புள்ளிமான் வேட்டை 31.
தாரிணியை மெயின் ரோட்டில் விட்டு விட்டு கிருஷ்ணன் வீட்டுக்கு திரும்பினான். இரவு ஏழு மணிக்கு மேல் ஆகிவிட்டதால் இரவு சாப்பாடு தயாரானது. சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் சுப்பிரமணியன், சுநந்தா மற்றும் கிருஷ்ணன் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தார்கள். ஒரு மணி நேரம் டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்த பின் சுப்ரமணியன் "தூக்கம் கண்ணை அழுத்தறது. நான் தூங்க போறேன்" என்று பெட் ரூமுக்கு கிளம்பினான். அதன் பின்பு டீவியை அணைத்தாள் சுநந்தா.
திடீரென்று சுநந்தாவுக்கு விக்கல் எடுத்தது. விக்கல் நிற்காததால்,கிடுகிடுவென சமையலறைக்குச் சென்ற கிருஷ்ணன் அங்கிருந்து திரும்பி வந்து சுநந்தாவை வாயை திறக்கச்சொல்லி, ஒரு ஸ்பூன் சர்க்கரையை எடுத்து
அவள் வாயில் போட்டான். இது உள்ளே போனதும் சுநந்தாவின் விக்கல் நின்றது. இது கண்டு சுநந்தா ஆச்சரியம் அடைந்து" நீ ஏதோ சாஃப்ட்வேர் மற்றும் தமிழ் இதலதான் பெரிய ஆள்னு நெனைச்சேன். பாட்டி வைத்தியம் கூட நோக்கு தெரிஞ்சிருக்கு" என்றாள். அதற்கு கிருஷ்ணன் சங்கோஜப் பட்டுக்கொண்டே "அப்படியெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல. எப்போதோ இது போல நேக்கு ஆன போது, அம்மா பண்ணிணது ஞாபகம் இருக்கு.அவ்வளவுதான்" என்றான். சாதாரணமாகவே இனிக்கும் சர்க்கரை, கிருஷ்ணன் கையால் சாப்பிட்டதும் இன்னும் அதிகம் இனிப்பதாகவே அவளுக்கு தோன்ற ஆரம்பித்தது.
கிருஷ்ணனுக்கு தன் மேலுள்ள அக்கறையை கண்டு சுநந்தாவின் உள்ளம் குதூகலித்தது.பிறகு கிருஷ்ணனும்,சுநந்தாவும் கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். மறுநாள் காலை எழுந்து காபி அருந்திய கிருஷ்ணன் சுநந்தா விடம் அவள் ப்ராஜெக்ட்டை எப்படி எடுத்துக் போக வேண்டும் என்று விளக்கிக் கொண்டிருந்தான். பகல் 11 மணிக்கு சம்யுக்தா "சாப்பாடு ரெடி. எல்லாம் சாப்பிட வரலாம்" என்றாள்.சுநந்தா எல்லோருக்கும் தட்டை எடுத்து வைத்தாள். "ஏண்டி உன் தட்ட வச்சுக்கல" என்றாள் சம்யுக்தா. "இல்லம்மா. நான் உன் கூட சாப்பிட போறேன்" என்றாள் சுநந்தா அதிசயமாக. சம்யுக்தாவுடன் சேர்ந்து சுநந்தாவும் பரிமாற ஆரம்பித்தாள். இதைப் பார்த்த ராஜேஸ்வரி "என்ன அதிசயமா இருக்கு. சுனந்தா பரிமாற வந்தூட்டா. இன்னைக்கு மழை தான் வரப்போறது" என்றாள்.
"கல்யாணம் ஆகி ஒரு ஆத்துக்கு மாட்டுப் பொண்ணா போறவதானே. பரிமாற தெரிஞ்சிக்கிறது நல்லது தானே"என்றாள் சம்யுக்தா.சாப்பிட்டபின் கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கொண்ட ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் இரண்டு மணிக்கு மேல் சுநந்தா வின் ரூமுக்கு வந்தான். சுகந்தா கண்ணை மூடி படுத்துக் கொண்டிருந்தாள்.அவள் காதில் இயர் போன் இருந்தது. அவள் படுத்து கொண்டிருந்ததை பார்த்த கிருஷ்ணன் அவள் தூங்குவதாக எண்ணி திரும்பி போக பார்த்தான். கண் முழித்த சுநந்தா "பரவாயில்ல கிருஷ்ணா.உள்ளே வா" என்று கூறி எழுந்து உட்கார்ந்தாள்.உள்ளே வந்த கிருஷ்ணன் "நீ தூங்கிண்டு இருந்தேன்னு நினைச்சேன்"என்றான். "இல்ல. இல்ல. நான் பாட்டு கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்" என்றாள் அவள். "ஓ அப்படியா "என்றான் கிருஷ்ணன். "என்ன பாட்டுன்னு நீ கேக்கலையே" என்றாள் சுநந்தா. "சரி சொல்லு நீ. நான் கேட்டுகறேன்" என்றான் கிருஷ்ணன். "இது ஒரு பழைய பாட்டு. சுசிலாவின் மெலடி. எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்" என்றாள். பிறகு" உன்னை காணாத கண்ணும் கண்ணல்ல"என்று முதல் வரியை பாடினாள்."ஓ "என்ற கிருஷ்ணன் "நேக்கும் இந்த பாட்டு ரொம்ப பிடிக்கும். இதய கமலம் படத்தில் சுசிலா பாடினது. எக்ஸலண்ட் லிரிக்ஸ்.அருமையான மியூசிக்.போன ஜென்மத்துல தேன் அபிஷேகம் பண்ணினதால கிடைச்ச சுசிலாவின் தேன் குரல். நாள் பூரா கேட்டுண்டு இருக்கலாம்" என்றான் இது கேட்டு ஆச்சரியம் அடைந்த சுநந்தா "நோக்கு கூட இது போல பாட்டு எல்லாம் பிடிக்குமா" என்றாள் கிருஷ்ணன் உடனே அவளிடம்
"பிடிக்குமாவா?ஐ சிம்ப்ளி லவ் சச் மெலடீஸ்" என்றான்.
பின்பு மெல்ல அவளிடம் அவளுக்கு வேறு என்னென்னவெல்லாம் பிடிக்கும் என்று கேட்க ஆரம்பித்தான். அவனுக்கு பதில் சொன்ன சுநந்தா
" இதெயெல்லாம் நீயேன் இப்ப கேக்கற" என்றாள்." இல்ல.இல்ல சும்மா தெரிஞ்சுக்கலாம்னு தான்" என்றான் அவன். கிருஷ்ணன். "அது புரியுது. திடீர்னு இப்ப கேக்கறயே" என்றாள் சுநந்தா. "ஏன் கேக்கக்கூடாதா என்ன"என்றான் கிருஷ்ணன். அதற்கு சுநந்தா" ஏன் கேக்கக்கூடாது. தாராளமா கேட்கலாம். அதுக்கு உண்டான உரிமை நோக்கு இருக்கு" என்றாள். தான் சொன்னது கிருஷ்ணனுக்கு புரிந்ததா, இல்லையா என்று அவளுக்கு
சந்தேகமா இருந்தது.அவன் பதில் சொல்லவில்லை. சரியான "கல்லுளி மங்கனாக இருப்பான் போல இருக்கு" என்று நினைத்துக் கொண்டாள் சுநந்தா.
கிருஷ்ணன் முதன்முதலாக தன் மனதுக்கு பிடித்த ஒரு பெண்ணுடன் பேசுவதில் உள்ள சுகத்தை உணர்ந்தான். ஆனால் அது வெளியில் காட்டிக் கொள்ளவில்லை. சுநந்தா நினைத்தபடி சரியான கல்லுளி மங்கன்தான் அவன்.
பிறகு இருவரும் சில சினிமா பாடல்கள் கேட்க ஆரம்பித்தார்கள். அவனுக்கும் தன்னைப் போலவே கர்நாடிக் மியூசிக் ம்யூசிக் பேஸ்டு மெலடீஸ் ரொம்ப பிடிக்கும் என அவள் தெரிந்து கொண்டாள்.
அப்பொழுது திடீரென கிருஷ்ணன் "தமிழில் குறுந்தொகைன்னு ஒண்ணு இருக்கறது நோக்கு தெரியுமா" என்றான். "ஆமாம் கேள்வி பட்டு இருக்கேன்" என்றாள் சுநந்தா. "அதில் ஒரு பாட்டு நேக்கு ரொம்ப பிடிக்கும்"என்றான்."அது என்ன சொல்லேன் கேக்கலாம்" என்று சொன்னாள் அவள்.
அன்புடை நெஞ்சம் தாம் கலந்தனவே"என்ற பாடல் வரிகளை சொன்னவன் அதனுடைய பொருளை விவரித்தான்.
வாழ்க்கையில் இதுவரை அறிமுகமாகாத ஒரு ஆணும் பெண்ணும் அறிமுகமாகி இருவர் மனங்களும் ஒன்றான தாம். எப்படி செம்மண் மீது மழை பெய்தால் மழை என்றும் மண்ணென்றும் தனினத்தனியே பிரிக்க முடியாதோ, அது போல அவர்கள் இருவரும் மனமும் ஒன்றானது என்று அருமையாக விளக்குகிறார் இந்த புலவர். இதற்கு பின் இவருக்கு 'செம்புல பெயநீரார்" என்ற பெயரே நிலைத்து விட்டது என்றான் கிருஷ்ணன்.இதைக்கேட்டு சொக்கிப் போனாள் சுநந்தா. திடீரென்று முழித்துக் கொண்ட அவள் "இந்த பாட்ட பத்தி நீ ஏன் சொல்ற" என்றாள். "சும்மாதான் சொன்னேன் இதுக்குன்னு ஒண்ணும் ஸ்பெசிபிக்கா ரீசன் கிடையாது. தமிழ்ல குறுந்தொகை ரொம்ப நல்லா இருக்கும். அதனால்தான் அதுல இருந்து ஒரு சாம்பிள் சொன்னேன்" என்றான். சுநந்தா மனதுக்குள் "இவன் பெரிய ஆள். சந்தர்ப்பத்துக்கு ஏத்தபடி பேச நெறைய விஷயம் கைல வச்சிருக்கான். ஆனா அதை இவன் எனக்கு சொல்ற மாதிரி இருக்க கூடாதாம்.என்னமா பாசாங்கு பண்றான்.அவன் மனசுல நான் இருக்கேன்றத எவ்வளவு நாசுக்கா சொல்லீட்டான்"என்று நினைத்துக் கொண்டு லேசாக சிரித்தாள். "ஏன் சிரிக்கிற" என்றான் கிருஷ்ணன்." ஒண்ணும் இல்ல. சும்மாதான் சிரிச்சேன்" என்றாள் சுநந்தா.
அப்பொழுது கையில் ஒரு தட்டை எடுத்துக் கொண்டு சம்யுக்தா ரூமுக்குள் வந்தாள். ஆளுக்கு இரண்டு உருளைக்கிழங்கு போண்டாவும்,தேங்காய் சட்னியும் கொடுத்தாள். "ஏன் மாமி. கூப்பிட்டு இருந்தால் நாங்களே வந்து இருப்போமே. நீங்க பாவம் ஏன் படி ஏறி வந்தேள்" என்றான் கிருஷ்ணன். "அதனால என்னப்பா பரவாயில்ல" என்று கூறிய சம்யுத்தா. "அஞ்சு நிமிஷம் கழிச்சு காபி சாப்பிட வாங்க" என்றாள்.
No comments:
Post a Comment