புள்ளிமான் வேட்டை-22
கிருஷ்ணன் இடைவேளைக்கப்புறம் தன் பேச்சை தொடர்ந்தான்.
"இன்னொரு முக்கியமான தொடர் "உலப்பிலா ஆனந்தமாய". உலப்பு அப்படீன்னா என்னவென்று நான் ரொம்ப நாளா தேடி பார்த்தேன். அதற்கு அர்த்தம் எனக்கு இப்பதான் தெரிஞ்சது. உலப்பிலா என்றால் 'நிரந்தரமான' அப்படின்னு அர்த்தமாம்.
உலப்பிலா ஆனந்தம்னா
பர்மனெண்டா இருக்குற சந்தோஷம். நம்மளுக்கு வாழ்க்கையில் பல சந்தோஷங்கள் பல சமயத்தல கிடைக்கறது. நல்ல பாட்டு கேட்டா சந்தோஷம்.நல்லா சாப்பாடு கெடச்சா ஒரு வெட்டு வெட்டும்போது சந்தோஷம். பிரண்ட்ஸ் கூட இருந்தா சந்தோஷம். நல்ல புக்கை படிச்சா சந்தோஷம். சின்னஞ்சிறு குழந்தைகள் மழலையில பேசும்போது சந்தோஷம்.மழையில நனைஞ்சா சந்தோஷம்.இப்படீன்னு அடிக்கிண்டே போலாம்.ஆனா இதெல்லாம் அப்பப்ப தான் இருக்கும். பர்மனெண்டா இருப்பதில்லை. கடவுள் நம்ப கூட இருக்கிற சந்தோஷம் தான் பெர்மனென்ட்டா இருக்கும். கடைசி வரியில "சிக்கென பிடித்தேன்" அப்படின்னு சொல்றார் மாணிக்கவாசகர். சிக்கெனபிடித்தேன் அப்படின்னா உறுதியா பிடிச்சேன்னு பொருளாம். கடவுளின் பாதார விந்தத்தை நம்ப உறுதியா பிடிச்சுக்கணும். சந்தேகத்தோட கடவுள் இருக்கிறாரா? இல்லையா? என்று நம்மைப் போன்ற *பாதிப்படித்தவர்கள்* நிறைய பேர் இருப்பார்கள் என்று புரிந்து கொண்டதால்தான் மாணிக்கவாசகர் சிக்கென பிடித்தேன் என்று கூறுகிறார். கடவுள் நம்பிக்கை இருப்பவர்கள், மிக ஆழமாக, உறுதியாக நம்ப வேண்டும்.
என்று சும்மாவா சொன்னார்கள்.
கடவுள் நம்புவதை எப்படி மூடத்தனமான நம்பிக்கை என்று சொல்கிறார்களோ, அது போல நாம் கடவுளை கண்மூடித்தனமாக நம்ப வேண்டும்" என்று சொல்லி முடித்தான் கிருஷ்ணன்.
அடுத்து எழுந்த கைதட்டல் பல நிமிடங்கள் வரை நீடித்தது. எல்லோரும் வந்து கிருஷ்ணனுக்கு கை கொடுத்தார்கள். கிருஷ்ணனுடைய க்ளோஸ் ஃப்ரெண்ட் ஹரிஷ்"பின்னீட்டடா" என்றான். தாரிணி கிருஷ்ணன் கையை குலுக்கி கொண்டு
" எப்படி நீ ஜாவா,பைதான் எல்லாம் ஹேண்டில் பண்ற மாதிரியே மாணிக்கவாசகரை ஹேண்டில் பண்றேன்னு தெரியல" என்றவள் சுநந்தாவைப் பார்த்து "யு வார் எ லக்கி கேர்ள்" என்றாள். அதைக் கேட்டு புரியாத சுநந்தா"எதுக்கு அப்படி சொல்றீங்க" என்று கேட்டாள். அதற்கு தாரிணி"இந்த வாங்க போங்க எல்லாம் வேண்டாம். என்னை தாரிணி என்றே கூப்பிடலாம். நான் எதுக்கு அப்படி சொன்னேன்னு உனக்கு இப்போ புரியாது.புரியரபோது நீயே நீ என்கிட்ட வந்து தேங்ஸ் சொல்லுவ" என்றாள். கிருஷ்ணன் அருகில் வந்த தாமோதரன் என்ற தாமு "கிருஷ்ணன் . நீங்க சொல்ற மாதிரி எனக்கு தமிழ் தெரிஞ்சாலும். தமிழ்ல பேசுறதுக்கு ரொம்ப வெட்கப்படுவேன். உங்க பேச்சிலிருந்து நான் நிறைய தெரிஞ்சிண்டுட்டேன். இனிமே தமிழ்ல பேசி பழக ஆரம்பிக்கப் போறேன். இன்னும் பத்து பதினைந்து வருஷத்துக்குள்ள உங்கள போல பிரசங்கமே பண்ணிடுவேன்" என்றான் சிரித்துக்கொண்டே.
இதற்குள் சரவணன் என்ற மற்றொரு நண்பன்"தப்பித்தவறி நீ பேப்பர் போட்டால் கூட கைவசம் ஒரு தொழில் வச்சிருக்க. கூடிய சீக்கிரம் உன்ன ராமகிருஷ்ண மடத்துல ஒரு துறவியா பார்க்கலாம்னு நினைக்கிறேன்" என்றான். இதைக் கேட்டு எல்லோரும் சிரித்தார்கள்.கிருஷ்ணனுக்கு கிடைக்கும் பாராட்டை கேட்டு சுநந்தா அகமகிழ்ந்தாள்.
கிளம்புவதற்கு முன் தாரிணியின் கைகளைப் பிடித்துக் கொண்டு"ஒரு நாள் நீ என் வீட்டுக்கு வரணம்" என்றாள் சுநந்தா. அதற்கு தாரிணி"ஆஹா அப்படியே செய்யறேன். கிருஷ்ணன் உன் வீட்டுக்கு வரதா சொன்னான். அவன் கூட நான் ஒரு நாள் வந்துடறேன்" என்றாள். எல்லோரிடமும் விடைபெற்று கொண்டு சுநந்தா, கிருஷ்ணனின் பைக்கில் பின் சீட்டில் ஏறி அமர, கிண்டியில் கிருஷ்ணன் அவளை ராமாபுரம் செல்லும் பஸ்ஸில் ஏற்றிவிட்டபின் ரூமுக்கு விரைந்தான்.
No comments:
Post a Comment