசகத்திற்கு உருகார், வேறு ஒரு வாசகத்திற்கும் உருகார்" என்பார்கள். அருட்பிரகாச வள்ளலார்
என்கிறார்.
திருவாசகத்திலிருந்து
இரண்டு பாடல்களை விளக்கப் போகிறேன். ஸ்கிரீனில் தெரியும் பாடலை பாருங்கள். பலர் தமிழில் பேசுவதற்கு சிரமப்படுகிறார்கள். சிலர் தமிழ் தெரிந்தாலும் பேசுவதற்கு வெட்கப்படுகிறார்கள். தமிழ் நாம் தாய்மொழி.
தமிழைப் புறக்கணிப்பது நம் தாயைப் புறக்கணிப்பது போல் ஆகும்.
தமிழை நன்றாக பேச வேண்டும். எழுதவும் கற்றுக் கொள்ள வேண்டும்.அப்படி எழுத தொடர்ந்து முயற்சித்தால்,நாமும் சிறு சிறு கவிதைகளை தமிழில் எழுதலாம். திரையில் ஒளிரும் இதே பாடலை நாம் செய்திருந்தால் என்ன எழுதுவோம். முதல் வரியை "பாலூட்டும் தாயினும் பரிந்து நீ" என்று தான் ஆரம்பிப்போம். மாணிக்கவாசகர் பாலுக்கும் ஊட்டும் என்பதற்கும் இடையில் 'நினைந்து' என்று ஒரு வார்த்தை போட்டு இருக்கிறார். இங்குதான் மாணிக்கவாசகர் உயர்ந்து நிற்கிறார். சிறுவயதில் நாம் எல்லோரும் நமது அன்னையிடம் பால் அருந்தியிருக்கிறோம்.
தயாபரியான அன்னை, குழந்தைக்கு எப்பொழுது பசிக்கும் என்று தெரிந்து வைத்துக் கொண்டு பால் அமுதை ஊட்டுவாள். இதை விட்டு விட்டு அம்மாவோ,
பாட்டியோ" குழந்தை அழுகிறது பார். எடுத்து பால் கொடு"என்று சொல்லி அதன் பின் பால் கொடுத்தால் அது நன்றாகவா இருக்கும்.
அது இரண்டாம் பட்சம் அல்லவா? இது போலத்தான் மாணிக்கவாசகர், இப்படிப்பட்ட தாயைவிட( *தாயினும்சால* ) தாயுள்ளம்
கொண்ட இறைவன் நம்முடைய குறைகளை சொல்லி நாம் அழ வேண்டும் என்று காத்திருக்காமல் நமக்கு எப்பொழுதெல்லாம் கஷ்டம் நேரிடுகிறதோ அப்பொழுதெல்லாம் அவனாகவே வந்து அவைகளை நீக்குகிறானாம்.
இது எல்லோருக்கும் நடக்குமா என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். நமக்கெல்லாருக்கும் கூட கஷ்டப்படும் போது அதற்கு முன்பாக வந்து இறைவன் அந்த கஷ்டத்தை தீர்த்து வைப்பதில்லை. அது ஏன்?அது ஏனென்றால் நாம் எல்லோரும் மாணிக்கவாசகர் ஆகிவிடுவதில்லை. மாணிக்கவாசகரை போன்ற ஊன் தளர்ச்சி ஏற்பட்டவர்களுக்குதான் அந்த நிலை ஏற்படும்.
தாயைப்பற்றி பேசும்போது
ஆதிசங்கரரின்
மாத்ரு(க) பஞ்சகம் நினைவுக்கு வருகிறது.
மனிதகுலம் முழுமைக்கும் சொந்தமான தாய்மையைப் போற்றுவதை ஐந்து ஸ்லோகங்களில் அற்புதமாகச் செய்துள்ளார் அந்த மகான்.
இதனுடைய தமிழாக்கம் நெட்டில் கிடைக்கிறது.ஒரு முறை படித்தால் தாயின் உன்னதம் உணர்ந்து,மனம்கரைந்து, கண்ணீர் விடுவீர்கள்"(இதை சொல்லும் போது கிருஷ்ணணின் குரல் தழு தழுத்தது) இதைக்கேட்டிக்கொண்டிருந்த கூட்டத்தில் ஒரு குரல் விசும்பலானது.எல்லோரும் அது யாரென்று திரும்பி பார்க்க, விசும்பிய தாரிணி நிதானத்திற்கு வந்தாள்.
"இனி பாட்டிற்கு வருவோம்.பாட்டில் "சால" என்று ஒரு வார்த்தை வருகிறது. இது ஒரு சிமிலி ஆகும். தமிழ் ஒரு அழகான மொழி. இந்த வார்த்தைக்கு மாத்திரம் தமிழில் "போல, புரைய, ஒப்ப, உறழ, மான, கடுப்ப, இயைய, ஏய்ப்ப, நேர், நிகர், அன்ன, இன்ன" என்னும் பல சொற்கள் உள்ளன. என்று கூறி நிறுத்திய போது அவனுக்கு அருகில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்த ஹரிஷ் உரக்க "வாவ்" என்றான்.
ஓர் உயிரினிடத்திலிருந்து பிரிந்து வந்த உடம்பாகிய ஊனை அறிவில் சிறந்தோர் உண்ணமாட்டார்கள் என்கிறார்.ஆனால் இந்த இடத்தில் நம்முடைய தசையும் எலும்புமாய் இருக்கும் உடலை "ஊன்" என குறிப்பிடுகிறார் மாணிக்க வாசகர்.
ஊனினை உருக்கி என்றால் ஏதோ வெய்ட் ரிடக்ஷன் எக்ஸ்சைஸ் என்று நினைத்துக் கொள்ள வேண்டாம். (சிரிப்பலைகள் எழுந்தன). நம் உடலுக்கு என்று சில தர்மங்கள் இருக்கின்றன. அதை நிறைவேற்ற வேண்டியது நம் கடமையாகிறது. அதையெல்லாம நாம் குறைத்து கொள்ள வேண்டும் என்பதை ஊனினை உருக்கி என்று வைத்துக் கொள்ளலாம். உள் ஒளி பெருக்கி என்றால் நமது உள்ளே இருக்கும் ஆத்ம ஜோதியை பிரகாசிக்க செய்ய வேண்டும். இது எப்படி முடியும் என்று நீங்கள் கேட்கலாம். ஒரு நாள் உங்கள் மன ஓட்டத்தை அடக்கி. சலனமில்லாமல் ஐந்து நிமிடம் இருக்க பழககிக் கொள்ளுங்கள். இது மிகவும் சுலபம் என்று நீங்கள் நினைக்கலாம். இது செய்ய ஆரம்பிக்கும் போது. இது எவ்வளவு கடினம் என்று உங்களுக்கே புரியும்.மனம் என்னும் விளக்கை, நல்ல நூல்களைப் படிப்பதன் மூலம், நல்ல உரைகளை கேட்பதன் மூலம்,தூண்டி பிரகாசிக்க செய்ய வேண்டும்" என்றான் கிருஷ்ணன். நடுவில் வந்த இடைவேளையில் அனைவருக்கும் காபி மற்றும் பிஸ்கட் தரப்பட்டது.
No comments:
Post a Comment