மூன்று தலைமுறை - 44
By N Krishnamurthy
விசு அறைக்குள் நுழைந்ததும் புரொபஸர் டெர்மன் விசுவை பார்த்து "கமான் கார்த்திகேயன். அமர்ந்து கொள்" என்றார். "நான் உனக்கு ஒரு நல்ல செய்தி வைத்திருக்கிறேன்" என்றார். விசுவுக்கு நல்ல செய்தி என்னவாக இருக்கும் என்று முதலில் புரியவில்லை. டெர்மன் தொடர்ந்தார்."உன்னுடைய அகடெமிக் பெர்பார்மான்ஸின் அடிப்படையாக வைத்துக்கொண்டு நான் கல்லூரி நிர்வாகத்திடம் உனக்கு ஸ்காலர்ஷிப் தர வேண்டும் என்று கேட்டிருந்தேன். அவர்கள் நேற்று அதை அனுமதித்திருக்கிறார்கள். அதன்படி கல்லூரி கட்டணம் மற்றும் ஹாஸ்டல் கட்டணம் இவற்றில் நீ 50% செலுத்தினால் போதும்" என்றார். விசுவுக்கு காதில் தேன் வந்து பாய்ந்தது போல் இருந்தது. அப்பா இதைக் கேட்டால் மிகவும் சந்தோஷப்படுவார் என்று மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்ட விசு ப்ரொபசரிடம் "நான் இதற்கு உங்களிடம் மிகவும் கடமைப்பட்டிருக்கிறேன்"என்று கூறினான். "கார்த்திகேயன் நீ எனக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டாம். அதற்கு பதிலாக நன்றாக படித்து வாழ்க்கையில் முன்னேற வேண்டும்" என்றார் டெர்மன். அவரிடமிருந்து விடை பெற்றுக் கொள்ள எத்தனித்தபோது "ஒ. பார்த்தாயா மறந்துவிட்டேன். இன்னொரு செய்தி இருக்கிறது.உன்னுடைய முதல் செமஸ்டரில் சிறந்த க்ரேடுகள் எடுத்தால் உனக்கு முழு சம்பளத்தையும் ஹாஸ்டல் பீஸையும் தள்ளுபடி செய்ய நிர்வாகம் முடிவு செய்திருக்கிறது.எடுப்பாயா? பெஸ்ட் அப் லக்" என்றார். மீண்டும். "நிச்சயம்" என்று அவரிடம் கூறிய விசு மீண்டும் அவருக்கு நன்றி சொல்லி அந்த ரூமை விட்டு வெளியே வந்தான். இந்த வாரம் போன் செய்யும் போது அப்பாவிற்கு ஞாபகமாக இந்த விஷயத்தை சொல்லி விட வேண்டும் என்று நினைத்துக் கொண்டான்.ரொம்ப நாள் விசுவுடன் இருந்துவிட்டோம். அமெரிக்காவிலிருந்து மெட்ராஸ் பழைய மாம்பலத்திற்கு பார்வையை திருப்புவோமா?ஆரம்பத்தில் மிகவும் மனதளவில் பலவீனமாக இருந்த விசாலி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக சுதாரித்துக் கொண்டாள்.மனதுக்குள் வருத்தம் இருந்தாலும் விசு போனது போனதுதான் திரும்பி வர 5 வருடம் நிச்சயமாகும் என்று நிதர்சனமாக தெரிந்துவிட்டது. விட்டுப் போயிருந்த ஸ்லோகம் மற்றும் பாட்டு கிளாசை தொடர ஆரம்பித்தாள். பஞ்சுவும் ஆபிசில் இருந்து வந்தவுடன் சாயங்காலம் எட்டாவது வரை படிக்கும் சில மாணவர்களுக்கு கணிதம் மற்றும் ஆங்கிலம் டியூஷன் எடுக்க ஆரம்பித்தார். மொட்டை மாடியில் இதற்காக ஒரு கீற்றுக் கொட்டகை போட்டிருந்தார்.ராஜகோபால அய்யரும் மங்களமும் கோவில் குளம் என்று சென்று கொண்டிருந்தார்கள். அப்போதைக்கப்போது ராமநாத சாஸ்திரிகள் வந்து குசலம் விசாரித்துக் கொண்டிருந்தார்.காப்பி சாப்பிட மறப்பதுமில்லை.மறுப்பதுமில்லை.
நாட்கள் ஓடின. அந்த வருஷம் செப்டம்பர் அக்டோபரில் மெட்ராஸில் வழக்கம் போல இடி மின்னலுடன் பெரும் மழை வானைத்தை பிளந்து கொட்டித் தீர்த்தது. விசு ஒவ்வொரு ஞாயிற்றுக்கிழமையும் போன் செய்வான் . அரை மணி நேரம் போனில் பேசுவான். போன் வருவதற்கு ஒரு மணி நேரம் முன்பே விசாலிக்கு படபடப்பாகஇருக்கும். எந்த ஞாயிராவது போன் வர லேட் ஆனால் துடித்துப்போய்விடுவாள்.
நல்லூரில் சுந்தரேச அய்யருக்கு ஒரு நாள் ஏர் மெயிலில் விசு கடிதம் போட்டிருந்தான்.தாத்தாவையும் பாட்டியையும் மிஸ் பண்ணுவதாக எழுதியிருந்தான்.முடிந்தால் மூன்று மாதத்துக்கு ஒரு முறையாவது மெட்ராஸ் சென்று அம்மாவுடன் ஒரு வாரம் இருந்து விட்டு வர வேண்டும் என கேட்டுக் கொண்டிருந்தான்.லெடரை ஜானகி கேட்கும் படி உரக்கப்படித்தார் சுந்தரேச அய்யர்.
பேரன் லெடரைப்படித்ததும் பேரனையே நேரில் வந்த மாதிரி உணர்ந்தார்கள்.அடுத்த முறை கும்போணம் போனபோது விசாலிக்கு போன் போட்டு கடிதம் வந்த சந்தோஷத்தை சுந்தரேச அய்யர் பகிர்ந்து கொண்டார்.
*மூன்று தலை முறை-45*
விசு,ராமின் வீட்டிலிருந்து ஹாஸ்டலுக்கு வந்து பத்து நாள் ஆயிற்று.
அப்போதுதான் விசுவுக்கு அந்த விபத்து ஏற்பட்டது. விபத்து என்றதும் நீங்கள் பதற வேண்டாம். ஆக்சிடெண்டில் கை,கால்கள் முறிந்து விட்டன என்று நினைத்துக் கொள்ள வேண்டாம். மனதளவில் அவனுக்கு ஏற்பட்ட ஒரு சிறு விபத்து அது. அன்று குளிர் சிறிது அதிகமாக இருந்ததால் வகுப்பு இல்லாத போது விசு கல்லூரி வளாகத்தில் உள்ள பசும்புல் தரையில் அமர்ந்து இளம் வெயிலை ரசித்துக்கொண்டிருந்தான். அப்பொழுது அவனுக்கு எதிரில் ஒரு அமெரிக்கப் பெண் வந்து அமர்ந்தாள்.பெண்ணா என்று சொன்னேன்?தேவதை என்றல்லவா சொல்லியிருக்க வேண்டும்.அவளைப்பற்றி கொஞ்சம் விவரிக்கத்தான் வேணும். வெள்ளை அமெரிக்கர்களுக்கே உண்டான கோதுமை நிறம், எடுப்பான நாசி, எப்போது பார்த்தாலும் துடைத்துவிட்டாற் போல் இருக்கும் கண்கள், சிரித்தால் குழி விழும், மின்னும்கன்னங்கள்,பெரு மழைக்குப்பின் வரும் பிரகாசமான சூரியனைப் போன்ற முகம்,பாப் செய்த கூந்தல் இத்யாதி.
இத்யாதி.
உங்களுக்கு சுலபமாக இவள் எப்படி இருப்பாள் என்று தெரிய வேண்டுமானால் அந்த காலத்து வைஜயந்திமாலாவை ஞாபகப்படித்திக்கொள்ளுங்கள். பாரதி இவளைப் பார்த்துதான் "மங்கியதோர் நிலவினிலே கனவிலிதை" கண்டேன் என்று பாடி இருப்பானோ என்று தெரியவில்லை. ஆனால் ஒரு வித்யாசம். பாரதி பாடிய பெண்ணிற்கு வயது பதினாறு இருக்கும். இவளுக்கு வயது இருபது நெருங்கிக்கொண்டிருக்கிறது.
'பொங்கி வரும் பெருநிலவு போன்ற ஒளிமுகமும் புன்னகையின் புது நிலவும் போன்ற வரும் தோற்றமு"மாக இருந்தாள் இப்பெண்ணும். "ஹலோ நான்தான் மார்க்ரெட். நீ என்னை மேகி என்று கூப்பிடலாம் " என்று கூறி வலது கையை (குலுக்க) அவனிடம் நீட்டினாள். அவனுக்கு என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை.இரு கரம் கூப்பி நமஸ்தே சொல்லிவிடலாமா என்று நினைத்தான்.அது நாகரீகமாக இருக்காது என்று நினைத்து கொண்டு தன்னுடைய வலது கையால் அவள் கையை குலுக்கினான்.
"நான் கார்த்திகேயன்" என்று சொல்ல ஆரம்பித்த அவனை அவள் இடை மறித்து "உன்னை பற்றி முழு விவரம் எனக்கு தெரியும். கடந்த ஒரு வாரமாக நான் ஆராய்ச்சி செய்து உன்னை பற்றி நிறைய விஷயங்களை தெரிந்து கொண்டு இருக்கிறேன். உன் ஜாதகமே என்னிடம் இருக்கிறது.இந்த யுனிவர்சிடி முழுவதும் உன்னை பற்றி தான் பேச்சு.
உன்னை ப்ரொபசர் டெர்மனின் செல்லப்பிள்ளை என்று சொல்கிறார்கள் தெரியுமா?" என்று படபடவென பேசினாள்.அவள் பேச்சு வெங்கல பானையில் சில்லறையை போட்டு குலுக்கினாற் போல இருந்தது. "ஓ அப்படியா. அப்படி பேசுவது எனக்கு தெரியாது" என்றான் விசு.
"நான் எலக்ட்ரிக்கல் இன்ஜினியரிங்
*மூன்று தலைமுறை-46*
மறு நாள் காலை 9:50 க்கே மேகி வந்துவிட்டாள்.ரூம் கதவை திறந்த விசு பிறகு கட்டிலில் வந்து படுத்து போர்வையை போர்த்திக்கொண்டான்.
"என்ன ஆச்சு" என்றாள் மேகி.
"ஒன்றுமில்லை. காலையிலிருந்து ஜுரம்.உன் வீட்டுக்கு இன்னொரு நாள் வரட்டுமா" என்றான்.
இதைக்கேட்டு பதறிய மேகி அவன் நெற்றியை தொட்டு பார்க்க வந்தாள்.
விசு சுதாரித்து கொண்டு "இப்போது பரவாயில்லை.கொஞ்சம் வியர்த்து விடுகிறது"என்று சொல்லி வழிந்தான்.
"அப்போ சரி.கிளம்பு.வீட்டுக்கு போனதும் ஜுரத்துக்கு ஒரு மாத்திரை கொடுக்கிறேன். சாப்பிடு.ஜுரம் சரியாகி விடும்" என்றாள்.
தன் பாச்சா பலிக்காத காரணத்தினில் அடுத்த பத்து நிமிஷங்களில் தன்னை தயார் படுத்திக்கொண்டு அவளுடன் கிளம்பினான் விசு.
காரில் போகும்போது மேகி எதுவும் பேசவில்லை."ஏன் மேகி.எதுவும் பேசமாட்டேன் என்கிறாய்' என்றான் விசு.
'ஒன்றுமில்லை.என் அப்பா உன்னிடம் கூறப்போகும் விஷயத்தை நீ எப்படி எடுத்துக்கொள்ள போகிறாயோ என்ற நினைப்பில் பேச்சு வரவில்லை' என்றாள்.
"அந்த விஷயம் என்ன என்பதை கொஞ்சம் கோடி காட்டக்கூடாதா" என்றான் விசு."முடியாது.
என் அப்பா அதை உன்னிடம் அவர் வாயாலே சொல்ல நினைக்கிறார்" என்றாள் மேகி.விசுவுக்கு சஸ்பென்ஸ் தாங்க முடியவில்லை.தலை வெடித்துவிடும் போல் இருந்தது.
மீண்டும் ஆஞ்சனேயரை மனதிற்குள் வேண்டிக்கொண்டான்.வீட்டை நெருங்கியதும் மேகி
'நீ இறங்கி உள்ளே செல்.நான் காரை கேரேஜில் விட்டு விட்டு வந்துவிடுகிறேன்' என்றாள். காரை விட்டு இறங்கினான் விசு.வீட்டு வாசலில் சுமார் ஐம்பதி லிருந்து ஐம்பத்தைந்து வயதுள்ள மனிதர் நின்று கொண்டிருந்தார். ஆறடி உயரம்.
"ஹலோ. நான் தான் வில்லியம்ஸ். மேகியின் தந்தை. உன்னை எப்படி கூப்பிடுவது.உன் முழுப் பெயரையும் சொல்லி கூப்பிடலாமா அல்லது நிக் நேமை சொல்லி கூப்பிடலாமா'என்று சிரித்துக் கொண்டே கேட்டார். "வா" என்று அழைத்து அவன் தோள் மேல் கையை போட்டுக் கொண்டு வீட்டிற்குள் சென்றார். "லிண்டா" என்று குரல் கொடுத்தார் வில்லியம்ஸ்."யார் வந்திருக்கிறது என்று பார்" என்றார். மேகியின் தாய் லிண்டா உள்ளிருந்து வந்தாள்.
அவளை பார்த்தவுடன் விசுவுக்கு மேகி எப்படி இவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாள் என்று புரிந்தது.விசுவைப்பார்த்து அவள்"வெல்கம் கார்த்திகேயன்" என்றாள். அவள் சன்னமான குரலும், கண்களில் தெரிந்த வாத்சல்யமும் விசுவுக்கு ஏனோ விசாலியை நினைவுபடுத்தியது.
வீடு முழுவதையும் சுற்றி காண்பித்த வில்லியம்ஸ் மேகியின் அறைக்கு பக்கத்திலிருந்த பூட்டிய அறையை மட்டும் திறந்து காண்பிக்கவில்லை. லிண்டாவும்,வில்லியம்ஸும் ஒரு சோபாவில் உட்கார்ந்து கொண்டு எதிரிலுள்ள சோபாவில் விசுவை உட்காரச்சொன்னார்கள்.
"சோ.உன் கல்லூரி வாழ்க்கை எப்படி போகிறது என்று ஆரம்பித்த வில்லியம்ஸ் கடந்த 10 நாட்களாக மேகி வீட்டில் உன் புராணம் தான் பாடிக் கொண்டிருக்கிறாள்.
எந்த டாப்பிக்கை பற்றி பேசினாலும் கடைசியில் பேச்சு உன்னைப்பற்றியே முடிகிறது. ஏன் என்று உனக்கு தெரியுமா?" என்று சஸ்பென்ஸ் கொடுத்தார். விசுவுக்கு சுத்தமாகப் புரியவில்லை. மிகவும் பயந்து போயிருந்தான்.பின்னர் வில்லியம்ஸ்
"உன் குடும்பத்தை பத்தி கொஞ்சம் சொல்லு" என்றார்.
விசு தன் குடும்பத்தை பற்றி முழுவதும் சொல்லி முடித்தான்.அப்போதுகாரை கேரேஜில் விட்டு விட்டு வீட்டின் உள்ளே வந்தாள் மேகி. அவள் சமையல் அறைக்கு சென்று ஐந்து நிமிடத்தில் ஜுர மாத்திரையையும் வென்னீரையும் கொண்டு வந்து விசுவிடம் நீட்டினாள்.விசு "இப்போது ஜுரம் முழுவதும் விட்டு விட்டது. அனாவசியமாக மாத்திரையை போட்டுக் கொள்ள வேண்டாம் என நினைக்கிறேன்" என்றான். மேகி"சரி.உன் இஷ்டம்" என்று கூறிவிட்டு அவன் உட்கார்ந்திருந்த சோபாவில் கொஞ்சம் இடம் விட்டு அவளும் அமர்ந்து கொண்டாள்.பின்பு வில்லியம்ஸ் "என்ன மேகி. இவனை ஏன் கூப்பிட்டோம் என சொல்லி விடலாமா"என்று வினவினார்."ஆமாம் அப்பா. சொல்லி விடுங்கள்" என்றாள் மேகி.குரலை செருமிக்கொண்ட வில்லியம்ஸ் பேச ஆரம்பித்தார்.இப்போது விசுவுக்கு உண்மையிலேயே வியர்க்க ஆரம்பித்தது.ஆஞ்சனேயர் அவன் பங்கில் இருந்தாரா?
*மூன்று தலைமுறை-47*
வில்லியம்ஸ் தொடர்ந்தார்.
"ஏன் எப்பொழுது பார்த்தாலும் உன்னை பற்றியே மேகி சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறாள் என்று உனக்கு தெரியுமா என்று கேட்டேன். காரணத்தை நானே சொல்லி விடுகிறேன்".
இதைக்கேட்டதும் விசுவுக்கு வேர்த்துக்கொட்டியது.
"நீ அவளுடைய அண்ணன் ராபர்ட்டைப் போலவே இருக்கிறாய். என்னுடைய மூத்த மகன் ராபர்ட்டி னுடைய முக ஜாடையும்,நடை,உடை பாவனைஎல்லாம் உன்னிடம் அப்படியே இருக்கிறது.மேகி இதை முதலில் சொன்னபோது என்னால் நம்ப முடியவில்லை. உலகத்தில் ஏழு பேர் ஒரே மாதிரி இருப்பார்கள் என்று படித்திருக்கிறேன். ஆனால் இப்போதுதான் உண்மையில் அப்படி இருக்க முடியும் என நம்புகிறேன்.உனக்கும் ராபர்ட்டுக்கும் ஏதாவது வித்தியாசம் என்று ஒன்று சொல்லவேண்டும் என்றால் அது தோலின் கலராகத் தான் இருக்க முடியும். ஆச்சரியமாக இருக்கிறது. நீ அப்படியே ராபர்ட்டை எனக்கு நினைவுபடுத்துகிறாய்"என்றார். விசுவுக்கு இப்போதுதான் மூச்சு வந்தது. அவன் வில்லியம்ஸ் பார்த்து "ராபர்ட் எங்கே காணோம்?"என்று கேட்டான். அதற்கு வில்லியம்ஸ் மிகவும் சோகமான குரலில் "ராபர்ட்டை இனிமேல் நாம் யாரும் பார்க்க முடியாது. சென்ற வருடம் வியட்நாம் போரில் வீரமரணம் அடைந்து விட்டான்.
அவன் மறைந்தபின் எனக்கும்,லிண்டாவுக்கும் இந்த உலகத்தில் வாழவே பிடிக்கவில்லை.என்ன செய்வது மேகிக்காக வாழவேண்டி இருக்கிறது.மனதை தேற்றிக்கொண்டு வீட்டில் நாங்கள் மூவரும் நடைப்பிணங்களாகத்தான் இருந்து கொண்டிருந்தோம்.பத்து நாட்களாக கல்லூரியிலிருந்து வரும் போது மேகி மிகவும் உற்சாகமாக இருந்தாள். காரணம் கேட்டதும் "எங்கள் கல்லூரியில் ஒரு இந்திய பையன் பி.ஜி. செய்ய வந்திருக்கிறான்.
அவனைப் பார்த்தவுடன் எனக்கு ஷாக் அடித்ததுபோலிருந்தது.அவன் தோற்றம், நடந்து கொள்வது எல்லாமே ராபர்ட் அண்ணாவை போலவே இருக்கிறது" என்றாள் "முதலில் எனக்கு அதைக் கேட்கும்போது நம்பும்படியாக இல்லை" என்று முடித்தார்.
"மேகியின் அடுத்துள்ள பூட்டிய அறையை நான் உனக்கு காண்பிக்கவில்லை இல்லையா.அது ராபர்ட்டின் அறை.
அவன் பயன்படுத்திய பொருளெல்லாம் அங்கு இருக்கிறது.அதை திறந்து பார்க்க எங்களுக்கு மனத்திராணி இல்லை" என்றார் வில்லியம்ஸ். பின்பு விசு மேகியை பார்த்தான். அவள் தலையை குனிந்து கொண்டு தன் கண்ணிலிருந்து வழியும் கண்ணீரை துடைத்துக் கொண்டிருந்தாள். அங்கே ஒரு அசாதாரண மௌனம் நிலவியது. மௌனத்தைக் கலைக்க விரும்பிய விசு வில்லியம்ஸினிடம் "சார்.நான் ராபர்ட்டின் அறையை பார்க்கலாமா?" என்றான்.வில்லியம்ஸ் உள்ளே சென்று
அந்த அறையின் சாவியை மேகியிடம் கொடுத்து அவளை விசுவுக்கு அண்ணணின் அறையை காட்டும்படி சொன்னார்.அறையின் உள்ளே ராபர்ட்டின் முழு உருவ போட்டோ ராணுவ உடையில் இருந்தது.அதைப்பார்த்த விசு அசந்து போனான்.தன்னை கண்ணாடியின் பார்ப்பதை போல உணர்ந்தான்.மேகியும் ராபர்ட்டும் உள்ள போட்டாவும்,வில்லியம்ஸ்,லிண்டா,ராபர்ட், மேகியும் உள்ள போட்டோவும் இருந்தது.ராபர்ட்டின் ராணுவ உடை மேஜையின் மேல் வைக்கப்பட்டிருந்தது.
இதையெல்லாம் பார்த்த விசுவுக்கு மனதைப்பிசைந்தது.
மேகி ராபர்ட்டின் போட்டோவைப்பார்த்ததும் தேம்பித்தேம்பி அழ ஆரம்பித்தாள்.இதைப் பார்த்த விசு அவளிடம்,
"மேகி.நீ என்னை உன் அண்ணன் ராபர்ட்டாக நினைத்துக்கொள்ளலாம்'என்றான்.பின்பு இருவரும் வில்லியம்ஸ் இருந்த இடத்திற்கு வந்தனர். விசு வில்லியம்ஸையும் லிண்டாவையையும் பார்த்து
" ராபர்ட்டை பெற்றதற்கு நீங்கள் பெருமைப்பட வேண்டும்.எப்பொழுதெல்லாம் ராபர்ட்டை பார்க்க வேண்டும் என தோன்றுகிறதோ அப்பொழுதெல்லாம் சொல்லி அனுப்புங்கள் சார்.நான் வந்துவிடுகிறேன் என்றான்.என்னை உங்கள் மகனாக நினைத்துக் கொள்ளலாம்"என்று கூறினான். "அப்படியானால் நீ என்னை இன்னும் ஏன் சார் என்று அழைக்கிறாய்.அப்பா என்று கூப்பிடலாமே" என்றார் வில்லியம்ஸ். "அப்படியே கூப்பிடுகிறேன். டாட்" என்றான் விசு. இதைக்கேட்ட மூவரும் நெகிழ்ந்தனர். பின்பு லஞ்ச் பரிமாறப்பட்டது. வெறும் வெஜிடேரியன் உணவாகவே இருந்தது. நிறைய இந்திய ஐட்டங்கள் இருந்தது விசுவுக்கு திகைப்பாக இருந்தது. இதனை கவனித்த லிண்டா அவனிடம் "அருகில் ஒரு இந்திய குடும்பம் இருக்கிறது.அவர்கள் ஓரளவுக்கு எங்களுக்கு தெரிந்தவர்கள்.மேகி அவர்களிடமிருந்து சில இந்திய சமையல் ரெசிபிகளை குறித்துக் கொண்டு வந்தாள். அவள் எனக்கு சொல்ல நான் அதன்படியே சமைத்தேன்.டேஸ்ட் பரவாயில்லையா?" என்று கேட்டாள். மிக சுமாராக இருந்தாலும் விசு "மிகவும் பிரமாதமாக இருக்கிறது" என்று கூறினான். லஞ்ச் முடிந்ததும் சிறிது நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்த வில்லியம்ஸ் அவனிடம் கூறினார் "இப்பொழுது எனக்கு மிகவும் மன நிறைவாக இருக்கிறது.எங்களுக்கு வயதாகிவிட்டது. எங்கள் காலத்திற்குப் பிறகு மேகிக்கு யார் ஆதரவு காட்டுவார்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தோம். இப்பொழுது மேகிக்கி நீ அண்ணனாக வந்திருக்கிறாய்" என்று கூறினார். விசு "நிச்சயம்" என்று பதிலளித்தான்.
அவன் அவ்விடத்தை விட்டு கிளம்புமுன் வில்லியம்ஸ்
"இது உன் வீடு.நீ எப்போது வேண்டுமானாலும் வரலாம்" என்று கூறினார்.பின்பு மேகி விசுவை அவன் ரூமில் கொண்டு விட்டுவிட்டு வந்தாள். மேகியை நான் அறிமுகப்படுத்தியதை படித்த சிலர் முதலில் கதை வேறுமாதிரி(!) போகப்போகிறது என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தார்கள் என்று எனக்கு தெரியும். அவர்களுக்கு எனது அனுதாபங்கள்.விசு விசாலி வளர்த்த பையன். அவன் மனதில் ஒரு வாலிபனுக்குறிய ஆசாபாசங்கள் அப்போதைக்கப்போது தோன்றலாம்.ஆனால் நிச்சயம் அவன் வழி, தவறி போய்விடமாட்டான்.
*மூன்று தலைமுறை-48*
அன்று அக்டோபர் 21-ஆம் தேதி. கல்லூரி லைப்ரரிக்கு சென்ற விசு செய்தித்தாளைப் பார்த்ததும் அதிர்ந்து போய்விட்டான். இந்தியாவின் வடமேற்கு பகுதியில் சீனா யுத்தம் தொடங்கியிருக்கும் செய்தி அதில் வந்திருந்தது. விரிவாகப் படித்ததும் மிகவும் மனம் கலங்கினான்.இந்த யுத்தம் நிச்சயம் இந்தியாவை அதிகம் பாதிக்கும் என்று அவனுக்குத் தெரிந்தது. இது எவ்வளவு நாள் நீடிக்கும், இந்தியர்கள் எத்தனை கஷ்டங்களை படப் போகிறார்களோ என்று நினைத்து மிகவும் வேதனை அடைந்தான். அன்று அவனைப் பார்த்த பலரும் இது பற்றி அவனிடம் கேட்டார்கள். "நீங்கள் செய்தித்தாள்களில் என்ன படிக்கிறீர்களோ அதுதான் எனக்கும் தெரியும். மேற்கொண்டு எதுவும் தெரியாது" என்று கூறினான் விசு. அந்த வாரம் இருபத்தி எட்டாம் தேதி, ஞாயிற்றுக்கிழமை விசு மெட்ராஸுக்கு போன் பேசியபோது "என்னப்பா நடக்கிறது. அங்கே எல்லாம் எப்படி இருக்கிறது" என்று கேட்டான். "நாங்களும் செய்திகளை பேப்பரில் பார்த்தும், ரேடியோவை கேட்டும் தான் தெரிந்து கொள்கிறோம். மிகவும் சிரமப்பட போகிறோம் என நினைக்கிறேன். இப்படி அந்த சப்பை மூக்கு சீனாகாரன்கள் செய்துவிடுவார்கள் என்று யாருக்கும் தெரியாமல் இருந்து விட்டது. நம்பி மோசம் போய்விட்டோம்" என்றார் பஞ்சு. "எல்லாம் ஜாக்கிரதையாக இருங்கள் அப்பா.
விரைவில் அனேகமாக யுத்தம் முடிந்துவிடும் என்று நினைக்கிறேன். என்ன இருந்தாலும் தென் இந்தியாவிற்கு யுத்தம் வர வாய்பில்லை என்று நினைக்கிறேன்" என்றான். "இப்போது ரஷ்யர்கள் நம் பக்கத்தில் நின்று ஆதரவு தர ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். நிச்சயம் சீனர்கள் பின்வாங்குவார்கள் என்றுதான் நினைக்கிறேன்" என்று பஞ்சு கூறினார். அடுத்த வாரம் மேகி வில்லியம்ஸ் விசுவை பார்க்க விரும்புவதாக கூறி அழைத்துச் சென்றாள். அவனைப்பார்த்த வில்லியம்ஸ்
இந்திய சீன யுத்தத்தைப் பற்றிப் பேசினார். சீன மக்கள் இந்தியர்களைப்போல நல்லவர்கள் என்றும் அந்நாட்டை ஆளும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சிதான் வெறி பிடித்து அலைகிறது என்று சொன்ன வில்லியம்ஸ்
"நேரு செய்து வரும் பல தவறுகளில் மாசேதுங்கை நம்பியது
இமாலயத்தவறு.அந்த
(மாசேதுங்) சர்வாதிகாரியின் ஆட்சியில் தான் இப்படி எல்லாம் நடக்கிறது. அமெரிக்காவும் ஓப்பனாக இந்தியாவுக்கு ஆதரவு கொடுக்கவில்லை என்று எனக்கு மிகவும் வருத்தமாக இருக்கிறது. என்ன செய்வது" என்று கூறினார். ஒருவழியயாக யுத்தம் முடிந்ததும் விசு உட்பட எல்லோரும் நிம்மதிப் பெருமூச்சு விட்டார்கள். இதற்கிடையில் இந்தியாவில் ராணுவ மந்திரியாக இருந்த கிருஷ்ணமேனன் பதவி விட்டு விலக ஒய்.பி.சவான் ராணுவ மந்திரியாக நியமிக்கப்பட்டார். அந்த செமஸ்ட்டரில் விசு நல்ல கிரேட் எடுத்திருந்ததால் ப்ரொபசர் டெர்மன் கூறியபடி அவனுக்கு கல்லூரி கட்டணமும் ஹாஸ்டல்கட்டணமும்
முழு தள்ளுபடி செய்யப்பட்டது.அடுத்த செமஸ்டரில் இரண்டு முக்கிய பாடங்களை அவன் தேர்ந்தெடுத்திருந்தான்.ஒன்று அப்பொழுது மிகவும் பிரபலமாக இருந்து கொண்டிருந்த செமிகண்டக்டர் டெக்னாலஜி. மற்றொன்று கம்ப்யூடிங் டெக்னாலஜி. இரண்டுமே பிற்காலத்தில் மிகப்பெரிய அளவு வளரும் என்று ப்ரொபசர் டெர்மன் தீர்க்கதரிசனம் செய்திருந்தார். ப்ரொபசர் டெர்மன் பிற்காலத்தில் அமெரிக்க செமிகண்டக்டர் புரட்சியின் தந்தை என்று அறியப்பட்டார்.
காலம் கடகட எனபழைய கால சினிமாவில் காண்பிக்கப்படும் வண்டி சக்கரம் போல ஓடியது. விசு வழக்கம்போல நன்றாக படித்து இரண்டாவது வருட முடிவில் பி.ஜி.யை முடித்திருந்தான். ப்ரொபசர் டெர்மன் அவனை கூப்பிட்டு மேற்கொண்டு டாக்டர் அப் சயின்ஸ் (இப்பொழுதுள்ள P.hDக்கு சமமானது) க்கு அவனைப் பதிவு செய்து கொள்ள சொன்னார் .தானே அவனுக்கு கைடாக இருப்பதாகவும் உறுதி கூறினார். விசுவும் அவ்வண்ணம் பதிவு செய்து கொண்டான். இதற்கிடையில் ஒரு முறை இந்தியா சென்று எல்லோரையும் பார்த்துவிட்டு வரவேண்டும் என்ற ஆவல் அவனுக்கு இருந்தது. ஆனால் அதற்குண்டான நிதி நிலைமை அவனுக்கு இல்லாததால் அந்த ஆவலை அவன் நிறைவேற்றுவதில் சிரமம் இருந்தது. ஒரு நாள் ராம் தன் தந்தை சுப்பிரமணியம் அவனை
பார்க்க விரும்புவதாக கூறி வீட்டிற்கு அழைத்துச் சென்றான். இவனை பார்த்த சுப்பிரமணியம்
"விசு. நான் இன்னும் மூன்று நாளில் இந்தியா செல்லவிருக்கிறேன். எங்களுடைய பூர்வீக சொத்தை விற்பதற்காக நான் அங்கு சென்று கையெயெழுத்திட வேண்டும். ஒரு வாரம் இந்தியாவில் இருக்க பிளான் செய்து கொண்டிருக்கிறேன். முடிந்தால் திரும்பி வரும்போது சென்னையில் உன் குடும்பத்தை பார்த்து வருகிறேன்.அவர்களுடைய அட்ரஸை எனக்கு கொடு.உன் அப்பாவிடம் ஏதாவது சொல்ல வேண்டுமா" என்று கேட்டார்.
வீட்டு அட்ரஸையும்,போன் நெம்பரையும் அவரிடம் கொடுத்த விசு "சொல்வதற்கு விசேஷமாக ஒன்றுமில்லை சார். கிட்டத்தட்ட வாரத்திற்கு ஒரு முறை நான் போன் செய்து கொண்டிருக்கிறேன். அப்பா அம்மா தாத்தா பாட்டிக்கு என் நமஸ்காரத்தை சொல்லுங்கள்.நானே அவர்களை நேரில் பார்க்க விரும்பியதாகவும், ஆனால் இப்போது நிலைமை அதற்கு இடம் கொடுக்கவில்லை என்று தயவு செய்து என அப்பாவிடம் சொல்லிவிடுங்கள்" என்றான். "நிச்சயம் சொல்கிறேன்" என்று வாக்களித்தார் சுப்பிரமணியம்.
*மூன்று தலைமுறை-49*
அடுத்த முறை சென்னைக்கு டெலிபோன் செய்தபோது பஞ்சு கூறிய விஷயம் விசுவுக்கு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. அப்படி என்ன பஞ்சு கூறினார்? "உன் ஃபரண்ட் ராமின் தந்தை சுப்பிரமணியம் இங்கே வந்திருந்தார். கொஞ்ச நேரம் பேசிண்டிருந்தூட்டு நீ கொடுத்து அமிச்ச பொருளையெல்லாம் அவர் என்னிடம் கொடுத்து ட்டு போயிருக்கிறார். உன்னுடைய நிலைமை அங்கு சரியில்லாத போது நீ ஏன் எங்களுக்காக இவ்வளவு வாங்கி கொடுத்து அனுப்பி இருக்கிறாய் என்று தெரியவில்லை" என்றார் பஞ்சு. விசுவுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது "என்னப்பா கொடுத்தார்"என்று கேட்டான். பஞ்சு அதற்கு
"ஏன் விசு நீ கொடுத்தது நோக்கே தெரியாதா? நேக்கு வேஷ்டி, சட்டை அம்மாவுக்கு புடவை, தாத்தாவுக்கு வேஷ்டி, பாட்டிக்கு சுங்குடி புடவை எல்லாம் வாங்கிக் கொடுத்து அனுப்பியிருக்கிறாயே.நீ இதுக்கு எவ்வளவு செலவழித்து இருக்க வேண்டும்னு நேக்கு நன்னா தெரியும். இதெல்லாம் நோக்கு தேவையா" கேட்டார். தான் அதை எல்லாம் கொடுக்கவில்லை என்று அவரிடம் விசு சொல்லவில்லை. ஒரு மாதிரி அந்த விஷயம் பற்றி மழுப்பி விட்டான். பின்பு எல்லோரும் சௌக்கியமா என்று கேட்டு விட்டு விசாலியிடம் ஒரு பத்து நிமிஷம் பேசி போனை துண்டித்து விட்டான். தான் கொடுத்ததாக சுப்பிரமணியம் எல்லாவற்றையும் வாங்கி தன் குடும்பத்திற்கு கொடுத்திருப்பதை விசு அறிந்துகொள்ள முடிந்தது. அடுத்த வாரத்தில் ஒருநாள் விசு சுப்பிரமணியத்தின் வீட்டிற்குச் சென்றான். ஹாலில் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்த சுப்ரமணியன்
"வா விசு.எப்படி இருக்கிறாய்.நான் சென்னையில் உங்கள் வீட்டுக்கு சென்று எல்லோரையும் பார்த்துவிட்டு வந்தேன்" என்றார். " சார்.அப்பா
என்ன சொன்னார்.வீட்டில் ஏதாவது விசேஷம் உண்டா" என்று கேட்டான் விசு. "எல்லோரும் நன்றாக இருக்கிறார்கள்.உன் அம்மாதான் உன்னை பற்றி மிகவும் கவலைப் படுகிறாள். நீ நன்றாக இருக்கிறாய்,உனக்கு என்ன பிராப்ளம் இருந்தாலும் சரி செய்வதற்கு நாங்கள் இங்கு இருக்கிறோம் என்று கூறிவிட்டு வந்து இருக்கிறேன்"என்றார். "அவ்வளவுதானா சார்" என்றான் விசு. "அவ்வளவுதான்.வேற என்ன?" என்றார் சுப்பிரமணியன்.
"சார் நான் வாங்கி கொடுத்தாக நீங்கள் துணிமணிகள் வாங்கி கொடுத்திருக்கிறீர்கள்.நான் தான் அதை யெல்லாம் வாங்கிக் கொடுத்திருப்பதாக அப்பா சொன்னார்"என்றான் விசு.
அதற்கு அவர்"விசு.நான் வாங்கிக்கொடுத்திருப்பதாக சொன்னால் அதை அவர்கள் நிச்சயம் ஏற்றுக் கொண்டிருக்க மாட்டார்கள்.எனவே தான் நீ கொடுத்ததாக கூறினேன். இதில் ஒன்றும் தவறில்லை. பொய் சொல்வதால் ஒரு நன்மை விளையுமென்றால் அந்த பொய்யை தாராளமாக சொல்லலாம் என்று திருவள்ளுவர் சொன்னதை நீ படித்ததில்லையா? நீ கொடுத்ததாக நான் கூறியபோது அவர்கள் ஒவ்வொருடைய முகத்திலும் ஏற்பட்ட பூரிப்பை பார்க்க வேண்டுமே? நீ ஒரு நல்ல குடும்பத்தில் இருந்து வந்திருக்கிறாய் என்று நினைக்கும் போது நான் உண்மையிலேயே உன்னைப்பற்றி பெருமைப்படுகிறேன்" என்றார்.
"நீங்கள் செய்த இந்த பெரிய விஷயத்திற்கு நான் எப்படி நன்றி சொல்வது என்றே தெரியவில்லை சார்" என்றான் விசு.
"இந்த விஷயத்தை இத்துடன் மறந்து விடு. எனக்கு நன்றி சொல்ல வேண்டிய தேவை இல்லை"என்றார் சுப்ரமணியன்.
மகாபாரத சீரியலில் சொல்கிற மாதிரி காலம் ஓடிக் கொண்டே இருக்கிறது.யாருக்காகவும் அது நிற்பதில்லை.
விசு D.Scபுரோகிராமில் நன்றாக முன்னேறி கொண்டிருந்தான். சாதாரணமாக ஐந்து வருடங்கள் இதற்கு ஆகும். ஆனால் விசு கிட்டத்தட்ட நான்கு வருடங்களில் இதை முடித்து விட்டான். பின்பு நடந்த Viva voce லிம் நன்றாக செய்திருந்தான். முடிவுகள் வர சில மாதங்கள் ஆகும் என்று டெர்மன் கூறினார். வேறு யுனிவர்சிடையை சேர்ந்த மூன்று ப்ரொபசர்களுக்கு அவன் தீஸிஸ் அனுப்பப்பட்டிருப்பதாகவும் அவர்கள் அப்ரூவல் வந்ததும் அவனுக்கு டிகிரி வழங்குவார்கள் என்று அவர் கூறினார்.
*மூன்று தலைமுறை-50*
விசு மேற்கொண்டு இரண்டுமாதம் அமெரிக்காவில் தங்கினான்.யுனிவர்சிடியில் அவன் படிப்பு முடிந்து விட்டதால் ஹாஸ்டலை காலி செய்ய வேண்டி இருந்தது.ராமின் வீட்டிலும்,வில்லியம்ஸ் வீட்டிலும் மாறி மாறி தங்கினான்.ப்ரொபசர் டெர்மன் அவனிடம் P.G. கோர்ஸ் முதல் வருட மாணவர்களுக்கு கம்ப்யூடர் டெக்னாலஜி வகுப்பை நடத்தும் தற்காலிக பொறுப்பை கொடுத்தார்.
இரண்டு மாதங்கள் கழித்து ஒருநாள் ப்ரொபசர் டெர்மன் அவனை கூப்பிட்டு அனுப்பினார்.
அவன் உள்ளே வந்தவுடன் அவர் எழுந்து "கார்த்திகேயன்.
வெரி குட் நியூஸ். உன்னுடைய தீசிஸ் அப்ரூவ் ஆகிவிட்டது. அடுத்தவாரம் நடக்கப்போகும் கான்வகேஷஷனில் நீ முறையாக டாக்டர் பட்டம் பெறுவாய்" என்று கூறினார். "வாழ்த்துக்கள்"என்று கைகுலுக்கினார். "உன் திறமை அசாத்தியமானது. இவ்வளவு விரைவில் நீ தேர்ச்சி பெறுவாய் என்று நான் முதலில் எதிர்பார்க்கவில்லை. உன்
கடின உழைப்பும், புத்திக்கூர்மையும் இதற்குப் பின்புலமாக இருந்திரிக்கிறது என்று நான் நினைக்கிறேன்" என்றார். "இல்லை சார்.நான் அப்படி நினைக்கவில்லை. எங்கள் இந்து கலாச்சாரத்தில் குருவுக்கு என்று ஒரு தனி ஸ்தானம் இருக்கிறது.குரு கடாக்ஷம் கிடைக்க வில்லை என்றால் நமக்கு ஒன்றுமே கிடைக்காது என்று கூறுவார்கள்.நீங்கள் எனக்கு எல்லாவற்றையும் கொடுத்து இருக்கிறீர்கள்.உங்கள் பேருதவி இல்லாவிட்டால் நான் இந்த நிலைமைக்கு வந்திருக்க முடியுமா என்று நான் யோசித்துக் யோசிக்கிறேன். வாழ்நாள் முழுவதும் நான் உங்களுக்கு கடமை பட்டவனாகவே இருப்பேன்" என்று நா தழுதழுக்க கூறினான் விசு. இந்த செய்தியை உடனே பஞ்சுவிடம் தெரிவித்தபோது பஞ்சுவுக்கு அதிக உணர்ச்சி மிகுதியால் சில நிமிஷம் பேசவே முடியவில்லை. அவனை மிகவும் பாராட்டிய பஞ்சு விசாலியிடம் போனை கொடுக்க விசாலி "ரொம்ப சந்தோஷம்டா குழந்தை. நீ எப்போது இந்தியா வரப் போகிறாய்"என்று கேட்டாள். "இவ்வளோ நாள் பொறுத்தாயே அம்மா, இன்னும் ஒரு பத்து,பதினைந்து நாள் பொறுக்கபடாதா.
டிகிரி வாங்கி கொண்டு பறந்து வந்தூட்றேன்"என்று கூறினான். அடுத்த வாரம் கான்வகேசேஷன் பங்ஷனில் சுப்பிரமணியம், பூரணி,ராம், வில்லியம்ஸ், லிண்டா,மேகி ஆகியோர்கள் முன் வரிசையில் அமர்திருந்தார்கள். விசுவுக்கு டிகிரி கொடுக்கப்பட்டது போது ஹாலில் கரகோஷம் வானைப் பிளந்தது.மேகி அவன் டிகிரி வாங்குவதை போட்டா எடுத்தாள். பின்பு விசுவை எல்லோரும் கை குலுக்கி,வாழ்த்து சொன்னார்கள். உணர்ச்சி மிகுதியால் வரும் கண்ணீரை சிரமப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டான் விசு.
அடுத்த இரண்டு நாட்களில் விசு குடும்பத்திற்குவேண்டிய பரிசுப் பொருட்களை எல்லாம் வாங்கிக்கொண்டு ஊருக்கு கிளம்ப ஆயத்தம் செய்து கொண்டான்.நண்பன் கணேசனுக்கு கொடுக்க மறக்காமல் ஒரு வெளிர் நீலக்கலரில் டெர்லின் சட்டை வாங்கியிருந்தான்.ராமனாத சாஸ்திரிகளுக்கு தருவதற்கு ஒரு கை கடிகாரமும்,
டிஜிடல் அலார்ம் கிளாக்கும் வாங்கினான். சுப்பிரமணியன் அந்த வார முடிவில் விசுவுக்கு வீட்டில் டின்னர் பார்ட்டி கொடுத்தார்.அவர் அழைத்ததின் பேரில் வில்லியம்ஸ் குடும்பத்தோடு வந்திருந்தார்.இந்திய உணவை வில்லியம்ஸ் குடும்பத்தினர் வெகுவாக பாராட்டினார்கள்.
க்ரூப் போட்டோ எடுத்துக் கொண்டார்கள்.விசு இந்தியாவிற்கு செல்லும் போது ஏர்போர்ட்டுக்கு ராம், சுப்பிரமணியன்,பூரணி, மற்றும்வி ல்லியம்ஸ் குடும்பத்தினர் வந்து அவனை வழி அனுப்பி வைத்தார்கள்.
விமானம் வானத்தில் பறக்க விசு கற்பனையில் மிதந்தான்.தனக்கு அமெரிக்காவில் நினைத்தபடி எல்லாம் நல்லபடி நடந்ததிற்கும்,சுப்ரமணியன் மற்றும் வில்லியம்ஸ் போன்ற நல்ல உள்ளம் படைத்தவர்களை அறிமுக படுத்தியதிற்கும் ஆண்டவனுக்கு மானசீகமாக நன்றி கூறினான்.விசு அமெரிக்காவுக்கு திரும்பி வரப் போகிறானா அல்லது இந்தியாவில் இருக்கப் போகிறானா என்பது அந்த ஆண்டவனுக்கே வெளிச்சம்
No comments:
Post a Comment