venkatesan v: 😎இமயத்தின் மடியில் ..பகுதி 11 கேதார் முடிந்து பத்ரி நோக்கி....கேதார் நாத் கோயிலை விட்டு வெளி வருகையில் நேரம் 2 மணி.காண்டினில் சாப்பிட வேண்டும்.பின் குதிரை கிடைத்து விரைந்து இரவுக்குள் ராம்பூர் சென்று லக்கேஜ் எடுத்து பத்ரி போகும் வழியில் வேறு ஊரில் ரூம் போட வேண்டும்.வழியில் ஒரு குதிரைக்காரன் தானே வலிய வந்து குதிரை வேண்டுமா எனக்கேட்டான் .கும்பிடப்போன தெய்வமே என நினைத்தாலும் எவ்வளவு ? என்றேன்.க்யாரா சௌ(1100) என்றான்.எக்ஸ்ட்ரா? வேண்டாம் என்றி கூறி தன் இரு அடையாள அட்டைகளை தந்து கோடா காம்ப் வரச்சொன்னான்.லஞ்ச் சாப்பிட்டு தான் வர முடியும் என்றேன்.சரி என்றான்.காண்டினில் சாதம் சப்பாத்தி தாலி 150/.- சாப்பிடும் வரை எங்களை ( அவன் சாப்பிட மறுத்து விட்டான்) கவனித்து கோடா காம்ப் வரை கூடவே வந்தான். 2200/ பணத்தையும் தன்,எங்கள் அடையாள அட்டைகளையும் வாங்கிக்கொண்டு ரசீது வாங்குவதாக சொல்லி கவுண்டர் நோக்கிச் சென்றான்.
மனைவிஅவனை பின் தொடர கண்ஜாடை காட்ட வழியில் குதிரையின் சிறு நீர்,சாணம் ,இரவு மழை ச்சேறு மூன்றும் சேர்ந்து முழங்கால் அளவு சகதி.எல்லாம் வருவான் என உள்ளூர டென்ஷனில் நான் அவன் தலையை குறிவைக்க ,தலை வேறு திசை நோக்கி நகர, மனைவி பணத்தையும் ஏமாந்து விட்டு என்னை நடத்தி அழைத்து செல்ல போகிறீர்கள்.நீங்களும்உங்கள் சமர்த்தும்!! அவனையும் ஐடியையும் ஒரு போட்டோ எடுக்க துப்பில்லை ( அவளிடமும் ஸ்மார்ட் போன் இருக்கிறதே) என்றாள்.
வேறு திசையிலிருந்து மற்றொருவனுடனும் இரண்டு குதிரைகளுடனும் அவன் வந்து எங்கள் ஐடியை தந்து ரசீதை காண்பித்தான்.எதற்கெடுத்தாலும் சந்தேகமாடி? என்றேன் சங்கர் சிமெண்ட் விளம்பர பாணியில்🤑.என்னை ஒரு வெள்ளை குதிரையின் சேணத்தில் ஒரு காலை வைத்து மறுகாலை தூக்கி உட்கார வைத்தான்.
மழை வருமென ப்ளாஸ்டிக் கோட் போடச் சொல்லி கைகளை முன் வளையத்தில் பிடிக்கச் சொல்லி குதிரை ட்ரைவிங் பற்றி இரண்டு பாடங்கள் உபதேசித்தான்.பள்ளத்தில் போகும் போது முன்னாலும் மேட்டில் ஏறுகையில் பின்னாலும் சாய வேண்டும்.
ஃபூ இவ்வளவுதானா குதிரை சவாரி என நான் வருடக்கணக்கில் சைக்கிள் ஓட்ட முயன்றது நினைவில் வந்தது.மனைவிக்கும் இதே பாடம்.என் குதிரை முன்னால் .மனைவி குதிரை பின் தொடர ஊர்வலம் ஆரம்பம்.சமவெளி முடிந்து பள்ளத்தில் படிகளில் பள்ளங்களில் குளம்புகளை வைக்கும் போது இதயம் வாய்க்கு வந்தது.சேற்றில் அதன் கால்கள் புதைய குடல் புரண்டது.
இந்த குழப்பத்தில் சாய்வது பற்றிய பாலபாடத்தை தப்பாக செய்ய மனைவி பின்னாலிருந்து கத்த அவளும் வருவது அப்போது தான் நினைவு வந்தது.வேகமாக நடக்கும் போது குலுக்கலில் அதன் எலும்போ சேணமோ மோதி பயங்கர வலி.கையை பிடித்த கம்பியால் வேறு வலி.அதில் கர்ச்சீப்பை சுற்றிக்கொள் கிறேன்.நாக்கு உலர குதிரையை நிறுத்தச் சொல்லி தண்ணீர் பாட்டிலில் குடித்து பேகில் செருகிக் கொள்கிறேன்.குதிரை ஒரே வேகத்தில் மேடு பள்ளம் என பாய்ந்து செல்கிறது.ஒரு இடத்தில் குதிரையின் தண்ணீர் தொட்டி.குதிரையை தண்ணீர் குடிக்க விட்டு அவன் சிறு நீர் கழிக்க செல்கிறான்.குதிரை வேகமாக தண்ணீர் குடித்து விட்டு வேகமாக கீழ் நோக்கி பாய பின்னால் வரும் மனைவியின் குதிரைக்காரன் ஓரம் கட்ட சொல்லி கத்த எனக்கு யாரையும் ஓரம் கட்டி பழக்கமில்லை என கண்களை இறுக மூட நான் எந்த கயிறையாவது தப்பாக இழுத்து குதிரை கோபம் வந்து குப்புறத்தள்ளுவதாய் நினைப்பு. அதிலும் பக்கச்சுவர் இல்லாத 11000 அடி உயர மலையில் குதிரை கோபத்தில் என்னைத் தள்ளினாலோ அல்லது தவறிக்கால் வைத்து இருவரும் உருண்டு அடியாழத்தில் செல்லும் கங்கையில் விழ ரிஷிக்கேஷ்,ஹரித்வார் வழியாக எங்கள் எலும்புகள் காசி வரை செல்லுமா? அதே குதிரையில்(?) நான் சுவர்க்கம் புகுவேனா? என என் சிந்தனை குதிரை வேகத்தில் ஓட மனைவி கத்த குதிரை வளைந்து வளைந்து இறங்கியது.குதிரைக்காரன் ஓடிவந்து குதிரை பொறுப்பை ஏற்றபின் தான் உயிர் திரும்பியது.
இப்போது வழியில் ஏறி இறங்கும் அனைவரையும் அவன் ஏதோ மொழியில் திட்டி நகரச்சொல்ல நகரமுடியாத முதியவர்களை குதிரை உதைத்துத்தள்ள அவர்கள் கீழே விழுந்து விட்ட சாபம் குதிரைக்கா?, குதிரைக்காரனுக்கா? எனக்கா?. வாய் மூடி மௌனியாகி அமர்ந்திருந்தேன்.
தற்போது லேசாக ஆரம்பித்த மழை பெருக்கெடுத்து ஆலங்கட்டி யுடன் கொட்ட ஆரம்பிக்க ஒதுங்க இடம் ஏது?. நடப்பது நடக்கட்டும் என மனைவியிடமிருந்து ஏதேனும் ரியாக்ஷன் வருகிறதா என கவனித்தேன் .அவளும் பேஸ்த்தடித்து( என் மனைவியை அடக்கிய குதிரையே நீ வாழ்க) அமர்ந்திருந்தாள்.குதிரை சிறுநீர்க்கழிக்க என்று சில இடங்கள் அங்கு நிறுத்தியதும் அது தானாக சிறு நீர்க்கழிக்கிறது.7,8 கிமீ சென்றதும் குதிரைக்கு ஓய்வாம் .நிறுத்தி எங்களை இறக்கி தேநீர் குடிக்க சொன்னான்.இடுப்பிலும் புட்டத்திலும் பயங்கர வலி.இன்னும் ஒருமணி நேர நரக வாழ்வு என ஏறி அமர்ந்தோம்.கடைசி நான்கு கிமீ குதிரையை அனுப்பி விட்டு நடக்கலாமா என யோசித்து மணி 5 ராம்பூர் லாட்ஜ் நினைவு வர பல்லை கடித்துக்கொண்டு 6 மணிக்கு கௌரி குண்ட் அடைந்தோம் ..
குதிரை மீது போஸ் தந்து அவனை போட்டோ எடுக்க சொல்லி 200/ டிப்ஸ் தந்து கௌரி குன்டில் நடந்தோம்.வெந்நீர் ஊற்று கட்டடம் இடிந்து வெந்நீர் ஆற்றுடன் கலக்க ஒரு சிலர் குளித்துக்கொண்டிருந்தனர்
சோன் ப்ரயாக் செல்லும் ஜீப்புக்கு இப்போதும் க்யூ.பொறுமையாக நின்று பயணித்து சோன்ப்ரயாக் அடைந்தோம்.ராம்பூர் செல்லும் ஜீப்பில் எங்களை சேர்த்து 4 பேர்.10 பேர் சேர்ந்தால் தான் எடுப்பான்.ஏராளமான டூரிஸ்ட் அவர்கள் பேருந்து நோக்கி நகர யாரும் ஏறவில்லை.நேரம் இரவு 8.30 நானே இறங்கி ராம்பூர்,ராம்பூர் என கத்த தயார்ஆனேன்.ஒரு வழியாய் ஆள் வந்து 9 மணிக்கு கிளம்பிய வேன் ட்ராபிக் ஜாமில் சிக்கி 9.30 க்கு ராம்பூர் அடைய பழைய பாடாவதி ரூமில் தங்க முடிவு செய்து கடையில் நுழைந்தேன்.
ரூம் காலியில்லை என சொல்லி லக்கேஜை தந்தார்கள்.நான் மனைவியை அங்கேயே இருக்கச் சொல்லி ஊரில் உள்ள 7,8 லாட்ஜ்களிலும் விசாரிக்க அனைத்தும் ஹவுஸ் ஃபுல்.
நேரம் இரவு 11. இனி ஜீப் பஸ் சர்வீஸ் நாளைதான் என புரிந்து இரவுக்கு என்ன வழி என பயந்து வாய் உலர பழைய கடைக்கு வந்தால் மனைவி சப்பாத்தியைத் தால் தொட்டு சாப்பிட்டுக்கொண்டே என்னையும் சாப்பிடச் சொன்னாள் மிக்ஸர் மாமியாக.....🤑🤑
மனைவிஅவனை பின் தொடர கண்ஜாடை காட்ட வழியில் குதிரையின் சிறு நீர்,சாணம் ,இரவு மழை ச்சேறு மூன்றும் சேர்ந்து முழங்கால் அளவு சகதி.எல்லாம் வருவான் என உள்ளூர டென்ஷனில் நான் அவன் தலையை குறிவைக்க ,தலை வேறு திசை நோக்கி நகர, மனைவி பணத்தையும் ஏமாந்து விட்டு என்னை நடத்தி அழைத்து செல்ல போகிறீர்கள்.நீங்களும்உங்கள் சமர்த்தும்!! அவனையும் ஐடியையும் ஒரு போட்டோ எடுக்க துப்பில்லை ( அவளிடமும் ஸ்மார்ட் போன் இருக்கிறதே) என்றாள்.
வேறு திசையிலிருந்து மற்றொருவனுடனும் இரண்டு குதிரைகளுடனும் அவன் வந்து எங்கள் ஐடியை தந்து ரசீதை காண்பித்தான்.எதற்கெடுத்தாலும் சந்தேகமாடி? என்றேன் சங்கர் சிமெண்ட் விளம்பர பாணியில்🤑.என்னை ஒரு வெள்ளை குதிரையின் சேணத்தில் ஒரு காலை வைத்து மறுகாலை தூக்கி உட்கார வைத்தான்.
மழை வருமென ப்ளாஸ்டிக் கோட் போடச் சொல்லி கைகளை முன் வளையத்தில் பிடிக்கச் சொல்லி குதிரை ட்ரைவிங் பற்றி இரண்டு பாடங்கள் உபதேசித்தான்.பள்ளத்தில் போகும் போது முன்னாலும் மேட்டில் ஏறுகையில் பின்னாலும் சாய வேண்டும்.
ஃபூ இவ்வளவுதானா குதிரை சவாரி என நான் வருடக்கணக்கில் சைக்கிள் ஓட்ட முயன்றது நினைவில் வந்தது.மனைவிக்கும் இதே பாடம்.என் குதிரை முன்னால் .மனைவி குதிரை பின் தொடர ஊர்வலம் ஆரம்பம்.சமவெளி முடிந்து பள்ளத்தில் படிகளில் பள்ளங்களில் குளம்புகளை வைக்கும் போது இதயம் வாய்க்கு வந்தது.சேற்றில் அதன் கால்கள் புதைய குடல் புரண்டது.
இந்த குழப்பத்தில் சாய்வது பற்றிய பாலபாடத்தை தப்பாக செய்ய மனைவி பின்னாலிருந்து கத்த அவளும் வருவது அப்போது தான் நினைவு வந்தது.வேகமாக நடக்கும் போது குலுக்கலில் அதன் எலும்போ சேணமோ மோதி பயங்கர வலி.கையை பிடித்த கம்பியால் வேறு வலி.அதில் கர்ச்சீப்பை சுற்றிக்கொள் கிறேன்.நாக்கு உலர குதிரையை நிறுத்தச் சொல்லி தண்ணீர் பாட்டிலில் குடித்து பேகில் செருகிக் கொள்கிறேன்.குதிரை ஒரே வேகத்தில் மேடு பள்ளம் என பாய்ந்து செல்கிறது.ஒரு இடத்தில் குதிரையின் தண்ணீர் தொட்டி.குதிரையை தண்ணீர் குடிக்க விட்டு அவன் சிறு நீர் கழிக்க செல்கிறான்.குதிரை வேகமாக தண்ணீர் குடித்து விட்டு வேகமாக கீழ் நோக்கி பாய பின்னால் வரும் மனைவியின் குதிரைக்காரன் ஓரம் கட்ட சொல்லி கத்த எனக்கு யாரையும் ஓரம் கட்டி பழக்கமில்லை என கண்களை இறுக மூட நான் எந்த கயிறையாவது தப்பாக இழுத்து குதிரை கோபம் வந்து குப்புறத்தள்ளுவதாய் நினைப்பு. அதிலும் பக்கச்சுவர் இல்லாத 11000 அடி உயர மலையில் குதிரை கோபத்தில் என்னைத் தள்ளினாலோ அல்லது தவறிக்கால் வைத்து இருவரும் உருண்டு அடியாழத்தில் செல்லும் கங்கையில் விழ ரிஷிக்கேஷ்,ஹரித்வார் வழியாக எங்கள் எலும்புகள் காசி வரை செல்லுமா? அதே குதிரையில்(?) நான் சுவர்க்கம் புகுவேனா? என என் சிந்தனை குதிரை வேகத்தில் ஓட மனைவி கத்த குதிரை வளைந்து வளைந்து இறங்கியது.குதிரைக்காரன் ஓடிவந்து குதிரை பொறுப்பை ஏற்றபின் தான் உயிர் திரும்பியது.
இப்போது வழியில் ஏறி இறங்கும் அனைவரையும் அவன் ஏதோ மொழியில் திட்டி நகரச்சொல்ல நகரமுடியாத முதியவர்களை குதிரை உதைத்துத்தள்ள அவர்கள் கீழே விழுந்து விட்ட சாபம் குதிரைக்கா?, குதிரைக்காரனுக்கா? எனக்கா?. வாய் மூடி மௌனியாகி அமர்ந்திருந்தேன்.
தற்போது லேசாக ஆரம்பித்த மழை பெருக்கெடுத்து ஆலங்கட்டி யுடன் கொட்ட ஆரம்பிக்க ஒதுங்க இடம் ஏது?. நடப்பது நடக்கட்டும் என மனைவியிடமிருந்து ஏதேனும் ரியாக்ஷன் வருகிறதா என கவனித்தேன் .அவளும் பேஸ்த்தடித்து( என் மனைவியை அடக்கிய குதிரையே நீ வாழ்க) அமர்ந்திருந்தாள்.குதிரை சிறுநீர்க்கழிக்க என்று சில இடங்கள் அங்கு நிறுத்தியதும் அது தானாக சிறு நீர்க்கழிக்கிறது.7,8 கிமீ சென்றதும் குதிரைக்கு ஓய்வாம் .நிறுத்தி எங்களை இறக்கி தேநீர் குடிக்க சொன்னான்.இடுப்பிலும் புட்டத்திலும் பயங்கர வலி.இன்னும் ஒருமணி நேர நரக வாழ்வு என ஏறி அமர்ந்தோம்.கடைசி நான்கு கிமீ குதிரையை அனுப்பி விட்டு நடக்கலாமா என யோசித்து மணி 5 ராம்பூர் லாட்ஜ் நினைவு வர பல்லை கடித்துக்கொண்டு 6 மணிக்கு கௌரி குண்ட் அடைந்தோம் ..
குதிரை மீது போஸ் தந்து அவனை போட்டோ எடுக்க சொல்லி 200/ டிப்ஸ் தந்து கௌரி குன்டில் நடந்தோம்.வெந்நீர் ஊற்று கட்டடம் இடிந்து வெந்நீர் ஆற்றுடன் கலக்க ஒரு சிலர் குளித்துக்கொண்டிருந்தனர்
சோன் ப்ரயாக் செல்லும் ஜீப்புக்கு இப்போதும் க்யூ.பொறுமையாக நின்று பயணித்து சோன்ப்ரயாக் அடைந்தோம்.ராம்பூர் செல்லும் ஜீப்பில் எங்களை சேர்த்து 4 பேர்.10 பேர் சேர்ந்தால் தான் எடுப்பான்.ஏராளமான டூரிஸ்ட் அவர்கள் பேருந்து நோக்கி நகர யாரும் ஏறவில்லை.நேரம் இரவு 8.30 நானே இறங்கி ராம்பூர்,ராம்பூர் என கத்த தயார்ஆனேன்.ஒரு வழியாய் ஆள் வந்து 9 மணிக்கு கிளம்பிய வேன் ட்ராபிக் ஜாமில் சிக்கி 9.30 க்கு ராம்பூர் அடைய பழைய பாடாவதி ரூமில் தங்க முடிவு செய்து கடையில் நுழைந்தேன்.
ரூம் காலியில்லை என சொல்லி லக்கேஜை தந்தார்கள்.நான் மனைவியை அங்கேயே இருக்கச் சொல்லி ஊரில் உள்ள 7,8 லாட்ஜ்களிலும் விசாரிக்க அனைத்தும் ஹவுஸ் ஃபுல்.
நேரம் இரவு 11. இனி ஜீப் பஸ் சர்வீஸ் நாளைதான் என புரிந்து இரவுக்கு என்ன வழி என பயந்து வாய் உலர பழைய கடைக்கு வந்தால் மனைவி சப்பாத்தியைத் தால் தொட்டு சாப்பிட்டுக்கொண்டே என்னையும் சாப்பிடச் சொன்னாள் மிக்ஸர் மாமியாக.....🤑🤑