புள்ளிமான் வேட்டை 24.
அடுத்த வெள்ளிக்கிழமை மாலை நாலரை மணிக்கு சுனந்தா ஒரு பஸ்சை பிடித்து ஓ எம் ஆரில் உள்ள கிருஷ்ணன் ஆபீஸுக்கு வந்து விட்டாள். அவளைக் கண்ட தாரிணி அவளை கட்டிக்கொண்டு"எப்படி இருக்கே"என்றாள்.
" நான் நண்ணா இருக்கேன். நீ எப்படி இருக்கே" என்றாள் சுனந்தா. "ஐ அம் ஆல்சோ குட்" என்றாள் தாரிணி. சரியாக
ஐந்து ஐந்துக்கு கான்பிரன்ஸ் ரூமில் கிருஷ்ணனும், அவருடைய டீம் மேட்டுகளும். கூடினார்கள். கிருஷ்ணன் பேச ஆரம்பித்தான்.
"உங்களுக்கெல்லாம். ஸ்வேப்பிங் என்பதற்கு என்ன அர்த்தம் என்று தெரியும்னு நெனைக்கறேன்.தாரிணி இந்த ஆபீசுக்கு வந்து கொஞ்ச நாள் ஆனதுக்கப்புறம் எங்கிட்ட வந்து ,நீயும் நானும் இடத்தை ஸ்வேப் பண்ணிக்கலாமா அப்படின்னு கேட்டா. எதுக்குன்னு நான் கேட்டேன். அப்பொ அவ எடத்த ஸ்வேப் பண்ணி உன் இடத்துக்கு நான் வந்தாலாவது உன்ன போல கோடிங் பண்ண முடியுமான்னு பாக்கறேன் என்றாள்". இதைக் கேட்டு தாரணி கை உயர்த்தி "ஆம்" என்றாள்."அப்ப நான் சொன்னேன். என் இடத்துக்கு நீ வந்தயானா என்ன போல கோடிங் எழுத வரும். ஆனா உன் இடத்துக்கு நான் வந்ததுக்கு அப்புறம் என் மோசமான பர்பாமென்ஸ் பாத்து கம்பெனி என் சீட்டை கிழிச்சுருவா" என்றேன். இதைக் கேட்டு எழுந்த சிரிப்பொலி அடங்க வெகு நேரம் ஆயிற்று. தாரிணி வலது கை ஆள்காட்டி விரல் அவனை சுட்டிக்காட்டி அசைத்து அதன் மூலம் அவனை பயமுறுத்துகிற மாதிரி பாவனை செய்தாள். இதையெல்லாம் பார்த்துக்கொண்டு சுநந்தாவுக்கு வேடிக்கையாக இருந்தது. பின்பு கிருஷ்ணன்"டியர் பிரண்ட்ஸ். ஜோக்ஸ் அபார்ட், இப்ப மாணிக்கவாசகரும் சிவன் கிட்ட நம்ம ரெண்டு பேரும் இடம் ஸ்வேப் பண்ணீட்டது பத்தி பேசறார். முதல்ல பாட்டை பார்க்கலாம் என்று லேப்டாப்பில் அந்தப் பாடலை கிளிக் செய்து திரையில் ஒளிர விட்டான்.
இதன் பொருள்
சங்கரனே! எனக்கு கிடைத்தற்கரிய உன்னைத் தந்திருக்கிறாய். அதற்குப் பிரதிபலனாக வெறும் பதர் போன்ற என்னை ஏற்றுக் கொண்டிருக்கிறாய். இந்த கொடுக்கல் வாங்கல் விஷயத்தில் யார் சாமர்த்தியசாலி? முடிவே இல்லாத பேரின்பத்தை உன்னிடம் இருந்து நான் பெற்றிருக்கிறேன். இதற்குப் பிரதிபலனாக நீ என்னிடம் இருந்து பெற்றுக் கொண்ட பொருள்தான் என்ன?
ஒன்றுமில்லையே. எனது சித்தத்தையே கோயிலாகக் கொண்ட எம்பெருமானே! திருப்பெருந்துறையில் எழுந்தருளி இருக்கும் சிவபெருமானே! எனது தந்தையே! ஈசனே! எனது உடம்பையே நீ தங்குவதற்கான இடமாகக் கொண்டிருக்கிறாய். இவ்வுதவிக்கு நான் ஒரு கைம்மாறும் செய்ய முடியாதவனாகி உள்ளேனே என்று புலம்பிகிறார்.
அல்பமான என்னை நீ எடுத்துக் கொண்டாய். ஆனந்த வடிவான உன்னை எனக்கு அளித்து விட்டாய். யார் இதில் கெட்டிக்காரர் என்று நீயே சொல்லு என்ற கேள்வியை சிவனிடமே எழுப்பினவர் மாணிக்கவாசகர்" என கிருஷ்ணன் முடித்தான்.
இது எல்லாம் கேட்டுக் கொண்டிருந்த கிருஷ்ணனுடைய நண்பன் ஹரிஷ் "எனக்கு ஒண்ணு தோன்றர்து. நான் சொல்லலாமா" என்றான்."சொல்லு" என்றான் கிருஷ்ணன். பின்பு கிருஷ்ணனிடம் வந்து மைக்கை வாங்கிக் கொண்ட ஹரிஷ்"நான் என்ன சொல்லணும்னு நினைக்கிறேன்னா கிருஷ்ணன் ஒரு பக்கம், நம்ப எல்லோரும் இன்னொரு பக்கம்னு வெச்சசிண்டா இதல யார் புத்திசாலி?இந்த லெக்சர் மூலமா பெரிய பெரிய விஷயங்களை நம்ப கிட்ட கொடுக்றது நீ(கிருஷ்ணன்), நாங்க உனக்கு ஒண்ணுமே கொடுக்க முடிலை. ஏன்னா நாங்க ஞான சூனியம். அப்போ சூனியத்தை உங்கிட்ட ஒப்படைச்சூட்டு ஞானத்தை உங்ககிட்டேந்து நாங்க பெத்துகிறோம். அப்ப நாங்க தானே புத்திசாலி" என்றான். இதைக் கேட்ட அந்த அறையில் கைத்தட்டல் பலமாக எழும்பியது. கைத்தட்டல் முடிந்ததும் கிருஷ்ணன் சிரித்துக் கொண்டே "பரவாயில்லையே. நான் இப்படி கரடியா கத்தினது யாருக்காவது போய் சேர்ந்திருக்கான்னு யோசிச்சு பாப்பேன். இதுக்கு பலன் கிடைச்சூட்த்து. இப்போ ஹரிஷ்ன்ற ஒரு நவீன மாணிக்கவாசகர். உருவாயிட்டார்ன்னு நினைக்கும் போது எனக்கு ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு"என்றான்.இதையும் கேட்டு எல்லோரும் கைதட்டினார்கள். அன்றய நிகழ்ச்சி வித்தியாசமாக இருந்தது. ஏனென்றால் கிருஷ்ணனுடைய இம்மிடியட் பாஸான சிவகுருநாதனும் அன்று கிருஷ்ணன் பேசுவதை கேட்க வந்திருந்தார். அவரைக் கூப்பிட்டு ஒன்று இரண்டு வார்த்தைகள் சொல்ல கிருஷ்ணன் கேட்டுக் கொண்டான். அவர் மைக்கை பிடித்தார் "ஹரிஷ் சொல்ற மாதிரி. நீங்க எல்லாம் ஞானசூன்யம்னா நான் அதைவிட ஞான சூன்யம். கிருஷ்ணன் பேசுவதை கேட்கும் போது எனக்கு ஆச்சரியமா இருக்கு. அதே சமயத்துல. எனக்கு ஒரு பெரிய பயம் வரது. என்னான்னா, இதே நிலமை நீடிச்சா ஒரு நாளைக்கு கிருஷ்ணன் பேப்பர் போட்டுட்டு, பிரசங்கம் பண்ண போறேன்னு கிளம்பிட்டான்னா, ஆபீஸ்ல கிருஷ்ணன் எடத்தை ரொப்பர்துக்கு நான் ரொம்ப அவஸ்த படுவேன்" என்று கூறினார். இதைக் கேட்டு அந்த கூட்டம் சிரித்தது. அன்று. வழக்கத்தைப் போல போண்டா, காபி மட்டும் இல்லாமல் ஒரு ஸ்வீட்டும் கொடுக்கப்பட்டது. இதெல்லாம் அன்று சிவகுருநாதனின் செலவாகும்.
No comments:
Post a Comment