நூறு ரூபாவில் புற்று நோயை முற்றிலும் அழிக்க

► வெறும் நூறு ரூபாவில் புற்று நோயை முற்றிலும் அழிக்க, வராமல் தடுக்க ஒரு சிறந்த கை மருந்து.!

புற்று நோயால் பாதிக்கப் படுகிறார்களாம். சொந்த செலவிலேயே சூனியம் வைக்கறதுக்கு சமம். சொன்னால் யார் கேட்கப்போறார்கள்!?

புற்று நோய் வந்து விட்டது என்றாலே சகல சப்த நாடிகளும் ஒடுங்கிப்போய் தளர்ந்து விடுவார்கள்.

அருகில் இருந்து பார்த்தவர்களுக்குத் தான் தெரியும் , சிங்கம் போலே சிலுப்பிக் கொண்டு இருந்த பலரை , வேரோடு சாய்த்து விடும் தன்மை. இந்த புற்று நோய்க்கு உண்டு. இப்போது ஓரளவுக்கு மெடிக்கல் உலகம் சில மருந்துகளை கண்டுபிடித்து , குணப் படுத்த நடவடிக்கை எடுத்தாலும், பணம் இருப்பவர்கள் மட்டுமே அந்த சிகிச்சை மேற்கொள்ள முடியும். ஆனால் அந்த வேதனை, ரணம் உயிரை விட்டு விடுவதே மேல் என்றே தோன்றி விடும்.

எனக்கு தெரிந்து , மிக நெருக்கமான வட்டத்தில் – மூன்று பேரை, அவர்கள் ஒட்டு மொத்த சொத்தையும் செலவழித்துப் பார்த்தும், உயிரையே காவு வாங்கி விட்டது.

அதை விட கொடூரமாக வேறு எந்த நோயின் வீரியத்தையும் கண் முன்னே நான் பார்த்ததில்லை.

அப்படிப்பட்ட புற்று நோயை , படிப்படியாக முற்றிலும் குணப்படுத்த ஒரு எளிய வைத்தியம் இது.

இந்தச் சிகிச்சையை கண்டு பிடித்தவர் பிரேசில் நாட்டில் பிறந்தவரும் சிறந்த மருத்துவரும் பாதிரியாருமாகிய Fr ரோமனோ சகோ (Fr Romano Zago) என்பவர்.

இவர் கண்டு பிடித்த இம்மருந்தை புற்று நோயால் மிகக் கடுமையாக பாதிக்கப் பட்டவர்கள் கூட உபயோகித்து குணமடைந்துள்ளனர்.

இனி இம்மருந்தை எப்படி தயாரிப்பது என்பதை பார்ப்போம்.

இதில் பயன்படுத்தப்படும் மூலிகை எங்கும் எளிதாக கிடைக்கும் சோற்றுக் கற்றாழை ஆகும் .

● சோற்றுக் கற்றாழை 400 கிராம்

● சுத்தமான தேன் 500 கிராம்

● Whisky (or) Brandy 50 மில்லி (மருந்தாக மட்டும் பயன்படுத்துக)

■ தயாரிப்பு முறை

சோற்றுக் கற்றாழையை எடுத்து பக்கவாட்டில் உள்ள முட்களை நீக்கி கொள்ள வேண்டும். தோலை நீக்கிவிடக்கூடாது.

தோலை சுத்தமான துணியினால் துடைத்துக் கொள்ளவேண்டும் அடுத்த படியாக எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவு சிறியதாக கற்றாழையை நறுக்கிக் கொள்ளவேண்டும்

நறுக்கப்பட்ட துண்டுகளை ஒரு பாத்திரத்தில் கொட்டி தேன் மற்றும் whisky (or) brandy யுடன் சேர்த்து ஒரு கரண்டியால் நன்றாக கலக்க வேண்டும்

இப்போது மருந்து தயாராகி விட்டது

■ மருந்தை உட்கொள்ளும் விதம்

இம்மருந்தை தினமும் மூன்று வேளை உணவு அருந்துவதற்கு 30 நிமிடத்திற்கு முன்பு 15 ml வீதம் உண்ணவேண்டும்.

ஒவ்வொரு முறை பயன்படுத்தும் போதும் மருந்தை நன்றாக குலுக்கிக் கொள்ளவேண்டும.

மேலே சொன்ன அளவில் செய்தால் பத்து நாட்களுக்கு இந்த மருந்து வரும். மருந்து தீர்ந்தவுடன் 10 நாள் கழித்து மீண்டும் தயாரித்து உண்ணவேண்டும.

பத்து நாட்களுக்கு மேல் மருந்தை storage செய்ய கூடாது.

இடையிடையே மருத்துவ பரிசோதனை செய்து கொண்டு நோய் நன்கு குணமாகும் வரை மருந்தை உட்கொள்ளவேண்டும்.

சிலருக்கு மிக குறுகிய காலத்திலேயே இதன் மூலம் நிவாரணம் கிடைத்துள்ளது .

இது மிகவும் எளிதான சக்தி மிகுந்த மருந்து ஆகும். மருந்தை குளிர்சாதன பெட்டியிலோ அல்லது அதிக வெப்பம் இல்லாத இடங்களிலோ காற்றுப் புகாத பாட்டிலில் வைத்திருப்பது நல்லது .

உங்களால் முடிந்தவரை உங்கள் நட்பு வட்டாரத்தில் இதை தெரியப்படுத்துங்கள். யாரோ ஒருவருக்கு இது மிக தேவையானதாக இருக்கக் கூடும்… !

சிகரெட் பிடிக்கும் அனைவரும் உடனடியாக, புகைப் பழக்கத்தை நிறுத்தி, இந்த மருந்தை உட்கொள்ள ஆரம்பித்தல் நல்லது.

ஒரே ஒரு நிமிடம் , உங்களுக்கு புற்று நோய் வந்துடுச்சுனு டாக்டர் சொல்றதா நினைச்சுக்கோங்க.. கண் முன்னாலே உங்க மனைவி, குழந்தைகள், வயசான அப்பா , அம்மா எல்லோரும், நீங்க இல்லாம – கஷ்டப்படப் போறதை நினைச்சுப் பாருங்க… அந்த கருமத்தை , இதுக்கு மேலே தொடுவீங்க !?

நாம மனசு வைச்ச எல்லாம் முடியும்...

உங்கள் நண்பர்கள் மற்றும் குடும்பத்தினர் அனைவரும் தெரிந்து கொள்ள பகிருங்கள் நண்பர்களே....!

.

கஜேந்திர மோக்ஷம் !

கஜேந்திர மோக்ஷம் !

குறையொன்றுமில்லை

முக்கூர் லக்ஷ்மி நரஸிம்மாச்சாரியார்

ஜலத்திலே இருக்கிற பரமாத்மா பிரணவ ஸ்வரூபியானவன். ஓம்காரமாக இருக்கிறான். அப்படிப்பட்டவனுக்கே நான் உரியவன் என்று (நம:) நாம் நம்மை அர்ப்பணிக்க வேண்டும்.

'நம' வென்னலாம் கடமை' - திருவேங்கடத்திலே இருக்கிறானே அவனெதிரில் போய் 'நம' என்று சொல் என்கிறார் ஆழ்வார்!

நம: என்று நாம் சொல்லும் போது 'நான் எனக்கே உரியவன்' என்கிற நிலையை அது அகற்றுகிறது.

நாமே நமக்கு ரக்ஷகர்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோமல்லவா..? நமக்கு நம்மை ரக்ஷித்துக் கொள்ளும் சக்தியுள்ளதாக நினைத்துக் கொள்கிறோமே - இந்த அறிவைப் போக்குகிறது நம:

யானையை முதலை பிடித்து தண்ணீருக்குள் இழுக்கிறது. யானையோ கரைப்பக்கம் இழுக்கிறது. இப்படி இரண்டும் சண்டை போடுகிற காட்சியை சுக பிரும்ம மஹரிஷி விவரிக்கிறார்.

பரீக்ஷித் அதைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறான்! 

விஷ்ணு தர்மத்திலே வருகிற ஸ்லோகம் அது..

விஷ்ணு தர்மம் என்று ஒரு கிரந்தம் - விஷ்ணு புராணம் மாதிரி.

பரீக்ஷித்துக்குச் சந்தேகம் ஏற்படுகிறது.

'சுவாமி..! இப்படியே எத்தனை நாள் தான் ஒன்றை ஒன்று இழுத்தது..? என்று கேட்கிறான்.

'ஒரு நாளா? இரண்டு நாளா.... கதையைச் சொல்லி முடிக்க! ஆயிரம் வருஷ காலம்' என்கிறார் சுகபிரும்ம மஹரிஷி.

முதல் ஐநூறு வருஷமும் ஒரு விதமான சண்டை.

அடுத்த ஐநூறு வருஷம் வேறு விதமான சண்டை!

முதல் ஐநூறு வருஷமும் 'நான் எனக்கு உரியன என்கிற நிலையில் சண்டை நடந்தது. அது தான் அகங்காரம் என்று பெயர்! 'எல்லாம் எனக்குத் தெரியும்; நான் சாதிப்பேன்.' என்கிற நினைவு.

'இந்த முதலை என்ன முதலை...? இதைப் பிடித்து இழுத்து, காலால் தேய்த்து இருக்கிற இடம் தெரியாமல் பண்ணிவிடமாட்டேனா! என்கிற அகங்காரம்! அந்த சக்தி தனக்கு உண்டு என்கிற கர்வத்தில் 499 வருஷங்கள் வரை சண்டை போட்டது.!

ஐநூறாவது வருடம் வந்தது.. அப்போது யானையின் கால்கள் நாலும் மீன்கள் கொத்திக் கொத்தி அழுக ஆரம்பித்து விட்டன. நிற்க முடியாமல் அதன் எலும்பெல்லாம் வெளியிலே தெரிகிறது! ஜலத்திலேயே அது விழுந்து விடும் போலிருக்கு.

தன்னை ரக்ஷித்துக் கொள்ள தனக்கு சக்தி கிடையாது என்பதை ஐநூறாவது வருஷத்தில் தெரிந்து கொண்டது யானை!

கரையைச் சுற்றிலும் அந்த யானையின் பத்தினிமார்கள்; அம்மான்மார்கள்; மாமியார், மாமனார், மைத்துனன்மார்கள், பந்துக்கள் எல்லாம் நிற்கின்றன. இந்த ஐநூறு வருஷமாக இது படுகிற அவஸ்தையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டு நிற்கின்றன.

அப்போது இந்த யானை, அதுகளையெல்லாம் பார்த்து 'நான் இப்படி அவஸ்தைப்படறேனே... நீங்களெல்லாம் எனக்கு உபகாரம் பண்ணக் கூடாதா? என்று கேட்கிறதாம்.

அந்த தீனமான பார்வையைப் பார்த்து, உபகாரம் பண்ணனும் என்கிற எண்ணமே அவற்றுக்கு ஐநூறு வருஷம் கழித்துத்தான் வந்ததாம்! ஒவ்வொரு யானையாக துதிக்கையை நீட்டி முதலையிடம் சிக்கிய யானையை இழுக்க ஆரம்பித்ததாம்.

அப்போது என்ன ஆயிற்று...? சிக்கிக் கொண்ட யானை வெளியே வரவில்லை. இழுக்கப் போன யானைகளெல்லாம் தண்ணீரில் விழ ஆரம்பித்து விட்டன. ஒவ்வொரு யானையாக இப்படி ஜலத்திலே இறங்க இறங்க, பயந்து போய், காப்பாற்றும் முயற்சியைக் கைவிட்டு அவை கரைக்கு வந்து விட்டன.

'என்ன செய்வது! விதி வலியது. முதலை பிடித்து இழுக்க, இப்படி ஜலத்திலே நீ சாகவேண்டும் என்று தலையிலே எழுதிவிட்டான் பகவான். நாம் என்ன பண்ண முடியும்...' என்று கரையேறிய யானைகள் அழ ஆரம்பித்தன.

ஆனால் 'விதி'யை ஜெயித்து அந்த யானை வெளியே வரத்தான் செய்தது - எப்படி..? யானை ஆயிரமாண்டு காத்திருந்ததில்லையா?

மடுவில் முதலையிடம் மாட்டிக் கொண்ட யானை யோசித்தது. இப்படி நம் பந்துக்கள் எல்லாம் துக்கத்தில் அமிழ்ந்து அழுகின்றனவே. இதுகளைப் போய் நாம் ரக்ஷகர்கள் என்று எண்ணினோமே! பந்துக்களும் நம்மை ரக்ஷிக்க முடியாது; நாமும் நம்மை ரக்ஷித்துக் கொள்ள முடியாது என்று முடிவுக்கு வந்தது.

'உன்னைத் தவிர வேறு எனக்குக் கதியில்லை' என்று பகவானை நோக்கி வேண்டியது. 

வைகுண்டத்தில் மஹாலக்ஷ்மியும் நாராயணனும் உட்கார்ந்து கொண்டு விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இருவருள் தோற்றுப் போகிறவர் எழுந்து போய்விடக் கூடாது என்பதற்காக பகவானுடைய மேல் அங்கவஸ்திரத்தையும் மஹாலக்ஷ்மியினுடைய புடைவை நுனியையும் முடித்து வைத்திருக்கிறது.

அந்த சமயத்தில் யானை கூக்குரலிடுகிறது! 

திடீரென்று எழுந்தான் பரமாத்மா. போட்ட முடிச்சை அவிழ்க்காததால் மஹாலக்ஷ்மியும் கூடவே ஓடி வந்தாள். எதிரே கருடன் வர, அவர் மேலே ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டார் பகவான். அந்த வேகத்தில் மஹாலக்ஷ்மி தொங்கலாடுகிறாளாம்.

சங்கு சக்ராதிகள் தாமாகவே வந்து கைகளில் ஒட்டிக் கொண்டனவாம்.

கஜத்தை ரக்ஷிப்பதற்கு அவ்வளவு உற்சாகம்! 

அதனால் தான் ஸ்ரீரங்கராஜ ஸ்தவத்தில் பராசரபட்டர் இப்படிப் பாடுகிறார்.

'ஹே ரங்கநாதா! நீ அந்த யானையை ரக்ஷித்ததற்காக உன்னை, நமஸ்கரிக்கவில்லை. இந்த அஞ்சலி எதற்கு என்றால் நீ ஓடிவந்த வேகத்துக்காக!

ஆகையினாலே தனக்குத் தான் உரியவன் இல்லை என்பதை உணர்ந்து,

குறையொன்றுமில்லை

முக்கூர் லக்ஷ்மி நரஸிம்மாச்சாரியார்

ஜலத்திலே இருக்கிற பரமாத்மா பிரணவ ஸ்வரூபியானவன். ஓம்காரமாக இருக்கிறான். அப்படிப்பட்டவனுக்கே நான் உரியவன் என்று (நம:) நாம் நம்மை அர்ப்பணிக்க வேண்டும்.

'நம' வென்னலாம் கடமை' - திருவேங்கடத்திலே இருக்கிறானே அவனெதிரில் போய் 'நம' என்று சொல் என்கிறார் ஆழ்வார்!

நம: என்று நாம் சொல்லும் போது 'நான் எனக்கே உரியவன்' என்கிற நிலையை அது அகற்றுகிறது.

நாமே நமக்கு ரக்ஷகர்கள் என்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறோமல்லவா..? நமக்கு நம்மை ரக்ஷித்துக் கொள்ளும் சக்தியுள்ளதாக நினைத்துக் கொள்கிறோமே - இந்த அறிவைப் போக்குகிறது நம:

யானையை முதலை பிடித்து தண்ணீருக்குள் இழுக்கிறது. யானையோ கரைப்பக்கம் இழுக்கிறது. இப்படி இரண்டும் சண்டை போடுகிற காட்சியை சுக பிரும்ம மஹரிஷி விவரிக்கிறார்.

பரீக்ஷித் அதைக் கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறான்! 

விஷ்ணு தர்மத்திலே வருகிற ஸ்லோகம் அது..

விஷ்ணு தர்மம் என்று ஒரு கிரந்தம் - விஷ்ணு புராணம் மாதிரி.

பரீக்ஷித்துக்குச் சந்தேகம் ஏற்படுகிறது.

'சுவாமி..! இப்படியே எத்தனை நாள் தான் ஒன்றை ஒன்று இழுத்தது..? என்று கேட்கிறான்.

'ஒரு நாளா? இரண்டு நாளா.... கதையைச் சொல்லி முடிக்க! ஆயிரம் வருஷ காலம்' என்கிறார் சுகபிரும்ம மஹரிஷி.

முதல் ஐநூறு வருஷமும் ஒரு விதமான சண்டை.

அடுத்த ஐநூறு வருஷம் வேறு விதமான சண்டை!

முதல் ஐநூறு வருஷமும் 'நான் எனக்கு உரியன என்கிற நிலையில் சண்டை நடந்தது. அது தான் அகங்காரம் என்று பெயர்! 'எல்லாம் எனக்குத் தெரியும்; நான் சாதிப்பேன்.' என்கிற நினைவு.

'இந்த முதலை என்ன முதலை...? இதைப் பிடித்து இழுத்து, காலால் தேய்த்து இருக்கிற இடம் தெரியாமல் பண்ணிவிடமாட்டேனா! என்கிற அகங்காரம்! அந்த சக்தி தனக்கு உண்டு என்கிற கர்வத்தில் 499 வருஷங்கள் வரை சண்டை போட்டது.!

ஐநூறாவது வருடம் வந்தது.. அப்போது யானையின் கால்கள் நாலும் மீன்கள் கொத்திக் கொத்தி அழுக ஆரம்பித்து விட்டன. நிற்க முடியாமல் அதன் எலும்பெல்லாம் வெளியிலே தெரிகிறது! ஜலத்திலேயே அது விழுந்து விடும் போலிருக்கு.

தன்னை ரக்ஷித்துக் கொள்ள தனக்கு சக்தி கிடையாது என்பதை ஐநூறாவது வருஷத்தில் தெரிந்து கொண்டது யானை!

கரையைச் சுற்றிலும் அந்த யானையின் பத்தினிமார்கள்; அம்மான்மார்கள்; மாமியார், மாமனார், மைத்துனன்மார்கள், பந்துக்கள் எல்லாம் நிற்கின்றன. இந்த ஐநூறு வருஷமாக இது படுகிற அவஸ்தையெல்லாம் பார்த்துக் கொண்டு நிற்கின்றன.

அப்போது இந்த யானை, அதுகளையெல்லாம் பார்த்து 'நான் இப்படி அவஸ்தைப்படறேனே... நீங்களெல்லாம் எனக்கு உபகாரம் பண்ணக் கூடாதா? என்று கேட்கிறதாம்.

அந்த தீனமான பார்வையைப் பார்த்து, உபகாரம் பண்ணனும் என்கிற எண்ணமே அவற்றுக்கு ஐநூறு வருஷம் கழித்துத்தான் வந்ததாம்! ஒவ்வொரு யானையாக துதிக்கையை நீட்டி முதலையிடம் சிக்கிய யானையை இழுக்க ஆரம்பித்ததாம்.

அப்போது என்ன ஆயிற்று...? சிக்கிக் கொண்ட யானை வெளியே வரவில்லை. இழுக்கப் போன யானைகளெல்லாம் தண்ணீரில் விழ ஆரம்பித்து விட்டன. ஒவ்வொரு யானையாக இப்படி ஜலத்திலே இறங்க இறங்க, பயந்து போய், காப்பாற்றும் முயற்சியைக் கைவிட்டு அவை கரைக்கு வந்து விட்டன.

'என்ன செய்வது! விதி வலியது. முதலை பிடித்து இழுக்க, இப்படி ஜலத்திலே நீ சாகவேண்டும் என்று தலையிலே எழுதிவிட்டான் பகவான். நாம் என்ன பண்ண முடியும்...' என்று கரையேறிய யானைகள் அழ ஆரம்பித்தன.

ஆனால் 'விதி'யை ஜெயித்து அந்த யானை வெளியே வரத்தான் செய்தது - எப்படி..? யானை ஆயிரமாண்டு காத்திருந்ததில்லையா?

மடுவில் முதலையிடம் மாட்டிக் கொண்ட யானை யோசித்தது. இப்படி நம் பந்துக்கள் எல்லாம் துக்கத்தில் அமிழ்ந்து அழுகின்றனவே. இதுகளைப் போய் நாம் ரக்ஷகர்கள் என்று எண்ணினோமே! பந்துக்களும் நம்மை ரக்ஷிக்க முடியாது; நாமும் நம்மை ரக்ஷித்துக் கொள்ள முடியாது என்று முடிவுக்கு வந்தது.

'உன்னைத் தவிர வேறு எனக்குக் கதியில்லை' என்று பகவானை நோக்கி வேண்டியது. 

வைகுண்டத்தில் மஹாலக்ஷ்மியும் நாராயணனும் உட்கார்ந்து கொண்டு விளையாடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். இருவருள் தோற்றுப் போகிறவர் எழுந்து போய்விடக் கூடாது என்பதற்காக பகவானுடைய மேல் அங்கவஸ்திரத்தையும் மஹாலக்ஷ்மியினுடைய புடைவை நுனியையும் முடித்து வைத்திருக்கிறது.

அந்த சமயத்தில் யானை கூக்குரலிடுகிறது! 

திடீரென்று எழுந்தான் பரமாத்மா. போட்ட முடிச்சை அவிழ்க்காததால் மஹாலக்ஷ்மியும் கூடவே ஓடி வந்தாள். எதிரே கருடன் வர, அவர் மேலே ஏறி உட்கார்ந்து கொண்டார் பகவான். அந்த வேகத்தில் மஹாலக்ஷ்மி தொங்கலாடுகிறாளாம்.

சங்கு சக்ராதிகள் தாமாகவே வந்து கைகளில் ஒட்டிக் கொண்டனவாம்.

கஜத்தை ரக்ஷிப்பதற்கு அவ்வளவு உற்சாகம்! 

அதனால் தான் ஸ்ரீரங்கராஜ ஸ்தவத்தில் பராசரபட்டர் இப்படிப் பாடுகிறார்.

'ஹே ரங்கநாதா! நீ அந்த யானையை ரக்ஷித்ததற்காக உன்னை, நமஸ்கரிக்கவில்லை. இந்த அஞ்சலி எதற்கு என்றால் நீ ஓடிவந்த வேகத்துக்காக!

ஆகையினாலே தனக்குத் தான் உரியவன் இல்லை என்பதை உணர்ந்து,

வ உ சியின் சுதேசி கப்பல்

வ உ சியின் சுதேசி கப்பல் என்னாச்சு... யாரும் சொன்னார்களா? நான் சொல்கிறேன்.

வ.உ.சி. அவர்கள் வாங்கிய எஸ்.எஸ்.காலியா, எஸ்.எஸ். லாவோ கப்பல்களில் 42 முதல் வகுப்புகள், 24 இரண்டாம் வகுப்புகள், 1300 சாதாரண வகுப்புகள் என மொத்தம் 1366 இருக்கைகளும், 4000 டன் சரக்கு மூட்டைகள் ஏற்றும் வசதிகளுடன் இருந்தது. 

தூத்துக்குடியில் இருந்து கொழும்புவிற்கு 4 அணா கட்டணம் மட்டுமே சுதேசி கப்பலில் வசூலிக்கப் பட்டது. 

ஆனால் ஆங்கிலக் கம்பெனியோ 4 ரூபாய் வசூலித்தது. மேலும் சரக்கு மூட்டைகளுக்கும், லக்கேஜூக்கும் தனிக்கட்டணமும் வசூலித்தது.

கட்டணம் மிகக் குறைவாக இருந்ததாலும், சுதேசிக் கப்பல் என்றும் மக்கள் கருதியால் சுதேசிக் கப்பலுக்கு மகத்தான ஆதரவளித்தனர்.

நட்டத்தில் மூழ்கிய ஆங்கிலக் கப்பல் தனது கட்டணத்தை 1 ரூபாயாகவும், பின்னர் 4 அணாவாகவும், குறைத்த பிறகும் கூட்டம் வராததால் #கட்டணமின்றி ஏற்றிச் செல்வதாக அறிவித்தது. அப்பொழுதும் மக்கள் ஆதரவு இல்லாததால் வ வு சியை வளைக்கத் திட்டமிட்டது ஆங்கில கம்பெனி.

கடைசியில் வ உ சிக்கு ஒரு லட்சம் #லஞ்சம் தருவதாக பேரம் பேசிப் பார்த்தது. இதற்கும் மடியாததால் பழி தீர்க்க முடிவு செய்தது.

இந்த நேரத்தில் வங்க மாநிலத்தின் முடிசூடா மன்னனாக திகழ்ந்த #பிபின்_சந்திரபாலரின் விடுதலையை கொண்டாட

இந்தியா முழுவதும் மட்டுமின்றி தமிழகத்திலும் வெள்ளை அரசு தடை விதித்து இருந்தது. 

ஆனாலும் விடுதலை நாளான 09.03.1908ம் தேதியில் தூத்துக்குடியில் சுமார் 20000 மக்கள் கூடிய பொதுக்கூட்டத்தில் #சுப்பிரமணிய_சிவாவுடன், வ.உ.சி பேசினார்.

இதற்காக காத்திருந்த வெள்ளை அரசு, உடனடியாக தடையை மீறிய குற்றத்திற்காக மாவட்ட ஆட்சியர் #விஞ்ச் என்பவரை நேரில் சந்திக்க பணித்தது. இதன்படி 12.03.1908 அன்று நேரில் சந்தித்தார்.

அப்போது, 

1. அனுமதியின்றி கூட்டத்தில் பேசியது,

2. மக்களை வந்தேமாதரம் கோசமிட தூண்டியது,

3. ஆங்கிலேயருக்கு எதிராக கப்பல் ஓட்டுவது குற்றம் என கண்டித்து #நன்னடத்தை சான்றிதழ் கொடுத்து வெளியில் செல்ல ஆணையிட்டது. 

இதனை கடுமையாக கண்டித்த வ உ சிக்கும், சுப்பிரமணிய சிவாவுக்கும், பத்மநாப அய்யருக்கும் 109, 124ஏ பிரிவுகளில் வழக்குப் போட்டு 26.03.1908ல் #பாளையங்கோட்டை #சிறையில் உடனடியாக அடைத்தது.

ஏனெனில் சுதேசி கப்பல் ஓராண்டு புள்ளி விவரப்படி லாவோ கப்பல் 115 பயணங்களில் 29773 பேர் பயணித்தாகவும், காலியா கப்பல் 22 பயணங்களில் 2150 பேர் பயணித்தாகவும் கூறிய கணிப்புதான். 

பெரும் இலாபத்துடன் இயங்கிய சுதேசி கப்பலை முடக்க 24.07.1908 அன்று நடுக்கடலில் வேறொரு கப்பலில் மோதிய வழக்கை கையில் எடுத்தது. இதனால் சுதேசி கப்பல் நிர்வாகிகள் அச்சமடைந்தனர். 

திடீரென்று விசாரணை முடிவில் கப்பல் தலைமை அதிகாரி #அலெக்ஸ்_ஃபிளிட் விடுதலை செய்யப்பட்டார். 

இதற்குள் ஓர் #இரகசியம்_ஒளிந்து இருந்தது.

வ உ சி சிறையில் இருந்த போது சுதேசி நிர்வாகிகள் பயந்து போட்டியை சமாளிக்க முடியவில்லை என்றதோடு நிற்காமல் சிலர் #ராஜினாமா செய்து ஓடினர். 

அதோடு மட்டுமில்லாமல் இரண்டு கப்பலையும் #விற்றுவிட்டனர். இதில் கேவலம் என்னவென்றால் எஸ்.எஸ்.காலியா #கப்பலைவெள்ளையருக்கேவிற்றுவிட்டது தான்.

இதனை அறிந்த வ உ சி...

"" மானம் பெரிதென கருதாமல், கூட இருந்த பாவிகளே அற்ப காசுக்காக வெள்ளையனிடமே விற்று விட்டீர்களே, அதைவிட அந்தக் கப்பலை சுக்கல் சுக்கலாக நொறுக்கி வங்கக் கடலில் வீசியிருக்கலாம் "" என குமுறினார்.

பெற்ற மகன் செத்துக் கிடந்த போதும், கட்டிய மனைவி கவலைக்கிடமாக இருந்த போதும் நாட்டின் விடுதலைக்காக வாங்கிய கப்பலை #வெள்ளையனிடமே_விற்றதை எண்ணி நொந்து உள்ளம் நொறுங்கிப் போனார் 

வ உ சி.

நாட்டிற்காக குடும்பத்தையும், சொத்துக்களையும் இழந்த தியாகிகளை கொண்டாடாமல், வேசதாரிகளையும், பதவிப் பித்தர்களையும் தேசத் தலைவர்களாக கொண்டாடுவது கேவலத்திலும் கேவலம்.

ஓங்கட்டும் உமது புகழ்.

தகவல்: சீதாராமன்

திருவலஞ்சுழி வெள்ளை வினாயகர்

கும்பகோணம் திருவலஞ்சுழி வெள்ளை வினாயகர் கோவிலில் அம்பாள் சந்நிதி வடக்கு பகுதியில் உள்ளது...

இராஜராஜன், இராஜேந்திரன் போன்ற சோழப் பேரரசர்கள் கொண்டாடிய தெய்வம் இவள். "ஏகவீரி" என்று அழைக்கப்பட்டதாக அன்றைய கல்வெட்டுகள் தெரிவிக்கிறது. இன்றைக்கு அஷ்டபுஜ காளி என்ற பெயர் மாற்றம் பெற்று கோயிலின் ஒரு மூலையில் தங்கிவிட்டாள். பாவம் இவளின் அருமை பெருமைகள் கோயிலுக்கு வரும் யாருக்கும் தெரிவதில்லை.

எப்போது திருவலஞ்சுழி கோயிலுக்கு சென்றாலும் பூட்டியே இருக்கும் அந்த இரும்புக் கதவின் வழியே இவள் முகத்தை ஏக்கமுடன் பார்த்தவாறு ஒரு ஐந்து நிமிடங்கள் நின்றுகொண்டிருப்பேன். எனக்கு மட்டும் தான் இந்த பித்தா என்ற சந்தேகத்தில் நண்பர்களை அழைத்துச் சென்று காட்டிய போது அவர்களும் வாயடைத்து வியந்ததை காண முடிந்தது. இராஜராஜனின் மாமியார் குந்தணன் அமுதவல்லியார் இந்த காளிக்கு நிவந்தங்கள் வழங்கியுள்ளார். இந்த பெண்மணி தெலுங்கு தேசத்தை சேர்ந்தவர். "அவபல அஞ்சனை" என்ற பூஜை குறித்த செய்தி வருவதால் இது தெலுங்குச் சொல்லாக இருக்கலாம் என்பது டாக்டர். கலைக்கோவன் அவர்களின் கருத்து. கும்பகோணம் செல்பவர்கள் திருவலஞ்சுழி சென்று இந்த அம்மையை காணுங்கள். இவள் புன்னகைக்கு உலகப்புகழ் பெற்ற மேனாலிசா ஓவியம் தோற்கும். சாகும் போது இவளை கையோடு தூக்கிச் சென்றுவிட வேண்டும்.

ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர்

1. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவப் பெருமானின் பார்வை, அடியார்கள் அனைவரையும் குளிரச் செய்யும் ஆற்றல் கொண்டதாக புராணங்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

2. ஹயக்ரீவ ஸ்தோத்திரம் 33 துதிகள் கொண்டது. இந்த 33 துதிகளையும் பொருள் உணர்ந்து பாராயணம் செய்தால், அவர்கள் கலைகளில் தேர்ச்சி பெற முடியும்.

3. ஹயக்ரீவர் எழுப்பும் "ஹலஹல'' என்ற கனைப்பு சத்தம் எல்லை இல்லாத வேதாந்த உண்மைகளை உணர்த்துவதாக சொல்கிறார்கள்.

4. ஹயக்ரீவர் மூல மந்திரத்தை நாம் வாய்விட்டு சத்தமாக சொன்னால், அதை ஹயக்ரீவர் நம் அருகில் நேரில் இருப்பது போன்ற உணர்வை ஏற்படுத்துவார்.

5. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவரை தினமும் வழிபடுபவர்கள் எந்த கலைகளிலும் தெளிவான முடிவை எடுக்கும் ஆற்றலை கைவரப் பெறுவார்கள்.

6. பக்தர்கள் நல்வழிப் பெறுவதையே கடமையாகக் கொண்டுள்ள ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர் ஞான வடிவமாகவும், கருணைக் கடலாகவும் உள்ளார்.

7. உலகம் புகழும்படியான நூல்களை இயற்றிய வியாச முனிவருக்கு, ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர் வழங்கிய அருளே காரணமாக கூறப்படுகிறது.

8. தேவர்களுக்கு எல்லாம் குருவாக இருப்பவர் பிரகஸ்பதி. அந்த பிரகஸ்பதி தனக்கு ஏற்படும் சந்தேகங்களை ஹயக்ரீவரிடம் கேட்டு தெளிவு பெற்றார்.

9. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர் ஓம் எனும் பிரணவ சொரூபமாகவும், அதன் அட்சரங்களாகவும் இருப்பதாக கருதப்படுகிறது.

10. பிரபஞ்சத்தின் முதலும் முடிவுமாக ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர் இருப்பதாக வேதங்கள் போற்றிப் புகழ்கின்றன.

11. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவரை பற்றி லேசாக சிந்தித்தாலே போதும், அது நம் மனதின் தாபத்தை போக்கி குளிர்ச்சியை ஏற்படுத்தி விடும் என்கிறார்கள்.

12. புண்ணியம் செய்தவர் களால் மட்டுமே ஸ்ரீ ஹயக்ரீவப் பெருமானை தினமும் பூஜிக்க முடியும்.

13. ஹயக்ரீவப் பெருமானே கதி என்று கிடக்கும் பக்தர்களுக்கு நிச்சயம் மோட்சம் கிடைக்கும் என்கிறார்கள்.

14. ஹயக்ரீவரின் பாத கமலங்களை கெட்டியாகப் பிடித்துக் கொண்டால், அது பிரம்மன் நமக்கு எழுதிய தலை யெழுத்தையே மாற்றி அமைத்து விடும்.

15. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவரை தினமும் மலர் போட்டு வணங்கினால் நம்மிடம் உள்ள அஞ்ஞான இருள் விலகும் என்பது நம்பிக்கை.

16. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர் தன் கையில் காட்டும் ஞானமுத் திரையின் மகிமை அளவிடற்கரியது.

17. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவரை மனம் உருக வழிபாடு செய்தால் அது பல புண்ணிய தலங்களுக்கு சென்று தரிசனம் செய்த பலனைத் தரும்.

18. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவ வழிபாடு மெய்ப் பொருளை உணரச் செய்து நம் மனதில் உள்ள மாசுவை விரட்டி விடும் ஆற்றல் கொண்டது.

19. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவ ஸ்தோத் திரத்தைப் பக்தியுடன் பாராயணம் செய்தால் கவி பாடும் வல்லமை உண்டாகும்.

20. ஹயக்ரீவர் கவசம் அதிக ஆற்றல் கொண்டது. இந்த கவசத்தை நம் உடம்பு பகுதிகளை தொட்டுக் கொண்டு படித்தால், அவர்களுக்கு எந்த துன்பமும் வராது.

21. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர் கவசத்தை தினமும் 3 தடவை படிப்பவர்கள், பிரகஸ்பதிக்கு நிகரான அறிவைப் பெறுவார்கள் என்பது ஐதீகம்.

22. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர் துதிகளில் ஸ்ரீமத்வாதிராஜ சுவாமிகள் இயற்றிய துதியே புகழ் பெற்றது.

23. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவர் வழிபாடு கல்வி, ஞானம் மட்டுமின்றி செல்வமும் தரக்கூடியது.

24. ஸ்ரீ ஹயக்ரீவரை தினமும் வழிபட்டால் பெரும் சபைகளில் சாதூர்யமாக பேசக்கூடிய தன்மை கிடைக்கும்.

25. ஹயக்ரீவர் பக்தர்களை எதிரிகளால் வெல்ல இயலாது.

26. ஆன்மீக பேச்சாளர்கள், ஜோதிடர்கள், கவிஞர்கள், வக்கீல்கள் போன்றவர்களுக்கு ஸ்ரீ ஹயக்ரீவரின் அருள் அவசியம் தேவை.

27. பரிமுககடவுள் என்ற சிறப்பை பெற்றவர் ஹயக்ரீவர்.

28. பிரம்மனை படைத்து அவருக்கு வேதங்களை உபதேசித்தவரே ஹயக்ரீவர்தான் என்று வரலாற்றில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

29. உபநிஷத்தில் ஹயக்ரீவர் பற்றியே அதிகம் சொல்லப்பட்டுள்ளது.

30. சரஸ்வதிக்கே குரு என்ற சிறப்பு ஹயக்ரீவருக்கு உண்டு.

31. வைணவ ஆச்சார்யார்களில் ஒருவரும், சுமார் 750 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வாழ்ந்தவருமான வேதாந்த தேசிகர், ஹயக்ரீவர் அருளால் சகல கலைகளிலும் சிறந்து விளங்கினார்.

32. ஹயக்ரீவர், எப்போதும் பளீர் வெள்ளை நிறத்தில் இருப்பார்.

33. மகாபாரதம், தேவிபாகவதம், ஹயக்ரீவ கல்பம் போன்ற இதிகாச புராண நூல்கள் ஹயக்ரீவரின் பெருமைகளை பேசுகின்றன.

34. அனுமன் சஞ்சீவி மலையை தூக்கிக் கொண்டு வந்தபோது ஹயக்ரீவரை வணங்கினார் என்று வால்மீகி ராமாயணத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.

35. காஞ்சீபுரத்தில் தவம் இருந்த அகத்தியரை பாராட்ட அவர் முன் ஹயக்ரீவர் தோன்றினார் என்று பிரமாண்ட புராணத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. அகத்தியரும் ஹயக்ரிவரும் காமாட்சி அம்மன் கோவில் ராஜகோபுரத்தில் தரிசனம் தருகின்றனர்..

36. சுவாமி தேசிகருக்கு, ஹயக்ரீவர் எந்த கோலத்தில் காட்சி கொடுத்தாரோ, அதே கோலத்தில், 108 திவ்ய தேசங்களில் ஒன்றான திருவஹீந்திரபுரத்தில் காட்சி அளிக்கிறார்.

37. புத்த மதத்தில் 108 வகையான ஹயக்ரீவர்கள் இருப்பதாகவும் அவர்கள் தோல் நோய்களை தீர்ப்பவராகவும் நம்புகிறார்கள்.

38. குதிரை போல கனைத்து இவர் அசுரர்களை விரட்டியதால் திபெத் நாட்டு குதிரை வியாபாரிகள் ஹயக்ரீவரை தங்கள் காவல் தெய்வமாக வழிபட்டதாக புத்தமதத்தில் கூறப்பட்டுள்ளது.

39. அனுமன் தூக்கிக் கொண்டு போன சஞ்சீவி மலையில் இருந்து விழுந்த ஒரு சிறுபகுதி மலைதான் தற்போது ஹயக்ரீவர் வசிக்கும் திருவந்திபுரம் என்று கூறப்படுகிறது.

40. ஹயக்ரீவர்தான் லலிதா ஸஹஸ்ர நாமத்தை உபதேசம் செய்தவராவார்.

41. ஸ்வாமி தேசிகன், வாதிராஜ ஸ்வாமிகள் ஆகியோர் ஸ்ரீஹயக்ரீவரை ஆராதித்து நீடித்த புகழ் பெற்றனர்.

42. சங்கு, சக்கரம், புத்தகம், மணிமாலை, சின்முத்திரை, தரித்தவராக லட்சுமி தேவியோடு கூடியவராகத் திகழ்கிறார் ஸ்ரீலட்சுமி ஹயக்ரீவர்.

43. ஹயக்ரீவர் ஆனந்த மயமான வாழ்வு தருபவர் ஆவார்.

44. ஹயக்ரீவரின் மந்திரத்தை சுவாமி தேசிகருக்கு ஸ்ரீகருடாழ்வாரே தோன்றி உபதேசித்தார் என்பது சரித்திரம்.

45. ஹயக்ரீவருக்கு பரிமுகன் என்றொரு பெயர் உண்டு. பரிமுகன் என்றால் பரிந்த முகம், பரியும் முகம், பரியப் போகும் முகம் என்று மூன்று காலத்தையும் காட்டுகிறது.

46. ஹயக்ரீவரை ஆராதித்தவர்கள் அனைவரும் நிறைந்த ஞானமும், நீடித்த செல்வமும், பெரும்புகழும் பெற்று இன்புறுவார்கள் என்பது ஐதீகம்.

47. ஹயக்ரீவர், அன்னையை பூஜித்து அம்பாள் வழிபாடுகள் செய்ததாக புராணங்களில் கூறப்பட்டுள்ளது.

48. திருவந்திபுரம் மலை மேல் அமைந்துள்ள லட்சுமி ஹயக்ரீவரை வழிபட்டால் செல்வம் சேரும்.

49. ஆடி பவுர்ணமியில்தான் ஹயக்ரீவர் அவதாரம் நிகழ்ந்தது என்பார்கள்.

50. ஸ்ரீலலிதா சகஸ்ரநாமம், ரகசியங்களில் மிகவும் ரகசியமானது என்று ஹயக்ரீவர் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

எடப்பாடி மக்களின் பக்தி பிரவேசம்

'இன்னைக்கு ராத்திரி முழுவதும் பழநிமலை எங்களுக்குச் சொந்தம்' - எடப்பாடி மக்களின் பக்தி பிரவேசம் ! 

பழநி மலை முருகன் கோயிலில் யாருக்கும் இரவு நேரத்தில் தங்குவதற்கு அனுமதி கிடையாது. யார் மலையேறினாலும் முருகப் பெருமானைத் தரிசித்ததும் கீழிறங்கிவிட வேண்டும். அதுதான் நியதி. ஆனால், இடப்பாடி எனப்படும் எடப்பாடி கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் மட்டும் தைப்பூசத்துக்குப் பிறகு, ஒரு நாள் பழநி மலைக் கோயிலில் இரவு தங்கி வழிபடுகிறார்கள். யாருக்குமே இல்லாத உரிமை இவர்களுக்கு எப்படி வந்தது? 

‘வள்ளி மகள் எங்களது குலத்தில் பிறந்தவள். வள்ளியைத் திருமணம் செய்துகொண்டதால் முருகன் எங்கள் மருமகன். எங்கள்  மருமகனுக்கு வருடாவருடம் தைப்பூசம் முடிந்ததும் சீர் கொண்டு வருகிறோம்’ என்று உரிமையுடன் கூறுகிறார்கள் எடப்பாடி மக்கள். 

எடப்பாடி கிராம மக்கள் அனைவரும் ஒட்டு மொத்தமாகத் திரண்டு தைப்பூசத்துக்குப் பிறகு, ஒரு நாள் ஆடிப்பாடிக் கொண்டாடியபடி பழநிக்கு வருவார்கள். அவர்கள் கோயிலுக்குள் நுழைந்த பிறகு அந்த நாள் முழுவதும் கோயில் அவர்களது கட்டுப்பாட்டில்தான் இருக்கும். அன்று இரவு முழுவதும் அவர்கள் மலையிலேயே தங்கிக் கொண்டாடுகிறார்கள். 

இதுகுறித்து விசாரித்தோம். அப்போது பல சுவாரஸ்யமான தகவல்களைக் கிராமத்தினர் பகிர்ந்துகொண்டனர்.

`பழநி மலை முருகன் கோயிலில் தைப்பூசத் திருவிழாவுக்கான கொடி ஏற்றப்பட்டதும் எடப்பாடி கிராம மக்கள் பாதயாத்திரைக்கான கங்கணம் கட்டி, விரதத்தைத் தொடங்கிவிடுவார்கள். சிறுவர்கள் முதல் முதியவர்கள் வரை பாலின வித்தியாசம் இல்லாமல் ஒட்டுமொத்த கிராமமே விரதமிருப்பர். பழநி ஆண்டவரைத் தரிசித்து, வீடு வந்து சேர்ந்ததும் படையல் போட்டப் பிறகுதான் அவர்களின் விரதம் நிறைவு பெறும். இடைப்பட்ட நாள்களில் முருகனுக்குப் படையல் போடுவதற்கு முன்பு பச்சைத் தண்ணீரைக்கூடக் குடிக்க மாட்டார்கள். அந்தளவுக்குப் பக்தியுடன் விரதம் இருந்து தன் மருமகனை வழிபடுவார்கள் எடப்பாடி மக்கள்.

எடப்பாடி, பழநி மலை முருகன்

பழநிக்கான பாதயாத்திரைக்கு முன்பு எடப்பாடியே விழாக்கோலம் பூணும். பழநி மலை முருகன் கோயிலைப் போன்றே மாதிரிக் கோயிலைப் பெரும் பொருள்செலவில் அமைத்து பெருவிழா எடுப்பார்கள். எடப்பாடியில் பூஜை நடைபெறும்போது பழநி மலையிலிருக்கும் முருகன் எடப்பாடிக்கு வந்துவிடுகிறானாம். எடப்பாடி மக்களின் பாதயாத்திரையின்போது அவர்களுடன் முருகனும் சேர்ந்து பயணிப்பதாகவும் நம்பிக்கை.

ஆயிரக்கணக்கான எடப்பாடி மக்கள் சர்க்கரைக் காவடி, கரும்புக் காவடி, இளநீர்க் காவடி, தீர்த்தக் காவடி என்று விதவிதமான காவடியெடுத்து பெருங்கொண்டாட்டத்துடன் பழநி மலை முருகனை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிப்பார்கள். இவர்கள் தமது காவடியை அலங்கரிக்க ‘பனாங்கு’ என்ற கைவேலைப்பாடுகள் நிறைந்த பட்டுத் துணியைப் பயன்படுத்துகிறார்கள். இவர்களில் சிலர் மச்சக்காவடி எடுத்து ஆடி வருவார்கள். முருகனின் உத்தரவு யாருக்குக் கிடைக்கிறதோ அவர்களால் மட்டுமே மச்சக்காவடியை எடுக்க முடியுமாம்.

எடப்பாடி மக்கள் கிராமம்

காவடி எடுத்தவர்கள் போக மற்றவர்கள் முருகன்மீது ‘கோலாட்டப் பாடல்’களைப் பாடியபடி வருவார்கள். இவர்களின் ஆட்டத்தில் நாலாம் நாடி, எட்டாம் நாடி, சென்னி மலை கொட்டு என்று பலவிதமான கொட்டுகள் இடம்பெறும். எடப்பாடி பக்தர்களின் தனிச்சிறப்பு, ‘குடையாட்டம்.’ இது பழங்காலந்தொட்டே முருகனுக்கு உரிய ஆட்டம். ஆட்டம் பாட்டத்துடன் பழநிமலை நோக்கி வரும் எடப்பாடி மக்கள் வரும் வழிகளில் பூஜை மற்றும் அன்னதானங்களைச் செய்து வருகிறார்கள். பழநியை அடைந்ததும் ‘படி பூஜை’ செய்வர். அதைத் தொடர்ந்து மலை ஏறியதும் கோயிலில் வெளிப் பிராகாரத்தில் ‘ஓம்’ என்று மலர் அலங்காரம் செய்து வழிபடுவார்கள். இவர்களது கூட்டு வழிபாடான ‘விபூதி படைத்தல்’ நிகழ்வு சிறப்பு மிக்கது. 

ஒவ்வொருவரும் சுமார் இரண்டு கிலோ அளவிலான விபூதியைக் குவித்து, அதில் கால் கிலோ அளவுக்குக் கற்பூரத்தை வைத்துக் கொளுத்தி, பிறகு தேங்காய் உடைத்து முருகனை வழிபடுவார்கள். தேங்காய் உடைக்கும்போது எடப்பாடி மக்கள் ‘அரோகரா’ என்று பக்திப் பரவசத்துடன் எழுப்பும் சத்தம் மலையடிவாரம் வரைக் கேட்கும். அந்த விபூதியை வீடுகளுக்குக் கொண்டு சென்று பூசிக்கொள்வார்கள். 

கோயிலில் இரவு தங்கும்போது அவர்கள் முருகனுக்குப் படைக்கும் பஞ்சாமிர்தத்தைத் தாங்களே தயாரித்துக்கொள்கின்றனர். இதற்காக மலையேறும்போதே மூட்டை மூட்டையாகச் சர்க்கரை, மலைவாழைப்பழம் ஆகியவற்றைக் கொண்டு செல்வார்கள். அதை முருகனுக்குப் படைத்துவிட்டு, பக்தர்களுக்கு அதைப் பிரசாதமாக வழங்கிவிடுவார்கள். 

பழநி, எடப்பாடி கிராம மக்கள்  ;

முருகனுக்கும் எடப்பாடி மக்களுக்குமான பிணைப்புக் கதைகள் பல உண்டு. 

“நாங்க பலநூறு வருசமாவே பழநி மலை முருகன வழிபட்டு வர்றோம். முருகன், பெத்தவங்க மேல கோபப்பட்டு பழநி மலைக்கு வரும் வழில அவருக்குப் பசி எடுத்துது. அப்போ வழில ஒரு தோட்டத்துல நெறைய பொண்ணுங்க தினை அறுவடை செஞ்சிகிட்டு இருந்தாங்க. அவுங்ககிட்ட முருகன் சாப்பாடு கேட்டிருக்காரு. ‘பண்ணைக்காரர் திட்டுவார்’னு சொல்லி யாரும் அவருக்கு உணவு கொடுக்கல. ஆனா, அங்க வேலை செஞ்ச ஒரு பொண்ணு மட்டும் முருகனுக்குத் தினை கொடுத்தா. அத வாங்கிச் சாப்பிட்டாரு முருகன். இதைக் கேள்விப்பட்ட பண்ணைக்காரரு அந்தப் பொண்ண வேலையவிட்டு அனுப்பிட்டாரு. கூலியையும் கொடுக்கல. அந்தப் பொண்ணு அழத் தொடங்கிட்டா. இதைப் பார்த்த முருகன், அந்தப் பொண்ணையும் தன்கூட பழநிக்கு அழைச்சுக்கிட்டு வந்து மணம் முடிச்சிட்டாரு. அந்தப் பெண்தான் எங்க ஊரு வள்ளி. வள்ளி எங்க வீட்டு மக. முருகன் எங்க ஊரு மருமகன். முருகனுக்கு சீர் கொண்டு வர்றது எங்களோட உரிமை" என்று நெகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்தார் எடபாடியைச் சேர்ந்த ஒரு பெரியவர்.

“மலைக்கோயில் பெரிய தேர் ஒருசமயம் குழில சிக்கிக்கிச்சு. யார் இழுத்தும் தேர் நகரல. யானையக்கூட கட்டி இழுத்தாங்க. ம்ம்ம்கூம்... தேர் ஒரு இன்ச்கூட நகரலையாம். அப்போ எங்க ஊரு மக்கள் இழுத்தபோதுதான் தேர் நகர்ந்துச்சாம். அதைப் பார்த்த மன்னர் எங்களுக்கு ‘செப்புப் பட்டயம்’ ஒண்ணு கொடுத்தாரு. அந்தப் பட்டயம் மூலம்தான் நாங்க மலைக்கோயில்ல தங்கறதுக்கு உரிமை பெற்றோம். நாங்க மலைல தங்கறப்போ ராக்காவலர்கள தவிர, வேறு யாரும் இருக்க மாட்டாங்க. முருகனுக்கு செய்யற பூஜையக்கூட நாங்களே செஞ்சிக்குவோம். முருகன் சந்நிதிக்கு முன்னாடி எங்க பிரச்னைகள் எல்லாத்தையும் பேசித் தீர்த்துக்குவோம். ராத்திரி பட்டிமன்றம், பாட்டு, கச்சேரினு கொண்டாட்டம் தூள் கிளப்பும். இங்கேருந்து எடுத்துட்டுப் போற விபூதியைத்தான் நாங்க பூசுவோம். உடம்பு சரி இல்லாட்டி இந்தத்  திருநீற்றைப்  பூசுனா போதும், எங்களோட மருமகன் அருளால எல்லா வியாதிகளும் சிட்டா பறந்துபோகும். பழநி முருகன்தான் எங்களோட குலதெய்வம். அவர கடவுளா பார்க்கறதவிடவும் எங்க மருமகனா பார்க்கறதுலதான் எங்களுக்கு மகிழ்ச்சி” என்றார் ! 

நன்றி : விகடன்.

ராமலிங்க ராஜா

சுமார் 750 ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக ஒருநாள் ஸ்ரீரங்கம் நோக்கி முஸ்லிம்கள் படை வருவதை ஒரு அரிசி வியாபாரி ஓடிவந்து சொல்லிவிட்டு செத்துவிழுந்தார். ஐம்பது கிலோமீட்டர் தூரம் தொடர்ந்து ஒடிவந்த அவரது வைராக்கியத்தை உடல் தாங்கவில்லை.

அதிர்ந்து போன ஸ்ரீரங்க வாசிகள் கோட்டைக்கதவுகளை மூடி கையில் கிடைத்த ஆயுதங்களைக் கொண்டு முஸ்லிம்களை எதிர்க்க தயாராகினர்.

ஸ்ரீரங்கநாதனையும் நாச்சியாரையும் (உற்சவர்கள்) ஊர் இளைஞர்களையும் ஜம்பது பிராமணர்களையும் துணையாகக்கொண்டு ஸ்ரீரங்கத்தை விட்டு வெளியே பாதுகாப்பாக ஒரு மகான் எடுத்துச்சென்றார். அவரது திருநாமம் பிள்ளைலோகாச்சாரியார். அப்போது அவரது வயது 90.  ஸ்வாமிகளது திருவரசு (சமாதி) மதுரை ஆனைமலை அருகே ஒத்தக்கடையில் உள்ளது. 

அதேபோல ஸ்ரீரங்கம் திருக்கோயிலில் ஸ்ரீ பிள்ளைலோகாச்சாரியார் ஸ்வாமிகளுக்கு தனி சன்னதி உள்ளது.

மூன்று நாள் தீரத்துடன் போரிட்ட ஸ்ரீரங்க மக்கள் சோர்வடைந்தனர். கடைசி ஆயுதமாக ஆயிரம் ஆயிரம் ஹிந்து வீரமங்கையர் தங்களது ஆருயிர் அரங்கனின் கோவிலை காக்க தங்கள் உடலில் துணியை சுற்றி நெருப்பு வைத்துக்கொண்டு திருமதிலின் மீதிருந்து எதிரிகள் மீது பாய்ந்தனர். அந்த வீரமங்கையர் தங்கள் பங்கிற்கு ஒருநாள் முஸ்லிம்களை தடுத்து நிறுத்தினார்கள். 

இந்த நாலு நாட்களில் ஸ்ரீ நிகமாந்த மகாதேசிக ஸ்வாமிகளும் மற்றொரு மகானும் அரங்கன் மற்றும் அரங்கஸ்ரீயின் மூலவர்களை மறைத்து ஒரு கற்சுவற்றை எழுப்பி பிரதி மூலவர்களை பிரதிஷ்டை செய்து வைத்துவிட்டு அரங்கனின் கருணைக்கு பிரார்த்தித்து நின்றனர்.

முஸ்லிம்களிடம் தோல்வியடைந்த ஹிந்துக்கள் கடைசியாக "மேல அடையவிளஞ்சான்" வீதியில் ஒன்றுகூடி முஸ்லிம்களை எதிர்த்து போரிட்டனர். கடைசிவரை அஞ்சாத வீரத்துடன் போரிட்ட அவர்கள் முஸ்லிம்களால் வெட்டி சாய்க்கப்பட்டனர்.

கடைசியாக இன்றுள்ள கொடிக்கம்பத்தை சுற்றி அரங்கனை துதித்தபடி அமர்ந்திருந்த அப்பாவி வயதான ஹிந்து பெரியவர்களும் குழந்தைகளும் கொஞ்சமும் கருணையின்றி வெட்டிக்கொல்லப்பட்டனர்.

திருவரங்கத்தில் சுமார் 20,000 ஹிந்து இளம்பெண்கள் முஸ்லீம் காட்டுமிராண்டிளால் கொடூரமாக கற்பழித்துக் கொல்லப்பட்டனர்.

பிணங்களோடு  பிணம்போல கிடந்த நிகமாந்த தேசிகஸ்வாமிகள் சமயம்பார்த்து கோவிலை விட்டு தப்பி வெளியேறினார்.  

ஏற்கனவே அரங்கத்த விட்டுச்சென்றிருந்த மேற்குத்தொடர்ச்சி மலைக்காடுகளை கடந்து  சுற்றி சத்தியமங்கலம் வந்தடைந்தது  நிகமாந்த தேசிக ஸ்வாமிகள் சத்தியமங்கலம் வந்து அரங்கனின் கோஷ்டியை சேர்ந்தார். 

சில ஆண்டுகள் அரங்கனும் அரங்கஸ்ரீயும் சத்தியமங்கலத்தில் ஒரு குகையில் எளுந்தருளியிருந்தார்கள்.

சத்தியமங்கலம் பகுதியிலும் முஸ்லீம் உளவாளிகள் தலைகாட்டவே நமது கோஷ்டி இன்றைய சாம்ராஜ் நகரத்திற்கும் கொள்ளேகாலத்திற்கும் இடையில் அமைந்துள்ள  சத்தியசீலத்திற்கு அரங்கனையும் தாயாரையும் எடுத்துச்சென்றார்கள். அங்கேய அரங்கனும் தாயாரும் 32 ஆண்டுகள் எழுந்தருளியிருந்தனர்.

ஆகமொத்தம்48 ஆண்டுகள் அரங்கனும் தாயாரும் திருவரங்கத்துக்கு வெளியே இருக்கவேண்டிய கொடும் துயரம் ஏற்பட்டது. 

அரங்கனுடன் வந்த கோஷ்டியில் பலரும் இறந்து போயினர். நித்ய  பூஜைகளுடன் பலப்பல உற்சவங்களையும் கண்டருளிய அரங்கனும் தாயாரும் அனாதைகள் போல குடியானவர்களின் ஆதரவில் காலந்தள்ள வேண்டியதானது.

அந்த வைணவ கோஷ்டிக்கு கலங்காத நெஞ்சத்துடன் தலைமை தாங்கிய நிகமாந்த தேசிக ஸ்வாமிகள்   அரங்கனுக்கும் அரங்கஸ்ரீக்கும் மேலும் கோடிக்கணக்கான ஸ்ரீவைணவர்களுக்கும் ஏற்பட்ட கொடுமை கண்டு வருந்திய ஸ்வாமிகள் அபீதிஸ்தவம் என்கிற அற்புதமான ஸ்தோத்திரத்தை அரங்கனை முன்னிட்டு அருளிச்செய்தார். 

ஸ்வாமிகளே அதை நித்தியப்படி  பாராயணமும் செய்துவந்தார்கள். அதாவது முஸ்லிம்களால் பூலோக வைகுண்டமான ஸ்ரீரங்கத்திற்கு ஏற்பட்டுள்ள பீதியை போக்கியருளும்படி பிரார்த்திக்கொண்டு தினம் தினம் பாராயணம் செய்தார்கள்.

அந்த காலத்தை தமிழகத்தின் பிரளய காலமென்று வரலாறு வர்ணித்துள்ளது.

அப்பொழுது ஒட்டு மொத்த தமிழினமும் தோற்கடிக்கப்பட்டு மதுரை சுல்தானிய முஸ்லிம் அரசு ஸ்தாபிக்கட்டு ஹிந்துக்களின் மீது சொல்லொணா கொடூரங்கள் இழைக்கப்பட்டன.

தமிழர்க்கு நேர்ந்த கொடூரங்களால் மனம் கலங்கிய ஹொய்சாள பேரரசர் 2ம் வீரவல்லாளர் தனது எழுபதாவது வயதில் இரண்டு லட்சம் ஹிந்து படையுடன் தமிழர்களை காக்க மதுரை முஸ்லிம்கள் மீது படையெடுத்துவந்தார்.

ஆனால் யுத்த தர்மங்களை முறித்து வஞ்சகமாக வல்லாளரை தோற்கடித்த மதுரை முஸ்லிம் சுல்தான், அவரை உயிருடன் தோலை உறித்து மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவில் வாசலில் கட்டி தொங்கவிட்டு வெட்டிக் கொன்றான். தப்பி ஒடிய அவரது ஹிந்துப்படை முஸ்லிம்களின் தாக்குதலால் சின்னாபின்னமாகி சிதறியது.

வல்லாளர் தோற்றதால் அவரது ஹிந்து ராஜ்ஜியம் முஸ்லீம்களின் தாக்கதலுக்குள்ளானது. ஆனால் அவரது ராணி அசாத்ய தீரத்துடன் போரிட்டு கன்னட தேசத்தை காத்து வந்தார். அவருக்கு உதவியாக பெரும் பலமாக ராணியின் இளம் சகோதரர் ராமலிங்கராஜா முஸ்லீம்களை எதிர்த்துப் தீரத்துடன் போரிட்டு வந்தார்.

வல்லாளரின் அழகிய மகள்களான இளவரசி பத்மா மற்றும் இளவரசி கமலவை அவர்களின் ஆசைப்படி ராணி தன் தம்பி தளபதி ராமலிங்க ராஜாவிற்கு மணமுடித்து வைத்தார். மேலும் ராணி வீர ராமலிங்க ராஜாவை தன் வாரிசாகவும் அறிவித்தார். கன்னடத்து ராணி தமிழர்களுக்கு தன்னாலான உதவிகளை தொடர்ந்து செய்து வந்தார்.

தமிழர்களுக்கு கன்னடத்து ராணி ஆயுதங்கள் தந்து உதவுவதை அறிந்த மதுரை முஸ்லீம் சுல்தான் போரை அறிவித்து தூது அனுப்பினான்.

ஹொய்சாள தேசம் முஸ்லிம்களுக்கு கீழ்படியாவிட்டால், படையெடுத்து ஒட்டுமொத்த ஹொய்சாள தேசத்தையும் சுடுகாடாக்கப்போவதாக அச்சுறுத்தினான் மதுரை முஸ்லீம் சுல்தான்.

அதிர்ச்சி அடைந்த ராணி  மாரடைப்பு ஏற்பட்டு இறந்து போனார். ராணிக்கு அடுத்து அரசரான ராமலிங்கராஜா பெரும்படை திரட்டி முஸ்லீம் சுல்தானை எதிர்த்து வீரத்துடன் போரிட்டார். ஆனால் ஆயிரக்கணக்கான ஹிந்து வீரர்களை முஸ்லீம்கள் போர்க்களத்தில் ஈவிரக்கமின்றி வெட்டிக் கொன்றனர். முஸ்லிம்களின் கொடூரமாக கொரில்லாத் தாக்குதலால் போரில் படுதோல்வி அடைந்தார் ராமலிங்கராஜா. ஹிந்து மக்களின் உயிரைக் காக்க வேறு வழியின்றி அவர் முஸ்லீம் சுல்தான் முன் மண்டியிட்டார்.

ராமலிங்கராஜா தன் அழகிய மனைவியர் பத்மராணி மற்றும் கமலராணி இருவர் மீதும் மிகுந்த காதல் கொண்டிருந்தார். அழகு சொரூபமான ராணியர் இருவரும் கருவுற்றிருந்த நேரத்தில் தான் முஸ்லீம் சுல்தான் ராமலிங்க ராஜாவைத் தாக்கினான். போரில் ராமலிங்கராஜா முஸ்லீம் சுல்தானின் கொடூர யுக்திகளால் தோல்வியடைந்தார். ஹிந்து ராணியர் இருவரின் பேரழககையும் வனப்பையும் கண்டு காமுற்ற முஸ்லீம் சுல்தான், அவர்களை கைப்பற்றிக் கற்பழிக்கத் திட்டமிட்டான்.

சமாதான அறிவிப்பாக  ஹொய்சாள பேரரசின் அரியணையில் முஸ்லீம் சுல்தான் மூன்று நாள் அமர்ந்து ராஜதர்பார் நடத்த ராமலிங்கராஜா கைகட்டி வாய் பொத்தி நின்றனர். முன்னூறு ஆண்டுகள் அசைக்க முடியாத ராஜ்யமாக விளங்கிய  ஹொய்சாள சாம்ராஜ்ஜியம் தமிழர்கள் மீதுகொண்ட பாசத்தால் அழிவுக்கும் அவமானத்துக்கும் ஆளானது.

64 அடி நீள, அகல, ஆழ குழிவெட்டப்பட்டு அதை பொன், வைரம், வெள்ளியால் நிரப்பச்சொல்லி முஸ்லீம் சுல்தான் ஆணையிட்டான். ராமலிங்கராஜா அவ்வாறே செய்ய, மதுரை சுல்தான் அதில் பாதி பொன்னையும் பொருளையும் வண்டிகளிலேற்றி டெல்லி சுல்தானுக்கு கப்பமாக அனுப்பினான்.

நான்காம் நாள் மதுரை புறப்பட்ட முஸ்லீம் சுல்தான் மேலும் ஒரு கொடூர நிபந்தனையை ராமலிங்க ராஜருக்கு விதித்தான். அதாவது நன்னடத்தை சான்றாக ராமலிங்கர் தனது இரண்டு அழகிய இளம் ராணிகளையும் அவனிடம் ஒப்படைக்க வேண்டுமென உத்தரவிட்டான்.

ராமலிங்கராஜா முடியவே முடியாது என்று மறுத்தார். தம் மனைவியரிருவரும் கருவுற்றுள்ளதால் கருணை காட்டுமாறு முஸ்லீம் சுல்தான் காலில் விழுந்து கெஞ்சினார். ராமலிங்க ராஜாவின் கழுத்தில் கத்தியை வைத்த சுல்தான், எகத்தாளமாக சகோதரிகளான ராணியரிருவரையும் பார்த்து சிரித்தான். ராமலிங்க ராஜாவை கொல்ல முற்பட்டான் முஸ்லீம் சுல்தான். அப்போது முஸ்லீம் சுல்தானின் காலில் விழுந்து அவன் கொடூர நிபந்தனைக்கு ராமலிங்க ராஜாவின் கருவை சுமக்கும் ராணியரிருவரும் நடுநடுங்கி சம்மதித்தனர்.

தங்கள் காதல் கணவனின் இன்னுயிரைக் காக்க இளம் ஹிந்து ராணியர் இருவரும் வேறு வழியின்றி முஸ்லீம் சுல்தானுடன் மதுரை சென்றனர். இளம் ஹிந்து ராணியர் இருவரும் தங்களுக்கு என்ன நேரவிக்கிறது என்பதை அறிந்தே கொடூரனான முஸ்லீம் சுல்தானுக்கு தங்களை அடிமைப்படுத்திக் கொண்டனர். கண்ணீர் வழிய ராமலிங்கராஜா நிலைகுலைந்து நின்றார்.

மிகவிரைவாக ஒரு இளைஞர் படை திரட்டி தன் கருவை சுமக்கும் காதல் மனைவியர் இருவரையும் மீட்க முஸ்லீம் சுல்தான் மீது மீண்டும் படையேடுத்தார் ராமலிங்கராஜா. ஆனால் தந்திரமான யுக்திகளை வகுக்காமல் நேரடியாக போரிட்டு ராமலிங்கராஜா இம்முறையும் முஸ்லீம்களிடம் தோல்வியடைந்தார். முஸ்லீம் சுல்தான் ராமலிங்கராஜாவை போரில் கொடூரமாக வெட்டிக் கொன்றான்.

அதன்பிறகு 25 ஆண்டுகள் தமிழினம் பட்ட துயரம் விவரிக்க இயலாது.

ஸ்ரீரங்கமன்னார் கோவில் மட்டுமல்லாமல் அந்த காலத்தில் திருவண்ணாமலையார் கோவில், மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோவில் ஆகியவை முஸ்லிம்களின் குதிரை லாயங்களாக இருந்தன.

தமிழக திருக்கோவில் உற்சவ திருமேனிகள் அனைத்தும் கேரளத்துக்கு எடுத்துச்செல்லப்பட்டு அம்மன்னர்களால் பாதுகாக்கப்பட்டன.

தமிழ் சமுதாயம் தங்களுக்கு அழிவுகாலம் ஏற்பட்டுவிட்டதாக கருதி நிலைகுலைந்து போயிருந்தது. அன்று மானமிழக்காப் பெண்டிரில்லை. எதிர்த்த ஆண்கள் கழுவிலேற்றி கொல்லப்பட்டனர்.

பெற்றோர் கண்முன் பெண்களைக் கற்பழிப்பது, கணவர்கள் கண்முன் மனைவிமார்களை நிர்வாணப்படுத்தி கற்பழிப்பது என வித விதமாக தமிழர்களை சித்ரவதை செய்தனர் முஸ்லிம்கள்.

ஆனால் ஆச்சார்ய சார்பவ்மர் ஸ்ரீமத் நிகமாந்த தேசிக ஸ்வாமிகளின் பிரார்த்தனை வைகுண்ட வாசனை எட்டியது போலும்.

விஜய நகரத்தின் இளவரசர் "வீர குமார கம்பண்ண உடையார்" தமிழர்களை காக்க படையெடுத்து வந்தார். அவர் வல்லாளர்போல் தர்மயுத்தம் நடத்திக் கொண்டிருக்கவில்லை. அவரது சாகச யுத்தத்திற்கு முன் ஒரு முஸ்லீமும் உயிர்தப்பவில்லை.

தமிழர்களுக்கு சுதந்திர வாழ்வை மீட்டளித்தார் கம்பண்ணா.

மேற்கண்ட கொடூர வரலாற்றை ஸ்ரீரங்க திருக்கோவில் சார்ந்து எழுதப்பட்ட தமிழக வரலாறான கோயிலொழுகு கூறி ரத்தக்கண்ணீர் வடிக்கிறது.

இவ்வரலாற்றை குமர கம்பண்ணரது மனைவியும் சமஸ்கிருத மேதையும் பெரும் கவியரசியுமான ராணி கங்காவதி "மதுரா விஜயம்" மற்றும் "குமார கம்பண்ண பிரபாவம்" என்கிற பெயரில் நாட்குறிப்பாக எழுதிவைத்துள்ளார்.

இந்த இரத்தம் படிந்த வரலாற்றை இஸ்லாமிய யாத்ரிகர் இபின் படூடாவும் விரிவாக எழுதி வைத்துள்ளார்.

ஆனால் நமக்காக போரிட்டு அத்னையும் இழந்து சொல்லொணா துயரங்களை அனுபவித்தவர்களை தெலுங்கன், கன்னடன், வடவன், மறாட்டி வெளியேறு என நன்றி கெட்டுப்போய் அவமானப்படுத்தி பாவம் தேடுகிறோம்.

இந்த வரலாற்றை அறிய இன்றைய கர்நாடகா, ஆந்திர மற்றும் தெலுங்கானாவின்  வாரங்கல் கர்னூல் கடப்பா ஆகிய மாவட்டங்களுக்கு சென்றால் இன்றும் அங்குள்ள மக்கள் அனைத்து நிகழ்வுகளிலும் தங்கள் தியாக ராணிகளையும், ராமலிங்கராஜாவையும் புகழ்ந்து பாடும் நாட்டுப்புற பாடல்களை பாடுவதை கேட்கலாம்.

திருமணம் மற்றும் பெண்பிள்ளைகள் சடங்கானால் மேற்கண்ட பாடலை பாடாமல் காரியமாற்றார்.

மேற்படி நாட்டுப்புற பாடல்களில் ஸ்ரீரங்கத்தின் பெருமை, அங்கே அருளாட்சி செய்யும் திவ்ய தம்பதிகளின் புகழ், அழகு எல்லாம் வரும். விதிவசத்தால் ஸ்ரீரங்கமும் தமிழர்களும் முஸ்லீம் பாவிகளுக்கு அடிமையாக நேர்ந்த வரலாற்றை பாடுவர்.

அத்தோடு தமிழர்களின் மேன்மை புகழ் வீரம் எல்லாம் பரந்துப்பட்டுப் பாடப்படும்.

அடுத்ததாக வீரவல்லாளர் சரித்திரம் பாடப்படும். அவருக்கு ஏற்பட்ட கொடூர முடிவு துக்கத்துடன் பாடுவர். 

அடுத்து பேரரசர் ராமலிங்கராஜா மற்றும் அவரது அழகு சொரூபமான ராணிகள் இருவர் பற்றி விஸ்தாரமாக பாடுவார்கள்.

அப்போது பல வம்ச பாரம்பர்யத்தை சேர்ந்த இளைஞர்கள் பற்றி பாடல்கள் வரும். அந்த இளைஞர்கள் யாரென்றால் - ராமலிங்கராஜா ஹிந்துக்களை காக்க தனது கருவுற்ற மனைவிகளை முஸ்லீம் சுல்தானுடன் அடிமையாக அனுப்பியதால், எங்கள் அன்னையரை அன்னியரிடம் விட்டுவிட்டு உயிர் வாழ சகியோம் என்று வீரம் உந்த, ராமலிங்க ராஜாவின் புதுப்படையில் சேர்ந்து, மதுரை முஸ்லீம் சுல்தான் மீது மீண்டும் போர்தொடுத்து முஸ்லிம்களால் வெட்டி சாய்க்கப்பட்டவர்கள். இன்றும் அந்த இளைஞர்கள் நினைவாக நடப்பட்ட நூற்றுக்கணக்கான நடுகற்களை காணலாம். 

கடைசியாக முஸ்லிம்களை ஜெயங்கொண்ட குமாரகம்பண்ண இளவரசரைப் போற்றி பாடல் பாடுவார்கள். 

ஆனால் தெலுங்கனே கன்னடனே வெளியேறு என்று குரைக்கும் நன்றி கெட்ட நமக்கு அதிர்ச்சி அளிக்கும் வகையில் ஒரு பாடலை இன்றும் முத்தாய்ப்பாக பாடுவார்கள்.

அந்த பாடலில் முதல்பாகமாக தங்களுக்கு வீரமுள்ள ஆண்பெண் குழந்தைகளுடன் ஆன வம்ச விருத்தியை வேண்டுவார்கள். செல்வம் வேண்டுவார்கள்.

கடைசியாக தமிழர்களது நல்வாழ்வை வேண்டி மனமுருக சிலவரிகள் பாடுவார்கள். தாங்களும் தங்களது பேரரசர்கள் வீரவல்லாளர் மற்றும் ராமலிங்கராஜா போல தமிழர்களுக்காக உயிரையும் கொடுக்க சித்தம் கொண்டிருப்பதாக சூளுரைத்து முடிப்பார்கள்.

வாழ்க பாரதம்!

வளர்க இந்துத்துவம்!