புள்ளிமான் வேட்டை -38.

 புள்ளிமான் வேட்டை -38.

ஐந்து இருபதுக்கு கிருஷ்ணனும் சுநந்தாவும் கிருஷ்ணனுடைய ஆபீசை அடைந்தார்கள். சுநந்தாவைப் பார்த்த தாரிணி. "ஹாய் சுநந்தா. யூ லுக் கார்ஜியஸ்" என்றாள். "தேங்க்யூ" என்றாள் சுநந்தா வெட்கப்பட்டு கொண்டே. பின்பு கிருஷ்ணன்,சுநந்தா ஆகிய இருவரையும் உற்று நோக்கிய  தாரிணி சுநந்தாதாவிடம் மெல்லிய குரலில்

"என்ன ரெண்டு பேரும் பேசி வெச்சுண்டு  சேம் கலர் டிரஸ் பண்ணிண்டு வந்திருக்கீங்க" என்றாள். "சீச்சீ.அப்படி எல்லாம் ஒண்ணும் இல்லை.யதேச்சயாக

அமைஞ்சூட்த்து " என்றாள் சுநந்தா. எல்லோரும் கிருஷ்ணனுடைய லெக்சரை  கேட்பதற்கு லெக்சர் ரூமில் குவிந்தார்கள். கிருஷ்ணன் பேச ஆரம்பித்தான்."டியர் ஃப்ரெண்ட்ஸ். உங்கள் எல்லாருக்கும் மகாகவி பாரதியார் பற்றி தெரிந்திருக்கும். அவர் வறுமையிலே வாழ்ந்தாலும் சுதந்திரத்திற்கு அயராது பாடுபட்டு நிறைய பாட்டு எழுதியிருக்கார்ன்னு தெரியும். அவருக்கு இலக்கியத்துக்கான நோபல் பரிசு கிடைக்காமல் போனது அவருடைய 

துரதிர்ஷ்டம் கிடையாது. நம்ப துரதிர்ஷ்டம்.

ஆனா அவர் உபநிஷத்துகளை கரைச்சு குடிச்சு அதிலுள்ள கருத்துக்களை தமிழ் பாட்டுல புகுத்திருக்கார் என்று எத்தனை பேருக்கு தெரியும்.

அவருக்கு  ஒரு சித்தரோட பழக்கம் இருந்துதாம்.  அவரை அவர் *குள்ளச்சாமி* என்கிறார்" என்று சொல்லிவிட்டு லேப்டாப்பை ஆன் செய்து பாரதியாரின் ஒரு பாட்டை.திரையில் ஒட விட்டான்.

"அன்றொருநாட் புதுவைநகர் தனிலே கீர்த்தி

அடைக்கலஞ்சேர் ஈசுவரன் தர்ம ராஜா

என்றபெயர் வீதியிலோர் சிறிய வீட்டில்,

இராஜாரா மையனென்ற நாகைப் பார்ப்பான்

முன்தனது பிதாதமிழில் உபநிடத்தை

மொழிபெயர்த்து வைத்ததனைத் திருத்தச் சொல்லி

என்தனை வேண் டிக்கொள்ள யான்சென் றாங்கண்

இருக்கையிலே அங்குவந்தான் குள்ளச் சாமி"

அதாவது பாரதியை ராஜாராமய்யர் என்பவர் அவரது தந்தை தமிழில் உபநிஷத்தை மொழிபெயர்த்ததை திருத்த  கேட்டுக்கொண்டபோது 

அங்கு நம் பாரதி குள்ளச்சாமியை முதல் முதல்பார்க்கிறான்.

குள்ளச்சாமியை "மாங்கொட்டை சாமி" எனவும் பாரதி அழைத்தான்.

பாரதி பாடல் மேலும் தொடர்ந்தது.

"தேசத்தார் இவன்பெயரைக் குள்ளச் சாமி

தேவர்பிரான் என்றுரைப்பார்;

தெளிந்த ஞானி,

பாசத்தை அறுத்துவிட்டான்,

பயத்தைச் சுட்டான்;

பாவனையால் பரவெளிக்கு மேலே தொட்டான்;

நாசத்தை அழித்துவிட்டான்;

யமனைக் கொன்றான்;

ஞானகங்கை தலைமுடி மீதேந்தி நின்றான்;

ஆசையெனும் கொடிக்கொரு காழ் மரமே போன்றான்;

ஆதியவன் சுடர்ப்பாதம் புகழ்கின் றேனே.

யாவன் நீ? நினக்குள்ள திறமை யென்னே?

யாதுணர்வாய்? கந்தை சுற்றித் திரிவ தென்னே?

தேவனைப்போல் விழிப்பதென்னே? சிறியா ரோடும்

தெருவிலே நாய்களொடும் விளையாட் டென்னே?

பாவனையிற் பித்தரைப்போல் அலைவ தென்னே?

பரமசிவன் போலுருவம் படைத்த தென்னே?

ஆவலற்று நின்றதென்னே? அறிந்த தெல்லாம்,

ஆரியனே, எனக்குணர்த்த வேண்டும்” என்றேன்.

பற்றியகை திருகியந்தக் குள்ளச் சாமி

பரிந்தோடப் பார்த்தான்; யான் விடவே யில்லை.

சுற்றுமுற்றும் பார்த்துப்பின் முறுவல் பூத்தான்;

தூயதிருக் கமலபதத் துணையைப் பார்த்தேன்!

குற்றமற்ற தேசிகனும் திமிறிக் கொண்டு

குதித்தோடி அவ்வீட்டுக் கொல்லை சேர்ந்தான்;

மற்றவன்பின் யானோடி விரைந்து சென்று

வானவனைக் கொல்லையிலே மறித்துக் கொண்டேன்.

உபதேசம்

பக்கத்து வீடிடிந்து சுவர்கள் வீழ்ந்த

பாழ்மனையொன் றிருந்த தங்கே; பரமயோகி

ஒக்கத்தன் அருள்விழியால் என்னை நோக்கி

ஒருகுட்டிச் சுவர்காட்டிப் பரிதி காட்டி

அக்கணமே கிணற்றுளதன் விம்பங் காட்டி

“அறிதிகொலோ?” எனக் கேட்டான் “அறிந்தேன்” என்றேன்.

மிக்கமகிழ் கொண்டவனும் சென்றான்; யானும்

வேதாந்த மரத்திலொரு வேரைக் கண்டேன்.

தேசிகன்கை காட்டியெனக் குரைத்த செய்தி

செந்தமிழில் உலகத்தார்க் குணர்த்து கின்றேன்:

“வாசியைநீ கும்பகத்தால் வலியக் கட்டி,

மண்போலே சுவர்போலே, வாழ்தல் வேண்டும்;

தேசுடைய பரிதியுருக் கிணற்றி னுள்ளே

தெரிவதுபோல் உனக்குள்ளே சிவனைக் காண்பாய்;

பேசுவதில் பயனில்லை, அனுப வத்தால்

பேரின்பம் எய்துவதே ஞானம்” என்றான்.

"இந்தப் பாட்டினுடைய அர்த்தம் உங்களுக்கு சுலபமாக புரிந்திருக்கும் என நினைக்கிறேன். வரிக்கு வரி அர்த்தம் சொன்னால் இன்று ஒரு நாள் போறாது.ஒரு முக்கியமான செய்தியைத்தான்   சொல்லப்போறேன்.

முதல்ல வேதாந்த கருத்துக்களை சொல்வதற்கு முன்னாடி  பாரதியின் அழகான வார்த்தை பிரயோகத்தை  பாருங்க. நம்ம எல்லாரையும் கொல்றவன் எமன். ஆனா இந்த குள்ளச்சாமி எமனையே கொன்றான் என்று கூறுகிறான் பாரதி. என்ன தமிழ் ஆளுமை" என்றான் கிருஷ்ணன்.