பொம்மை

 சிறுகதை 

பொம்மை 

புரட்டாசி வெயில் புரட்டிப் போட்டுக் கொண்டிருந்தது.  கையில் குழந்தையுடனும் தலையில் பொம்மைகளுடனும் அம்மன் கோயில் இருக்கும் தெருவிற்குள் நுழைந்தாள் தனலட்சுமி . கோவிலுக்கு வருபவர்கள் வாகுவார்கள்  என்ற ஒரு நம்பிக்கை. 

காலையில் எத்தனை ஆசை ஆசையாக பொம்மைகளை சுமந்து சிரித்த முகத்துடன் வந்தாள். 

எல்லாம் நிராசையாகி விட்டதே என்கிற கவலையுடன் நடந்தாள்.

கோவிலுக்கு அருகில் வந்து விட்டாள்.  குழந்தை பசியால் அழுதது.  பால் இல்லை..வற்றி விட்டது.  நாம் சத்தான உணவுகளை சாப்பிட்டால்தான் பால் சுரக்கும்.. அதற்கு எங்கு போவது? பொம்மை விற்று வரும் சொற்ப காசு நான்கு பேர் கஞ்சி குடிக்கவே போதுமானதாக இல்லை. அவளின் வீட்டுக்காரருக்கும் பொம்மை விற்பனை.. அவருக்கும் சொல்லிக் கொள்ளும் அளவுக்கு வருமானம் இல்லை.  பெரிய பெண்ணுக்கு பத்து வயது...இப்போ அப்போ பெரிய பெண்ணாகி விடுவேன் என்று பயமுறுத்துகிறாள். 

குழந்தையை மெதுவாக தோளில் போட்டு ஆட்டி தூங்க வைக்கிறாள்.

கொஞ்சம் காசு கிடைத்தால் குழந்தைக்கு பால் வாங்கித் தரலாம்.. கோவிலுக்கு வருபவர்கள் யாரும் பொம்மை வாங்குவதாகத் தெரியவில்லை. எல்லோரும் பெரிய பெரிய கடைகளில் பேரம் பேசாமல் வாங்குவார்கள்.  நம்மிடம் வாங்குவது அவர்களுக்கு கௌரவக் குறைச்சலாக இருக்கலாம். 

பேர்தான் தனலட்சுமி..  தனம் ஒன்றும் இல்லை..பேசாமல் தரித்திரம் என்று வைத்திருக்கலாம். 

பலவாறாக யோசிக்க யோசிக்க தலை வலித்தது.  போதாததுக்கு வெயில் வேற வாட்ட மயக்கம் வந்து அப்படியே குழந்தையுடன் சரிந்தாள்.

அவளைச் சுற்றி கூட்டம் கூடி விட்டது.  முகத்தில் சில்லென்று தண்ணீர் பட்டதும் சட்டென்று விழிப்பு வந்து விட்டது.  எதிரே சற்றே கருப்பாக ஆனால் களையான முகத்துடன் ஒரு மாமி நிற்பது மங்கலாக தெரிந்தது. 

"ஏன்டியம்மா சாப்பிடாம வந்துட்டயா"?

சரி வா பக்கத்துலதான் என் வீடு..வந்து ஒரு வாய் சாப்பிடு" என்று அன்பாக அழைத்து கைத்தாங்கலாக அழைத்து சென்றாள். 

குழந்தையும் தானும் சாப்பிட்டதில் சற்று தெம்பு வந்தது.  "அம்மா நீங்கள் நூறு ஆயுசு" இருக்கணும். 

"நூறா...எனக்கா"?  அப்ப மிச்சம் ?என்று சொல்லி கலகலவென்று சிரித்தாள் மாமி. 

"ஏன்டியம்மா இந்த வேகாத வெயில்ல வரே..பொழுது சாஞ்சு வர வேண்டியது தானே" 

"வயறு என்று இருக்கே அம்மா... அதுக்கு தான்.... ஆயிரம் ரூபாய்க்கு பொம்மை வித்தா ஒரு இருநூறு ரூபா கிடைக்கும்.. இன்னிக்கு அதுக்கும் வழி இல்லை மாதிரி தெரியுது...இன்னும் போணி கூட ஆகல" 

"இது சக்தி வாய்ந்த அம்மன்.. வேண்டிக்கோ..எல்லாம் வித்துடும்" 

"அட போமா..சாமியாம் சாமி...எல்லாம் இந்த பொம்மை மாதிரி கல்லு.. நகைகளும் பட்டும் போட்டுகிட்டு வரவங்களுக்கு இன்னும் அள்ளி அள்ளி கொடுக்கும்.. எங்களை மாதிரி ஏழைகள் விரதமிருந்து பொங்கல் வெச்சு படைச்சு அலகு குத்தி தீ மிதிச்சு வேண்டினா கூட அந்த அம்மனுக்கு இரக்கம் வராது..நாங்க ஏழையாகவே இருப்போம்" என்றாள் தனம் சலித்தபடி. 

"நீ என்னோட கோவிலுக்கு வா.. நான் உனக்கு பொம்மை விற்க உதவுகிறேன்" என்று தனத்தை அழைத்தபடி கோவில் நோக்கி விரைந்தாள். 

கோவில் வாசலில் கூடையை இறக்கி வைக்க உதவி செய்து நாலு பொம்மைகளை பேரம் பேசாமல் வாங்கினாள்.  "நீ இங்கேயே இரு..நான் கோவிலுக்கு போய் விட்டு வருகிறேன்" என்று சொல்லியபடி கோவிலுக்கு விரைந்தாள். 

மாமி இன்னும் வந்தபாடில்லை..ஆனால் சிறிது நேரத்துக்குப் பிறகு ஒவ்வொருவராக இவளிடம் வந்து பொம்மைகள் வாங்கினர்.. "இந்த கோவிலின் மண்டபத்தில் பொம்மைகள் வைத்து வழிபட்டால் ஐஸ்வர்யம்  பெருகுமாம்" ஒரு பெண்மணி சத்தமாக சொல்ல நிறைய பேர் தனத்திடம் பொம்மைகள் வாங்க குவிந்தனர்...சிறிது நேரத்தில் அனைத்து பொம்மைகளும் விற்பனையானது கண்டு அவளுக்கு மகிழ்ச்சி..  இதெல்லாம் அந்த மாமியின் வேலையாக இருக்கும் என்று நினைக்கும் போதே மாமி இவளின் அருகில் வந்து "இப்ப சந்தோஷம்தானே"? என்றாள் சிரித்தபடியே.. 

"சந்தோஷம்தான்..ஆனா இது தப்பில்லையா அம்மா"? 

"எது தப்பு" 

"இந்த மாதிரி பொய் சொல்லி விற்பது" 

"யாரு பொய் சொன்னா? கோவிலுக்கு கடவுள் பொம்மை வைப்பது நல்லதுதானே.. இம்மாதிரி பொம்மைகள் நிறைய சேர்ந்தால் அதை ஏலத்தில் கோவில் நிர்வாகம் விட்டு பணத்தை கோவில் செலவுக்கு பயன் படுத்துவார்களே..  ஆமாம் உனக்குத்தான் கடவுள் நம்பிக்கை இல்லையே.. அதைப் பற்றி உனக்கு என்ன கவலை? இந்த ஒன்பது நாளும் வந்து பொம்மைகள் விற்று பணம் சேர்த்துக் கொள்...என்னைப் பார்க்க நிறைய பேர் வருவார்கள்..நான் கிளம்புகிறேன்" என்று சொல்லி விட்டு விடுவிடுவென்று கிளம்பி விட்டாள். 

இரண்டு நாட்களாக தனத்துக்கும் அவளின் வீட்டுக்காரருக்கும் நல்ல விற்பனை... மாமியை மறந்தே போனாள்... இன்றைக்காவது மாமியை பார்த்து விட்டு வரலாம் என்று நினைத்து தன் வீட்டுக்காரரிடம் சொல்லி விட்டு மாமியின் வீட்டுக்கு விரைந்தாள். 

வீடு பூட்டி இருந்தது...அக்கம் பக்கத்தில் விசாரித்தாள்.. 

"நீங்க சொல்றபடி இங்கே யாரும் இல்லையே.. இந்த வீட்டில் இருப்பவர்கள் அமெரிக்கா போய் ஒரு வருடம் ஆகிறது...அடுத்த மாதம் வந்து சுத்தம் செய்து விட்டு உடனே கிளம்பி விடுவார்கள்" என்றதும் தனத்துக்கு தலையை சுற்றியது.. இந்த வீட்டில்தானே மாமி எனக்கும் குழந்தைக்கும் சாப்பாடு போட்டார்கள்". ஒன்றும் புரியாமல் கோவில் நோக்கி விரைந்தாள். 

கோவிலுக்கு சென்று அம்மன் சன்னதி முன் வரிசையில் நின்றாள்.  அருகே வந்ததும் அம்மனின் முகம் எங்கோ பார்த்தது போல் இருந்தது. 

அம்மன் தன்னைப் பார்த்து குறுநகை புரிந்தது போல் இருந்தது..

தன்னை அறியாமல் கண்களில் கண்ணீர் பெருகியது.. "அம்மா" என்று தன்னை அறியாமல் சத்தமாக கூறி நெடுஞ்சான் கிடையாக விழுந்தாள்.

by sridhar gopal