பிருகு வம்சத்தில் தோன்றிய அந்தணர் ஒருவர் இருந்தார்.நீண்டகாலம் அவர் தவம் புரிந்து வந்தார்.ஆண்டவன் சிவன் நினைவில் அவர் ஆனந்தக் கூத்தாடினார்.அவர் கையில் தர்ப்பை பட்டு இரத்தம் வடிந்தது.
எதையும் உணரும் நிலையில் அவர் இல்லை.உடனே சிவ பெருமாள் அறுபட்ட அவன் விரலை அகற்ற அதில் இருந்து பால் வடிந்தது.சற்று நேரம் கழித்து அவரின் விரலில் திருநீறு கொட்டியது.
தன் கையில் திருநீறு கொட்டுவதைக் கண்ட அவர் சிவனைப் பணிந்தார்.சிவ பெருமாள் அவருக்கு முக்தி அளித்தார்.அன்னை பார்வதியிடம் விபூதியின் மகிமையை விளக்கினார்.
விபூதி அணிந்து கொள்வது புனித நதிகளில் நீராடுவதை விடவும் சிறந்தது.தேவர்களும் ,முனிவர்களும் விபூதி அணிந்து அதன் மூலம் முக்தி பெறுகிறார்கள்.
மேலும் விபூதி பூசியவர்கள் பிசாசு,அரக்கர்,எமன்,கிரகங்களைக் கண்டால் அஞ்ச வேண்டியது இல்லை.அவர்கள் வாழ்நாள் முடிந்த பிறகும் கூட முக்தி அடைந்து சிவ பேறு அடைவார்கள்.
பிரம்மன் ஒருமுறை விபூதியை ஒரு தட்டிலும் மற்றொரு தட்டில் சொர்க்கம் போன்ற உலகங்களையும் வைத்த போது விபூதியே மேலானதாக விளங்கியது.விபூதி கங்கையின் புனித நீரை விடவும் சிறந்தது.
விபூதி அணிவது தவங்களை விடவும் சிறந்தது.அதனை அணியும் மனிதர்கள் புனிதர்கள் ஆகி விடுகிறார்கள் என்று விபூதியின் மகிமை பற்றி சிவ புராணம் கூறுகிறது.