அப்பா

 அப்பா.

            ( குட்டிக்  கதை )

அப்பா !

நூற்றுக் கணக்கானோர் உள்ள  அந்த முதியோர் இல்லத்தில்  அத்தனை பேராலும் பாசத்துடன் அப்பா என்று அழைக்கப் படுபவர் அந்த மனிதர், ஆறு வருடமாக !

அப்பா என்றே அழைக்கப்படுவதால் அவரின் பெயரே அநேகம் பேருக்கு தெரியாது.

அவரை விட சிறியவர்கள் மட்டுமல்ல அவர் வயது உடையவர்களே அவரை அப்பா என்று அழைப்பதை மகிழ்வுடன் ஏற்கும் மனிதர்.

வயது 85. பார்த்தால் 70 தான் சொல்லலாம். நல்ல ஆரோக்கியமான உடல்  ; அதை விட ஆரோக்கியமான மனம்.

இந்த இரண்டையும் அந்த இல்லத்தில் உள்ளவர்களின் சந்தோஷத்திற்காகவே பயன் படுத்திக் கொண்டிருந்தார் அந்த அபூர்வ மனிதர். 

"அப்பா, நீங்க இவ்வளவு நல்லவங்களா இருக்கீங்க. ஆனா எப்படி நீங்க இங்க வரும் படி ஆச்சு ! "

"என்ன இருந்தாலும் நீங்க உங்க சொத்தை எல்லாம் ஒரே பிள்ளைக்கு எழுதி வச்சுட்டு சாப்பாட்டுக்கு பென்ஷன் போதும்னு இப்படி வந்து இருக்கக் கூடாது !"

"அட, இது கூட தெரியலையா ! யாரோ ஆன நாமளே சந்தோஷம் ஆக இருக்கணும்னு 

நினைக்கறவர் , அவர் பிள்ளை சந்தோஷமா இருந்தா போதும்னு நினைச்சு இங்க வந்துட்டார் !

அவ்வளவுதான் ! "

நிறைய கேள்விகள். . ஊகங்கள்.

எப்போதுமே உண்மையான பதிலையே சொல்லுவார் அப்பா.

மருமகள் என்றுமே அன்பு காட்டியதில்லை. மகனும் அவருடைய மதிப்பை அறியவில்லை. 

ஒரே பேரனுக்கு மனைவி வந்த போது அவருடைய மதிப்பு zero value ஆன போது  மகன் மெல்ல ஆரம்பித்தான். 

"பாபுவுக்கு கல்யாணம் ஆயிடுச்சு. இனிமே நானும் உங்க மருமகளும் அடிக்கடி டூர் போகலாம்னு இருக்கோம். ஏன், நாங்க வெளிநாடு கூட 

போகும்படியா இருக்கும். அதனால நீங்க…"

முதியோர் இல்லத்திற்கு போய் விடுகிறேன் பா ! "

என்று சொல்லி மிக புத்திசாலியான அப்பா, மகனின் பேச்சை முடித்தார்.

இங்கு வந்த இந்த ஆறு வருடங்களில்… ஒரே முறை மட்டுமே இங்கு வந்தான் மகன்.

மாதம் ஒரு முறை போனில் பேசுவது என்பதும்…சுருங்கி..

இப்போதெல்லாம் வருவது…பேசுவது எதுவுமே இல்லை.

ஆனாலும் அப்பா, மகன் மீது வெறுப்பு கொள்ள வில்லை.

என்றாவது ஒரு நாள் நிச்சயம் மகன் வந்து தன்னை பார்ப்பான் என்று நம்பிக்கையுடன் அவர் சொல்வது எல்லோருக்கும் கொஞ்சம் பாவமாக இருக்கும்.

நல்லவர்களின் தொடர் நம்பிக்கை என்றாவது பலித்து விடும் என்பது உண்மை என்பது போல்..

ஒரு நாள்..

"அப்பா ! உங்களைப் பார்க்கறதுக்கு விசிட்டர் ஒருத்தர் வந்திருக்கார் ! பார்த்தா உங்க ஜாடையாவே இருக்கார். உங்க மகனா இருக்குமோ ? உடனே போய்ப் பாருங்க !"

ஆவலுடன் விசிட்டர் அறைக்கு ஓடினார் அப்பா !

மகனே தான் !

கண்களில் சந்தோஷ ஊற்று கிளம்பியது.

"என்னைக்காவது நீ வருவே ன்னு தெரியும்பா !"

மகனின் கண்கள் ஏனோ கலங்கி இருந்தன.

" நான் ரிடையர் ஆனப் புறம் யாரும் என்னை மதிக்கறது இல்லப்பா. உங்க மருமக தன்  பையன் குடும்பத்தோட ஒரு வருஷம் இருக்கப் போறேன்னு சொல்லி தான் மட்டும் வெளிநாடு கிளம்பிப் போய்ட்டாப்பா !

அதனால …."

அதனால.. ? – கவலையுடன் பரபரத்தார் அப்பா.

"அதனால நான் இங்கே உங்க கூட வந்து இருக்கறதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டேன் , நிரந்தரமா ! "

மகனின் குரல் கரகரக்க ஆறுதல் தேடி வந்த மகனை ஆதுரத்துடன் அணைத்தன, அந்த அபூர்வ அப்பாவின் கரங்கள் !

**""""""*****************"********