வினை தீர்த்த விநாயகர்

 Quite interesting 🤔.Please visit this temple if you have not visited.

சென்னை ராயப்பேட்டையில் PROVIDENT FUND எனும் வருங்கால வாய்ப்பு நிதி ஆபிஸ் வளாகத்தில் இடம் இருந்து அதில் ஒரு சின்ன பிள்ளையார் கோவில் நிறுவ முடிவாகியது. பிள்ளையார் பெயர் ரொம்ப பொருத்தமாக ''வினை தீர்க்கும் விநாயகர்'' என்று வைத்தார்கள். ராயப்பேட்டை பகுதியில் நேர்ந்த அநேக விபத்துக்கள், நோய்கள் மற்றும் அகால மரணங்கள் ஆகியவை குறைந்தது. காரணம் அந்த வளாகத்தில் சிறு குடிசையில் உட்கார்ந்திருந்த பிள்ளையார். 1988ல் விநாயக சதுர்த்தி விழா கொண்டாடிய நண்பர்கள் எல்லோரும் ''அடுத்த பிள்ளையார் சதுர்த்திக்குள் இந்த பிள்ளையாருக்கு ஒரு சிறிய கோயில் கட்டவேண்டும்'' என்று அதற்காக ஒரு குழு அமைத்து அதில் இதைச் சொன்ன நண்பரும் சேர்ந்தார். அந்த அலுவலகத்தில் பணி புரிந்த அதிகாரிகள்,

பணியாளர்கள், அவர்கள் குடும்பத்தினர் அனைவருமே பங்கு கொண்டு நன்கொடை அளித்து, திருப்பணி துவங்கியது. கோவில் கட்டி, மேலே கூரை வரை வந்தாயிற்று. மேலே பணவசதி இல்லாமல் வேகமாக வளர்ந்த வேலை நின்றது. கட்டுவதற்கு ஏற்பாடு பண்ணிய ஸ்தபதியும் பிழைக்க வேறு எங்கோ வேலைக்கு சென்றுவிட்டார்.

ஒரு நல்ல காரியத்துக்கு எத்தனையோ தடைகள் உண்டே....எதிர்ப்புக்கள், உயர் அதிகாரிகளுக்கு மொட்டைக் கடிதங்கள், ஆபீஸ் பணம் கொள்ளையடித்து விட்டதாக முழ நீளம் குற்றச்சாட்டு.... கிடைத்த நன்கொடை எல்லாம் சிலர் வயிற்றில் ஹல்வா ஜாங்கிரியாக சென்றுவிட்டது, ஒரே ஊழல் மயம் என்று என்றும் நீலிக் கண்ணீர் புகார்கள்; அவற்றின் மீது விசாரணைகள் வேண்டும்-- இப்படி பலவிதமான இடையூறுகள். பககர்கள் ஏற்கனவே மனம் ஒடிந்திருந்தார்கள். இதை அத்தனையும் விலகி எப்படி பிள்ளையார் கோவிலை கட்டி முடித்து கும்பாபிஷேகம் செயது நிறைவு செய்வது. பகவானே..... என்று கவலைப்பட்டார்கள்.

இந்த கோயில் உருவாக காரணமாக இருந்த பக்தர் மனம் நொந்து வாடி எப்படி கோயில் கட்டி முடிப்பது என்ற வழி தெரியாத நிலையில் ஒரு மே மாதம் பிரதோஷ நாளில் மயிலை கபாலி கோவிலில் ஈசான மூலையில் பிரகார ஊர்வலத்தை தரிசித்து பிரகாரத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டு தமது பிள்ளையார் கோவில் திருப்பணி விரைவில் முடிய பகவானே நீ தான் அருளவேண்டும்.

எத்தனையோ இடர்களை சந்தித்தாலும் வினை தீர்த்த விநாயகம் நிச்சயம் எல்லோருக்கும் அருள் புரிவான். சீக்கிரமே அது நடக்கவேண்டும் என்று வேண்டிக் கொண்டிருந்தார்.

கபாலி கோயில் சிவாச்சாரியார் அவர் கண்ணில் பட்டார். அவரிடம் பக்தர் பேசுவதை அவர் சொல்வது போல் சொன்னால் நன்றாக புரியும்.

''அடிக்கடி வருவீர்கள் எங்கே இப்போதெல்லாம் பார்க்க முடியவில்லை?''

''வேலை பளு. தவிர எங்கள் கோவிலுக்கு நிதி வசூல் பண்ண ஒழிந்த நேரமெல்லாம் சென்று வருகிறேன். ஏதோ கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குருவி போல் சேர்க்கிறோம். முழு பாக்கி வேலைகளுக்கு அது கடுகு அளவு தான். என்ன செய்வது சுவாமி ''

இந்த சனிக்கிழமை சாயந்திரம் நான் காஞ்சிபுரம் போகவேண்டி இருக்கு. என்னோடு வருகிறீர்களா? பெரியவா தரிசனம் பண்ணுவோம்''

''ஆஹா நிச்சயம் வருகிறேன். கமிட்டீ மெம்பர் வந்தால் அவர்களையும் கூட்டிக்கொண்டு வரேன்''

'' நான் எதுக்கு சொல்றேன்னா, பெரியவா கிட்டே சொன்னா, அவா யந்திரம் தருவா. அதை பிரதிஷ்டை பண்ணா நிச்சயம் மளமளவென்று கோவில் வேலை நிறைவாகும். நிறைய கோவில்கள் அப்படி உருவாகி இருக்குன்னு எனக்கு தெரியும் ''

“உங்க வார்த்தை நெஞ்சிலே பால் வார்க்கிறது சுவாமி.''

அவரும் மற்ற சில திருப்பணிக் குழு உறுப்பினர்களும் சிவாச்சாரியாருடன் புறப்பட்டனர். நண்பரின் அம்மாவும் நானும் பெரியவா தரிசனம் பண்ணனும் என்று கிளம்பிவிட்டாள்.

காஞ்சி மடத்தை அடைந்தபோது மஹா ஸ்வாமிகள் அவரது அறைக்குள் சென்றுவிட்டார். ஒய்வு எடுக்கும்போது தரிசனம் பெற முடியாது என்று தொண்டர்கள் சொல்லி விட்டார்கள். மனமுடைந்து போனோம்.

''யந்திரம் கேட்டால் உடனே கிடைக்காது. முன்பே உரிய பணம் கட்டி முன்பதிவு செயதிருந்தால் தான் கிடைக்கும் என்று காரியஸ்தர் சொல்லிவிட்டார். பூஜையில் வைக்கப்பட்டுப் பின்னர் தகவல் அறிவித்தபின் வந்து வாங்கி கொண்டு செல்லவேண்டும்'' என்று சொல்லிவிட்டார். வந்த காரியம் நிறைவேறவில்லையே. பெரியவா தரிசனமும் இல்லை, யந்திரமும் கிடைக்கவில்லையே என்ற ஏமாற்றம்.

மடத்தை விட்டு வெளியே வந்து எதிரே ஒரு கடை வாசலில் நின்றபோது ஒருவேளை விநாயகர் கோவில் கட்டமுடியாமல் என் வாழ்வு முடிந்துவிடுமோ?? என்று கண்களில் அன்பருக்கு கண்ணீர் பெருகும்போது.

அங்கே வந்த பக்தர் ஒருவர் சீக்கிரம் பழங்கள் கொடுங்கள் என்று அவசரப் படுத்தினார்.

என்னய்யா அவசரம் என்று கடைக்காரர் கேட்க,

'' சீக்கிரம் கொடுங்கய்யா, மஹா பெரியவா திடீர்னு எல்லோருக்கும் தரிசனம் தரா''

'' அப்படியா'' என்று ஆச்சர்யம் மேலிட அன்பரும் நண்பர்களும் கேட்க

''ஆமாம் சீக்கிரம் போங்கோ” என்று பழத்தோடு அவரும் மடத்திற்குள் ஓடினார்.

ஆவலுடன் நாங்களும் மற்றவர்களோடு தரிசனத்துக்கு காத்திருந்தோம்.

தரிசனம் அளித்துக் கொண்டிருந்த மஹா பெரியவா கண்களில் கபாலி கோவில் சிவாச்சாரியார் பட்டதும் இ தழோரத்தில் புன்னகை. கை சமிஞை காட்டி அருகே அழைத்தார். நாங்களும் சிவாச்சாரியாரோடு பெரியவா சமீபத்தில் சென்றோம்.

பெரியவாளிடம் சிவாச்சாரியார் எங்கள் கவலையை, வேதனையை சுருக்கமாக எடுத்துரைத்து அனுக்கிரஹம் பண்ண வேண்டினார்.

நாங்கள் வாய் திறவாமல் கைகட்டி நின்றோம்.

எங்கள் பக்கம் திரும்பிய மஹா பெரியவா என்னைப் பார்த்தார். எனக்கோ கை கால்கள் நடுங்க, ஹை வோல்டேஜ் மின்சாரம் பாய்ந்தது போன்ற உணர்வு.

“என்ன? கோவில் இன்னும் முடியலையா? மயிலாப்பூரில் சுந்தரம்னு ஒருத்தன் இருக்கான்; அவனிடம் போ; அவன் பாத்துப்பான்; அவன் சொல்லறபடி கேட்டு நட” என்று கூறினார். எங்களுக்கு ஏதும் புரியவில்லை. வெளியில் வந்த பிறகு சிவாச்சாரியாரும் என் அன்னையும் விளக்கிக் கூறியதால் தெளிவடைந்தோம். அடுத்த நாளிலிருந்தே சிவாச்சாரியாரையும் என் அன்னையையும் மயிலை சுந்தரம் அவர்களை பார்க்க வேண்டுமென்று நச்சரிக்க ஆரம்பித்தேன்.

ரெண்டு வாரம் கழித்து ஒருநாள் என் அம்மா '' வா உடனே சுந்தரம் மாமா வீட்டிற்கு (ஜெயராம் விலாஸ், அரச மரம் எதிரில், மேற்கு மாட வீதி) போவோம்'' என்று அழைத்தாள்

நாங்கள் நாற்பத்தைந்து நிமிடம் தாமதமாகச் சென்றோம். அதற்குள் அங்கே பக்தர்கள் கூட்டம் சேர்ந்து விட்டது. நான்கு மணி நேரம் கடந்தும் கூட்டம் குறையவில்லை. ஏமாற்றத்தோடு திரும்பினோம். மறு நாள் ஆவலுடன் சென்றபோது, அவர் அன்று மவுன விரதம் இருப்பதால் சந்திக்க இயலாது என்று தெரிந்தது. விரக்தியும் ஏமாற்றமும் என்னை எங்கும் தொடர்கிறதே.

நாலு நாள் ஆகியது. அம்மா உடனே வா என்று சொன்னாள் . சுந்தரம் மாமா வீட்டிற்குச் சென்றபோதுஇ இப்போவாவது அவரை தரிசிக்கவேண்டுமே என்ற எண்ணம். காத்திருந்தோம். அவருக்கு தொலைபேசியில் ஏதோ அவசர செயதி வந்ததால் விடுவிடுவென்று எங்கோ மிகவும் வேகமாகச் சென்றுவிட்டார். மீண்டும் எங்களுக்கு ஏமாற்றம், விரக்தி, வேதனை. நாங்கள் நொந்து போனோம். மஹா பெரியவா குறிப்பிட்டுக் கூறிய ஒருவரைச் சந்திக்கவே முடியவில்லை.

''பொறுங்கோ, எல்லாம் நல்லதுக்குன்னு எடுத்துக்குங்கோ. பெரியவா அனுக்கிரஹம் தொட்டு தான் இதெல்லாம் உங்களுக்கு கிடைக்கிறது.' என்கிறார் சிவாச்சாரியார்.

மறு நாள் மீண்டும் எங்களுக்கு உடனே வருமாறு அழைப்பு. நாங்களும் விரைந்தோம். என் அன்னையும் சிவாச்சாரியாரும் மட்டுமே சுந்தரம் அவர்களுடன் இருந்தார்கள். அவரும் எங்களை வரவேற்று என்ன விஷயம் என்று கேட்க, இதுவரை அடைந்த ஏமாற்றம் குறித்து பட படவென்று பேசிவிட்டேன். மற்றவர்கள் என்னை தடுக்க, அவர் என்னை மேலும் பேச சொல்லிக் கேட்டார்.

''பஞ்சாங்கம் எடுத்துண்டு வா'' என்று ஒருவரிடம் சொன்னார்.

“ஆகஸ்ட் 27-ம் தேதி கும்பாபிஷேகம் வைத்துக் கொள்ளலாம்” என்றார்.

எங்களுக்குத் தலை சுற்றியது.

”ஐயா! தற்போது எங்களிடம் பணமோ கட்டுமானப் பொருள்களோ கொஞ்சமும் இல்லையே. ஸ்தபதியும் காணவில்லை. வேறு யாராவது ஒருவரைத் தேடி பிடித்துத்தான் வேலை தொடரவேண்டும். முக்கியமான வேலை கோயில் கூரை, கோபுரம். இப்போதைக்கு ஏதோ ஒரு அட்டைப் பெட்டியைக் கவிழ்த்து வைச்சது மாதிரி தான் எங்க பிள்ளையார் கோயில் இருக்கு. இந்த .நிலைமையில் எப்படி  கோயில் கட்டி முடிச்சு, கும்பாபிஷேகம் பண்ண இயலும்?”

சுந்தரம் சார் பதில் சொல்லவில்லை. சிவாச்சாரியாரிடம் யாகசாலை மற்றும் விழா ஏற்பாடுகள் குறித்துப் பேச ஆரம்பித்தார்.

நான் அவர் எதுவுமே சரியா கேட்டுக்கலை யொன்னுட்டு திரும்ப திரும்ப பணம் பற்றாக்குறை பற்றி சொன்னேன். அவர் சிரித்துக் கொண்டே, “போய்ட்டு வாங்கோ. உங்களுக்கு நிறைய வேலைகள் இருக்கு. கும்பாபிஷேகம் சிறப்பாக நடை பெற வேண்டாமா? கிளம்புங்கோ '' என்று தான் சொல்கிறார். ரொம்ப நொந்து போய் திரும்பினோம்.

பன்னிரண்டு மணியளவில் சென்ற நாங்கள் ஆபிசுக்கு திரும்பும் போது மாலை மூன்று மணிக்கு மேல் ஆகிவிட்டது

எங்களுக்காக ஒருவர் வெகுநேரம் காத்திருப்பதாகவும் அவரை உட்காரவைத்திருப்பதாகவும் ஆபிஸ் பணியாளர் ஒருவர் சொன்னார்.

யாரென்று வரவேற்பறை சென்று பார்த்தால் ''காணாமல் போல் ஸ்தபதி''

“சார்! உங்களுக்காக இரண்டு மணி நேரமாகக் காத்திருக்கிறேன். அதிக பணத்திற்கு ஆசைப் பட்டு உங்க பிள்ளையார் கோயில் வேலையை விட்டுவிட்டு , பெங்களூருக்கு ராஜராஜேஸ்வரி கோவில் வேலைக்குச் சென்றுவிட்டேன்; நேற்று ஒரு யானை கோபமாக என்னை தூக்கி எறிவது போல திரும்ப திரும்ப கனவு கண்டேன்; உடனே செய்த தவறை உணர்ந்து இன்று இங்கே வந்துவிட்டேன்;

வீட்டிற்குகூட இன்னும் போகவில்லை; இனி உங்க பிள்ளையார் கோவில் திருப்பணி முடியும்வரை எங்கும் போகமாட்டேன்; என்னை மன்னித்து விடுங்கள்” சாமான் எல்லாம் கடனுக்கு வாங்கிக்கிறேன். அப்புறமா செட்டில் பண்ணலாம்.''

அவரிடம் பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே இரு நண்பர்கள் என்னை அணுகினர். ஒருவர், “முகுந்தா , உங்க கோவிலுக்கு செங்கல் ஏற்பாடு செய்வதற்கு ஒருவரிடம் சொல்லி இருந்தேன் . அவரால் ஏற்பாடு பண்ண நேரம் இல்லையாம். அதற்கு பதிலாக அதற்குண்டான பணத்தைப் பெற்றுக்கொள். நாமே செங்கல் வாங்கி கொள்ளலாம்.” என்று கூறி ஒரு பெரிய தொகையினை அளித்தார். இன்னொருவர்

“ஒரு லோடு சிமெண்ட் இன்னி ராத்திரி பத்து மணிக்கு மேல் வரும். யாரவது கோயில் பக்கம் சென்று அதை பெற்றுக் கொண்டு இறக்கிக்கொள்ள வேண்டும். மீண்டும் தேவைப்படும்போது இன்னொரு லோடு வரும்” என்றார்!!!

மறுநாள் ஒருவர் என்னை விசாரித்துக் கொண்டு வந்தார். “என்னப்பா உன்னை எங்கெல்லாம் தேடுவது. ஓரிடத்தில் இருக்க மாட்டேன் என்கிறாயே? பிள்ளையார் கோவிலுக்கு இரும்புக் கம்பிகள் நான்கு டன் ஏற்பாடு செய்தாச்சு. ராத்திரி ஒருமணிக்கு தான் ரோடிலே அனுமதி கிடைச்சிருக்கு. அப்போது யார் கோயில் கிட்டே இருக்கிறது. நீங்களே இறக்கிடுங்கோ னு சொல்லிட்டேன்'' பதிலுக்கு காத்திராமல் ஓடிவிட்டார்.

“நாங்கள் ஐந்து நண்பர்கள் சேர்ந்து கோவிலுக்கு வேண்டிய மண் மற்றும் செங்கல் ஏற்பாடு செய்துள்ளோம்; இன்றிலிருந்து நான்கு நாட்களுக்கு ஒரு முறை தலா இரண்டு லோடு என்று வரும்; தாமதமாகி விட்டது; மன்னித்துக்கணும் '' என்கிறார்கள்.

இவை எல்லாமே, நாங்கள் அலுவலக வாயிலில் இருந்து தொழிற்சங்க அறைக்கு (சுமார் 50-60 அடிகள்) செல்வதற்குள் நிகழ்ந்தன. சிறிது நேரத்திற்குள் பல அதிசய நிகழ்வுகள் கண்டு எங்கள் மகிழ்ச்சிக்கு அளவேயில்லை. நேராக சுந்தரம் சார் வீட்டுக்கு விரைந்தோம். நாங்கள் எதுவும் சொல்லுமுன்பே,“என்ன , ஸ்தபதி திரும்ப வந்து விட்டாரா? இல்லை-இல்லை என்று சொன்னதெல்லாம் இப்பொழுது இருக்கிறதா? ஆகஸ்ட் 27-ம் தேதி கும்பாபிஷேகம் வைத்துக் கொள்ளலாமா? இல்லையா ?” என்று அடுக்கடுக்காக கேட்க, நான் அவர் பாதம் பணிந்ததேன் . கண்களில் நீரோடு

“குருநாதா! மன்னியுங்கள். அறியாது பேசியதை மறந்து விடுங்கள். மஹா பெரியவா 'அவர் சொன்னபடி நட '' என்று கூறியதன் உட்பொருள் விளங்கியது. இனி என்றுமே உங்கள் சொற்படி நடப்பேன். எங்களுக்கு நல்லாசி தந்து வழி காட்டுங்கள்” என்று வேண்டினேன்.

"எல்லாம் நன்றாக நடக்கும், சென்று வாருங்கள்" என்றார்.

தொடர்ந்து வேலைகள் தடைபடாமல் விறுவிறுவென்று புயல் வேகத்தில் நடந்து கோவில் திருப்பணி நிறைவடைந்தது. இதற்கிடையே மடத்திலிருந்து யந்திரம் பெற்று கொள்ளலாம் என்று செய்தி வந்தபோது, நான் வெளியூரில் இருந்ததால், மற்ற சில உறுப்பினர்களும் சிவாச்சாரியாரும் சென்று யந்திரம் வாங்கி வந்திருந்தனர். நல்ல மனங்கொண்ட அதிகாரிகள் உதவியதாலும், எங்கள் நடவடிக்கைகள் மீது முதன்மை ஆணையர் நற்சான்றிதழ் அளித்ததாலும் எல்லா எதிர்ப்புகளும், இடையூறுகளும் அகன்றன. 1989, ஆகஸ்ட் 10-தேதி காப்பு கட்டப் பெற்று, 26-தேதி பிள்ளையார் சிலை பிரதிஷ்டையும், 27-தேதி கும்பாபிஷேகமும் மிக விமரிசையாக நடந்தேறின!!! 

சென்னை ராயப்பேட்டை செல்பவர்கள் ஒருநாள் கண்டிப்பாக இந்த வினை தீர்த்த விநாயகர் ஆலயத்தை அந்த EPF நிறுவன வாசலுக்கு எதிரே இருக்கும் வளாகத்தில் காணவேண்டும்.