புள்ளிமான் வேட்டை -25
அந்த சனிக்கிழமை காலை காஃபியை பருகிக்கொண்டிருந்த சுநந்தா முதல் நாள் கிருஷ்ணன் பேசியதையெல்லாம் மனதில் அசை போட்டுக் கொண்டிருந்தாள். வாசலில் ஒரு மோட்டார் சைக்கிள் வந்து நிற்கும் சத்தம்கேட்டது.கிடுகிடுவென வீட்டின் முன் கதவை திறந்து கொண்டு வெளியில் வந்த சுநந்தாவிற்கு ஆச்சரியம் காத்துக் கொண்டிருந்தது. மோட்டார் சைக்கிள் சைடு ஸ்டேண்டை கிருஷ்ணன் போட்டுக் கொண்டிருந்தான். அருகில் தாரிணி நின்று கொண்டு இருந்தாள். தாரிணியைப் பார்த்த சுநந்ததா ஓடிச் சென்று அவள் கையை பற்றி கொண்டு "வாட் எ சர்ப்ரைஸ் தாரிணி. நேத்து கூட, நீ இன்னைக்கு வரதா சொல்லலையே" என்றாள். "ஆமாம். நேக்கே இன்னைக்கு இங்க வர போறேம்னு தெரியாது. காலைல கிருஷ்ணன் போன் பண்ணினான்.நீ வேற கூப்டிண்டு இருந்தயா, அதனால கிளம்பி வந்தூட்டேன்"என்றாள். "வா வா உள்ளே வா" என்று தாரிணியை அழைத்துக்கொண்டு வீட்டினுள் சென்றாள் சுநந்தா.
உள்ளே நுழைந்து கொண்டிருந்த கிருஷ்ணன் சுநந்தாவைப் பார்த்து "இது ரொம்ப அநியாயமா இருக்கு. உன் பிரண்ட பாத்ததும் என்ன நீ வான்னு கூப்பிடறதுக்கு மறந்தூட்ட" என்றான். "அதான் கூப்பிடாம உள்ள வந்துட்டயே" என்றாள் சுநந்தா சிரித்துக்கொண்டே. "அப்பா யார் வந்திருக்கா பாருங்க" என்றாள் சுனந்தா. வேஷ்டியும், பனியனும் அணிந்து கொண்டிருந்த சுப்பிரமணியன்,காப்பி டம்ளர் எடுத்துக் கொண்டு ஹாலுக்கு வந்தான். கிருஷ்ணன் ஏதோ ஒரு பெண்ணுடன் இருப்பதை பார்த்து 'என்னடா இது வம்பா போச்சு' என்று முதலில் நினைத்து கொஞ்சம் பயப்பட்டான். கிருஷ்ணன்
"மாமா. இதுதான் தாரிணி.எங்க ஆபீஸ்ல வேலை செய்றா"என்றான். சுப்ரமணியன் தன்னுடைய தடுமாற்றத்தை மறைத்துக் கொண்டு "வாம்மா தாரிணி" என்றான். இதற்குள் சமையல் கட்டில் இருந்து சம்யுக்தாவும், ராஜேஸ்வரியும் ஹாலுக்கு வந்து சேர்ந்தார்கள். அவர்களுக்கும் தாரிணியை அறிமுகப்படுத்தினான் கிருஷ்ணன். ராஜேஸ்வரி அவளைப் பார்த்து"வாம்மா"என்று கூறினாள். சம்யுக்தா கிருஷ்ணனுக்கும், தாரிணிக்கும் காபி கொண்டு வந்து கொடுத்தாள். தான் வாங்கி வந்திருந்த பழம் நிறைந்த பையை தாரிணி ராஜேஸ்வரியிடம் கொடுத்தாள். அதை வாங்கிக் கொண்ட ராஜேஸ்வரி "உன்சொந்த ஊர் எது" என்று கேட்டாள்." சொந்த ஊர் கோயம்புத்தூர் பாட்டி "என்றாள் தாரிணி. ராஜேஸ்வரி அவள் கழுத்தில் தாலி இல்லாததை கண்டு "கல்யாணம் ஆயிடுத்தா" என்றாள். இந்த கேள்வியால் நிலை குலைந்து போன தாரிணி இரண்டு நிமிடங்களில் சுதாரித்துக் கொண்டாள்.
"கல்யாணம் ஆயிடுத்து பாட்டீ. ரெண்டு வயசுல குழந்தை இருக்கா" என்றாள். கல்யாணம் ஆனவள் கழுத்தில் தாலி இல்லாதது கண்டு ராஜேஸ்வரி " இப்பெல்லாம் இதான் பேஷன் போல இருக்கு" என்று நினைத்துக் கொண்டாள்.பின்னர் "குழந்தையையும் கூட்டிண்டு வந்திருக்கப்படாதோ" என்றாள் ராஜேஸ்வரி. "இல்ல பாட்டி. அவ எங்க அம்மா கிட்ட இருக்கா. நான் இங்க ஒரு பீ.ஜில இருக்கேன்"என்றாள்
தாரிணி." ஓ.அப்டியா" என்று கூறி அத்துடன் பேச்சை முடித்துக் கொண்டாள் ராஜேஸ்வரி. பின்பு சுநந்தா தாரிணிக்கு வீடு முழுதும் சுற்றி காண்பித்தாள். பன்னிரண்டு மணிக்கு, சாப்பாடு ரெடி ஆனதும், சம்யுக்தா,ராஜேஸ்வரி தவிர மீதி அனைவரும் டைனிங் டேபிளில் அமர்ந்தார்கள். சாப்பிட்டு முடித்தவுடன் சம்யுக்தாவின் கையை பற்றி கொண்ட தாரணி "மாமி. சாப்பாடு சூப்பரா இருந்தது. ரொம்ப நாள் கழிச்சு எங்க அம்மா சமயல சாப்பிடற மாதிரி இருந்தது. ஹாஸ்டல் சாப்பாடு சாப்ட்டு நேத்து நாக்கு செத்துப் போய் இருந்தது.இன்னிக்கு தான் திருப்தியா சாப்பிட்டேன்"என்று மனம் திறந்து பாராட்டினாள். இதைக் கேட்டு மனம் நெகிழ்ந்த சம்யுக்தா"நீயும் கிருஷ்ணனை போலவே சனி,ஞாயிறு எங்காத்துக்கு வந்தூடு" என்றாள். "பாக்கலாம் மாமி" என்றாள் தாரிணி. சாப்பிட்டவுடன் கிருஷ்ணனும், சுப்பிரமணியனும் ஹாலில் இருந்த சோபாவில் அமர்ந்தார்கள். டைனிங் டேபிளிள் ராஜேஸ்வரி,சம்யுக்தா அமர்ந்து தங்களுக்குள்ளே பரிமாறிக் கொண்டு சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள். "என்ன கிருஷ்ணா. தேவாரம், திருவாசகம்ன்னு ஆபீஸ்ல பொளந்து கட்டறயாமே. நேத்து ராத்திரி சுநந்தா உன்ன பத்தி அரை மணி நேரத்துக்கு மேல பேசிண்டு இருந்தான்னா பாத்துக்கோ"
என்றான். "அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்ல மாமா. ஏதோ எனக்கு தெரிஞ்ச ஒண்ணு, ரெண்டு விஷயத்தை சொல்றேன். அவ்வளவுதான்"என்றான் கிருஷ்ணன் அடக்கத்துடன்.
பிறகு சுப்பிரமணியனும், கிருஷ்ணனும் கேரம் போர்டு ஆட ஆரம்பித்தார்கள். சுநந்தா மாடியில் உள்ள தன்னறைக்கு தாரிணியை அழைத்துக் கொண்டு சென்றாள். இருவரும் அமர்ந்தார்கள். தாரிணி சுநந்தாவை பார்த்து "எப்படி போயிண்டு இருக்கு உன் ப்ராஜெக்ட் வொர்க் எல்லாம்" என்றாள். அதற்கு சுநந்தா "இப்பதான் ஆரம்பிச்சிருக்கேன்" என்றாள்." எதுவா இருந்தாலும் நீ கிருஷ்ணன் கிட்ட கேட்டு தெரிஞ்சுக்கோ. அவன் சொல்லித் தருவான்" என்றாள் தாரிணி. "ஆமா.நானும் அவனைத்தான் நம்பிண்டு இருக்கேன்" என்றாள் சுநந்தா. பின்பு தாரிணியிடம் " பாட்டி உன்னிடம் கொஞ்சம் அதிகம் சுதந்திரம் எடுத்துண்டு பேசிட்டா. அத தப்பா நினைச்சுக்காத.
அவோ அந்த காலத்து மனுஷி. அப்படித்தான் ஏதாவது பேசுவோ. ஆனா மனசுல கள்ளம் கபடம் கிடையாது. என்றாள்.
இதைக்கேட்ட தாரிணி "உன் பாட்டி கேட்டதுல நியாயம் இருக்கு. கல்யாணம் ஆன பொண்ணு கழுத்துல தாலி இல்லையேன்னு பாட்டி நினைச்சுண்டிருக்கா" என்று சொன்னாள். இதைக் கேட்டு சுநந்தா சும்மா இருந்தாள். பின்பு தாரிணி சிரித்துக் கொண்டே"பாட்டி நெனச்சுண்டு இருந்தத நீ இப்ப நெனைச்சுண்டு இருக்கேன்னு நெனைக்கிறேன்" என்றாள். பின்பு தாரிணி அவளிடம்
" இதுக்கு பதில் எங்கிட்ட இருக்கு. ஆனா அது என் வாழ்க்கையில் ஒரு கருப்பு பக்கம். நம்ம சந்தோஷத்தை தான் பெறத்தியார் கிட்ட பகிர்ந்துக்கணம்னு சொல்லுவா. என் துக்கத்தை நான் எப்படி பகிர்ந்துகற்து" என்றாள். அவள் கண்களில் லேசாக நீர் வர ஆரம்பித்தது.இதன் பின்னர் தாரிணி தன் வாழ்க்கையின் சோகப் பகுதியை சுநந்தாவிடம் கொட்ட ஆரம்பித்தாள்.
சுநந்தாவிற்கு அப்பொழுது தாரிணி சொல்லப்போவது தன் வாழ்க்கையை எந்த அளவுக்கு பாதிக்கப் போகிறது என்று தெரியவில்லை.
No comments:
Post a Comment