திருக்கோவிலூர்

திருக்கோயிலூரில் ஒருநாள்இரவு -முதலாழ்வார்கள்_சந்திப்பு 

வைணவ அடியார் ஒருவர் வேகமாக வந்து கொண்டிருந்தார்.

என்ன ஊரப்பா இது?' 

#திருக்கோவிலூர்

'அடடே! என்ன கோயில்?' .. 'வைணவ கோயில்'

'அடிசக்கை. இதோ போகிறேன்.' அவர் சற்று உயரம் ஏறி எட்டிப் பார்த்தார். மேகங்கள் திரண்டு மின்னலிட்டு கர்ஜிக்கத் துவங்கின. இன்னும் நடையை வேகமாக்கினார்.காற்று சுழன்று சுழன்று அடித்தது.

கும் இருட்டு, கல்லிலும் மேட்டிலும் தெரியாது அவர் நடந்தார். மெல்லிய விளக்கொளி வந்து கொண்டிருந்த ஒரு வீட்டு வாசலில் நின்றார். ஒரு மின்னல் அடித்தது. வீட்டு வாசலில் வைணவச் சின்னங்கள் இருந்தன. கை கூப்பி வணங்கினார்.

மழை வரும் போல் இருக்கிறது. 'அன்பரே! இங்கு தங்க இடம் இருக்குமா?' என்று கெஞ்சும் குரலில் கேட்டார். பெரிய மரக் கதவு திறந்தது. ரேழியில் இறங்கி அடுத்த கம்பி கதவை நீக்கினார். நீக்கியவர் உள்ளே போனார். இந்த ரேழியில் இடம் இருக்கிறது ..தங்குங்கள் என்று சொல்லிவிட்டு உள்ளே சென்றார்.

அந்த வைணவ பெரியவர் நாராயண நாராயண நாராயண என்று எல்லா வல்ல இறைவனை அழைத்தார். மெல்ல கால் நீட்டிப் படுத்தார்.

குளிர் காற்று ஓஙகி வந்து தரையை அறைந்தது.

வாசற்பக்கம் யாரோ கதவைப் பிடித்து அல்லாடினார்.

'அய்யா, மழை வரும் போல் இருக்கிறது. இங்கு தங்க இடம் கிடைக்குமா?'

உள்ளிருக்கும் மனிதருக்கு வெளியே நிற்பவருடைய உருவம் தெரிந்தது.

'வாரும் அன்பரே. நீர் நிற்கின்ற நேரேதான் கதவு இருக்கிறது. மூன்று படிகள் ஏறினால் கதவைத் தொட்டுவிடாலம். கதவு திறந்திருக்கிறது. இங்கு ஒருவர் படுக்க இடம் இருக்கிறது. இருவர் அமரலாம். வாரும். வந்து அமர்ந்து கொள்ளும். மழை வருவதற்குள் உள்ளே வாரும்.' அன்பு ததும்ப அழைத்தார். வந்தவர் கதவு திறந்து உள்ளே வந்தார். மறுபடியும் கதவு மூடிக்கொண்டார். அருகே வந்து நின்று கொண்டார்.

'மிக்க நன்றி. எங்கேனும் மரத்தடியில் நின்று மாட்டிக் கொள்வேனோ என்று பயந்தேன். உங்கள் அன்புக்கு நன்றி!'

'எனக்கெதற்கு நன்றி? எல்லாம் இறைவன் செயலல்லவா! அவர் கூட்டுவிக்கிறார்' என்று இனிமையாகப் பேசினார்.

சற்று நேரத்தில் மீண்டும் வாசலில் யாரோ ஒருவர் கதவை தட்டினார்.'அய்யா இங்கு தங்க இடம் இருக்கிறதா? கடும் மழை வரும் போல் இருக்கிறது' குரலில் இனிமை சொட்டிற்று. வந்தவர் சடாமுனியோடும் வைணவச் சின்னங்களோடும் இருப்பது தெரிந்தது. இரண்டு பேரும் ஒரே நேரத்தில்'உள்ளே வாரும். உள்ளே வாரும்' ஒரே குரலில் அழைத்தார்கள். 'என் அப்பனே நாராயணா?' வந்தவர் குரல் உருகி தேனாய் சொட்டிற்று 'நன்றி, நன்றி' என்று கை கூப்பினார். 'இங்கு ஒருவர் படுக்க இடம் உண்டு. இருவர் அமர வழியுண்டு. நீங்கள் வந்திருக்கிறீர்கள். மூன்று பேரும் நிற்கலாம். மழை நம்மை எதுவும் செய்யாது' என்று உள்ளே அழைத்தார்கள். வந்தவர்படி ஏறி. ரேழியில் அவர்களுக்கு அருகே நின்று கொண்டார். அவர்கள் மூன்று பேரும் பரஸ்பரம் நன்றி சொல்லி நாராயணன் பெயரைச் சொன்னார்கள். வைணவ கிரந்தங்களில் உள்ள ஸ்லோகங்களை எடுத்து முகமன் சொல்லிக் கொண்டார்கள்.

மழை அதிகரித்தது. அவர்கள் மௌனம் அதிகரித்தது. தங்களுக்குள் மௌன மொழியில் பேசிவர்களோடு அருகே இருக்க, அவனும் பேச ஸ்ரீமன் நாராயணன் விரும்பினான். காற்றுபோல மெல்ல உள்ளே நுழைந்தான். அவர்களுக்கு நடுவே நின்று கொண்டான். இடப்பக்கம் நின்றவருக்க வலப்பக்கம் இடித்தது. வலப்பக்கம் உள்ளவருக்கு நடுப்பக்கம் இடித்தது. யாரோ முதுகு பக்கம் நெட்டித் தள்ளினார்கள். யாரோ இடிக்கிறார்கள்? மனம் பேசியது

அப்போது ஒரு மின்னல் வீசுகிறது. மின்னல் வீசிய அந்த ஒரு கணத்தில் நான்காவதாக வந்தவரின் முகத்தை மூவரும் பார்க்கிறார்கள். நான்காவதாக அங்கே வந்திருப்பவர் பகவான் விஷ்ணுதான்!

மீண்டும் பகவானின் திருமுகத்தைப் பார்க்க வேண்டுமே! ஆனால் மின்னல் அடித்தால்தான் பார்க்க முடியும். மின்னல் எப்போது அடிக்குமோ?

ஒரு விளக்கு இருந்தால் திருமாலின் முகத்தை மீண்டும் காணலாமே என்று நினைக்கிறார் முதலில் வந்தவர். விளக்கு ஏற்ற அகல், எண்ணெய், திரி, நெருப்பு எல்லாம் வேண்டுமே! அவற்றுக்கு எங்கே போவது? எனவே தனது ஞானத்தால், தானே ஒரு விளக்கை உருவாக்குகிறார் அவர்.

அவர்தான் முதலாழ்வார்களில் முதல்வரான பொய்கை ஆழ்வார். திருமாலின் மீது ஒரு பாசுரம் பாடி ஞான விளக்கை ஏற்றுகிறார்.

வையம் தகளியா வார்கடலே நெய்யாக
வெய்ய கதிரோன் விளக்காக - செய்ய
சுடர் ஆழியான் அடிக்கே சூட்டினேன் சொல் மாலை
இடராழி நீங்குகவே ... !!!
என்று.
இவரைத் தொடர்ந்து இரண்டாவதாக வந்தவர்,

அன்பே தகளியா, ஆர்வமே நெய்யாக
இன்பு உருகு சிந்தை இடு திரியா - நன்பு உருகி
ஞானச் சுடர் விளக்கு ஏற்றினேன் நாரணற்கு
ஞானத் தமிழ் புரிந்த நான்...!!!

என்று தொடங்குகிறார்.

மூன்றாவதாக வந்தவர் முதலாழ்வார்களில் மூன்றாமவரான பேயாழ்வார்.இவர் பாடிய முதல் பாசுரம்.

திருக்கண்டேன் பொன் மேனி கண்டேன் திகழும்
அருக்கனணி நிறமும் கண்டேன் - செருக்கிளரும்
பொன்னாழி கண்டேன் புரி சங்கம் கைக்கண்டேன்
என்னாழி வண்ணன் பால் இன்று ... !!!

இப்படிப்பட்ட உயர்ந்த எண்ணம் கொண்டவர்களிடையே இருக்க விரும்பி பகவானே நேரில் வந்து அவர்களது இட நெருக்கடியைத் தானும் பகிர்ந்து கொண்டதை பார்க்கும்போது, விட்டுக்கொடுத்தல், பகிர்ந்து கொள்ளுதல் ஆகியவற்றின் தேவையையும், உயர்வையும், இன்றியமையாமையையும் நாம் உணர்ந்து கொள்ளலாம். நம்மிடம் இருப்பது எவ்வளவு குறைவாக இருந்தாலும் அதை மற்றவர்களுடன் பகிர்ந்து கொள்ள முடியும்.

இந்து மூன்று ஆழ்வார்களுக்கும் கிடைத்த அந்த தரிசனம் மனிதரால் கை கொள்ள முடிந்த விஷயம். அவன் அருள் வேண்டும். அவன் நகர்த்த வேண்டும். அவனால் அது எளிதாகும். அதே சமயம் அதற்குண்டான உடல் தகுதியும், மன தகுதியும் இருக்கவேண்டும். அவர்களிடமிருந்து பீறிட்டுக் கொண்டு வந்த அந்தப் பாடலே மனித வாழ்க்கைக்கு வழிகாட்டி.

ஆதாரம் : -எழுத்துச் சித்தர் பாலகுமாரன்