மனம்

 சிறுகதை    "மனம்"

அன்று திங்கட்கிழமை ஆதலால் புவனா   மதியம்  சாப்பாடு   முடிந்து  புதிதாக  வந்த வீட்டில்  பொருள்களை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக  ஒழித்து  அடுக்கி சீர்  செய்து  சமையல் அறையில் வரிசையாக  டப்பாக்களை  அழகாக அடுக்கி   பாத்திரங்களை  தேய்த்து கவிழ்த்து  ஹப்பப்பா  வீடு  மாறி  வந்து ஒரு  வாரம்  ஆகின்றது.  இன்னும் வேலை ஒழிந்த பாடில்லை. 

புதிதாக  கட்டப்பட்ட   பெரிய  அபார்ட்மெண்ட்  கிட்டத்தட்ட  50  குடியிருப்புகள்  இன்னும்  சில வீடுகள் காலியாக இருந்தது.  இவர்கள்  கிரவுண்ட் ப்ளோர்  என்பதால்  கூடுதலாக  இடம் கிடைத்தது அவளுக்கு மிகவும் மகிழ்ச்சி அளித்தது. மண் தொட்டியில்  செடிகள் வைக்கலாமே என்று நினைத்து கொண்டாள். இன்னும்  காம்பவுண்ட் சுவர்வைக்க படவில்லை  செக்யூரிட்டி இல்லைஅதனால்  பாதுகாப்பு  கருதி  வாசல் கதவை  பூட்டியே   வைத்திருப்பாள். 

கணவன்  ஆபிஸ்  சென்று  விட இரண்டு பெண் குழந்தைகள் ஹரிணி  4ஆம்வகுப்புசுருதி 2 ஆம் வகுப்பு பள்ளிக்கு  கிளம்பிய பிறகு அவள் மட்டுமே வீட்டில். யாரோ கதவை  தட்டும்  ஒசை கேட்கவே  ஜன்னலை  திறந்து  பார்க்க  அங்கே ஒருபெண்  இடுப்பில் ஒரு  கை குழந்தை, கையில் ஒரு சிறுமியை  பிடித்தபடி  கிழிந்தபுடவையுடன்  ஏழ்மையின்  மொத்த உருவமாக  பரிதாபமான  குரலில்  அம்மாஏதாவது  பழைய  புடவை, குழந்தைகளுக்கு  சட்டை துணி இருந்தா குடும்மா  என்று கெஞ்சிய  குரலில் கேட்க

எதுவும்  இல்லை மா  போ  என்று விரட்டாத குரலில்  அதட்டவும்  எண்ணெய் இல்லாத தலையை  சொறிந்தபடி  நகர்ந்தாள். 

அலுப்புடன்  ஜன்னலை  மூடி விட்டு பீரோவில்  துணிகளை  அடுக்க  ஆரம்பித்தாள். ஒவ்வொரு புடவையும் ஒரு

ப்ளாஷ் பேக்  சொல்லியது.  முதல் கல்யாண நாள் புடவை, தலை தீபாவளி புடவை இப்படி ஒவ்வொன்றும்  பழைய

விஷயங்களை நினைவூட்ட  அடர் நீல நிறத்தில் உடலெங்கும்  வெள்ளை  நட்சத்திரங்களை  வாரி  இறைத்ததை போன்ற  ஒரு புடவை  கணவன் முதல் மாதம்  சம்பளத்தில்  வாங்கி தந்தது  ஆனாலும்  கொஞ்சம்  சாயம்  போயிருந்த படியால்  அதையும்  கணவனின் பழைய பேண்ட, சட்டைகள், குழந்தைகளின் பழைய கவுன்கள்  எல்லாவற்றையும்  மூட்டையாக கட்டி  பழைய  பாத்திகாரன்  வந்தால் போடவேண்டும் என்று  நினைக்கும் போதே பாத்திரகாரன்  குரல் கேட்கவே  மூட்டையைதூக்கி  வந்தவள்  வாசல்  கதவை திறந்துஸபாத்திரகாரனுக்கு குரல் கொடுத்து கூப்பிட்டாள். 

அரைமணி  நேரம்  விவாதத்திற்கு பிறகு பழைய  துணிகளை  எடுத்துக் கொண்டு பெரிய   எவர்சில்வர்  டப்பாவை  கொடுத்து விட்டு  மூட்டையுன்  கிளம்பினான். கதவை தாளிட்டு  வந்தவள்  ஹப்பாடி  பழைய துணிகளை  வெளியே  தள்ளியாச்சு டப்பா ஐந்து  கிலோ  சர்க்கரை  கொள்ளும் என்று தன்னை தானே பாராட்டி கொண்டு  ஜன்னல் வழியாக  வெளியே  பார்க்க சிறிது நேரம் முன்பு  பழைய  துணி  கேட்டு குழந்தைகளுடன்  வந்த  பெண்  கையில் இவளது  அடர் நீலநிறத்தில்  வெள்ளை நட்சத்திர  புடவை  குழந்தைகள் இருவரும் இவளது   குழந்தைகளின்  பழைய  கவுணை  அணிந்து  முகம்  கொள்ளாத சிரிப்புமாக  விளையாடிக் கொண்டிருக்க  தூரத்தில் பாத்திரகாரர் சைக்கிளை  மிதித்த படி  போய்க் கொண்டிருந்தார்.   புவனி  தன்னை நினைத்து  வெட்கப்பட்டு  தலைகுனிந்தாள்.

by Rajasree murali