புள்ளிமான் வேட்டை - 45.
"மாமா.நீங்க. சுநந்தாவுக்கு அவ கிளாஸ்ல படிக்கிற பிற மத பையன் மேல ஒரு டயத்ல இருந்த ஈர்ப்பு விஷயமா பேச போறீங்றீங்கன்னா அது பத்தி இப்ப பேசி நம்ப டயத்தை வேஸ்ட் பண்ண வேண்டாம். அத நான் இப்ப பெரிய இஷ்யூவா எடுத்துக்கல" என்றான். இதைக் கேட்ட சுப்ரமணியன் திடுக்கிட்டான். எதை இவனிடம் நாம் சொல்ல வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தோமோ அதை இவனே நம்மிடம் சொல்கிறானே என்று ஆச்சரியம் ஏற்பட்டது.
அதற்குள் இவனுக்கு எப்படி தெரிந்தது என்று யோசிக்க ஆரம்பித்தான். கிருஷ்ணன் சுப்ரமணியத்திடம் "மாமா உங்க பொண்ணு இருக்காளே. அவளுக்கு உங்க ஜீன் இல்லாம இருக்குமா? நீங்க எப்படி பொண்ண பத்தி உண்மைய எங்கிட்ட சொல்லணும்னு நெனைச்சேங்களோ அதேபோல தன்ன பத்தி உண்மைய எங்கிட்ட சொல்லணும்னு அவ ஆசைப்பட்டா. போன வெள்ளிக் கிழமை என் லெக்சர் முடிஞ்சதக்கப்புறம் ரெண்டு பேரும் பீச்சுக்கு போனோம். அவ ஆக்சுவலா எனக்கு ப்ரொபோஸ் பண்ணனும் நினைச்சா. நானே முதல்ல அவ சொல்றதுக்கு முன்னாடி நான் ப்ரொபோஸ் பண்ணனும் நினைச்சேன்.ஆனா என்ன அவ பேச வுடல. முதல்ல நீங்க சொல்ல வந்த விஷயத்தை தான் அவ என்கிட்ட சொன்னா. அவ இப்படி நேர்மையா தன்ன பத்தி சொன்னப்புறம் அவ மேல எனக்கிருந்த மதிப்பு அதிகமாயிடுத்து. அவகிட்ட நான் " இத பத்தி நீ கவலைப்பட வேண்டாம். எப்படி இருந்தாலும் நான் உன்னை ஏத்துப்பேன்" ன்னு சொல்லி வாக்கு கொடுத்தூட்டேன்" என்றான் கிருஷ்ணன்.
இதைக் கேட்டுக் கொண்டிருந்த சுப்பிரமணியத்துக்கு கண்களில் லேசாக நீர் துளித்தது. அவர் கிருஷ்ணனின் இரு கரங்களைப் பிடித்துக் கொண்டு"நேக்கு என்ன சொல்றதுன்னு தெரியல கிருஷ்ணா. உன்னுடைய வயசுக்கு அதிகமான முதிர்ச்சியை உங்கிட்ட இருக்றத பாத்து நான் சந்தோஷப்படறேன். உன்ன போல ஒருத்தன் என் பொண்ணுக்கு ஹஸ்பேண்ட் வரத பத்தி நேக்கு ரொம்ப பெருமையா இருக்கு" என்றார். "மாமா. தவறு செய்யர்து இந்த வயசுல இயற்கை.சுநந்தா சின்ன பொண்ணு. முதல்ல தவறு செஞ்சிருந்தாலும். உடனே அத திருத்திண்டூட்டா.அத நம்ப பாராட்டணம்" என்றான் கிருஷ்ணன். அப்பொழுது சுப்ரமணியன் இதுவரை "எனக்கும் வேறு ஒருவருக்கு மட்டும் தெரிந்த ஒரு ரகசியத்தை உன்னிடம் கூற போகிறேன்"என்று ஆரம்பித்தார்.
-------------------------------------------------------
*பின் குறிப்பு:*
இந்த அத்தியாயத்தை இப்போது கொடுத்திருப்பதற்கு எதிர்மறையாக கூட முடித்திருக்கலாம். அதாவது கிருஷ்ணன் சுநந்தாவை ஏற்க மறுத்தான் என்று கூறி இருக்கலாம். அப்படி கூறுவது என் மனதிற்கு ஒப்பவில்லை. சிலருக்கு சோக ரசம் ரொம்ப பிடிக்கும்.ராஜ்கபூருக்காக முகேஷ் பாடிய சோகப் பாடல்களை சிலர் விரும்பி கேட்பார்கள். அது போல தான் இந்த முடிவும் இருந்திருக்கும். நான் இந்த கதையை எழுத தொடங்கியதின் முக்கிய நோக்கமே இப்படி ஒரு முடிவு கொடுத்திருந்தால் அடிபட்டு போயிருக்கும். வாழ்க்கையில் நாம் தெரிந்தோ தெரியாமலோ பல தப்புகளை செய்கிறோம். அதையெல்லாம் அந்த சர்வேஸ்வரன் பொறுத்துக் கொள்கிறார். அதேபோலத்தான சுநந்தா செய்து ஒரு தப்பை, பெரிது படுத்தாமல், கிருஷ்ணன் அவளை ஏற்றுக்கொள்கிறான். இப்படி இல்லாவிட்டால் கிருஷ்ணனுடைய பாத்திரப்படைப்புக்கு அர்த்தமில்லாமல் போய்விடும்
No comments:
Post a Comment