மூன்று தலை முறை - 42

 மூன்று தலை முறை - 42

By N Krishnamurthy 

வீட்டை அடைந்தவுடன் காலிங் பெல்லை ராம் அழுத்த ராமின் தந்தை சுப்ரமணியம் கதவை திறந்தார்.விசுவைப்பார்த்து "வாப்பா. பயணம் நல்லபடியாக இருந்ததா" என்று கேட்டார். அந்த நகரத்தில் ஒரு ஹாஸ்பிட்டலில் மருத்துவராக பணியாற்றிக் கொண்டிருந்தார் அவர்.

உள்ளே இருந்து எட்டிப்பார்த்த ராமின் அம்மா பூரணி விசுவை வரவேற்றாள். இருவருக்கம் வணக்கம் சொன்ன விசு சோபாவில் அமர்ந்தான். சுப்ரமணியன் ராமைப்பார்த்து "ராம். மாடியில் உன் ரூமிற்கு பக்கத்தில் உள்ள Guest ரூமை விசுவுக்கு கொடுத்துவிடு" என்றார்.

"அப்பா நான் ஏற்கனவே அந்த ரூமை தயார் செய்து விட்டேன்" என்றான். விசு உடனே "உங்ளுக்கு சிரமம் தர வேண்டாம் என்று நினைக்கிறேன்.நான் ஏதாவது ஒரு லாட்ஜில் ரூம் பார்த்துக்கொள்கிறேன்" என்றான். சுப்பிரமணியம்"என்னப்பா. எங்களை அன்னியமாக நினைத்து விட்டாயா. நாங்களும் தமிழ் நாட்டை சேர்ந்தவர்கள்தான். இங்கிருந்தால் சாப்பிட வற்புறுத்துவார்கள் என்று உனக்கு பயமாக இருக்கிறதா.அப்படி சாப்பிட்டால் அசைவம் சாப்பிட வேண்டிவரும் என்று நினைக்கிறாயா? நாங்களெல்லாம் திருநெல்வேலி சைவ பிள்ளைமார்கள்.நீ பிராமின் என்று நினைக்கிறேன். எங்கள் சைவை சாப்பாடு உங்கள் வீட்டு சாப்பாடை விட தூய சைவம். முடிந்தவரை வெங்காயம் மற்றும் பூண்டு கூட சேர்த்துக் கொள்வதில்லை.உனக்கு தயக்கம் வேண்டாம்.

மேலும் நீ இங்கே நிரந்தரமாக தங்க வேண்டாம்.உனக்கு எப்போது ஹாஸ்டலில் இடம் கிடைக்கிறதோ அதுவரை நீ இங்கு தங்கிக்கொள்ளலாம்" என்றார். "அதற்கு இல்லை சார். உங்களுக்கு ஏன் தொந்தரவு என்று நான் பார்க்க்கிறேன்" என்றான் விசு "எங்களுக்கு ஒரு தொந்தரவும் இல்லை. விருந்தாளிகள் வந்து நம்முடன் தங்க மாட்டார்காளா என்று நாங்கள் ஏங்கிக் கொண்டிருக்கிறோம். ராம் எனது ஒரே மகன். நீ எனக்கு இன்னொரு மகன் என்று எடுத்துக் கொள்கிறேன்'என்றார். இதைக்கேட்ட விசுவின் கண்கள் பனித்தன. அவரிடம் "மிகவும் நன்றி சார்.இந்த உதவியை நான் மறக்கமாட்டேன்" என்று கூறினான். ராமும்,விசுவும் விசுவுக்கு ஒதுக்கப்பட்டிருந்த அறைக்கு லக்கேஜ்களை எடுத்து சென்றார்கள்.விசு படுக்கையில் விழுந்ததும் அடித்துப்போட்ட மாதிரி தூங்கினான்.தூக்கத்தில் கனவு வந்தது. கனவில் பலர் வந்தனர்.அவன் எங்கேயோ ரயிலில் பிரயாணம் செய்கிறான்.டீ குடிக்க ஏதோ ஒரு ஸ்டேஷனில் இறங்குகிறான்.டீ குடித்துமுடிப்பதற்குள் வண்டி கிளம்பி விடுகிறது.விசு ஓடியும் ட்ரெயினை பிடிக்கமுடியவில்லை.

அவனது பை ட்ரெயினில் இருக்கிறது. பணம்,டிக்கட் எல்லாம் பையில்தான் உள்ளது. அவனுக்கு அழ வேண்டும் போல் இருக்கிறது.தீடிரென்று ராமனாத சாஸ்திரிகளும், மீர் ஷபீர் ஹுசைன் அவர்களும் தோள் மேல் கை போட்டுக் கொண்டு அவனிடம் வந்து அவன் பையை நீட்டுகிறார்கள்.தட தட வென சத்தம் கேட்கிறது.விசு சத்தத்தால் கண் முழிக்கிறான்.எங்கே படுத்துக் கொண்டிருக்கிறோம் என ஒரு நிமிடம் புரியவில்லை.'விசு','விசு'என்ற ராமின் குரல் கேட்டு கதவை திறந்தான் விசு."மணி பத்து.இந்தா காபி" என்று காபி கோப்பையை நீட்டினான் ராம்.