புள்ளிமான் வேட்டை -32

 புள்ளிமான் வேட்டை 32.

அன்று இரவு டிபன் முடித்ததும் 7.30 மணிக்கு கிருஷ்ணன் அவனது இடத்துக்கு கிளம்பினான். சுநந்தா அதிசயமாக வாசல் வரை சென்று  அவன் கிளம்பி செல்லும் வரையில் இருந்தாள். அவன் பைக் ஸ்டார்ட் செய்ததும்"கிருஷ்ணா பாத்து போ. டிராபிக் எல்லாம் ஹெவியா இருக்கு" என்றாள். "சரி நான் பாத்துக்கறேன். நீ ரொம்ப வெளியில் நிக்காத .பனியடிக்கிறது என்றான் கிருஷ்ணன் கரிசனத்துடன். பின்னர் வீட்டுக்குள் திரும்பி சென்றாள் சுநந்தா. திங்கள் செவ்வாய் இரண்டு நாளும் பெரிய மாற்றங்கள் இல்லாமலே சென்றன. புதன்கிழமை மதியம். ஆபீஸ் வேலையாக வெளியே சென்று இருந்த சுப்பிரமணியன் வேலை சீக்கிரம் முடிந்ததால்,ஐந்து மணிக்கு வீட்டுக்கு வந்து விட்டான். ஹாலில் சோபாவில் உட்கார்ந்து  டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். ஆறரை மணிக்கு கல்லூரியில் இருந்து திரும்பிய சுநந்தா ஹால் வழியாக மாடிக்கு செல்ல எத்தனித்தாள். அவள் முகம் சிறிது வீங்கிய  மாதிரி தெரிந்தது சுப்ரமணியத்துக்கு. அவள் கண்கள் உள்ளே போயிருந்த மாதிரி இருந்தன. சுப்ரமணியத்திற்கு ஏதோ நடந்திருக்கிறது என்று புரிந்தது. சரி நாமா  கேட்க வேண்டாம் அவளே சொல்லட்டும் என்று பேசாமல் இருந்தான். ஒரு மணி ஆகியும்  சுநந்தா கீழே இறங்கி வராததால். சுப்பிரமணியன் மாடிப்படி ஏறி அவள் அறைக்குச் சென்றான்.

அழுது கொண்டிருந்த சுநந்தா சுப்பிரமணியத்தை பார்த்ததும் கர்ச்சிப்பால் கண்களை துடைத்துக் கொண்டாள். பின்பு லேசாக செயற்கையாக சிரித்துக்கொண்டே "வாப்பா.என்ன திடீர்னு" என்றாள்." சும்மா தாம்மா.உன்ன பாக்கணும்னு தோணித்து. வந்தேன்" என் னான்  சுப்பிரமணியன். "ஆமா மூஞ்சி எல்லாம் ஒரு மாதிரி இருக்கு. நான் வரும்போது அழுதுண்டு இருந்த போல இருக்கு. என்ன சமாச்சாரம்" என்றான் "இல்லப்பா ரொம்ப தலை வலிச்சுது" என்றாள் சநந்தா. "பொய் சொல்லாதம்மா" என்ற அவன்"என்ன இருந்தாலும் என்கிட்ட சொல்லு. அதிர்ச்சி அளிக்கிற சமாச்சாரம் எனக்கு தெரிய கூடாதுன்னு நெனைக்கிறியா" என்றான். "என்னப்பா சொல்றீங்க" என்றாள் சுநந்தா. சுப்பிரமணியத்துக்கு அவனுடைய ஹார்ட் வீக்காக இருப்பதாக யாரும் சொல்லி இருக்க முடியாது. அப்படி இருக்கயில்  அப்பா  எப்படி இப்படி பேசுறா என்று சுநந்தாவுக்கு புரியவில்லை.

பிறகு சுப்பிரமணியன் "நேக்கு ஹார்ட்ல கொஞ்சம் ப்ராப்ளம் என்று தெரியும்.நீயும் டாக்டர் ராஜனும் தனியா பேசிண்டிருந்ததை  பார்த்ததும் நேக்கு  சந்தேகம் வந்தது. ஒரு வாரம் கழிச்சு நான் போய் டாக்டர் ராஜன் தனியா பாத்தேன். "என்ன பிராப்ளம் எனக்கு சொல்லு" என்று வற்புறுத்தி கேட்டதும் அவன் ப்ராப்ளத்தை சொன்னான். "நீ கவலைப்படாத. ஒழுங்கா மருந்து மாத்திரை சாப்டயானா நல்ல குணம் இருக்குன்னு" சொன்னான். நானும் மருந்து மாத்திரை ஒழுங்கா சாப்பிட ஆரம்பிச்சேன். பத்து நாளைக்கு முன்னாடி மறுபடியும் அவன் சொன்னபடி எக்கோ, ஈசிஜி  திரும்ப எடுத்துண்டு அவன் கிட்ட காமிச்சேன்.அவன் எனக்கு நல்ல இம்ப்ரூவ்மெண்ட் இருக்குன்னு சொல்றான். அதனால நீ என்ன விஷயம்ன்னாலும் எங்கிட்ட சொல்லு. எவ்வளவு ஷாக்கிங்கான நியூஸா இருந்தாலும் நான் தாங்கிப்பேன்" என்றான் சுப்பிரமணியன்.

இதைக் கேட்ட சுநந்தா'அப்பா.நேக்கு இதை எப்படி சொல்றதுன்னு தெரியல. நீங்களும் அம்மாவும் அருமையா பாத்து பாத்து வளர்த்த நான் வழி தவறி போக இருந்தேன்னு சொன்னா உங்களால் நம்ப முடியுமா.இல்ல தாங்கிக்கத்தான் முடியுமா? முட்டாள்தனமா நான் ஆரம்பத்துல  ஒத்தனை லவ் பண்ண ஆரம்பிச்சேன். அவன் நம்ம மதம் இல்ல. அவன்  ஒரு முஸ்லிம். அப்புறம் தான் அவன பத்தி உண்மை தெரிஞ்சது. அதுவுமில்லாம தாரிணி வந்தபோது,அவளைப் பற்றி அவ சொன்ன விவரத்தை கேட்டதும், மூடி இருந்த என்  இரண்டு கண்ணும் திறந்துண்டுது. அதுக்கப்புறம் அவனுடன்  பழக்கறத  உட்டுணம்னு  பாத்தேன். நம்ப எல்லாம் எதிர்பார்க்கிறபடி எல்லாம் நடந்தா அப்புறம் என்ன இருக்கு. இந்த சமயத்தில இன்னிக்கு  காலேஜ்ல நடந்த ஒரு நிகழ்ச்சி என்ன கதி கலங்க வைச்சிருக்கப்பா" என்ற சுநந்தா அவன் மடியில் முகம் புதைத்து விசும்பலானாள்.