Thursday, April 30, 2020

நவகிரஹம்

நாம் அறியாத தகவல்...
கண்டிப்பாக படிங்க நண்பர்களே....●

நண்பர் வீட்டில் காலை திருவாராதனம் கண்டு வந்த போது நண்பனின் 9 வயது மகன்..

●மாமா நவகிரஹம் ஒன்பது உள்ளது. ஆனால் வாரம் என்பது ஏழு நாட்களே உள்ளது. மற்ற இரண்டு கிரஹங்களுக்கும் கிழமை கிடையாதா? 

இது பாரபட்சம் இல்லையா? என கேட்டான். 

□அவனை ஆசீர்வதித்து மகனே நல்ல கேள்வி. பகவான் உனக்கு எல்லா நலனும் வழங்கட்டும் என கூறியவாரே,
எங்கே ஒன்பது கிரஹம் பெயர்களை கூறு என்றேன்.

●சூரியன், சந்திரன், அங்காரகன், புதன் குரு, சுக்கிரன், சனி, ராகு, கேது. 

□வாரத்தின் நாட்கள் கூறு என்றேன்.

●ஞாயிறு, திங்கள், செவ்வாய், புதன், வியாழன், வெள்ளி, சனி, என்றான்.

□இப்போ உன் கேள்வி ராகு, கேதுவுக்கு ஏன் வாரத்தில் பங்கு இல்லை என்பதும், அது பாரபட்சம் என்பதும் தானே என்றேன்.

●ஆமாம் மாமா என்றான். 

□மகனே பகவான் எந்த காரணத்தை கொண்டும் யாருக்கும் பாரபட்சம் செய்யமாட்டான். அதாவது அவன் பகவானை விரும்பினாலும்,  வெறுத்தாலும் பாரபட்சம் காட்டவே மாட்டான்.
ஹிரண்யனுக்கு பல சந்தர்ப்பங்களை கொடுத்தான். பிரஹலாதனுக்கு அவன் செய்த பல கொடுமைகளில் இருந்து 
காப்பாற்றி உணர்த்தினான். ஆனாலும் புரியாமல், தூணை காட்டி கேட்டு இங்கு இல்லையேல் உன் உயிரை எடுப்பேன் என கூறியதால் பகவான் தன் பக்தன் பிரஹலாதன் உயிரை காக்க தூணிலிருந்து தோன்றி அரக்கன் ஹிரண்யன் உயிரை எடுத்தான்.

இராமாயணத்தில் இராவணனுக்கு அவன் எல்லா நண்பர்களும், ஆயுதங்களும் இழந்து தனியாக நின்றபோதும், அவனுக்கு ஒரு நாள் சந்தர்ப்பம் கொடுத்தார். அதாவது இன்றுபோய் நாளை வா என, எதற்காக சண்டை போடுவதற்க்கா இல்லை. சீதையை கொண்டுவந்து ஒப்படைக்க அதன் மூலம் அவனுக்கு இரக்கம் காட்ட ஆனால் அதை இராவணன் செய்யாத்தால் பகவானால் கொல்லப்பட்டான்.

அது போல் தான் பகவான் தேவர்களுக்கும்*, கிரஹங்களுக்கும் பாற்கடலை கடைந்து வந்த அமுதத்தை பகிர்ந்து அளிக்கும் போது இடையில் புகுந்த அரக்கன் அதை பெற   சந்திரன் அதை காட்டி கொடுக்க பகவான் அசுரன் தலையை துண்டித்து விட அமுதம் பெற்ற அவனுக்கு அழிவு இல்லாததால், அவர்களை இரண்டு கிரஹமாக ஆக்கி இராகு, கேது எனப்பெயர் வைத்து அவர்களுக்கு உரியதாக ராகுகாலம், குளிகைகாலம் என இரண்டு காலத்தை கொடுத்துள்ளார்.

மனிதர்கள் இந்த இராகு காலத்தில் எந்த வேலையைச்செய்தாலும், அது சிரமத்தின் பேரில் தான் நடைபெறும். நற்காரியங்கள் கூடுமானவரை செய்யக்கூடாது. அதேபோல் குளிகனில் கெட்ட காரியங்கள்,  அபர காரியங்கள் செய்யக்கூடாது எனக்கூறி அருளினார்.

●மாமா அது தெரியும், ஆனால் ஏன் மாமா வாரநாட்களில் அவர்களை சேர்க்கவில்லை என்றான்.

□அவனிடம் உன்னிடம் ஒரு பாக்கெட் பிஸ்கட் தான் உள்ளது, அந்த பாக்கெட் பிஸ்கட்டை நீயும் உன் தங்கையும் பிரித்து சாப்பிட எண்ணும் போது, இடையில் உங்கள் நண்பர் இருவர் வந்தால் என்ன செய்வாய் என்றேன்.

●அந்த பிஸ்கட் பாக்கெட்டில் உள்ளதை கூட வந்தவர்களுக்கும் பிரித்து கொடுத்து சாப்பிடுவோம் என்றான். 

□ஏன் அவங்களுக்கு தனியாக ஒன்றை கொடுக்கலாமே என்றதும், 

●எங்கிட்ட ஒரு பாக்கெட் தானே இருக்கு அப்போ அதிலிருந்து தானே கொடுப்பேன் என்றான். 

□சரியாக சொன்னாய், அதே போல்தான் வாரத்துக்கு நாள் ஏழு என ஏழு கிரகஹங்களுக்கும் ஒன்றாக பகவான் உண்டாக்கி, ஒவ்வொரு நாளுக்கும் இருபத்தினான்கு மணி நேரம் என ஏற்படுத்தி நடத்திவரும் போது இடையில் இரு கிரஹங்கள் வருவதால் என்ன செய்ய என யோசித்த பகவான்,அனைத்து கிரஹங்களுக்கும் வேலை நேரம் சமமாக இருக்கவேண்டும் அதே நேரம் வார நாட்களையும் கூடுதலாக வருமாறு செய்ய கூடாது என்ற எண்ணத்தில்...

ஏழு கிரஹங்களையும் அழைத்து அவர்கள் ஒவ்வொருவர் நேரத்திலும் மூன்று மணிநேரத்தை எடுத்துக்கொண்டான்.
இப்போ சொல்லு ஒரு நாளைக்கு எத்தனை மணி நேரம்.

●இருபத்திநான்கு மணி நேரம் மாமா.

□அதில் மூணு மணி நேரத்தை பகவானுக்கு கொடுத்தது போக மீதி எவ்வளவு உள்ளது.

●இருபத்து ஒரு மணி நேரம் மாமா.

□இப்போ ஒரு நாளைக்கு மூணு மணி நேரம் மாதிரி ஏழு நாட்களுக்கும் எடுத்தால் எவ்வளவு.

●இருப்பதொரு மணி நேரம் மாமா.

□இப்போ பெருமாள் கையில் எவ்வளவு மணி நேரம் உள்ளது. 

●ஏழு பெருக்கல் மூணு இருப்பத்தியோரு மணி நேரம்.

□இதைத்தான் தன்னால் தலை துண்டிக்கப்பட்டு உடலால் ஒரு கிரஹமாகவும், தலையால் ஒரு கிரஹமாகவும் ஆன ராகு கேதுவுக்கு பிரித்துக்கொடுத்தார்.

●அதுவும் எப்படி?..

□ஒவ்வொரு கிழமையிலும் ராகு காலமாக ஒன்றரை மணி நேரமும் குளிகை காலமாக ஒன்றரை மணி நேரமுமாக..இப்போ சொல்லு உன்னிடம் இருந்த ஒரு பாக்கெட் பிஸ்கட்டை இடையில் வந்தவருக்கு பகிர்ந்தளித்த மாதிரி,ஏற்கனவே இருந்த ஏழு நாட்களையும் இருபத்தி நான்கு மணி நேரத்தையும் சமமாக பகிர்ந்தார்.

ராகுவும், கேதுவும் ஒரே உடலின் இரண்டு அங்கம் ஆனதால், அந்த இருபத்தொரு மணி நேரத்தை இரண்டாக பிரித்து ஆளுக்கு பத்தரை மணிநேரம் அதாவது ஒவ்வொரு நாளிலும். ஒன்றரை மணி நேரம் ஏழு நாட்களில் ஏழு பெருக்கல் ஒன்றரை அதாவது பத்தரை மணிநேரமாக கொடுத்துள்ளார்.

இப்போ சொல்லு பகவான் பாரபட்சம் காட்டியுள்ளானா!!!!..

●இல்லை மாமா ஏழு நாட்களை கொண்ட வாரத்தில் ஒவ்வொருவரிடமும் இருந்து மூணு மணி நேரத்தை குறைத்து வேலை நேரத்தை 21 மணி நேரமாக குறைத்து, அதையே இரண்டு பங்கான அசுரனுக்கு பாதி பாதியாக அதாவது பத்தரை மணியாக, அந்த இருபத்தொரு மணி நேரத்தை பிரித்து கொடுத்துள்ளான் அப்படி தானே என்றான்.  

□அப்படிதான் மகனே, பகவான் யாரையும் எந்த காரணத்திற்காகவும் வஞ்சிக்கவோ, பாரபட்சம் காட்டவா மாட்டான். நல்லவர்களை அரவனைப்பதும், துஷ்டனுக்கு சந்தர்பம் கொடுத்து திருத்தவும், சில சோதனைகளை செய்வான். அப்போதும் செய்பவன் அவனே என அவனிடம் நாம் சரணடைந்து விட்டால் போதும் அவன் நம்மை ஆட்கொண்டுவிடுவான்.

பகவான் யாரையும் நம்மைபோல் பாரபட்சமாக நடத்த மாட்டான்

நாம ஸ்மரணம்

நாம ஸ்மரணம் ! 
🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏
ஒருநாள் காசி விஸ்வநாதர் கோவிலில், திடீரென்று ஏதோ உலோகம் விழும் ஒலி கேட்டது. பார்த்தால், தரையில் ஒரு தங்கத்தட்டு கிடந்தது. கர்ப்பக்கிரகத்தின் முன்னிருந்த அரங்கத்தின் உச்சியிலிருந்த திறந்தவெளி வழியே அது விழுந்திருக்க வேண்டும்.

எல்லோரும் ஆச்சரியத்துடன், அதைச் சூழ்ந்து நின்றனர். அதனருகே தலைமைப் பூஜாரி சென்று கூர்ந்து பார்த்தார். "என் பிரியமான பக்தனுக்கு உரியது இது" என்று அதில் எழுதப்பட்டிருந்தது. புரோகிதர் அதை உரக்கப் படித்தார். எல்லாப் பூஜாரிகளும் அதைப் பிடுங்கிக்கொள்ளப் போட்டி போட்டனர், "என்னைவிட யார் பெரிய பக்தன்? எனது நேரம், திறமை, பலம் எல்லாவற்றையும் நான் விஸ்வநாதரைப் பூஜிப்பதிலேயே செலவிடுகிறேன்!" என்றனர். ஆனால், யார் தொட்டாலும் அந்தத் தட்டு மண்ணால் ஆனதாக மாறிப்போனது.

தங்கத் தட்டைப் பற்றிய தகவல் காட்டுத்தீ போல எங்கும் பரவியது. பண்டிதர்கள், பாடகர்கள், கவிஞர்கள், உபன்யாசகர்கள் என்று எல்லோரும் அங்கே வந்தனர். ஆனால் யாருக்கும் அதிர்ஷ்டம் இருக்கவில்லை. காலம் உருண்டோடியது. தங்கத்தட்டு கேட்பாரில்லாமல் இருந்தது.
ஒருநாள் ஓர் வெளியூர்க்காரன் அங்கே வந்தான். கோவில் வாசலில் நின்றிருந்த பிச்சைக்காரர்கள், கண்ணிழந்தோர், காது கேளாதோர், அங்கம் குறைந்தோர் போன்றவர்கள் பிச்சை கேட்கும் பரிதாபக் குரலைக் கேட்டு, அவன் கண்களில் நீர் நிரம்பியது. அவர்களுடைய துன்பத்தையும், பசியையும் தன்னால் நீக்க முடியவில்லையே என்று அவன் வெட்கமடைந்தான். அதற்காக தெய்வத்திடம் பிரார்த்திக்கலாம் என்றெண்ணிக் கோவிலுக்குள் நுழைந்தான்.

ஓரிடத்தில் மக்கள் கும்பலாக நின்றுகொண்டு, எதையோ விவாதிப்பதைப் பார்த்தான். அவர்களிடையே நுழைந்து பார்த்தான். நடுவில் ஒரு தங்கத்தட்டு இருந்தது. அதன் கதையைக் கேட்டறிந்தான். அங்கிருந்தவர்களும் பூஜாரிகளும் பிரபஞ்ச நாயகனான விஸ்வநாதனைப் பெற முயலாமல், தங்கத்தட்டை அடைய முயற்சிப்பதை அறிந்து அவன் வருத்தமுற்றான். தங்கத்தட்டை அவன் கண்டுகொள்ளவில்லை என்பதைப் பார்த்து பூஜாரி அவனிடம், அந்தத் தட்டை எடுக்கும்படிக் கூறினார். அதற்கு அவன், "மரியாதைக்குரியவரே! எனக்கு வெள்ளியோ, தங்கமோ ஒரு பொருட்டல்ல. கடவுளின் கருணை ஒன்றுக்காகவே, நான் ஏங்கித் தவிக்கிறேன்" என்றான்.

பூஜாரிக்கு அவன் மீதிருந்த மரியாதை கூடியது. "எங்களுக்காகவாவது நீ அதை உன் கையில் எடு" என்றார் அவர். அதன்மீது சற்றும் பற்றில்லாமல் அதைத் தொட்டான். என்ன ஆச்சரியம்! அந்தத் தட்டு பலமடங்கு ஒளிவீசியது!

எல்லாப் புரோகிதர்களும், அவனைச் சூழ்ந்துகொண்டு, "ஐயா, நீங்கள் எங்கிருந்து வருகிறீர்கள்? என்ன படித்திருக்கிறீர்கள்? எந்தெந்த கல்விப் பிரிவுகளில் நீங்கள் வித்வான்? எத்தனை ஆண்டுகள் நீங்கள் தவம் செய்திருக்கிறீர்கள்?" என்றெல்லாம் கேட்டனர்.

"நான் எவ்வூரையும் சேர்ந்தவனல்ல. கடினமாக உழைத்து சம்பாதிக்கிறேன். நான் நாமஸ்மரணம் என்னும் சாதனை ஒன்றுமட்டுமே செய்கிறேன். அது என் இதயத்தைத் தூய்மையாக்கி, அன்பாலும் கருணையாலும் நிரப்பியிருக்க வேண்டும். என் மனதையும் புலன்களையும் அடக்கும் ஆற்றலை அது எனக்குத் தந்தது. எந்த சாஸ்திரத்தையோ கல்வியையோ நான் கற்கவில்லை. தெய்வ நாமத்தைச் சொல்லும் கலை ஒன்றைத்தான் நான் கற்றுள்ளேன். நான் செய்யும் ஒரே செயல் ஏழைகளுக்குக் கருணை காட்டுவதுதான்" என்றான் அவன்.

தெய்வத்தின் அன்பைப் பெறுவதற்குத் தேவையான தகுதி, கருணையும் புலனடக்கமுமே. முழுமையான நம்பிக்கையோடு தெய்வத்தின் பெயரை இடையறாமல் ஜபிப்பதன் மூலம் இவற்றைப் பெறமுடியும். 

வாழ்க வளமுடன்🙏🌹

ஊத்தப்பம்

ஊத்தப்பம் #ganeshamarkalam

நாலு நாளாச்சு. ஆத்துக்காரி பொண்ணாத்துக்கு போயிட்டு வரேன்னுட்டு போயி. பெங்களூரில் இருக்கும் பொண். நீ ஏன் கூடப்போலைன்னு கேக்கலாம். எனக்கு இந்த வாரம் சில அஸைன்மென்ட். கமிட் ஆகியிருந்ததால் முடியலை. 

நேத்து திரும்பி வந்திருக்கணும். போனில் விசாரிச்சா இன்னும் ரெண்டுநா இருந்துட்டு வரலாம்னு இருக்கேன்னுட்டா. உண்மை நிலவரம் என்னன்னா, இந்த +2 டேய்ஸ் இருக்கப் போவது மட்டுமில்லாம அப்படியே கோயமுத்தூர் போய் அவள் அப்பா அம்மாவை பாத்துட்டு வரலாம்னு இருக்காளாம். “திரும்பி ஓடி வந்துட்டா நீ என்னை அழைச்சிண்டு போகப் போரியா என்ன? நல்ல லாஜிக். சரீன்னுட்டேன். அதாவது நீயெ அப்படியே போயிட்டு பாத்துட்டு வந்துடு. எனக்கெங்க ஒழியப்போறது?

கம்பேனி வேலைன்னு 3 நா போனவன் அங்கேயே சாப்பாடு கொடுத்தான் முடிச்சுண்டுட்டாச்சு. ஆத்தில் ஒரு வேளை தயிரோ, பழமோ இருந்தது ஓட்டியாச்சு. நேத்துலேந்து வெளி வேளை இல்லை. சாப்பாட்டுக்கு வழி இல்லை

சும்மா உக்காந்திருக்கச்சே அவ்வளவா பசிக்காதுன்னு தப்புக் கணக்கு போட்டேனோ? கரெக்டா அந்த ரெண்டு வேளை பசி. மணி அடிச்சாப்போலே. 

சமைப்பேன். ஆனா இந்த வெய்யலில் அடுப்படிகிட்டே நிக்கணும். சீத்தே தள்ளி கேரியரை தூக்கிண்டு போனா ராகவேந்திரா கேடரிங்கில் சாப்பாடு கிடைக்கும். ஆனா 930-1000க்குள் போணம். வியர்த்து கொட்டும். ஏன் நாமளே சிம்பிளா எத்தையாவது பண்ணி சாப்டப்பிடாது?

நார்மலா பிரிட்ஜை தொறந்தா ரெண்டு ஐடமாவது காலில் விழும். இன்னைக்குன்னு பார்த்து உள்ளே அத்தனை சுத்தம். ஒரே ஒரு தட்டில் நாலு நாளா வாங்கி வச்ச பால் பேக்கட் மட்டும். எது என்னைக்கு வந்ததுன்னு கண்டுபிடிக்க முடியாம. காய்ச்சிப் பாத்தாத்தான் திரியப்போவது எதுன்னு தெரியும். 

மத்தபடி 2 மாம்பழம், ஒரு சின்ன கப்பில் உரிச்சு வச்ச மாதுளை, கீழ்த்தட்டில் மின்னொருகாலத்தில் என் பேர் புடலங்காய்னு சொல்லிண்டு ஒண்ணு கிடக்க அதை எடுத்து தூக்கிப் போட்டேன். ஆனா பாருங்கோ எங்கப்பா செஞ்ச புண்யம் ஒரு சின்ன அடுக்கில் தோசை மாவு. ஆஹா! இன்னிப் போது போச்சுடா நாராயணானு பட்டது.

ஷெல்ஃபில் மூலையில் சின்ன வெங்காயம் 10 கிடக்கவே, ஏன் ஆனியன் ஊத்தப்பம் செய்யப்பிடாதுன்னு நப்பாசை. ஆனா சாம்பார் சட்னீயெல்லாத்துக்கும்? பண்ணலாம்தான், ஆனா அதுக்கெல்லாம் பொறுமையில்லை.

தோசைக்கல்லைக் காணொம். வழக்கமா ஒரு இடத்தில் வச்சிருப்பா அதைக் காணொம். போன் போட்டுக் கேக்கலாம்தான். அங்கேதான் இருக்கும்னுடுவா. எனக்கு இன்னும் கடுப்பேறும். வேண்டாம்னு கூப்பிடலை. 

ஆனா தோசைக்கல்லை நுணுக்கமா எலா இடத்திலும் தேடரச்சே ஒரு டப்பாவில் பருப்புப்பொடி, கருகப்பிலை பொடி கிடெச்சது.  தோசை மிளகாய்ப்போடி டைய்னிங்க் டேபீள்லேயே இருந்தது. ஆத்துக்காரிகளுக்குத்தான் என்ன ஒரு தொலைநோக்குப் பார்வையும் நம் மேல் இடைவிடாத கரிசனமும்னு மனசில் பட்டது. ஆனா தோசைக்கல்லை மட்டும் ஒளிச்சு வச்சுட்டு ஏன் போணம்? சித்தே அல்லாடட்டும்னுதானே?

கடைசீலே வழக்கமா கவுத்து வைக்கர இடத்திலேயே இருந்தது, மேலே புதுசா வாங்கின ரின் பேக்கட்டை வச்சு தெரியாமப் பண்ணிட்டா. அதை தூக்கிப் பாத்திருக்கணுமோ? நல்ல வேளை போன் போட்டு திட்டு வாங்கிக்கலை. மயிரிழையில் தப்பிச்சிருக்கேன்

தோசை வாக்கச்சே ஒரு ஸ்பூன் எண்ணை விடுவமே அது சூடானதும் அதில் கடுகு தாளிச்சுட்டு அப்புரம் மாவை ஊத்தினா தொசைக்கே ஒரு தனி டேஸ்ட் கிடைக்கும்னு அன் ஆத்துக்காரியோட 4ஆவது அத்தை கல்யாணம் ஆன புதுசில் சொன்னது ஞாபகம் வந்ததே. அதை அவள் ஏன் ஆத்து மாப்பிள்ளை கிட்டே சொல்லணும்னு தோணும். அது பெரீய கதை. இப்போ வேண்டாமே. கிட்டத்தட்ட 38 வருஷத்துக்கு மின்னாடி சொன்னது இப்போ காரியத்துக்கு ஆச்சு. 

அவள் என்ன சொல்ல மறந்துட்டான்னா தொசைக்கல்லில் கடுகு வெடிக்கரச்சே கண்ணில் தெறிக்கும்னு.

மாவை பெரீய கரண்டியில் எடுத்து ஊத்திட்டு அதை ரவுண்டா பரப்பிண்டே வந்தாச்சு. நன்னாத்தான் இருந்தது பாக்க. அப்புரம் தான் தோணித்து வெங்காயத்தை உரிச்சு நறுக்கி வச்சுக்க மறந்தூட்டம்னு. ஒரு ப்ளைன் பண்ணிட்டு அடுப்பை ஆஃப் செஞ்சேன். நினைச்சதை சாதிச்சுக் காட்டிடணும், ஆனியன் ஊத்தப்பம்னா அதுதான். ஐ வோன்ட் செட்டிள் ஃபார் எனிதிங்க் லெஸ்.

அப்புரம் அதை வச்சிண்டு திரும்ப கல்லைக் காயவச்சு ஊத்தப்பம் பண்ண திக்கா ஊத்துவாளே அப்படி செஞ்சுட்டேன். மேலே ஆனியனை தூவரச்சே ஏதோ புஷ்பக விமானத்தில் போராப்போலே பட்டதைச் சொல்லணும். அந்த குஷியிலே மாவை நன்னா வேகாமலே அதை முறுகலா திருப்பிடணும்னு செய்யப்போக அங்கேயுமிங்கேயுமா கிழிய ஆரம்பிச்சது மூணு பீஸாப் போய் திருப்பிண்டு அதீத துன்பத்தை கொடுத்தது. முதல் ஊத்தப்பம் அப்படித்தான்னு சத்தமா சொல்லிண்டேன்.

ரெண்டாவதும் மூணாவதும் சித்தே நானே ஆச்சர்யப்படும்படி வந்தது. உடனே அதில் தாராளமா, சங்கோஜப்படாம, கருகப்பிலை பொடியை எடுத்து தூவிண்டுட்டேன். மொத்தம் மூணு ஊத்தப்பம் ஒன் ஈச் வித் கருகப்பிலைப் பொடி, தோசை மிளகாய்ப்பொடி அண்ட் லாஸ்ட் வித் ஆல் பொடீஸ். 

அடுப்பை ஆஃப் செஞ்சுட்டு மூணையும் தட்டில் வச்சிண்டு டிவி முன்னாடி எலெக்ஷன் ரிசல்ட் பாத்துண்டே சாப்பிடரச்சே நாமளெ ஜெய்ச்சுட்டா மாதிரி ஃபீல் கிடெச்சது

இத்தனை ஆயிருக்கு இதை உடனே உங்களுக்கு சொல்லிடணுமா வேண்டாமா?

கனகாம்பரம்

கனகாம்பரம் (சிறுகதை சீசன் – 3)
#ganeshamarkalam

ஜெமினி கணேசனுக்கு “சாம்பார்”னு பட்டப்பெயர். மத்த பிராம்ணாவை “தயிர்சாதம்”னுடுவா. “பாவ மன்னிப்பு”ல் ஜெமினி பாடுவார். “காலங்களில் அவள் வசந்தம், கலைகளிலே அவள் ஓவியம்”னு. சொல்லிண்டே வரச்சே “மலர்களில் அவள் மல்லிகை”ன்னு வரும். மல்லிகான்னு பேர் கொண்ட பலபேரை உங்களுக்கும் தெரியும். மதுரைலே நாங்க இருந்தப்போ கனகாம்பரம்னு ஒரு பொண்.

கோரிப்பாளையத்துலேந்து கிழக்கே போனா பெரியாஸ்பத்திரி வரும். வரிசையா பெரீய கட்டிடங்கள். எனக்கு டான்ஸில் அப்பரேஷன் அங்கேதான் நடந்தது. நன்னா ஞாபகம் அப்போ 5ஆவது படிச்சிண்டிருந்தேன். இப்போ அதை அரசு ராஜாஜி ஆஸ்பத்திரீங்கரா. தாண்டிப் போனா காந்தி நகர் வரும். அங்கே குடியிருந்தோம். அங்கேந்து வைகை ஆத்தை கடக்க பாலம் இருக்கு. 

எங்க தெரு ஒரு முட்டுச் சந்து. 12 வீடுதான். பலர் பிராம்ணா.

இப்போ அமேரிக்கன் கல்லூரியில் MSc கெமிஸ்ட்ரீ படிச்சிண்டிருக்கேன். நன்னா படிப்பேன். கோல்ட் மெடல் கிடைக்கும்னு எல்லாரும் சொல்வா. என் படிப்பு பத்தி சொல்ல வரலை. கதையின் நாயகிக்கு வருவம். 

கனகாம்பரம் பத்து பாத்திரம் தேய்க்கரவள். வீடு பெருக்கி, துடெச்சு, துணி துவைக்கறதும். 7 வீட்டுக்கு ரெண்டு வேளை. கார்த்தாலே 7 மணிவாக்கில் வந்தா திரும்பிப் போக சாயங்காலம் 7 ஆகிடும். யாராவது சாப்பாடு கொடுத்துடுவா. இல்லைன்னா தூக்குச் சட்டியில் கொண்டு வருவள். மரத்தடீலே உக்காந்து சாப்பிடறதைப் பாத்திருக்கேன். பாவம் நம்மாத்து வராண்டாவுலேயே சாப்பிடட்டுமே, சுத்தமா இருக்குன்னு அம்மாகிட்டே சொல்லி சாப்பிட வச்சேன். சாப்டூட்டு சித்தே அப்படியே கண் அயர்வள். அப்புரம் ரெண்டாம் கோஸ் வேலை.

செடுக்கு மாதிரி இருப்பா. என் கதையை படிக்கரவாளுக்கு செடுக்குன்னா சொல்லவேண்டிய அவசியம் இல்லைன்னு நினைக்கரேன். புரியாதவா ஒல்லின்னு வச்சுக்கலாம். ஆனா அது சரியான வியாக்கானம் கிடையாது. செடுக்குன்னா இடுப்பு மட்டும் எந்த நிமிஷமும் ஒடிஞ்சுடரா மாதிரி இருக்குன்னு அர்த்தம். மாநிறம், ஆனா முகத்தில் அத்தனை சூடிகை. வயசு 20 இருக்கும். பதின் பருவம் அப்போதான் முடிஞ்சு மேற்கொண்டு வளரலாமா வேண்டாமான்னு தயங்கி நிக்கர தேகம்.

அவளொட அம்மாகூட வண்டியூரில் குடிசை. அப்பா ரொம்ப நாளைக்கு மின்னாடியே காணாமப் போயிட்டாங்கன்னு அம்மா சொன்னான்னு மட்டும் சொல்லியிருக்கா. யாரும் குடெஞ்சு கேக்கலை. அவா ஜாதியில் இதெல்லாம் சகஜம். வேடிக்கை என்னன்னா எல்லாரும் அவளை முழுப்பேரையும் சொல்லி கனகாம்பரம்னுதான் கூப்பிடுவா.

எங்கம்மா லக்ஷ்மிக்கு கனகாம்பரம் கிட்டே பிரியம் ஜாஸ்த்தி. “பாவம்டா கிருஷ்ணமூர்த்தி! வசதி மட்டும் இருந்தா உன்னை மாதிரி காலேஜில் படிப்பா. படிக்கர வயசில் இப்படி பத்துப் பாத்திரம் தேய்ச்சிண்டு”. நிஜமாவே வருத்தப்படுவள். கனகா வந்தா பம்பரமா சுழளுவள். எங்காத்தைத் தவிற 6 குடும்பம். கோடி வீட்டு சரோ மாமி, எதுத்தாத்து சந்தானம், சேப்பு கதவு போட்ட காமாக்ஷி மாமி அகம், மாடிப்படி சுகவனம் மாமாவாத்தில், அப்புரம் பாண்டியன், அவா சேர்வை, கடைசீயா சம்பந்த முதலியார் பங்களாவில். அது பெரீய வீடு. 

அதிக உருப்படி சுகவனம் மாமாவாத்தில் தான். அங்கே போனா ரொம்ப நேரம் எடுத்துப்பா. மத்தவா கத்தக் கிளம்பிடுவா. அதுனாலே அங்கே கடைசீயா போவா. 

எல்லாரும் அவளை விரட்டிண்டே இருப்பா. சீக்கிரம் வந்து ராப்பத்தை தேய்ச்சுக் கொடுத்தியானா சமையல் செய்யலாம், அப்புரம் மத்தியானம் 2 மணிக்கு வந்துட்டாயான்னா ரெண்டாம் பத்து விழும்னு. எல்லாராத்துலேயும் சீக்கிரம் எப்படி? துணி துவைக்கும் வேலையும் இருந்தா கஷ்டம். ஆனா எந்தாத்துலேயும் ஒரு மணிக்கு மேல் நிப்பதில்லை. சிலராத்தில் 30 நிமிஷம் அவ்ளோதான். எப்படியோ சமாளிச்சுடுவா. ஆனா ஒருநாள் அவள் லீவெடுத்துட்டா எல்லார் கதையும் கந்தல். சித்திரைத் திருவிழான்னா நாங்களே “நீ ரெண்டு நாளைக்கு வரவேண்டாம்”னு சொல்லுவோம்.

கனகாம்பரம் வந்தா தெருவே களைகட்டிடும். அவகிட்ட பல நல்ல விஷயங்களில் ஒண்ணு ஒத்தராத்தில் நடப்பதை இன்னொருத்தராத்தில் சொல்வதில்லை. அப்படி செஞ்சா எல்லார் வண்டவாளமும் வெட்ட வெளிச்சத்துக்கு வந்துடும். சரோ மாமிக்கு ஊர் வம்புன்னா ஆவக்கா தொக்கு மாதிரி. நாக்கு நர்த்தனமாடும். ஒருநாள் இவளைத் துருவித்துருவி என்னல்லாமோ கேட்டிருக்கா. லக்ஷ்மி பையன் கிட்டுவுக்கும் சுகவனம் பொண் சச்சுவுக்கும் போயிண்டிருக்காமே? இல்லைன்னா பாண்டியனாத்தில் மாட்டுப்பொண்ணுக்கும் அவர் ஆத்துக்காரி விசாலத்துக்கும் நேத்து சண்டையாமே, வாய் வார்த்தை முத்தித்தாமே. இவள் சரொஜாவை திருப்த்திப்படுத்த எத்தையாவது சொல்லி அப்புரம் அதை காது மூக்கு வச்சு சரோ ப்ராட்கேஸ்ட் செஞ்சா? எனக்கு ஒண்ணும் தெரியாதுன்னு சொல்லிடுவா. 

ஆனா ஒண்ணை மட்டும் திரும்பத் திரும்ப கேட்டாளாம். எனக்கும் சரஸ்வதிக்கும் ஊடே கசமுசா நடக்கறதான்னு. 

இது எப்படி எனக்குத் தெரியும்னு கேக்காரேளா? ஞாயித்துக்கிழமை மத்தியானம் தூக்குச்சட்டியை தொறந்து அவள் சாப்பிடரச்சே எங்காத்துலேந்து மாங்கா ஊறுகாய் ரெண்டு பீஸ் ஸ்பூனில் கொடுத்து “தொட்டுண்டு சாப்பிடு”ன்னு சொன்னப்போ ஒரு மரியாதையில் இதை – அதான் சரோ மாமி கேட்டதை சொன்னா. “நீங்க எதுக்கும் அந்த கோடி வீட்டு மாமிகிட்டே ஜாக்கிரதையா இருந்துக்குங்க!” அப்புரம் அம்மா கிட்டேயும் சொன்னேன்.

“அப்படியா கேக்கரா அவள்? வருஷாந்திர கறிவடாம் போடலாமான்னு கேட்டுண்டு வருவாடா, அப்போ வச்சுக்கரேன். இத்தனை வருஷமா நெறுங்கிப் பழகிண்டு புறம் பேசரா. நன்னா இருக்க மாட்டா!” வருத்தப் பட்ட அம்மா அதோட நிறுத்திக்கலை. “எதுக்கும் சரஸ்வதிகூட ரொம்பவே ஈஷாதே, ஊர் கண் பொல்லாதது.”

ஒருநாள் கனகாம்பரம் வேலைக்கு வரலை. ஒருநாள் ரெண்டுநா இல்லை, மூணுநா. இப்படி சொல்லாம நின்னதில்லை. எல்லாராத்துலேயும் போட்டது போட்டபடி வச்சிண்டு ரெண்டாம்நா அவாளே செஞ்சுக்க ஆரம்பிக்க மூணாம்நா கார்த்தாலே 10 அடிச்சும் கனகாம்பரத்தைக் காணலைன்னதும் தெருவுக்கு வந்து எமெர்ஜென்ஸி மீட்டிங்க் போட்டா. சனிக்கிழமையாப் போனதாலே வேடிக்கை பாத்திண்டிருந்தேன். 

எல்லாருக்கும் மூச்சிறைச்சது. அதிலும் விசாலத்துக்கு ஸ்தூல உடம்பு. ஆஸ்த்மா தொல்லை வேற. ரெண்டு நா விழுந்த துணியை தானே கல்லில் அடிச்சு துவைச்சது முகத்தில் தெரிஞ்சது.

நானும் நிக்கரதை பாத்துட்டு “கிட்டு! சைக்கிளை எடுத்துண்டு வண்டியூர் போய் அவள் வீட்டை கண்டுபிடிச்சு என்ன மேட்டர், ஏன் வரலைன்னு விசாரிச்சுட்டு எப்போ வருவான்னு கேளு. இல்லை பின்னாடி உக்காத்தி வச்சு கூடவே அழைச்சிண்டு வந்துடு.”

எங்க்காத்துகிட்டே 80ஃபீட் ரோடில் போனா வைகைப் பாலம் வரும், அது நேரே வண்டியூர் தெப்பக்குளத்துகிட்டே விடும். மின்னாடி ஒருக்கா சொன்னதை ஞாபகம் வச்சுண்டு பாலாஜி ஸ்டோர்ஸ் கிட்டே ஞானவேல் தெருவில் பூந்து போய் கடைசீலே கணேஷ் நகரில் விசாரிக்கணும். 5கிமீ தூரம். சித்தே சுத்தி அடிக்க வச்சுட்டா. அவளோட குடிசை இதுதான்னு ஒரு வாண்டு கொண்டுபோய் விட்டான். அவள் அம்மா வாசலில் உக்காந்திருந்தா. அம்மான்னு எனக்கு எப்படித் தெரியும்? முகஜாடை சொல்லித்தே!

“கனகாம்பரம் வீடு இதுதானா?” “ஆமாம் நீ யாரு தம்பி? படிச்சவன் மாதிரி தெரியரே, இவளைத் தேடி வந்திருக்க?” விஷயத்தை சொல்லி “எங்காத்துக்கு வேலைக்கு வருவா, சில நாட்களா வரலை, அதான் கேட்டுட்டுப் போலாம்னு”. “அப்படியா? கேணச்சிறுக்கி சொல்லாம ஓடிப்போயிட்டா. எங்கே போனான்னு தெரியலை. வந்தா நீங்க வந்தீங்கன்னு சொல்ரேன்”. 

இதை எப்படி அப்படியே போய் சொல்ரது? அங்கே எல்லாருக்குமே மிக மோசமான நிலைமை. அதுலேயும் விசாலம் மாமி நான் இவளை அழைச்சிண்டேதான் வருவேன்னு நம்பிக்கையோடன்னா காத்திண்டிருப்பள்? எங்க அம்மாவும் ரெண்டு நாளில் சிரமப்பட்டுட்டா. இன்னொருத்தி கிடைக்க நாளாகும்.

“ஓடிப்போனான்னா என்ன அர்த்தம்?” “அதான் ஓடிட்டான்னு சொன்னேனே! காணலை. கொஞ்ச நாளாவே அவபோக்கு சரியில்லை. வழக்கமா 7 மணிக்கு வரவள் 10 அல்லது 11க்கு வீட்டுக்கு வந்தா. சிலர் அவளை யாரோ ஒரு பையனோட பாத்ததா சொல்ராங்க. அவனோட ஓடிப்போயிருக்கணும். என் புருஷணும் ஓடித்தானே போனான். அதே ரத்தம்தானே அவள் உடம்பிலும்?”

“அதெப்படி வயசான உங்களை தனியா விட்டுட்டு போலாம்? உங்களிடம் சொன்னா நீங்க கல்யாணமே செஞ்சு வைக்க மாட்டீங்களா? இல்லை நாங்களும் உதவி செஞ்சிருப்போமே! கனகாம்பரம் நல்ல போண்ணாச்சே. சொல்லாம செய்யரவ இல்லையே!” காண்டக்ட் செர்டிஃபிகேட் தந்தேன். அதை வாங்கி நாறுநாறா கிழிச்சுப் போடரா மாதிரி “அவள் அப்பன் புத்தி தம்பீ, நீங்க சொல்லித்தான் அவளைப் பத்தி நான் தெரிஞ்சுக்கணும்னு இல்லை. போய் ஆகவேண்டிய வேலையைப் பாருங்க. வேலைக்கு வேற ஆளைப் பாத்து வச்சுக்குங்க”. எழுந்து உள்ளே போனா. 

“யூ மே கோ நவ்” அப்படீன்னு எங்க காலேஜ் ப்ரின்ஸ் சொல்லரா மாதிரி.

திரும்பி வந்து விஷயத்தை சொன்னதும் எல்லார் முகமும் தொங்கிப்போச்சு. எல்லாராத்துலேயும் ஒட்டுக்க இழவு விழுந்தாப்போலே. நாம அதிகம் மதிக்காம, அத்தனை மரியாதையோட நடத்த தயங்குகிற நம்மாத்து அழுக்கை முகம் சுளிக்காம கழுவுகின்ற, மிச்சம் மீதீன்னு போட்டதை ஆசையா வாங்கிண்டு போர, நாம இனிமேல் போட்டுக்கவே முடியாதுன்னு கழிச்சு விட்ட துணிமணியை புதுசா நினெச்சு உடுத்திக்கும் ஜீவன் ரெண்டு நா வரலைன்னா நம்மாங்கள் நாறும்தான்.

ஆனா பாருங்கோ 1 மாசம் போனப்புரம் தல்லாகுளம் பெருமாள் கோவில்கிட்டே ஃப்ரெண்ட்டாத்துக்கு போய் ரெகார்ட் புக் வாங்கிண்டு திரும்பரச்சே கனகாம்பரம் பஸ்ஸுக்கு நிக்கறதைப் பாத்துட்டு சைக்கிளை நிறுத்திட்டேன். “என்ன இப்படி பண்ணிட்டாய்? ஊரில்தான் இருக்காய்! ஏன் வரலை?” கேட்டதுக்கு “மூர்த்தி உன்கிட்டே சொல்ல தயக்கம் இல்லை, அன்னைக்கு சரோஜா மாமியாத்தில் துணி துவைக்கரச்சே அவுங்க வீட்டு ஐயா என் கையைப் பிடிச்சு இழுத்துட்டர். மாமி வாசலில் காய் வாங்கிட்டிருந்தாங்க. கொல்லைப்பக்கம் இது நடந்தது. கையை உதறிண்டு கிளம்பி மத்த வீட்டுக் காரியங்களை முடிச்சுண்டு வந்துட்டேன். இனிமேல் உங்க தெருவுக்கு வரதில்லைன்னு. அம்மாவை யாராவது கேட்டுட்டு வந்தாங்கன்னா எத்தையாவது சொல்லிவைன்னு. 2 வாரம் வெளீலேயே வரலை”.

“இதை ஏன் சொல்லலை, அவா செஞ்சது க்ரிமினல் குத்தமாச்சே. தண்டனை வாங்கித் தந்திருக்கலாமே! உனக்கு வர வருமானத்தை ஏன் விட்டாய்? எத்தனைபேர் இருக்கோம் உனக்கு உதவ?” 

“சொல்லியிருக்கலாம்தான். அதுனால் என்னவெல்லாம் அடுத்தடுத்து நடக்கும்னு நினைச்சுப்பாக்கணும். ஒரு குடும்பம் சின்னா பின்னம் ஆகும். என்னை எல்லாரும் வித்யாசமா பாக்க ஆரம்பிப்பீங்க. நானும் இதில் ஈடுபாட்டோட நடந்துண்டேன்னு புரளி கிளம்பும். உங்க வீட்டுப் பொண் மாதிரி பழகின நான் உடனே ஆம்பளை இருக்கும் எல்லா வீட்டிலேயும் வேத்து மனுஷி ஆகிடுவேன். சரோ மாமி நிலைமையும் நினெச்சுப் பாக்கணும். அதான்.”

“நீ திரும்பி வந்துடு. வேணும்னா சரோ மாமியாத்தில் சேரவேண்டாம். வா”. “யோசிக்கரேன். நீ போ”
விஷயத்தை எல்லார் கிட்டேயும் சொல்லிடணும்னு ஒரு வேகத்தோட சைக்கிளை மிதிக்கரேன். ஆனா கனகாம்பரம் என்மீது வச்ச நம்பிக்கைக்கு அது துரோகம்னு யார்கிட்டேயும் சொல்லலை. 

அவளும் அப்புரம் வரவேயில்லை.
Only admins can sen

திருநெல்வேலி "பெரிய கட்டளை" :

திருநெல்வேலி "பெரிய கட்டளை" :

திருநெல்வேலி நெல்லையப்பரோட உச்சிகால பூஜையை  "பெரிய கட்டளை" என்றே சிறப்பித்து கூறுவார்கள். 

உச்சிகால கட்டளையினை சிறப்பாக ஏற்படுத்தினவர் பிள்ளையன் (பிறவிப்பெருமாள் பிள்ளையன் மற்றும் சகோதரர்கள்), திருநெல்வேலியிலிருக்கும் பத்து வேலி நிலத்தில் ஒன்று பிள்ளையனது. ஏராளமான சொத்துகளைக் கொடுத்து பல்வேறு கட்டளைகளை ஏற்படுத்தினாலும், உச்சிகால கட்டளை பெரிய கட்டளை என்றே சிறப்பாக நடத்தப்பெற்றது. 

இங்கு சுவாமிக்கு அனுதினமும் உச்சி வேளையில் அம்பாளே எழுந்தருளி பூஜை பண்ணி நிவேதனம் பண்ணுகிறதாக மரபு. ஆக அம்மையே எழுந்தருளுகிற விஷேசத்தை ஆர்ப்பாட்டமாகவல்லவா கொண்டாடனும் . அப்படி பிரம்மாண்டமாக நடந்தது தான் உச்சிகால பெரிய கட்டளை.

அம்மன் கோவில் மடப்பள்ளியிலே அன்னம்(யானைக்கொம்பன் அப்டின்ற வகை அரிசி பயன்படுத்தியதாகக் குறிப்பு, இன்றைய திருநெல்வேலி சந்திப்பு பகுதியில்அன்று விளைந்ததாம்), அவியல், துவரம், பச்சடி, கூட்டு வகைகளோட கத்திரிக்காய் கொஸ்து போன்றவற்றை சேர்த்து பல்லயம்னு சொல்லப்படுகிற நெய்வேத்யம் அம்மன் கோவில் பரிசாரகர் தலையால சுமந்து வர, அம்மன் சன்னதி பூஜைமுறைகாரர் சுவாமி சன்னதிக்கு மேள தாள,ஆலவட்ட,  பந்த, கட்டிய, சத்திர, சாமர மரியாதையோட வருவார்... நேரா ஆதிமூலமகாலிங்கமாகிய நெல்லையப்பருக்கு நெய்வேத்யம் பண்ணி பூஜை பண்ணின பிற்பாடே, வேணுவனேஸ்வரர் சன்னதிக்கு வருவார். ( சுவாமி தேரிலிருக்கும் காலங்களில் உச்சியில் தேர் நிறுத்தப்பட்டு, இரட்டை குடை மரியாதையோட அம்மன் கோவில் பூஜைமுறைகாரர் தேருக்கு வருவாராம் ) 

வேணுவனேஸ்வரர் சன்னதி முன்னால ஒரு பெரிய பலகைக்கல்லை(படகல்) எல்லோரும் பாத்திருக்கலாம் அதன் மேல இலை பரப்பி அது நிறைய சுடச்சுட சாதம் பரப்பி, சாம்பார், அதிரசம், முறுக்கு காய்கறிகள் பாயசம் முதலியன வைக்கப்பட்டிருக்கும்(சுவாமி கோவில் மடப்பள்ளியிலே தயார் பண்ணுகிற இது தனி). அந்நேரத்தில் அம்மன் கோவில் பூஜைமுறைகாரரோட வருகிற பரிஜாரகர்ட்ட இருந்து பல்லயத்த வாங்கி சுவாமி கோவில் அடுத்தமுறைக்காரர் சுவாமியிடம் வைப்பாங்க. இதற்கிடையிலே தங்க வாயிலும், தென்,வட வாசல்களும் அடைக்கப்படும். அம்மன் கோவில் பூஜைமுறைகாரர் சுவாமிக்கு தான் கொணர்ந்த நெய்வேத்யத்தை சுவாமிக்கு சமர்ப்பணம் பண்ணுவார். அதன் பின்னே படகல் முன்னால வந்து நின்னு அன்னத்திற்கும் பூஜை பண்ணுவார் (இது அன்னலிங்க பூஜை எனப்படும், இந்த பூஜை செய்த பின்னரே அம்மை சுவாமியை நோக்கி தவமியற்றும் வழிபெற்றாள், சுவாமி காக்ஷி கொடுத்த பின் சுவாமி முன்னர இதனை மீண்டும் செய்தார், அதனால் தான் தினமும் இதனை செய்ததாகப் பெரியோர் சொல்வர்) 

அதன் பின்பு வாயில்கள் திறக்கப்பட்டு தீபாராதனை ஆகும். இந்த காலத்தின் போதே மணி மண்டபத்தில் இருக்கும் மணி அடித்து பூஜை நடக்கும். ஏனெனில் இந்த மணி அடிக்கும் போது படகல் நிறைய அன்னம் வைக்கனும்கிறது விதி., ஆனால் இன்றோ இந்த "பெரிய கட்டளை" என்று அழைக்கப்பட்ட இந்த உச்சிகால பூஜை தற்போது சுருக்கமாகவே நடைபெற்று வருகிறது. அம்மை சன்னதியில் இருந்து பல்லயத்தில் நெய்வேத்ய பிரசாதம் சுத்தான்னமாக மட்டுமே இப்போது எடுத்து வரப்படுகிறது. 

மீண்டும் இந்த உச்சிக்கால பூஜை "பெரிய கட்டளை" ஆக சிறப்பாக நடைபெற அம்மை அப்பன் அருள்கூடிவர பிரார்த்திப்போம்.

நன்றி: கோமதி சங்கர் அவர்கள். 

-திருநெல்வேலிக்காரன்.

Wednesday, April 29, 2020

பசுபதி கோயில்

இன்றைய கோபுர தரிசனம் கோடி புண்ணியம் பாவ விமோசனம் . திருப்புள்ளமங்கை தற்போது பசுபதி கோயில் 

மூலவர்                         -    பசுபதிநாதர் ( பசுபதீஸ்வரர்,  
                                              பிரம்மபுரீஸ்வரர், 
                                              ஆலந்துறைநாதர் )
அம்பாள்                        -    செளந்தரநாயகி 
                                             ( அல்லியங்கோதை )
தலமரம்                        -   ஆலமரம் 
தீர்த்தம்                         -    காவிரி , குடமுருட்டி ,சிவ 
                                             தீர்த்தம் ,  காமதேனு தீர்த்தம்
புராண பெயர்               -   திருப்புள்ளமங்கை
தற்போதைய பெயர்  -   பசுபதிகோயில்
மாவட்டம்                    -   தஞ்சாவூர்
மாநிலம்                       -   தமிழ்நாடு
பாடியவர்கள்               -   சம்பந்தர்

* தேவார பாடல் பெற்ற காவிரி தென்கரை தலங்களில் இது 16வது தலம்.
* குடமுருட்டி ஆற்றின் கரையில் அமைந்துள்ள ஆலயம் 
* ஆலகால விஷத்தை சிவனார் திருவமுது செய்த தலம் 
* சோழர்காலச் சிற்ப சிறப்புகள் நிறைந்த ஆலயம் 
* மூலவர் கிழக்கு நோக்கியும் , அம்பாள் தெற்கு நோக்கியும் திருக்காட்சி 
* அகழி அமைப்புடன் கூடிய கருவறை 
* லிங்கோத்பவர் திருமால் , பிரம்மன் திருவுருவங்களுடன் 
* துர்க்கையம்மன் கருங்கல் குடை நிழலில், எருமைத் தலைமீது நின்று, சங்கு சக்கரம் மற்றும் வாள், வில், கதை, சூலம், கேடயம், அங்குசம் முதலிய ஆயுதங்களையும் ஏந்தி இருபுறமும் கலைமானும் சிங்கமும் இருக்க; இருவீரர்கள் கத்தியால் தலையை அரிந்து தருவதுபோலவும், தொடையைக் கிழித்து இரத்த பலி தருவது போலவும் காட்சிதருகிறார். தரிபங்கியாய் ஒரு கையில் வில்லேந்தி, மற்றது அபயகரமாக மோதிர விரல் மடக்கிய முத்திரையுடன் பின்புறம் அம்பறாத்தூணி விளங்க, துர்க்காம்பிகை விளங்கும் கோலம் - இக்கோலம் இக்கோயிலுக்கே தனிச் சிறப்பைத் தருவதாகும். மிக அற்புதமான கலைப்படைப்பாக திகழ்கிறது

* திருநாகேஸ்வரம் , பட்டீஸ்வரம் , திருப்புள்ளமங்கை ஆகிய 3 தல துர்க்கை திருவுருவங்களும் ஒரே சிற்பியால் வடிவமைக்கப்பட்டவை என்றும் , மிகவும் சக்தி வாய்ந்தவை என்றும் சொல்லப்படுகிறது 

* சண்டிகேஸ்வரர், சாமுண்டாதேவி (இவ்வூருக்குக் கிழக்கிலுள்ள மேட்டில்) ஜேஷ்டாதேவி என்னும் மூத்ததேவி, நந்திகேஸ்வரர் போன்ற அரிய சிற்பங்கள் சோழர் கலைப்பாணியில் உள்ளன.

* நவக்கிரகங்களுக்கு நடுவே நந்தி 
* அர்த்தமண்டப தூண்கள் சோழர்கால வேலைப்பாடு நிறைந்தவை 
* சண்டேஸ்வரர், நவக்கிரக சன்னதிகள் உள்ளன. 
* நால்வர் சன்னதி உள்ளது
* சக்கரப்பள்ளி தலத்தின் சப்தஸ்தான தலங்களுள் இத்தலமும் ஒன்று 
* கோபுரத்தின் மேல் எப்போதும் கழுகுகள் உறைகின்றன 

* கோஷ்ட மூர்த்தங்களாக ; விநாயகர், தட்சிணாமூர்த்தி, நேர்பின் புறத்தில் திருமால் பிரமன் உருவங்களுடன் இலிங்கோற்பவர், பிரமன், துர்க்கை ஆகியோர் உள்ளனர். 

* அருகில் பிரம்மபுரீஸ்வரர் கோயில் மற்றும் தாழமங்கை சந்திரமெளலீஸ்வரர் கோயில் 

* அம்மை சக்கரவாகப் பறவையாக வந்து வழிபட்ட தலம் என்றும் சொல்லப்படுகிறது 

* மகா சிவராத்திரி, ஐப்பசி அன்னாபிஷேகம், மார்கழி திருவாதிரை

* திருமணத்தடை நீங்கவும் , கல்வி-கேள்விகளில் சிறந்து விளங்கவும் , செல்வச்செழிப்புடன்  திகழவும் வழிபடவேண்டிய தலம் 

* சக்கரமங்கை, அரியமங்கை, சூலமங்கை, நந்திமங்கை, பசுமங்கை (பசுபதி கோயில்), தாழமங்கை, புள்ளமங்கை ஆகிய ஏழும் சப்தமாதர்களும், சப்த ரிஷிகளும் வழிபட்ட சப்தஸ்தான தலங்கள் ஆகும். இவற்றுள் பசுபதீச்சரத்து இறைவனை சப்த கன்னியரேயன்றி, பாற்கடல் தந்த, கேட்டவரமருளும் காமதேனு பசு நாள்தோறும் சிவனை தன் மடி சுரந்த பாலினால் அபிஷேகம் செய்து வழிபட்ட தலம்.

தரிசன நேரம் 

காலை 6 மணி முதல் 11 மணி வரை,
மாலை 4 மணி முதல் இரவு 8.30 மணி 

தொடர்புக்கு 

04374-242041 ,
04374-241457 ,
94433-62563 ,
93677-68244 ,
97914-82102 ,
80568-53485

கும்பகோணத்தில் இருந்து தஞ்சாவூர் செல்லும் சாலையில் , ஐயம்பேட்டையைத் தாண்டி வலப்புறமாக பிரியும் கண்டியூர் சாலையில் சுமார் 3 கிமீ பயணித்தால் இச்சிவத்தலத்தை அடையலாம்

தஞ்சை - குடந்தை நெடுஞ்சாலையில் 14 கி.மீ. தொலைவில் உள்ள சிறு கிராமம், பசுபதி கோயில் நிறுத்தத்திலிருந்து தென்புறம் செல்லும் பிரிவு சாலையில் ஒரு கி.மீ. தொலைவில் ஊரும் கோயிலும் உள்ளன.

சுத்த தீர்த்தம்

சுத்த தீர்த்தம் !!
BY MAHESH on MAY 26, 2016 • 

Thanks to sri Balasubramanian for the article.
**********"" "" ""****
கும்பகோணம் ஸ்ரீ மடத்தில் பெரியவா சந்திரமௌளீஸ்வரர் பூஜை முடித்து, தீர்த்தப் பிரசாதம் வழங்கிக் கொண்டிருந்தார். கூட்டம் அபரிதமாக இருந்தது. பெண்கள் வரிசையில் சிறு வயதிலிருந்தே பெரியவாளின் பக்தையான ராஜம் என்ற பெண்மணி நின்று கொண்டிருந்தார்.

மகானின் திருக்கரங்களால் தீர்த்த பிரசாதம் பெற்ற பெண்கள், முகத்தில் ஆனந்தம் பொங்க நகர்ந்து கொண்டிருந்தனர். ராஜத்தின் முன்னால் நின்று கொண்டிருந்தவர்களின் எண்ணிக்கை குறைந்து கொண்டே வந்தது. அந்த நேரம் பார்த்து ஒரு தர்ம சங்கடம் ராஜத்துக்கு!

காலையில் குளித்து முடித்து, பின்னிக் கொள்ளாமல் அப்படியே முடிந்து கொண்டு வந்திருந்தார் ராஜம். தலைமுடியை ஒன்றாக எடுத்து உச்சந்தலையில் போட்ட முடிச்சு பெரியவாளின் அருகே செல்லும் போது அவிழ்ந்து விட்டது. அதாவது தலைவிரி கோலமாக இருந்தது. தலையை முடிந்து கொண்டால், உடனே கழுவ வேண்டும். வரிசையை விட்டு சென்று தலையை முடிந்து கொண்டு வரலாமென்றால் அது முடியாத காரியமாக இருந்தது. பெண்கள் வரிசை மிக நீண்டதாக இருந்தது.

பெரியவா பார்வையில் இருந்து விலகித் தான் இருந்தார் ராஜம். ’ஆனது ஆகட்டும்’ என தலைமுடியை இரு கைகளாலும் எடுத்து அப்படியே முடிந்து கொண்டார். இருந்தாலும் தலை முடி பட்ட கையால் தீர்த்ததை எப்படி ஏற்பது என்ற சஞ்சலமும் இருந்தது.

இதோ ராஜத்தின் முறையும் வந்தது. தீர்த்தப் பிரசாதம் வேண்டி கைகளை நீட்டிக் கொண்டிருந்தாலும் நம் கை அவ்வளவு சுத்தமாக இல்லையே பெரியவாளின் திருச் சந்நிதியில் அபசாரம் செய்கிறோமே என்ற தவிப்பு மனதைப் பிசைந்தது. மனதை ஒருவாறு சமாதானப் படுத்தி கையை நீட்டிக் கொண்டிருந்தார் ராஜம்.

ஒரு புன்னகையுடன் நிமிர்ந்து பார்த்த அந்தப் பரப்பிரம்மம் , ஒரு உத்தரணி தீர்த்ததை ராஜத்தின் வலக் கையில் விட்டு, “இதைச் சாப்பிடாதே… கீழே விட்டுடு” என்றதே பார்க்கணும்! கண்களில் நீர் குபுக்கென்று எட்டிப் பார்க்க அந்த தீர்த்ததைக் கீழே விட்டு வலது கையால் இடது உள்ளங்கையையும் நன்றாகத் துடைத்துச் சுத்தப்படுத்திக் கொண்டார்.

“இப்ப ஒன் கை சுத்தமாயிடுத்து. ஜலம் வாங்கிக்கோ” என்ற படி ராஜத்தின் கைகளில் இன்னொரு முறை தீர்த்தம் விட்டார் பெரியவா. ‘மகா பெரியவா சரணம்….மகா பெரியவா சரணம்’ என்று அவரது திருநாமத்தை உச்சரித்தபடியே, கண்ணீர் மல்க அந்தத் தீர்த்தத்தை வாங்கி அருந்தி, தன் தலையிலும் பக்தி சிரத்தையுடன் தெளித்துக் கொண்டார் ராஜம்.

மகாபெரியவாளை ‘கலியுக தெய்வம்’, ‘கண் கண்ட தெய்வம்’, கருணை கடல் என்றெல்லாம் சொல்லுகிறோம். எல்லாமே சத்தியமான வார்த்தைகள்.

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

SRI KANCHI MAHA PERIVA THIRUVADIGAL CHARANAM.

சாஸ்திரத்தை மீறி விட்டோமோ’

மஹா பெரியவா அற்புதங்கள் - 43

சாஸ்திரத்தை மீறி விட்டோமோ’"

பெரியவர்கள் உலக மக்களிடம் மிகுந்த அன்பு கொண்டவர்கள்.

தம்மைஅடக்கிக் கொண்டு, தம்மைச் சுருக்கிக்கொண்டு, தம்மை உருக்கிக் கொண்டு, உலக மக்களின் துயர்களை எல்லாம் அடக்குபவர்கள், துன்பத்தைத் துரத்துபவர்கள்.

தர்மசாஸ்திரத்தை வாழ்வின் அடித்தளமாகக் கொண்ட ஆன்றோர்கள், கடல்கடந்து செல்வதை சாஸ்திரம் அனுமதிக்காது என்பார்கள்.

காஞ்சி மஹா பெரியவாளின் பக்தர் ஒருவர், சாஸ்திர நியதிகளை உயிராகப் போற்றிவந்தார்.

இவருக்கு வெளிநாட்டில் வேலை கிடைத்தது.

குடும்ப நலனையும் எதிர்காலத்தையும் கருத்தில்கொண்டு, வெளிநாடு செல்லும் வாய்ப்பை ஏற்றுக்கொண்டார்.

அந்த நாட்டின் சூழலும் பணியின் தன்மையும் திருப்தியே என்றாலும், ‘சாஸ்திரத்தை மீறி விட்டோமோ’ என்ற உறுத்தல், பக்தரைவாட்டியது.

தனது மனக்கலக்கத்துக்கு மருந்தாக… மஹாபெரியவாளைஅனுதினமும் தியானித்து வந்தார்!

அவருக்கு காஞ்சி மஹான் திருவருள் புரிந்தசம்பவத்தை உள்ளம் உருக விவரித்தார் அகிலா கார்த்திகேயன்…

ஒரு விடுமுறையில் இந்தியா வருவதற்கான ஏற்பாடுகளை ஆசைஆசையாகச் செய்தார்.

குடும்பத்தாரைப் பார்க்கப் போகிறோம் என்பதைவிட,வெகு நாட்களுக்குப் பிறகு காஞ்சி மஹானைத் தரிசிக்கப் போகிறோம் என்ற குதூகலமே அவருக்கு அதிகம் இருந்தது.

சென்னை வந்ததும்,விமானநிலையத்தில் இருந்து டாக்ஸி பிடித்து காஞ்சிபுரம் சென்றார்.

காஞ்சிமடத்தில், அன்றைய சமையல் குறித்து சிப்பந்திகளிடம் பேசிக்கொண்டிருந்தார் மஹாபெரியவா.

தரிசனத்துக்காக வந்திருந்த அடியவர்களுக்கு வியப்பு.

சமையல் இன்னின்ன மாதிரியெல்லாம் இருக்கவேண்டும் என்பது முதற்கொண்டு பெரியவா சிரத்தை எடுத்து கொள்கிறாரே? 

இதுவரை இப்படியெல்லாம் சொன்னது கிடையாதே’என்ற ஆச்சரியம் அவர்களுக்கு.

இந்த நிலையில்தான் மடத்துக்கு வந்துசேர்ந்தார் பக்தர்.

மஹாபெரியவாளைக் கண்டதும் நெடுஞ்சாண் கிடையாக வீழ்ந்து வணங்கினார்.

அவரை ஆசீர்வதித்த பெரியவா, சிப்பந்திகளை அழைத்து, ”இவருக்கு, உடனே ஆகாரம் பண்ணி வையுங்கோ” என்றார்.

வந்ததும் வராததுமாக அந்தப் பக்தரை சாப்பிட அழைத்துச் செல்லும்படி பெரியவா சொல்வது ஏன் என்று ஊழியர்களுக்குப் புரியவில்லை.

ஆனால்,கடல் கடந்து தன் பக்தன் வந்திருக்கிறான்; வந்ததும், தன்னைத் தரிஸிக்க ஓடிவந்துவிட்டான் .... எனில், அவனுடைய நிலை என்ன என்பது பெரியவாளுக்குத் தெரியாதா?!

வயிறாரச் சாப்பிட்டு முடித்த பக்தர், மீண்டும் மஹாபெரியவாளுக்கு எதிரில் வந்து நின்றார்.

அவரை உற்றுப் பார்த்த பெரியவா, ”என்ன… உன் விரதம் பூர்த்தி ஆயிடுத்தா?” என்றார் கருணையும் கரிசனமும் பொங்க.

அதைக் கேட்டு வியந்து நின்றார் பக்தர்; அவரிடமிருந்து வார்த்தைகளே வரவில்லை! ‘பெரியவா… பெரியவா…’ என்று திருப்பித்திருப்பிச் சொன்னபடியே இருந்தார்; கண்களில் கரகரவென நீர் வழிந்தது!

மெள்ளப் புன்னகைத்த காஞ்சி மஹான், ”நானே சொல்லிடறேன்!” என்றுஆரம்பித்தார்…

”இவர், வெளிநாட்டுலே இருந்து வர்றார். அங்கே புறப்பட்டதுலேருந்து எந்த ஆகாரமும் எடுத்துக்கல. என்னை வந்து பார்க்கறவரைக்கும் ஆகாரம் எடுத்துக்கறதில்லேன்னு ஒரு சங்கல்பத்தோட விரதமாஇருந்து, இங்க வந்து சேர்ந்திருக்கார்…” என்றவர், பக்தரைப் பார்த்து, ”என்னநான் சொல்றது சரியான்னோ?” என்று கனிவுடன் கேட்டார்.

அவ்வளவுதான்…தரிசனத்துக்காக நின்றிருந்த அனைவரும் அசந்து போனார்கள். எனில், அந்தப்பக்தரை கேட்கவும் வேணுமா… நெக்குருகி நின்றார் அவர்!

இதற்கு நடுவில் இன்னொரு சம்பவமும் நடந்தது.

அந்த பக்தர் சாப்பிடச் சென்றிருந்த நேரத்தில், தன்னை தரிசிக்க வந்திருந்த மற்றஅன்பர்களிடம்,”வெளிநாட்டுலே இருந்து இப்ப இங்கே வந்திருக்காரே…

அவர்கிட்டேயிருந்து நான் என்ன கேட்டு வாங்கலாம்னு சொல்லுங்கோ” என்று கேட்டாராம்.

இதுவும் அங்கேயுள்ளவர்களுக்கு ஆச்சரியத்தை அளித்தது. ஏனெனில், எவரிடமும் ‘இதைக் கொடு, அதைக் கொடு’ என்று எதையும் கேட்டறியாதவர் பெரியவர்.

ஆகவே, பதில் சொல்லத் தெரியாமல் திகைத்துப் போனார்கள் அந்த அன்பர்கள்.

இந்த வேளையில்தான் சாப்பிட்டு முடித்து மீண்டும் பெரியவாளைத் தரிசிக்க வந்தார் அந்த பக்தர்!

அவரையும் சுற்றியிருந்த மற்ற அடியவர்களையும் மெல்லிய சிரிப்புடன் பார்த்த மஹாபெரியவா, ”இவருகிட்டேயிருந்து என்ன கேட்டு வாங்கலாம்னு யாருமே சொல்லலையே…” என்று கேட்டுவிட்டு, அவரே தொடர்ந்தார்…

”சரி சரி… இவரை அழைச்சுண்டு போய், எள்ளு புண்ணாக்கை வாங்கித் தரச் சொல்லி, வாங்கிக்கோங்கோ!”என்றார்.

அந்த பக்தர், பரம சந்தோஷத்தில் திளைத்தார்.

தெய்வத்துக்கு நிகரான காஞ்சி மஹான், தன்னிடம் கேட்டு வாங்கிக்கொண்டாரே’ என்றுநெகிழ்ந்தார்.. ஆனால், மடத்தில் கைங்கர்யம் செய்பவர்களுக்கு மட்டும் சற்று தவிப்பு; ஆனால் பெரியவாளிடம் நேரே கேட்கவும் தயக்கம்!

இதையெல்லாம் உணராமல் இருப்பாரா பெரியவா.

அவர்களைப் பார்த்து புன்னகைத்தவர்,

”இந்த பக்தர், என் மேல ரொம்ப பக்தியா, அபிமானமா இருக்கார்.

எங்கிட்ட இருக்கற பிரியத்துனால எனக்கு எதையாவது சேர்ப்பிக்கணும்னு ரொம்பவும் ஆசைப்படறார்.

ஆனா கடல்கடந்து போனவாகிட்டேருந்து, அப்படி எதையும்வாங்கிண்டுட முடியாதபடி, தர்மம் தடுக்கறது.

இருந்தாலும் எனக்கு என்னோட பக்தர் முக்கியம் இல்லையா?!

அவரோட மனசை நோக விட்டுட முடியுமா?”

என்று கூறிவிட்டு சற்றே நிறுத்தியவர், மீண்டும் தொடர்ந்து பேசினார்.

”இப்போ அவர் வாங்கிண்டு வர எள்ளுப் புண்ணாக்கை, மடத்துல இருக்கிற பசு மாட்டுக்குக் கொடுங்கோ ...

அந்தப் பசுகிட்டே இருந்து தினமும் கறக்கிற பாலை எனக்குக் கொடுங்கோ.

நான் சந்தோஷமா ஏத்துக்கறேன்.

ஏன்னா, இப்போ அவர் கொடுத்த புண்ணாக்கைப் பசுமாடு சாப்பிட்டு, அது கொடுக்கறபாலில் அந்த தோஷம் எல்லாம் போயிடறதோன்னோ?

பசு மாட்டு வழியா வந்தா எல்லாவிதமான தோஷமும் நிவர்த்தியாயிடும்.

அதனால அவர் மனசுல நெனச்சபடி, எனக்குக் கொடுத்த மாதிரியும் ஆச்சு.

அதை நான் ஏத்துண்ட மாதிரியும் ஆச்சு. இல்லையா?”

என்றார் விளக்கம் சொல்வதுபோல!

இப்படி, தர்மத்துக்கும் குந்தகம் இல்லாமல், தன் மீது அபிமானமும் பக்தியும் செலுத்தும் பக்தர் மனமும் ஆனந்தப்படும்படி செயல்பட்ட கருணை, மஹாபெரியவாளைத் தவிர வேறு யாருக்கு இருக்கும்

’காலடி’யும் மூன்று எழுத்துகள்தான் ’காஞ்சி’யும் மூன்று எழுத்துக்கள்தான் எனக்கு இரண்டுமே ஒன்றுதான்.

அனைவருக்கும் அந்த மஹானின் கருணையும், காருண்யமும், அருளும், அனுக்கிரஹமும் கிட்டட்டும்.

ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர ! 
ஹர ஹர சங்கர ஜெய ஜெய சங்கர !!

மாலை வணக்கம் நண்பர்களே !!

ஹரஹர சங்கர ஜெயஜெய சங்கர மகாபெரியவா திருவடிகள் சரணம்
ஹரி ஓம் !! ஹரே கிருஷ்ணா !!

தான தர்மம்

பெரியவா திருவடியே சரணம்.

ஆடிட்டர் ஒருவர் தர்மகாரியங்களில் ஆர்வமாக ஈடுபடுவார். ராமநவமி, கிருஷ்ண ஜெயந்தி, சங்கர ஜெயந்தி என்று எந்த விழாவாக இருந்தாலும் அவர் முதல் ஆளாக முன்னிற்பார். ஏழை எளியவர்கள் மீது இரக்கம் கொண்டு உதவி செய்வார். அவரை ஊர்மக்கள் “பெரியவர்’ என்று தான் அழைப்பர். 

காஞ்சிப்பெரியவரிடத்தில் ஆடிட்டருக்கு நல்ல மதிப்பும் மரியாதையும் உண்டு.

ஆடிட்டரின் மூத்த மனைவி காலமான பின், பெரியவரின் ஆசியுடன் இரண்டாம் கல்யாணமும் செய்து கொண்டார். நான்கு பையன்களும் ஒரு பெண்ணுமாக ஐந்து பிள்ளைகள் இருந்தனர். பெரியவரைத் தரிசிக்க வரும் போதெல்லாம் , ஆடிட்டரைப் பார்த்து, ”கர்ணன் மாதிரி எல்லாருக்கும் தானதர்மம் செய்றே!” என்று அன்போடு சொல்வார். காலம் ஓடியது. ஆடிட்டரின் பிள்ளைகளும் ஆடிட்டர்களாகவே பணியாற்றினர். பெண்ணும் ஒரு ஆடிட்டரையே திருமணம் செய்து கொண்டு செல்வச் செழிப்போடு வாழ்ந்து வந்தார். அவருக்குப் பிறந்த பையனும் ஆடிட்டர் தான்.

பெற்றோர் மறைவுக்குப் பின், பிள்ளைகள் எல்லாம் தான தர்மம் செய்வதில் ஆர்வம் காட்டவில்லை. ஆனாலும், அப்பா வகித்து வந்த தர்ம ஸ்தாபனப் பதவிகளில் மூத்தமகன் இருந்து வந்தார். தான தர்மம் என்று யாரும் கேட்டால், “அது என்ன விலை? எந்த கடையில் கிடைக்கும்?” என்று கேட்கும் அளவுக்கு அவருடைய நிலை மோசமாக இருந்தது.

ஒருசமயம், அவருக்கு உடல்நிலை பாதிக்கப்பட்டது. பரிசோதித்ததில், “கேன்சர்’ என்று சொல்லி விட்டார்கள். அவருக்கு பேர் சொல்ல ஒரு பிள்ளையும் இல்லை. அவரது மனதை கவலை வாட்டியது. குடும்பத்தின் மதிப்பிற்குரிய மகானான காஞ்சிப்பெரியவரைத் தரிசித்து வருவதென்று முடிவெடுத்து காஞ்சி மடத்திற்குப் புறப்பட்டார்.

”சுவாமி! அடியேனின் பணிவான நமஸ்காரம்! எனக்கு ரத்தஅழுத்தம், சர்க்கரை நோய் ரொம்ப காலமாக இருக்கு! இப்போ கேன்சரும் வாட்டி வதைக்குது! மனசாலும், உடம்பாலும் நான் படும் அவஸ்தைகளை சொல்லி முடியாது. பெரியவா நீங்க தான் எனக்கு நல்வழிகாட்டி அனுகிரஹம் பண்ணணும்!” என்று சொல்லி அழுதார்.

”உன்னை ரொம்ப நன்னாவே எனக்குத் தெரியும்! உங்கப்பா தான தர்மங்களை கர்ணன் மாதிரி செய்து வந்தார். அதனால் ஜனங்களெல்லாம் “பெரியவர்’ என்று அவரை மதிப்போடு கூப்பிடுவாங்க. விதியை யாராலும் மாத்தி எழுத முடியாது.
கிணத்திலே தண்ணீர் இருக்கு! ஆனால், அது தண்ணீரை தன்னுடையது என்று சொல்லி சொந்தம் கொண்டாடுவதில்லை! மரத்திலே பூக்கள் அடுக்கடுக்கா பூத்துக் குலுங்குது! ஆனால், பூவெல்லாம் எனக்குத்தான் என்று மரம் ஆர்ப்பரிப்பதில்லை! பசு பால் தருகிறது. பால் முழுவதும் தனக்கு தான் என்று பசு உரிமை பாராட்டுவதில்லை! 

உனக்கும் பட்டம் பதவிகள் இருக்கிறது. ஆனால், அந்த பதவியின் பயனாக நாலு பேருக்கு நீ நல்லது செய்யவில்லை. அதனால் தான் இந்த வேண்டாத கஷ்டமெல்லாம் உனக்கு வந்து விட்டது. பணத்தோடு மனுஷனுக்கு குணமும் மிக அவசியம். உங்கிட்ட இருக்கும் பணத்துக்கு நீ டிரஸ்டி மட்டும் தான். சொந்தக்காரன் இல்லை என்பதை புரிந்து கொள்,” என்று அவரது மனதில் பதியும்படி எடுத்துச் சொன்னார்.

அந்த ஆடிட்டர், தான் நடத்தி வந்த வாழ்க்கை முறையை எண்ணி வருந்தியதோடு இனி மேல் தந்தையைப் போல தானதர்மங்களை செய்து வாழ்வது என்ற முடிவுடன் அங்கிருந்து கிளம்பினார்.

மருந்தீசர் சொன்ன மருந்து

படித்ததில் பிடித்தது 
ஓம் ஸ்ரீ மகாபெரியவா திருவடிகள் போற்றி போற்றி போற்றி ஜெயஜெயசங்கர ஹரஹரசங்கர ச

மருந்தீசர் சொன்ன மருந்து
     _______

  நானும் எனது தம்பியும் அந்த இனிய நாட்களை மனதிலே சுமந்து மகிழ்கின்றோம்.
   அப்பொழுது எனக்கு வயது 10 இருக்கும் எனதுதம்பி குருமூர்த்திக்கு வயது 8 இருக்கும். அவனுக்கு அடுத்த தம்பி மஹாலிங்கத்திற்கு 4  வயது.

எங்கள் குடும்பம்  அப்பொழுது ஆக்கூரில் இருந்தது.  மஹாலிங்கத்திற்கு 4 வயது வரை பேச வரவில்லை. எங்களது பெற்றோர்களுக்கு கவலை வந்து விட்டது.

    அப்பொழுது மஹாபெரியவா பக்கத்து ஊரிலுள்ள ஆறுபாதிக்கு அங்குள்ள மிராசுதார் அழைப்பிற்கிணங்க பிக்ஷாவந்தனத்திற்குஅவர்களுடைய வீட்டிற்குவந்திருந்தார். அவருடைய தரிசனம் கிடைக்கும் என்று எங்கள் பெற்றோர்களுக்கு தகவல் கிடைத்தது.  எங்கள் பெற்றோர்களுக்கு காஞ்சி மஹானை பார்த்து  தரிசித்து அவரை எனது தம்பியின் குறையைப்பற்றி சொல்லி நிவர்த்தி கேட்பது என முடிவு செய்து என்னையும் என் தம்பிகள் இருவரையும் அழைத்துக் கொண்டு ஆறுபாதி வந்து சேர்ந்தார்கள்.

     அங்கு மிராசுதார் வீட்டில் பிக்ஷாவந்தனம் எல்லாம் முடிந்து அங்குள்ள பக்தர்களுக்கெல்லாம் தரிசனம்  தந்தார்கள். எங்களது பெற்றோர்களும் வாங்கி வந்த பூ, பழங்களை ஒரு தட்டில் வைத்து நமஸ்காரம் செய்தார்கள். நாங்களும் நமஸ்காரம் செய்தோம்.

மஹாபெரியவா கல்கண்டு, திராட்சை, முந்திரி எல்லாம் கொடுத்து எங்களை ஆசீர்வாதம் செய்தார்கள். பிறகு தரிசனம்  தந்து முடிந்த பின் அவருடைய அறைக்கு போய் கொண்டிருந்தார்கள். எனது தகப்பனார் மகானுக்கு என் தம்பியின் நிலைமையை எடுத்துச் சொல்ல பின்னாடி போனார். மஹான் அவரை சாயங்காலம் அங்குள்ள ஆத்தங்கரைக்கு வரச் சொன்னார்கள்.

      பின்னர் சாயங்காலம் ஆத்தங்கரைக்கு வந்து தரிசனம் தந்தார்கள்.   அப்பொழுது எனது  தகப்பனார் எனது தம்பியின் குறையைப்பற்றி கூறி அதற்கு என்ன செய்ய வேண்டும் என கேட்டார்கள். 
       மருந்தீசர் வேப்பம் பட்டையை அறைத்து தேனில்  குழைத்து நாக்கில் தடவ சொன்னார்கள். பிறகு நாங்கள் ஆக்கூர் வந்து சேர்ந்தோம். 
         பெரியவா சொன்னபடி எனது அம்மா வேப்பம் பட்டையை அறைத்து தேனில் குழைத்து தம்பியின் நாக்கில் தடவி வர கொஞ்ச நாளில் எனது தம்பி பேச ஆரம்பித்து விட்டான். மஹானின் வைத்தியத்திற்கு  ஈடு இணை உண்டோ?   
    அந்த  நிகழ்ச்சி  மஹானின் தரிசனம்  ஆசீர்வாதம் எங்களுக்கு கிடைத்த பெரும் பாக்கியமாக கருதுகிறோம். 
      இதைச் சொல்ல அம்மா அப்பா இப்பொழுது இல்லை. இந்த நிகழ்ச்சி எங்கள் இருவருக்கு மட்டுமே தெரியும். இதைப்பற்றி மற்றவர்களுக்கு தெரியவாய்ப்பில்லை. 

    .