சுவாமிநாதன்-கிரிஜாவின் சந்தேகம்..
தன் முயற்சியில் சற்றும் தளராத விக்கிரமாதித்தன் மரத்தில் ஏறி அதில் தொங்கிய உடலைக் கீழே வீழ்த்தினான். பின்னர் அவன் கீழேயிறங்கி, அதைத் தூக்கிக் கொண்டு மயானத்தை நோக்கிச் செல்லுகையில், அதனுள் இருந்த வேதாளம் எள்ளி நகையாடியது..
"மன்னா! வழியில் அலுப்பு தெரியாமல் இருக்க ஒரு கதை சொல்கிறேன் கேள்" என்று சொல்லி கதை சொல்ல தொடங்கியது
"விசாலி நாட்டில் தனேசன் என்னும் வாணிபன் வாழ்ந்து வந்தான். அவன் பெயருக்கு ஏற்றார் போல பெரும் செல்வந்தன். அவனுக்கு ராகினி என்னும் அழகிய பெண் இருந்தாள், அவள் மிக புத்திசாலியும் கூட.
அவளுக்கு திருமணம் செய்விக்க தனேசன் ஏற்பாடுகள் செய்தான். ராகினியோ தன்னை மணக்க வரும் எல்லாரிடமும் ஒரு கேள்வி கேட்பாள். அதற்கு யாராலும் விடை சொல்ல முடியாததால் அவள் திருமணம் நடைபெறவில்லை. தனேசனுக்கு தாள முடியாத கவலை. எந்த தந்தைக்கு தான் இருக்காது?
அதே ஊரில் மகாதேவன் என்னும் இளைஞன் வாழ்ந்து வந்தான். அவன் இளம் வயதிலியேயே பெற்றோரை இழந்தவன். சிவன் கோவிலை சுத்தம் செய்யும் வயதான பெண்மணி அவனை வளர்த்து வந்தாள். அவனும் தன்னால் இயன்ற வேலைகளை பாட்டிக்கு உதவியாக செய்து வந்தான்.
ஒரு நாள் தன் தோழியரோடு வந்த ராகினியை கண்டதும் காதல் கொண்டான். ஏழையானாலும் நல்ல லட்சணமான வாலிபன் தான். அதனால் கொண்ட நம்பிக்கையால் அவள் தந்தையிடம் சென்று பெண் கேட்டான்.
வேறு நேரமாக இருந்தால் அவனை பணியாளர்களை கொண்டு சவுக்கால் அடித்து விரட்டியிருப்பார். ஆனால் பெண்ணுக்கு திருமணம் தள்ளி போவதால் வருத்தத்தில் இருந்த தனேசனுக்கு ஒரு வேளை இவனுக்கு அந்த கேள்விக்கு பதில் தெரிந்திருந்தால் திருமணம் செய்து வைத்து விடலாம், மேலும் யாருமற்ற அனாதை ஆகவே தன்னுடனேயே வைத்துக்கொள்ளலாம் என் எண்ணி அவனுக்கு ஒரு சந்தர்ப்பம் வழங்க முடிவு செய்தார்.
ராகினி அவனிடம் எல்லாரிடமும் கேட்கும் அதே கேள்வியை கேட்டாள். அவனுக்கு விடை தெரியவில்லை. இருந்தாலும் அவனை அவளுக்கு பிடித்திருந்த காரணத்தால் அவனுக்கு விடை தெரிந்து கொண்டுவர 15 நாட்கள் அவகாசம் கொடுத்தாள்.
கவலையோடு வீடு திரும்பிய மகாதேவனிடம் அவன் பாட்டி மாலை பிரதோஷ பூஜைக்கு ஏற்பாடு செய்திருந்த வில்வ பத்திரங்கள் வந்து சேராததால் அவனை அருகிலுள்ள மலை அடிவாரத்துக்கு சென்று பறித்து வரும்படி சொன்னாள். அவன் வில்வ இலைகளை பறித்து திரும்பும் நேரத்தில் ஒரு வயதான சிவனடியாரை கண்டான். அவர் அவனிடம் தான் ஒரு சந்நியாசி என்றும் அன்று பிரதோஷமானதால் அருகிலிருக்கும் சிவன் கோவிலுக்கு வழி காட்டும்படியும் கேட்டுக்கொண்டார்.
மகாதேவன் அவர் காலில் விழுந்து வணங்கி தன்னுடன் வருமாறு அழைத்து சென்றான். கோவிலில் வில்வத்தை கொடுத்து சிவனடியாரை நன்கு கவனித்து கொண்டான். அவன் குடிசையில் உணவருந்த அவரை அழைத்து சென்றான். இரவு வாட்டமுடன் அவன் படுத்திருப்பதை பார்த்த சிவனடியார் அவனிடம் காரணம் கேட்டார். அவன் ராகினி சொன்ன கேள்வியை அவரிடம் சொல்லி விடை கேட்டான்.
சற்று சிந்தித்து விட்டு அவர் மலைக்கு பின்புறம் இருக்கும் நஞ்சன்புதூர் கிராமத்தில் சாந்தாமணி எனும் பெண்மணி ஒரு அன்னசத்திரம் நடத்தி வருகிறாள் அவளிடம் உன் கேள்விக்கு விடை கிடைக்கும் என்று சொல்லி படுத்துக் கொண்டார். காலையில் அவர் கிளம்பி சென்று விட்டார்.
மகாதேவன் காலை ஆகாரத்தை உண்டுவிட்டு கிளம்பினான். பார்ப்பதற்கு சிறியது போல தோன்றிய மலை ஏற ஏற வளர்ந்து கொண்டே வந்தது. பாதை தெரியாததாலும் சிரமப்பட்டான். ஒரு வழியாக அந்தி சாயும் நேரத்தில் மலையை கடந்து விட்டான். பசியும் தாகமும் அவனை வாட்டியது.
இருளில் தட்டு தடுமாறி நஞ்சன்புதூரை அடைந்தான். சத்திரத்துக்கு வழி விசாரித்து சென்று செய்வதற்குள் அவன் தன் சக்தியை எல்லாம் இழந்து விட்டான். சோர்வுடன் சென்று சத்திரத்தின் கதவை தட்டினான். சாந்தாமணி அம்மையார் கதவை திறந்து அவனை அன்புடன் உள்ளே அழைத்து சென்றாள். ஏறக்குறைய மயக்க நிலையில் இருந்த அவன் அவளிடம் பசி உயிர் போகிறது ஏதாவது சாப்பிட கொடுங்கள் என்று கேட்டான்.
அன்று சிவராத்திரியாதலால் அவள் விரதம் இருப்பதாலும் சத்திரத்தில் யாரும் இல்லாததாலும் உணவு எதுவும் தயார் செய்யவில்லை என்று சொன்னவள் அவனை ஒரு நாழிகை பொழுது காத்திருக்க சொல்லிவிட்டு உடனடியாக உணவு தயாரிக்க தொடங்கினாள். சீக்கிரமே முடித்தவள் கம கம என வாசனையோடு உணவை ஒரு தையல் இலையில் வைத்து நீருடன் சேர்த்து கொடுத்தாள். அவசரமாக தயாரித்தாலும் மிக ருசியாக இருந்த பதார்த்தத்தை பரபர என விரைந்து உண்டு முடித்தான்.
தன்னிடமிருந்த ஒரே மோதிரத்தை அவள் காலடியில் வைத்து வணங்கினான். அவனை வழிப்போக்கன் என்று எண்ணிய சாந்தாமணி அவன் எங்கு செல்கிறான் என்று விசாரித்தாள். என் வாழ்க்கையே உங்கள் கைகளில் தான் இருக்கிறது என்று கண்ணீருடன் சொன்ன அவன் இளவரசி கேள்விக்கு அவளிடம் பதில் கிடைக்கும் என சிவனடியார் சொன்னதை கூறினான். அது என்ன கேள்வி என அம்மையார் கேட்டதும்..இறைவனுக்குள் உலகம் ஒடுக்கும் என்பதை உணவை கொண்டு நிரூபிக்குமாறு கூறினாள் என்று சொன்னான்..
இதை கேட்ட சாந்தாமணி கல கல என சிரித்து நீ இப்போது சாப்பிட உணவுக்குள்ளேயே கேள்விக்கான விடை ஒளிந்திருக்கிறது என்று சொன்னாள்.. அவள் சொன்னதை சற்று நேரம் சிந்தித்த மகாதேவன் முகம் பிரகாசமடைந்தது..அவள் காலில் விழுந்து வணங்கி நன்றி சொன்னான்..அடுத்த நாள் காலை பொழுதோடு கிளம்பி அவன் ராகினியை சந்தித்து விடை சொன்னான்.. அவள் மகிழ்ச்சியுடன் அது சரியான விடை என்று சொல்லி திருமணத்துக்கு தந்தையிடம் சம்மதம் தெரிவித்தாள். மகாதேவன் அவளை மணம் புரிந்து மகிழ்ச்சியோடு பல காலம் வாழ்ந்து வந்தான்.."
என்று சொல்லி நிறுத்திய வேதாளம்.." மன்னனே, ராகினியின் கேள்விக்கு மகாதேவன் என்ன பதில் சொல்லியிருப்பான் என்று தெரிந்தும் நீ விடை பகராவிட்டால் உன் தலை சுக்கு நூறாக வெடிக்கும்.." என்று சாபமிட்டது..
உடனே விக்கிரமாதித்தன்.. "உணவை கொண்டு உலகம் இறைவனுக்குள் அடக்கம் என்பதை நிரூபிக்கும் கேள்விக்கு விடை காண சென்ற மகாதேவன் பசியினால் ஏறக்குறைய மயங்கி விட்டான். சாந்தாமணி குறைந்த நேரத்தில் உணவை தயாரித்து அவனை உயிரையும் காப்பாற்றிவிட்டாள் என்பதால் அது எளிதில் தயாரிக்கக்கூடிய உணவு என்பது தெரிகிறது.
உலகியலில் சடுதியில் தயாராகும் உணவுக்கு உப்புமா என்று பெயர். எனவே இதற்குள்தான் ராகினியின் கேள்விக்கு விடை இருக்கும்..எப்படி என்றால் உப்புமாவில் நடுவில் இருக்கும் 'ப்பு'வை தனியாக எடுத்து வைத்தால் யாப்பிலக்கணப்படி பூ என்றாகும். பூ என்றால் உலகம். இதை எடுத்த பிற்பாடு மீதம் இருப்பது உமா. உமா என்றால் சர்வலோக ஜெகன்மாதா உமையம்மையை குறிக்கும். எனவே இறைவனுக்குள் உலகம் அடக்கம் என்பது உப்புமா மூலம் நிரூபணமாகிறது.." என்று சொன்னான்..
லக லக லக லக என்று புதுமாதிரியான சிரித்த வேதாளம் "மன்னனே உன்னுடைய இந்த சரியான பதிலால் உன் மௌனம் கலைந்தபடியால் நான் மீண்டும் என் இருப்பிடம் சென்று ஓய்வெடுக்கிறேன்" என்று பறந்து சென்று மரத்தில் ஏறிக்கொண்டது..
நீதி
காசிக்கு போனாலும் கர்மா விடாது.. எந்த காலத்துக்கு போனாலும் உப்புமா விடாது..அதுவும் விக்கிரமாதித்தன் வேதாளம் போல தான்..தொடர்கதை..
- இதை படித்து யாருக்கேனும் கொலைவெறி ஏற்பட்டால் ஒரு தட்டு உப்புமா சாப்பிட்டு ஆறும்படி அன்புடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்!😀😁😂😃😂😁😀😁😂😃😂😁😀😅😆😄
No comments:
Post a Comment