84-வது வயஸிலும் பாதயாத்ரையாக கூண்டு வண்டியைப் பிடித்துக் கொண்டு நடந்து கொண்டிருந்த நம்முடைய பெரியவா, தன்னைக் காணாதவர்களை, தானே தேடிக் கொண்டு போய், ஆட்கொள்ள வேண்டிய அவதாரம் இல்லையா?
1978-ல் புறப்பட்டு, 1984-ல் காஞ்சிபுரம் திரும்பினார்.
குட்டிக்குட்டியான க்ராமங்கள், காடுகள், வானம் பார்க்க கிடக்கும் பாழடைந்த மண்டபங்கள்..... பகவானே! இதெல்லாம்தான் பெரியவாளின் மனமிசைந்த வாஸ-ஸ்தலங்கள்.
ஒருமுறை பெல்காமிலிருந்து வனஶங்கரி போகும் ரோடில், பெரியவாளுடைய கூண்டு வண்டி போய்க் கொண்டிருந்தது!
ஸரியான மொட்டை வெய்யில்!
தூரத்தில், வேகுவேகென்று ஒருவர் ஓடி வருகிறார்...!
எப்படியாவது பெரியவாளை நட்டநடுவழியிலாவது தர்ஶனம் செய்துவிட வேண்டும் என்ற தேடிக் கொண்டு வந்த பக்தர், பெரியவா எங்கிருக்கிறார் என்று விஜாரித்து விஜாரித்து கடைஸியில், நடுரோடில் பிடித்து விட்டார்!
அவர் மெட்ராஸை சேர்ந்தவர்! பாவம்! என்னவோ கஷ்டம்! என்னவோ அவஸரம்!
அவரைக் கண்டதும் பெரியவா அங்கேயே நின்றார்....
ஓடிவந்து நமஸ்காரம் பண்ணினார் பக்தர்....
"என்னப்பா?....."
பரிவொழுக பெரியவா கேட்டதுதான் தாமஸம்!
பெரியவாளிடம் மனஸில் இருக்கும் எல்லாவற்றையும் கொட்டிவிட்டால், விடிவுதானே!
அவர் சொன்னதை பொறுமையோடு கேட்டுக் கொண்டேயிருந்தாலும், கரங்களை உயர்த்தி, ஆஶிர்வதித்தாலும், லோகஜனனி இல்லையா....?
தன் குழந்தையின் முக்யமான ஒரு விஷயந்தான் எப்போதுமே அவளுடைய கருத்தில் இருக்கும்.....
தனக்கே உரிய ஸைகை பாஷையில், அம்மா கேட்டாள்....
"ஸாப்டியா?..."
"இல்ல... பெரியவாளை தர்ஶனம் பண்ணிட்டுத்தான்-னு கெளம்பினேன்....."
அந்த ஆளே இல்லாத நட்டநடுரோடில், இவருக்கு என்ன கிடைக்கும்?
தன்னுடைய பாரிஷதரை அழைத்தார்.....
"ராமக்ருஷ்ணா..! இவர.. அழைச்சிண்டு போயி, நாம தங்கியிருந்த ஜாகைக்கு போ! எதாவுது ஸமையல் பண்ணி, இவருக்கு போட்டு, அனுப்ச்சுட்டு.... நாங்க... இப்டியே... இந்த வழியாத்தான் போய்ண்டிருப்போம்..! அடுத்த ஊர்ல வந்து சேந்துக்கோ!.."
பாரிஷதருடன் அந்த பக்தரை அனுப்பிவைத்தார்.
'என்னவோ நடுவுல வந்தார்! எப்டியோ போய்க்குவார்! ஸாப்பாடெல்லாம் நாம இழுத்துவிட்டுக்க முடியுமா? என்ன?" ....
நாமெல்லாம் இப்படித்தான் நினைப்போம்.
'அடப்பாவமே! இந்த கொழந்தைக்கு நடுவுல எதுவுமே கெடைக்காதே!.. நாந்தான் எதாவுது பண்ணணும்'
பகவான் இப்படித்தான் நினைப்பான்.
மீள்பதிவு
