மூன்று தலைமுறை - 40

 மூன்று தலை முறை-40

By N Krishnamurthy 

சரியான சமயத்தில் மும்பை சென்று அடைந்த விசு அங்கிருந்து ஏர் இந்தியா விமானம் கிளம்பும் டெர்மினலுக்கு வந்தான். இதுவரை விசு மெட்ராஸைத்தவிர வேறு பெரிய நகரங்களை பார்த்ததில்லை. மெட்ராஸை விட பாம்பே பெரிய நகரமாக இருந்தது. அவனக்கு மலைப்பாக இருந்தது.பாம்பேயே இப்படி இருந்தால் நியூயார்க் எப்படி இருக்குமோ என்று நினைத்தான். வாழ்க்கையில் முதல் முதலாக பெரிய பெரிய நகரங்களை பார்க்க போகிறோம் என்று ஒருவித மெல்லிய சந்தோஷம் அவனிடம் இருந்தது. பப்ளிக் டெலிபோன் பூத்திலிருந்து விசு வீட்டுக்கு கூப்பிட்டான். பஞ்சு போனை எடுத்து "ஹலோ" என்றார்.

"ஹலோ.அப்பா நான் பாம்பே வந்தூட்டேன். லக்கேஜ் எல்லாம் சரியாக இருக்கு" என்று கூறினான். "பத்திரமாக இரு. ந்யூயார்க் போன உடனே நேக்கு போன் செய்" என்றார். "அம்மாவை கூப்பிடுங்கப்பா. பேசறேன்" என்றான் விசு. விசாலிக்கு  துக்கத்தில் பேச்சே வரவில்லை. விசு "அம்மா எப்படி இருக்கே" என்றான். விசாலிக்கு பதில் சொல்ல முடியவில்லை. அதிக துக்கத்தால் தொண்டை அடைத்துக்கொண்டது. பின்பு தன்னை சமாதானப்படுத்திக் கொண்டு "நான் நல்லா இருக்கேன் டா கண்ணா.

நீ ஒழுங்கா போய் படி. நல்லபடியாக இரு.எனக்கு அடிக்கடி போன் பண்ணு"என்று கூறினாள். இரண்டு தாத்தா பாட்டிகளிடம் பேசினான் விசு. மும்பை ஏர்போர்ட்டில் எல்லா பார்மலிடையையும் முடித்துவிட்டு விசு ஏர் இந்தியா விமானத்தில் இரவு 11:40 க்கு ஏறி அமர்ந்தான்.இந்த விமானம் லண்டனுக்கு கிட்டத்தட்ட இந்தியா நேரப்படி பகல் 9 மணி,லண்டன் நேரப்படி விடியற்காலை 4:30 மணிக்கு போய் சேர்ந்தது. அங்கு கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் நிறுத்தி வைக்கப்பட்டது. விமானத்தை விட்டு யாரும் கீழே இறங்க அனுமதிக்கப்படவில்லை. விமானத்தில் தரப்பட்ட உணவு தரமாக இருந்தது.அவனது பக்கத்து சீட்டில் ஒரு சர்தார்ஜி பயணித்தார்.அவருடைய தம்பி ந்யூயார்க்கில் இருப்பதாகவும், அவனது அழைப்பின் பேரில் அமெரிக்கா சுற்றிப்பார்க்க போவதாகவும் கூறினார். விமானித்தில் தரப்பட்ட மது வகைகளை அவர் ஒரு கை பார்த்தார்.விசுவைப்பார்த்து ஆங்கிலத்தில்"இதை கொஞ்சம் அடிக்க பழகிக்கொள்.உன் புத்தி இன்னும் விசாலமாகும்" என்று சொல்லி ஏதோ ஜோக் சொல்லிவிட்ட மாதிரி கடகட வென உரக்க சிரித்தார்.

எல்லா பயணிகளும் அவரை திரும்பிப்பார்த்தனர்.ஆனால் அவரோ யாரையும் லட்சியம் செய்வதாக இல்லை. இந்திய நேரப்படி  மாலை 8 மணிக்கு ஏர் இந்தியா விமானம் ந்யூயார்க் Idle wild ஏர்போர்ட்டை அடைந்தது.இதுதான் பிற்காலத்தில் JFK International airport ஏர்போர்ட் ஆனது.ப்ளைட்டை விட்டு இறங்குமுன் பக்கத்து சீட் சர்தார் விசுவின் கைகளை குலுக்கி ஆங்கிலத்தில்"I have heard that Tamils are highly intelligent, hard working & discplined. I fully understand that after travelling with you.All the best" என்று கூறி விடை பெற்றார். கீழே இறங்கிய விசு லக்கேஜுக்காக காத்திருந்தான்.லக்கேஜ் எல்லாம் வந்து சேர அரை மணி ஆயிற்று.

அவனுடைய பாஸ்போர்ட்டை செக் செய்யப்பட்டு ஸ்டாம்ப் அடிக்கப்பட்டவுடன், விசு ஏர்போர்ட்டை விட்டு வெளியே வந்தான்.

விசு ஏர்போர்ட்டின் விஸ்தீரணத்தையும், ஒளிரும் விளக்குகளையும் கண்டு பிர(ம்)மத்தி நின்றான்.

அவனருகில் சுமார் இருபது வயது மதிக்கத்தக்க இந்திய இளையன் விசுவின் தோளைத்தொட்டு "கார்த்திகேயன்?" என்று வினவ,ஒரு நொடி தயங்கிய விசு சுதாரித்துக்கொண்டு

"ராமலிங்கம்?" என்றான்.

அந்த இளைஞன் " Thats right.call me just Ram" என்றான்.

இருவரும் பரஸ்பரம் அறிமுகம் ஆனதும் நெடு நாள் பழகிய மாதிரி தமிழிலும், ஆங்கிலத்திலும் பேச ஆரம்பித்தார்கள்.

ராமுடைய ஆங்கில Accent கொஞ்சம் வித்யாசமாக இருந்தது