புள்ளிமான் வேட்டை. 23.

 புள்ளிமான் வேட்டை. 23.

மறுநாள் சனிக்கிழமை காலை சுநந்தா காபி குடித்துக்கொண்டிருக்கும்போது  காபியை உறிஞ்சியவாரே வந்த சுப்பிரமணியன்" என்ன சுநந்தா. நேத்து கிருஷ்ணன் எப்படி பேசினான்" என்றான். அதற்கு சுனந்தா"நேத்து அவன் பேசினது வேற லெவல் பா. நம்ப பாக்கிற சாதாரண கிருஷ்ணன் இல்ல அவன். அவனுக்குள்ள இன்னொரு கிருஷ்ணன் இருக்கான்.தமிழ்லயும், ஆன்மீகத்திலையும் இன்டெப்த் நாலெட்ஜ் இருந்தாதான்  இதுபோல பேச முடியும்" என்றாள். "அப்படியா. வேடிக்கையா இருக்கு இது" என்றான். சுப்பிரமணியன்.

இதையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டு வந்த பாட்டி  ராஜேஸ்வரி சுநந்தவைப் பார்த்து "கிருஷ்ணன் உன்ன வுட பெரீவன் . உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கிற முறை கூட அவனக்கு இருக்கு. நீ பாட்டுக்கு அவனை அவன், இவன் சொல்லிண்டு இருக்கயே. இது கேட்க நண்ணாவே இல்லை.நாராசமா இருக்கு" என்றாள். இதைக் கேட்டு  சுநந்தா  "போ பாட்டி. அவனே அப்படி கூப்புடூன்றான். அப்புறம் உனக்கு என்ன" என்றாள். "ஆமாண்டி. அவன் அப்படித்தான் சொல்லுவான்.நம்ப தான் பொம்பளையா லக்ஷணமா நடந்துக்க கத்துக்கணும்"என்றாள்

பாட்டி. இதைக் கேட்டு சுநந்தா மௌனமாக இருந்தாள்.காலை 8 மணி ஆகியும் கிருஷ்ணன் வராததால் சுப்ரமணியன் கிருஷ்ணனுக்கு போன் செய்யலாம் என்று நினைத்தான். அப்போதுதான் கிருஷ்ணனனிடமிருந்து போன் வந்தது. "மாமா இன்னைக்கு என்னால வர முடியும்னு தோணல" என்றான். "ஏம்பா. ஏதாவது உடம்பு கிடம்பு சரியில்லையா" என்றான் சுப்பிரமணியன்.

 "அதெல்லாம் இல்ல மாமா.போனவாரம் அங்க வந்ததால தோக்கவேண்டிய துணி எல்லாம் நெறய சேந்துடுத்து. அதெல்லாம் தோக்கணம். அதுவுமில்லாம ஆபீஸ்ல ஒரு ப்ராஜக்ட்ல ஸ்ட்ரக் ஆயிட்டேன்.அத ஒக்காந்து சாரி பண்ணனும்" என்றான். "அப்போ நாளைக்கு வருவியா" என்றார் சுப்பிரமணியன். "வேலை முடிஞ்சூட்டா வருவேன் மாமா. இல்லன்னா சந்தேகம் தான்" என்றான். "யார்கிட்டேந்து  போன்" என்றாள் சுனந்தா. "கிருஷ்ணன் தாம்மா பண்ணினான். இன்னிக்கு வர முடியாதாம். நாளைக்கு வரதை, பாத்துண்டுதான் தான் சொல்ல முடியும்ன்றான்" என்றான். சுநந்தாவுக்கு முகம் சிறிது வாட்டமடைந்ததை சுப்பிரமணியன் கவனித்தான்.சுநந்தா மதியம் மூன்று மணி  வாக்கில கிருஷ்ணனுக்கு போன் செய்தாள். இரண்டு ரிங் போனதும் கிருஷ்ணன் போனை எடுத்து "ஹாய்" என்றான். உடனே சுநந்தா "என்ன. ஒரு வாரத்திலேயே எங்காம் போரடிக்க ஆரம்பிச்சூட்தாக்கும்" என்றாள். "அதெல்லாம் இல்ல. நான் ஏன் வர முடியலன்றதை அப்பா கிட்ட சொல்லி இருந்தேனே" என்றான் கிருஷ்ணன்.

'வரலேன்றதை  நீ நேத்தே என்கிட்ட சொல்லி இருக்கலாமே" என்று கேட்டாள் சுநந்தா. "ஆமாம்.சொல்லி இருக்கலாம் தான். மறந்தூட்த்து"என்றான் கிருஷ்ணன். "ப்ராஜெக்ட் வொர்க் ஆரம்பிச்சிட்டியா" என்ற கிருஷ்ணனிடம் "என்ன பண்ணனும் தீர்மானம் பண்ணியிருக்கேன். ஆனா இன்னும் ஆரம்பிக்கல. இந்த வாரம் நீ காலேஜ்ல லெக்சர் கொடுக்க வரணும். அதுவாவது ஞாபகம் இருக்கா, இல்லையா. அதையும் மறந்தூட்டியா" என்றாள். "அது எப்படி ஞாபகம் இல்லாம போகும். நிச்சயம் வரேன்" என்றான்." தாரிணி என்ன பண்றாள்" என்றாள் சுநந்தா. இதைக் கேட்டு ஆச்சரியம் அடைந்த  கிருஷ்ணன் "அவ என்ன பண்றான்னு  நேக்கு எப்படி தெரியும். அவளைக் கேட்டு தெரிஞ்சுக்க வேண்டியதுதானே" என்றான் அவன். தன் கேள்வியில் இருந்த முட்டாள்தனத்தை உணர்ந்து கொண்ட சுநந்தா ஒரு மாதிரி சமாளிக்க பார்த்தாள். "இல்ல நீ ஏதோ ப்ராஜெக்ட்ல  ஸ்டரக்கப் ஆயிட்டேன்னு அப்பா சொன்னா. ஒரு வேளை  ஆபீசுக்கு போய் இருக்கயோ. தாரிணியும்  வந்து இருக்கலாம் இல்லையா .அதான் கேட்டேன்" என்றாள். "அதெல்லாம் இல்ல. முடிஞ்சவரைக்கும் ஆபீசுக்கு சனி,ஞாயிறு போறது இல்லை" என்றான் கிருஷ்ணன்.

"சரி போன வச்சுட்றேன்" என்ற சுநந்தா லைனை டிஸ்கனக்டினாள். ஞாயிற்றுக்கிழமையும் கிருஷ்ணன் வரவில்லை. சுனந்தாவுக்கு கொஞ்சம் மூட் அவுட் ஆகி போனது உண்மைதான். புதன்கிழமை மாலை 3 மணிக்கு கிருஷ்ணன். ஒத்துக்கொண்டபடி மாணவர்களிடம் உரையாட வந்தான். முதலில் அவனைப் பற்றி ப்ரொபசர் தங்கராஜ் ஒரு சிறிய இன்ட்ரோ கொடுத்தார்.

"டியர் பிரண்ட்ஸ் அண்ட் ரெஸ்பெக்டட் ப்ரொபசர்" என்று கூறி உரையை துவக்கிய கிருஷ்ணன் சாப்ட்வேர் துறையில் இன்றுள்ள அதி முக்கியமான ட்ரண்டுகளைப் பற்றியும், மாணவர்கள் எந்தெந்த துறையில் அதிகமாக கவனம் எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பது பற்றியும் விரிவாக பேசினான். கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் பேசி முடித்ததும்  மாணவர்களைப் பார்த்தது "ஏதேனும். கேள்விகள் இருந்தால் கேட்கலாம்" என்றான். அப்பொழுது. சுரந்தாவின் பாய் பிரண்டான  ஏ.சி "கேம்பஸ் இன்டர்வியூ நடந்தால்  உங்கள் கம்பெனியில் எங்களையெல்லாம் வேலைக்கு எடுத்துக் கொள்வீர்களா"என்று கேட்டான். இதைக் கேட்ட கிருஷ்ணன்" இது மிகவும் ஓபன் கொஸ்சன். உங்களை எடுத்துக் கொள்வது உங்களுடைய பெர்ஃபார்மன்ஸ் பொருத்து தான் இருக்கிறது. இரண்டாவது எங்க கம்பெனிக்கு இன்ஜினியர்கள்  வேண்டும் பட்சத்தில் தான் எடுத்துக் கொள்வார்கள்"என்று சொன்னான் கிருஷ்ணன். அதற்கு ஏ .சி. "அப்படி என்றால் நீங்கள் இவ்வளவு தூரம் பேசினதுக்கு அர்த்தமே இல்லையே" என்றான். உடனே கிருஷ்ணன். "நான் கூறியதை  நீங்கள் சரியாக கவனிக்கவில்லை என்று நினைக்கிறேன். எங்கள் கம்பெனி மட்டும் தான் உங்களை எடுக்க காத்துக் கொண்டிருக்கிறதா என்ன. எங்களைப் போன்ற பல கம்பெனிகள் இருக்கின்றன. நாங்கள் உங்களை தேர்ந்தெடுப்பது போல, நீங்கள் சிறந்து விளங்கினால், எந்த கம்பெனியில் வேலை செய்ய வேண்டும். என்று நீங்களே தேர்ந்தெடுக்கலாம்" என்று கூறினான். இதை கேட்ட மாணவர்கள் பலமாக கைதட்டினார்கள். ஏ.சிக்கு மிகவும் அவமானமாகி விட்டது. அவன் சட்டு என்று  லெக்சர் ஹாலிலிருந்து வெளியேறினான்.பிறகு சுநந்தாவின் பிரண்ட் வாணி ஓட் அப்  தேங்க்ஸ் கூறினாள். இதை அடுத்து கேண்டினிலிருந்து வரவழைக்கப்பட்ட சமோசாவும்,டீயும் எல்லோருக்கும் வழங்கப்பட்டது.

இவையெல்லாம் முடிந்த பிறகு சுநந்தா கிருஷ்ணன் பைக்கில் ஏறி அமர, கிருஷ்ணன் அவளை கிண்டியில் இறக்கி விட வேண்டி,வண்டியை  கிளப்பினான். சிறிது தொலைவில், இருவரும் பைக்கில்  அமர்ந்திருப்பதையும், சுநந்தா ஒரு கையால் கிருஷ்ணனின் தோளை பற்றியிருப்பதையும்    ஒரு ஜோடி கண்கள் ஆத்திரமாக பார்த்து,வெறுப்பை உமிழ்ந்து கொண்டிருந்தன.